ارزش علم آموزي

اسلام ، دين علم و دانش است ، اسلام دين تعقل و تفكر است ، مكتب اسلام داراي فرهنگ انسان سازي است و هادي مردم به راه تعالي و تكامل است .
اسلام مي خواهد پيروانش دانا و بينا بار آيند و حداقل از معلومات ابتدايي و قدرت خواندن و نوشتن برخوردار باشند.
پيشواي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم بين مردم بي سواد عصر جاهليت مبعوث به نبوت گرديد. مردمي كه از كتاب و درس و از خواندن و نوشتن بهره اي نداشتند و جز از افتخارات احمقانه و تعصبات جاهلانه سخن نمي گفتند.
در چنين محيط عقب افتاده و منحطي اولين آياتي كه از طرف باريتعالي به نبي اكرم صلي الله عليه و آله و سلم وحي شد، حاوي مطالبي پيرامون علم و قلم و هدايت كننده به مردم به خواندن و نوشتن بود:
بسم الله الرحمن الرحيم
اقراء باسم ربك الذي خلقَ خلق الانسان من علقَ اقراء و ربك الاكرمَ الذي علّم بالقلمَ علّم الانسان ما لم يعلمَ؛(1)
((بخوان به نام خداوند كريم تر از هر كريم . خداوندي كه با قلم تعليم داد و به آدمي آموخت آن را كه نمي دانست .))
رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم براي آن كه از طفوليت كودكان مسلمين را به راه تحصيل علم سوق دهد و آنان را به درس خواندن ماءنوس سازد، به پدران فرمود:
((از حقوقي كه فرزندانتان به شما دارند، اين است كه به آنان كتابت را بياموزيد.))
و قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم :
مِن حق الولد علي والده ثلاثه يحسن اسمه و يعلمه الكتابة و يزوجه اذا بلغ ؛(2)
رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:
((سه چيز از جمله حقوقي است كه فرزند به پدر دارد.
اول اين كه براي او اسم نيكو انتخاب نمايد.
دوم آنكه كتابت را به وي بياموزد.
و سوم اين كه موقعي كه بالغ شد، وسايل ازدواجش را فراهم آورد.))
به شرحي كه در كتب تاريخ آمده ، مسلمانان در جنگ بدر بر مشركين پيروز شدند و جمعي از آنان را به اسارت گرفتند و با خود به مدينه آوردند.
بنا بر اين شد كه هر اسيري مبلغي را فديه بدهد و آزاد شود و چون اسيران از نظر تمكن مالي متفاوت بودند، مقرر گرديد كه هر اسيري به قدر استطاعت خويش فديه بپردازد.
حداقل فديه ، هزار درهم بود و حداكثرش از چهارهزار درهم تجاوز نمي كرد. براي آن كه بدانيم خواندن و نوشتن اطفال مسلمين در نظر پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم تا چه حد ارزنده و مهم بود، به اين جمله كه عين عبارت ناسخ التواريخ است ، توجه نماييد.
((آنگاه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به اصحاب فرمود:
اسيران را نيكو بداريد و نيكويي كنيد و از مساكين فديه نخواهيد و حضرت صلي الله عليه و آله و سلم حكم فرمودند كه هر يك از آن مسكينان كه صنعت كتابت مي دانستند، ده تن از كودكان انصار را خط بياموزند و آنگاه آزاد شوند.))(3)
آيا چنين امري در دنيا سابقه دارد كه لشكر غالب ، از لشكر مغلوب ، ياد دادن ، خواندن و نوشتن را به عنوان غرامت جنگ بپذيرد و اسيران دشمن را آزاد نمايد؟ علم براي بشر كمال واقعي و برتري حقيقي است .
علم با جوهر ذات عالم ، آميخته است و در همه احوال با او هست .
اطلاعات و معلومات بشر در چهارده قرن قبل ، محدود بود و از اسرار نهفته جهان آفرينش آگاهي نداشت .
اولياي گرامي اسلام در همان زمان كلمه علم را درباره دانسته هاي محدود آن روز به كار برده و فوايد و آثارشان را ذكر نموده اند.(4)

1- سوره مباركه علق ، آيات ابتدايي .
2- مستدرك الوسايل ، ج 2، ص 625.
3- ناسخ التواريخ ، حالات رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم ، چاپ قديم ، ص 125.
4- شرح و تفسير دعاي مكارم الاخلاق ، ج 3، ص 283.

 

یک -لﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺑﻌﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺧﻮﺍﺹ ﺍﺳﻴﺪﻱ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻗﻮﻱ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺁﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ . ﺁﺏ ﺭ ﺍ ﻛﺎﻣﻼ‌ ﺍﺳﺘﺮﻟﻴﺰﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﻜﺮﺑﻬﺎﻱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ

دو-کﺴﺎﻧﻴﻜﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻻ‌ﻏﺮ ﻛﻨﻨﺪ،ﺻﺒﺢ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﺁﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻟﻴﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﺭ ﻛﻤﻲ ﻋﺴﻞ ﺑﺂﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ آنرا بنوشید.

سه-برﺍﻱ ﮔﻠﻮ ﺩﺭﺩ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎﻳﺨﻮﺭﻱ ﺁﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻧﻴﻢ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻏﺮﻏﺮﻩ ﻛﻨﻴﺪ ﻭﺭﻡ ﮔﻠﻮ ﻭ ﮔﻠﻮ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ .

چهار-ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻭ ﺯﻛﺎﻡ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻉ ﺁﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎﻳﺨﻮﺭﻱ ﺁﺏ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﭽﻜﺎﻧﻴﺪ . پنج-ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﻊ ﻭﺭﻡ ﻣﻌﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺩﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ ﻫﺴﺘﻪ ﻟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻟﻴﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻳﻚ ﻗﺎﺷﻖ ﻋﺴﻞ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﺪﻩ ﻭ ﺑﻤﺪﺕ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﻮﺷﻴﺪ .

شش-ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﻚ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﻴﻮﺍﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﻳﻚ ﻟﻴﻤﻮ ﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻱ ﺧﻨﻜﻲ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺳﭙﺲ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺭﻭﻱ ﺳﺎﻻ‌ﺩ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻋﺴﻞ ﻳﺎ ﺷﻜﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺁﻥ ﻧﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ .

هفت -بﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻱ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﭘﻨﺒﻪ ﺭﺍ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺁ ﺏ ﻟﻴﻤﻮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺧﻮﻥ ﺩﻣﺎﻍ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ .
**اسرار خوراکی ها**

-یکی از خواص سیب این است که در حفظ طراوت و شادابی پوست موثر است.با استفاده از سیب میتوان خشکی پوست،ترک خوردگی پوست ،رنگ پریدگی و بسیاری از بیماری های پوستی طولانی و مزمن را از بین برد یا نشانه های آن ها را کاهش داد.به دلیل وجود ریبوفلاوین،ویتامین CوA ، مواد معدنی مانند آهن،منیزیم،کلسیم و پتاسیم.
-فشارخون را منظم میکند.
-برای دندانها و لثه ها مفید است،اسیدهای موجود در سیب،هنگام جویدن باکتری های دهان را از بین برده و دندانها و لثه ها را تمییز میکند.
-جویدن سیب عضلات فک را قوی تر می سازد.
-از بروز نقرس و درد مفاصل پیشگیری میکند.پس از مصرف سیب اسید فرمیک افزایش میابد از این رو مصرف سیب به مبتلایان به درد مفاصل و نقرس توصیه می گردد.
-سبب مقوی مغز است ،به علت داشتن فسفر،اعصاب و مغز را تقویت میکند.
-خوردن سیب اثر آرام بخشی دارد

**اسرار خوراکی ها**

آداب کلی نماز:

1. استفاده از انگشتر عقيق .

2. پوشيدن لباس پاكيزه .

3. شانه كردن موها .

4. مسواك كردن قبل از نماز .

5. خود را براى نماز خوشبو نمودن .

6. خواندن نماز در اول وقت ؛ هر چه به اول وقت نزديكتر باشد، بهتر است، مگر آنكه تاءخير آن از جهاتى بهتر باشد؛ مثلا صبر كند، تا نماز را به جماعت بخواند.

7. خواندن نماز به جماعت .

8. گفتن اذان و اقامه به گونه اى كه بين اذان و اقامه به اندازه يك سجده فاصله بيندازد و دعاهاى وارده را بخواند.

9. همراه داشتن عمامه با تحت الحنك در نماز .

10. پوشيدن لباس سفيد و عبا براى نماز.

مستحبات و مكروهات اذان و اقامه :

1. بلند كردن صدا در اذان و اقامه براى مرد مستحب است ؛ به گونه اى كه بلندى صدا در اقامه ، بلندتر از صداى اذان نباشد.

2. مستحب است كه زن موقع نبودن مرد نامحرم كلمات اذان و اقامه را آهسته بگويد.

3. مستحب است كه نمازگزار اذان را آرام و شمرده بگويد؛ (يعنى كلمات اذان را آشكارا ادا كند، به طورى كه شنونده بتواند حروفش را بشمارد).و همچنين مستحب است كه وقف كردن در آخر هر بخش اذان را كمى طول بدهد.

4. به سرعت گفتن اقامه مستحب است ؛ آن به اين معنى كه وقف در آخر هر بخش را طول ندهد.

5. مستحب است كه اذان گو در جايى بلند، مانند مناره ، بايستد تا صدايش ‍ به نمازگزاران برسد.

6. مستحب است كه اذان گو در وقت گفتن اذان و اقامه ، مخصوصا در اقامه رو به قبله باشد و كراهت دارد كه انسان در گفتن بعضى جملات اذان روى خود را به طرف راست يا چپ بچرخاند.

7. سخن گفتن در بين جمله هاى اذان و اقامه مخصوصا در بين جمله هاى اقامه مكروه است .

8. مستحب است كه اذان گو در وقت گفتن اذان با طهارت و وضو باشد.

9. مستحب است كه انسان وقتى صداى اذان را مى شنود آن را همراه مؤ ذن آهسته تكرار كند.

10. اگر مؤ ذن صدا را در گلو بيندازد، چنانچه غنا نشود، مكروه است .

11. اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند مستحب است اذان و اقامه بگويد.

12. اگر نمازگزار بين اذان و اقامه بقدرى فاصله دهد كه اذانى را كه گفته است ، اذان اين اين اقامه حساب نشود، مستحب است كه اذان و اقامه را دوباره بگويد.

13. اگر نمازگزار بين اذان و اقامه و نماز بقدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است كه دوباره براى آن نماز،اذان و اقامه بگويد.

14. اگر پيش از آنكه نمازگزار به اندازه ركوع خم شود، يادش بيايد كه اذان يا اقامه را فراموش كرده است ، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، مستحب است كه براى گفتن اذان و اقامه نماز خود را بشكند.

مستحبات تكبيرة الاحرام :

1. مستحب است بعد از تكبيرة الاحرام بگويد:

يا محسن قد اتاك المسيى و قد امرت المحسن ان يتجاوز عن المسيى انت المحسن و انا المسيى، بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و تجاوز عن قبيح ما تعلم منى

؛ اى خدايى كه به بندگان احسان مى كنى ! بنده گنهكار به در خانه تو آمده است و تو خود امر كرده اى كه نيكوكار كه از گنهكار بگذرد؛ تو نيكوكارى و من گنهكار. به حق محمد و آل محمد صل الله عليه و آله رحمت خود را بر محمد و آل محمد فرست و از بديهايى كه مى دانى از من سر زده است ، بگذر!

2. مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.

3. مستحب است هنگام بالا آوردن دست ها تا مقابل گوشها انگشتان دست بسته باشد و كف دست رو به قبله قرار گيرد.

4. مستحب است گفتن شش تكبير كه با تكبيرة الاحرام جمعا هفت تكبير شود؛ به اين نحو كه يا قبل از گفتن تكبيرة الاحرام ، شش تكبير بگويد يا بعد از آن و يا بين قبل و بعد تقسيم كند. (دعاهاى وارده براى اين تكبيرها در جلد 1 ترجمه تحريرالوسيله ، مساءله دوم ، صفحه 249 آمده است .)

5. براى امام جماعت مستحب است كه تكبيرة الاحرام را با صداى بلند بگويد، به طورى كه قابل شنيدن براى افراد پشت سر او باشد.

6. براى امام جماعت مستحب است كه شش تكبير ديگر را آهسته بگويد.

مستحبات قيام :

1. در قيام ، هنگام خواندن حمد و سوره ، مستحب است كه دست ها و انگشتان حركت نكند.

2. در حال ايستادن ، مستحب است كه بدن راست نگه داشته شود و شانه ها پايين انداخته شود.

3. مستحب است كه نمازگزار در حال ايستادن ، دست ها را روى رانها بگذارد و انگشتها را به هم بچسباند.

4. مستحب است كه نمازگزار در حال ايستادن جاى سجده را نگاه كند.

5. مستحب است كه نمازگزار سنگينى بدن را به طور مساوى روى دو پا بيندازد و با خضوع و خشوع باشد.

6. مستحب است كه نمازگزار پاها را پس و پيش نگذارد.

7. مستحب است كه مرد پاها را سه انگشت باز تا يك وجب فاصله دهد، اما زن سزاوار است پاها را به هم بچسباند.

مستحبات و مكروهات قرائت و ذكر :

1. در نماز جمعه و در نماز ظهر جمعه مستحب است كه در ركعت اول بعد از حمد، سوره جمعه و در ركعت دوم بعد از حمد، سوره منافقون خوانده شود.

2. كسى كه به هيچ قسم نمى تواند صحيح نماز را ياد بگيرد، احتياط مستحب آن است كه نماز را به جماعت به جا آورد.

3. احتياط مستحب است كه در نماز، وقف به حركت و وصل به سكون ننمايد.

4. مستحب است كه نمازگزار در ركعت سوم و چهارم بعد از تسبيحات اربعه استغفار كند؛ مثلا بگويد:

استغفر اللّه ربى و اتوب اليه يا بگويد:

اللهم اغفرلى .

5. مستحب است كه نمازگزار در ركعت اول ، پيش از خواندن حمد، بگويد:

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم .

6. مستحب است كه در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر (بسم اللّه الرحمن الرحيم ) بلند و حمد و سوره شمرده و آهسته خوانده شود و در آخر هر آيه وقف شود؛ يعنى به آيه بعد چسبانده نشود. همچنين در حال خواندن حمد و سوره به معناى آيه توجه شود.

7. مستحب است اين كه نمازگزار اگر نماز را به جماعت مى خواند، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادى مى خواند، بعد از آن كه حمد خودش تمام شد، بگويد:

الحمد اللّه رب العالمين .

8. مستحب است بعد از خواندن سوره

قل هو اللّه احد يك يا دو يا سه مرتبه گفته شود:

كذالك اللّه ربى يا سه مرتبه

كذالك اللّه ربنا.

9. سزاوار است كه نمازگزار بعد از خواندن سوره ، كمى صبر كند و سپس ‍ تكبير پيش از ركوع يا قنوت را بگويد.

10. مستحب است كه در تمام نمازها، در ركعت اول ، سوره

انا اءنزلناه و در ركعت دوم هم سوره

قل هواللّه احد خوانده شود.

11. مستحب است در نماز صبح ، سوره

عم يتسائلون يا سوره

هل اءتى و يا

غاشيه ،

قيامت و نظائر آن ، يعنى سوره هاييكه به مقدار يكى از اين سور، آيه دارد خوانده شود.

12. مستحب است كه در نماز ظهر سوره

سبح اسم ربك الاعلى يا سوره شمس و در نماز عصر و مغرب سوره

اذا جاء نصر اللّه يا سوره

الهيكم التكاثر خوانده شود.

13. مستحب است كه در نماز و عشاى شب جمعه براى ركعت اول ، سوره جمعه و براى دوم ، سوره

اعلى و در نماز ظهر و عصر جمعه براى ركعت اول ، سوره جمعه و براى ركعت دوم ، سوره منافقون قرائت شود.

14. مستحب است كه نمازگزار در نماز صبح روز جمعه در ركعت اول ، سوره جمعه و در ركعت دوم ، سوره توحيد را بخواند و در نماز مغرب شب جمعه در ركعت اول ، سوره جمعه و در ركعت دوم ، سوره توحيد را بخواند.

15. مستحب است كه نمازگزار در قرائت رعايت ترتيل را نمايد و كلمات را آرام ، شمرده و واضح بخواند.

16. مستحب است كه نمازگزار در جاهايى كه علماى تجويد، وقف در آن جاها را معتبر دانسته اند، وقف كند.

17. مستحب است كه نمازگزار در هنگام خواندن سوره ، وقتى به آيه رحمت رسيد، از خدا طلب رحمت بنمايد و اگر به آيه عذاب جهنم و بلا رسيد، از خدا طلب پناه از عذاب كند.

18. اگر نمازگزار ترس از آن دارد كه وقتى سوره طولانى مى خواند، وقت تنگ شود و نماز دومش قضا شود، مستحب است كه سوره كوتاه قرائت كند.

19. مستحب است كه نمازگزار در نافله نمازهاى شب (نافله مغرب ، عشا و نماز شب ) قرائت را بلند و در نافله نمازهاى روز (نافله صبح ، ظهر و عصر) آهسته بخواند.

20. كراهت دارد كه در هر ركعت از نمازهاى واجب ، بيش از يك سوره قرائت شود.

21. مكروه است كه انسان در تمام نمازهاى يك شبانه روز، سوره

قل هو اللّه احد را نخواند.

22. خواندن سوره

قل هو اللّه احد با يك نفس مكروه است .

23. مكروه است كه انسان سوره اى را كه در ركعت اول خوانده ، در ركعت دوم نيز بخواند. (مگر اين كه در هر دو ركعت ، سوره

قل هو اللّه احد را قرائت كند.)

مستحبات و مكروهات ركوع :

1. مستحب است كه ذكر ركوع ، سه ، پنج يا هفت مرتبه و يا بيشتر قرائت شود.

2. كسى كه نمى تواند ايستاده يا نشسته ركوع كند و تنها مى تواند در حال نشسته ، كمى خم شود يا در حال ايستاده با سر اشاره كند، احتياط مستحب آن است كه بعد از نمازى كه براى ركوع آن با سر اشاره كند نماز ديگرى هم بخواند و هنگام ركوع ، بنشيند و هر قدر مى تواند براى ركوع خم شود.

3. مستحب است كه نمازگزار قبل از ركوع ، در حالى كه راست ايستاده تكبير بگويد.

4. مستحب است هنگام ركوع ، زانوها به عقب داده شود و پشت صاف نگهداشته شود؛ گردن نيز كشيده و مساوى پشت باشد.

5.مستحب است كه انسان هنگام ركوع ،بين دو قدم خود را نگاه كند.

6. مستحب است كه هنگام ركوع ، پيش از ذكر يا بعد از آن صلوات فرستاده شود.

7.مستحب است كه نمازگزار بعد از ركوع هنگامى كه برخاست و راست ايستاد، در حال آرامى بدن بگويد:

سمع اللّه لمن حمده .

8. مستحب است كه زنها در ركوع ، دست را از زانو بالاتر بگذارند و زانوها را به عقب ندهند.

9. مستحب است كه انسان پيش از گذاشتن دست چپ بر زانوى چپ ، دست راست را بر زانوى راست بگذارد.

10. مستحب است كه نمازگزار در هنگام ركوع ، انگشتان كف دست خود را از هم باز كرده و آنها را از زانوهاى خود پر كند.

11. مستحب است كه پيش از گفتن ذكر ركوع ، دعاى وارده خوانده شود.

12. مستحب است كه نمازگزار در حالت ركوع ، آرنج ها را باز كند.

13. مكروه است كه نمازگزار در حال ركوع ، سر را به زير انداخته و دستها را به پهلو بچسباند و يا دستها را در بين دو زانوى خود قرار دهد.

14. مكروه است كه نمازگزار در حال ركوع ، دو دست خود را زير جامه هاى خود پنهان كند.

مستحبات و مكروهات سجده :

1. مستحب است كه انسان بعد از ركوع براى رفتن به سجده ، تكبير بگويد.

2. مستحب است هنگامى كه مرد مى خواهد به سجده برود اول دست ها را و زن اول زانوها را به زمين بگذارد.

3. مستحب است كه انسان بينى خود را روى مهر يا چيزى كه سجده بر آن صحيح است ، بگذارد.

4. مستحب است كه نمازگزار در حال سجده ، انگشتان دست را به هم چسبانده و برابر گوش بگذارد، به گونه اى كه سر آنها رو به قبله باشد.

5. مستحب است كه انسان در سجده دعا كرده و از خدا حاجت بخواهد و اين دعا را بخواند:

يا خير المسؤ لين و يا خير المعطين ارزقنى و ارزق عيالى من فضلك فانك ذوالفضل العظيم ؛ اى بهترين كسى كه از سؤ ال مى كنند! و اى بهترين عطاكنندگان ! روزى بده من و عيال من از فضل خودت . پس بدرستى كه داراى فضل بزرگى .

6. مستحب است نمازگزار بعد از سجده بر ران چپ خود بنشيند و روى پاى راست را بر كف پاى چپ بگذارد.

7. مستحب است كه نمازگزار بعد از هر سجده ، وقتى نشست و بدنش آرام گرفت ، تكبير بگويد.

8. مستحب است بعد از سجده اول ، وقتى بدن آرام گرفت ، گفته شود:

استغفر اللّه ربى و اتوب عليه .

9. مستحب است كه نمازگزار سجده را طول بدهد و در موقع نشستن نيز دست ها را روى ران ها بگذارد.

10. مستحب است كه نمازگزار براى رفتن به سجده دوم در حال آرامش ‍ بدن

اللّه اكبر بگويد.

11. مستحب است كه در سجده ها صلوات بفرستد.

12. مستحب است كه نمازگزار در هنگام بلند شدن ، دستها را بعد از زانوها، از زمين بردارد.

13.مستحب است كه مردها آرنجها و شكم را به زمين نچسبانند و بازوها را از پهلو جدا نگه دارند؛ همچنين زنها آرنجها و شكم را بر زمين بگذارند و اعضاى بدن را به يكديگر بچسبانند.

14. مستحب است كه انسان در سجده واجب قرآن ، ذكر بگويد و دعايى را كه وارد شده ،

لا اله الا اللّه حقا حقا…، بخواند.

15. مستحب است كه محل سجده نمازگزار به گونه اى باشد كه همه پيشانى روى آن قرار گيرد.

16. مستحب است كه در سجده شكر باز و قفسه سينه و شكم خود را به زمين بچسباند.

17. مستحب است كه انسان در سجده شكر، صد بار

شكرالله يا

شكرا شكرا و يا سه بار بلكه يك بار (همين ذكر را) بگويد.

18. مستحب است كه انسان بعد از سجده دوم بنشيند.

19. مستحب است كه ذكر سجده بيش از اندازه واجب گفته شود؛ البته عدد فرد فضيلتش بيشتر است تا زوج .

20. خواندن دعا، قبل از ذكر سجده مستحب است . (دعايى كه از ائمه عليهم السلام نقل شده :

اللهم لك سجدت و…).

21. قرآن خواندن در سجده مكروه است .

22. فوت كردن محل سجده براى رفع گرد و غبار كراهت دارد.

مستحبات تشهد و سلام :

1. مستحب است كه نمازگزار در حال تشهد، بر ران چپ خود بنشيند و روى پاى راست را بر كف پاى چپ بگذارد.

2. مستحب است كه پيش از تشهد بگويد:

الحمدلله يا بگويد:

بسم اللّه و بالله و الحمدلله و خير الاسماء لله .

3. مستحب است كه نمازگزار در حالت تشهد، دستها را بر ران ها گذاشته و انگشت ها را به يكديگر بچسباند.

4. نگاه كردن به دامان خود، مستحب است .

5. مستحب است كه انسان بعد از تمام شدن تشهد بگويد:

و تقبل شفاعتة و ارفع درجته .

6. مستحب است كه در حالى كه نشسته و بدنش آرام است ، بگويد:

السلام عليك ايها النبى و رحمة اللّه و بركاته .

مستحبات قنوت :

1. مستحب است كه انسان در هر نماز واجب و مستحب ، پيش از ركوع ركعت دوم ، قنوت بخواند.

2. خواندن قنوت پيش از ركوع در نماز وتر مستحب است .

3. مستحب است كه نمازگزار هنگام قنوت ، دستها را تا مقابل صورت بلند نمايد.

4. مستحب است كه كف دست ها را رو به آسمان گرفته و به قصد رجاء، انگشتان دست ها را به جز ابهام ، به هم بچسباند.

5. مستحب است كه هر دو كف دست ، پهلوى هم و متصل به هم قرار گيرد.

6. مستحب است كه نگاه انسان در هنگام قنوت ، به كف دستهايش ‍ باشد.

7. مستحب بلكه بهتر است در قنوت گفته شود:

لا اله الا اللّه الحليم الكريم لا اله الا اللّه العلى العظيم سبحان اللّه رب السموات السبع و رب الاءرضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش العظيم و الحمد لله رب العالمين .

8. مستحب است كه قنوت بلند خوانده شود؛ ولى در نماز جماعت اگر امام جماعت صداى او را بشنود بلند خواندن قنوت ، مستحب نيست .

9. اگر نمازگزار قنوت را فراموش كرده و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود يادش بيايد، مستحب است كه بايستد و قنوت را بخواند.

10. مستحب است كه اگر نمازگزار در ركوع ، يادش بيايد كه قنوت را نخوانده است ، بعد از ركوع قضا كند.

11. اگر نمازگزار در سجده ، يادش بيايد كه قنوت را نخوانده ، مستحب است كه بعد از سلام ، قنوت را قضا كند.

12. مستحب است كه ماءموم در قنوت از امام متابعت كند؛ اگر چه ماءموم در ركعت دوم به جماعت نرسيده باشد.(ركعت اول ماءموم باشد).

مستحبات و تعقيبات نماز :

از حضرت على عليه السلام منقول است كه هر كس از شما از نماز فارغ شد بايد دستها را بلند كند به سوى آسمان و خود را در دعا به تعب افكند.

1. مستحب است كه انسان بعد از نماز، مقدارى مشغول تعقيب و خواندن ذكر و دعا و قرآن شود.

2. بهتر است انسان پيش از آنكه از جاى خود حركت كند و وضو، غسل و تيمم او باطل شود، رو به قبله تعقيب را بخواند.

3. مستحب است كه تعقيب هايى كه بسيار سفارش شده است را بخواند؛ مثل تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام (34 مرتبه اللّه اكبر، 33 مرتبه الحمدلله ، 33 مرتبه سبحان اللّه ).

4. مستحب است كه انسان بعد از نماز، سجده شكر نمايد و بهتر آن است كه در سجده شكر صد مرتبه يا سه مرتبه يا يك مرتبه

شكرا لله يا

شكرايا

عفوا بگويد.

5. مستحب است كه انسان بعد از تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام يك مرتبه

لا اله الا اللّه بگويد.

6. مستحب است كه براى خواندن تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام از تسبيح تربت امام حسين عليه السلام استفاده كند.

7. مستحب است كه انسان براى خواندن تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام ، از رشته تسبيح كبود (به رنگ آسمان ) استفاده كند.

8. مستحب است كه نمازگزار بعد از اتمام نماز، سه مرتبه دست را تا روبروى صورت بلند كرده و به زانو (يا نزديك زانو) برگرداند و با هر يك مرتبه ، يك بار

اللّه اكبر بگويد.

9. مستحب است كه انسان بعد از بلند كردن دست ها براى دعا آنها را بر سر و روى خود بكشد.

چرا كه مروى است از امام باقر عليه السلام كه هر بنده اى كه دستها را به سوى خدا بلند كند، حق تعالى شرم مى كند كه دستهاى او را خالى برگرداند…

10. مستحب است كه نمازگزار بعد از نماز، پيش از آنكه پاهاى خود را بگرداند، سه مرتبه اين دعا را بخواند كه خدا گناهان او را بيامرزد؛ اگر چه در زياد بودن مانند كف دريا باشد.

استغفر اللّه الذى لا اله الا هو الحى القيوم ذوالجلال و الاكرام و اتوب اليه .

11.سنت است كه بعد از نماز گفته شود:

اللهم صل على محمد و آل محمد و اءجرنى من النار و اءدخلنى الجنة و زوجنى الحور العين خدايا! رحمت فرست بر محمد و آل محمد و پناهم ده از آتش و داخل كن مرا در بهشت و تزويج ده مرا با حورالعين.

12. مستحب است كه نمازگزار بعد از نماز، آية الكرسى ، سوره و آيه هايى را كه در روايات توصيه شده است ، بخواند.

13. مستحب است كه نمازگزار بعد از نماز صبح ، ده مرتبه بگويد:

سبحان اللّه العظيم و بحمده و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم

14. مستحب است كه بعد از هر نمازى ، تسبيحات اربعه خوانده شود.

شيخ طوسى و ابن بابويه و حميرى به سندهاى صحيح ، از حضرت امام صادق عليه السلام روايت كرده اند كه روزى رسول اكرم صل الله عليه و آله به اصحاب خود فرمودند: آيا اگر آنچه داريد از جامه ها و ظرفها و جمع كنيد و بر روى هم بگذاريد به آسمان مى رسد؟ گفتند: نه يا رسول اللّه صل الله عليه و آله ؛ حضرت فرمودند: آيا مى خواهيد تعليم كنم به شما چيزى را كه اصلش در زمين است و شاخه هايش در آسمان . گفتند: بلى يا رسول اللّه صل الله عليه و آله ! حضرت در ادامه فرمودند: بعد از هر نماز سى نوبت بگوييد:

سبحان اللّه والحمدلله و لا اله الا اللّه واللّه اكبر .

15. مستحب است كه بعد از نماز گفته شود:

يا من يفعل ما يشاء و لا يفعل ما يشاء اءحد غيره .

(اى كسى كه انجام مى دهد هر چه را مى خواهد و انجام نمى دهد كسى جز او هر چه را كه او بخواهد.)

16. حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس بعد از فارغ شدن از نماز پيش از آنكه زانوهاى خود را از جاى حركت دهد، ده مرتبه اين تهليل را بخواند، حق تعالى چهل هزار هزار (چهل ميليون ) گناه او را محو كرده و چهل هزار هزار (چهل ميليون ) حسنه براى او مى نويسد و چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد:

اشهد ان لا الا اللّه وحده لا شريك له الها واحدا اءحدا صمدا لم يتخذ صاحبة و لا ولدا گواهى مى دهم كه نيست معبود بر حقى جز خداى يكتا كه شريك ندارد. معبود يگانه اى است و يكى است ، بى نياز است و براى خودش همسر و فرزندى نمى گيرد.

در فضيلت اين تهليل ، روايات بسيار وارد شده است ؛ خصوصا در تعقيب نماز صبح ، شام و هنگام طلوع و غروب آفتاب .

17. مستحب است كه انسان بعد از نماز ريش خود را با دست راست خود گرفته و دست چپ را به سوى آسمان گشوده سه مرتبه بگويد:

يا ذاالجلال و الاكرام ارحمنى من النار پس سه مرتبه بگويد:

اءجرنى من العذاب الاءليم و سپس هر دو دست را به سوى آسمان گشوده سه مرتبه بگويد:

يا عزيز يا كريم يا رحمن يا غفور يا رحيم و سپس ‍ پشت دست ها را به سوى آسمان بگرداند و سه مرتبه بگويد:

اءجرنى من العذاب الاءليم پس بگويد:

و صلى اللّه محمد و آله و الملائكة و الروح .

18. اگر كسى بعد از نماز مغرب ، سه مرتبه آيات زير را بخواند، آنچه از ثواب در روز گذشته از او فوت شده باشد در مى يابد و نمازش قبول مى گردد و اگر كسى بعد از هر نماز واجب و مستحب آن را بخواند، براى او به عدد تمام ستارگان آسمان و قطرات باران و برگ درختان و ذرات خاك زمين ، حسنات نوشته مى شود و هنگامى كه بميرد به هر حسنه ، ده حسنه در قبر به او داده مى شود:

فسبحان اللّه حين تمسون و حين تصبحون و له الحمد فى السموات و الارض و عشيا و حين تظهرون يخرج الحى من الميت و يخرج الميت من الحى و يحيى الارض بعد موتها و كذلك تخرجون سبحان ربك رب العزة عما يصفون و سلام على المرسلين و الحمدلله رب العالمين منزه است خدا، هنگامى كه شب و هنگامى كه صبح مى كنيد و حمد از آن اوست در آسمانها و زمين و شب هنگام و نيمه روز شما. خارج مى كند زنده را از مرده و مرده را از زنده و زنده مى كند زمين را بعد از مردنش و شما همچنان بيرون مى آييد. منزه باد پروردگارت ! پروردگار عزت ، از آنچه وصف كنند و درود بر رسولان و حمد از آن خداست ، پروردگار جهانيان .

مستحبات و مکروهات ديگر در نماز :

مستحباتى ديگر در باب نماز

1. اگر لباس نمازگزار در حال ايستاده ، عورت را مى پوشاند، ولى ممكن است در حالت ديگر نپوشاند، مستحب است كه با آن لباس ، نماز نخواند.

2. مستحب است كسى كه نشسته نماز مى خواند، در حال خواندن حمد و سوره ، مربع بنشيند (چهار زانو).

3. مستحب است كه نمازگزار عاجز، در حال ركوع (كه نشسته انجام مى دهد) دو زانو بنشيند.

4. مستحب است نمازگزارى كه نشسته نماز مى خواند، در حالت ركوع بر روى دو پاشنه پاى خود ننشيند بلكه باسنش را از روى دو پاشنه پايش بلند كرده و صورتش برابر با جلوى دو زانويش شود.

5. احتياط مستحب است كه اگر نمازگزار بعد از سجده دوم ، شك بين چهار و شش و بيشتر از شش كرد، بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كرده و دو سجده سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.

6. اگر كسى بعد از سلام ، در صورتى كه از حالت نماز خارج نشده ، يادش ‍ بيايد كه دو سجده را فراموش كرده ، بعد از اين كه دو سجده را به جا آورد و تشهد و سلام را نيز تكرار كرد و براى سلامى كه اول گفته دو سجده سهو به جا آورد، مستحب است كه اصل نماز را هم اعاده نمايد.

7. اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى دارد يا نمازهايى را كه خوانده ، صحيح نبوده ، مستحب است كه براى احتياط، قضاى آن را به جا آورد.

8. اگر انسان نمازهايى از او قضا شده و مى داند كه كدام يك جلوتر قضا شده ، احتياط مستحب آن است كه به ترتيب نمازهايش را قضا كند.

9. مستحب است كه بچه مميز را (بچه اى كه خوب و بد را مى فهمد) به نماز خواندن و عبادتهاى ديگر عادت كند؛ همچنين مستحب است كه او را به قضاى نمازها نيز وادار نمايند.

10. اگر نمازگزار نداند كه بدن يا لباس او نجس است و بعد از نماز بفهمد، احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارد دوباره نماز را به جا آورد.

11. بنا بر احتياط مستحب ، بايد زن عقب تر از مرد بايستد و جاى سجده او از جاى ايستادن مرد كمى عقب تر باشد.

مكروهاتى ديگر در باب نماز

1. مكروه است كه انسان در نماز، صورت را كمى به طرف راست و چپ بگرداند.

2. مكروه است كه انسان در نماز، چشم ها را ببندد.

3. مكروه است كه نمازگزار در نماز، چشم ها را به طرف راست و چپ بگرداند.

4. مكروه است كه نمازگزار در نماز، با ريش و دست خود بازى كند و انگشت ها را داخل هم نمايد.

5. انداختن آب دهان در نماز كراهت دارد.

6. نگاه كردن به خط قرآن يا كتاب يا خط انگشترى در نماز كراهت دارد.

7. كراهت دارد كه موقع خواندن حمد و سوره و گفتن ذكر، براى شنيدن حرف كسى ساكت شد، بلكه هر كارى خضوع و خشوع را در نماز از بين مى برد مكروه است .

8. هنگامى كه انسان خوابش مى آيد، مكروه است نماز بخواند.

9. مكروه است كه انسان موقع خوددارى از بول و غايط، نماز بخواند.

10. پوشيدن جوراب تنگ كه پا را فشار دهد در نماز، مكروه است .

11. مكروه است كه نمازگزار در نماز، دهن دره كند.

12. مكروه است كه نمازگزار در نماز، انگشتان خود را بشكند.

13. كراهت دارد كه انسان در نماز آه بكشد، به گونه اى كه مشتمل بر يك حرف باشد.

14. ناله كردن در نماز به طورى كه مشتمل بر يك حرف باشد مكروه است .

15. شكستن نماز به خاطر مالى كه اهميت ندارد، مكروه است .

16. پوشيدن لباس سياه ، چرك ، تنگ ، لباس شرابخوار و لباس كسى كه از نجاست پرهيز نمى كند، براى نماز مكروه است .

17. پوشيدن لباسى كه نقش صورت روى آن است ، براى نماز كراهت دارد.

18. باز بودن دكمه هاى لباس در نماز، كراهت دارد.

19. به انگشت كردن انگشترى كه نقش صورت بر روى آن حك شده است ، مكروه مى باشد.

20. خواندن نماز واجب در خانه كعبه و بر بام آن مكروه است ؛ و در حالت ناچارى مانعى ندارد.

21. چيزى بر دهان بستن ، هم براى مرد و هم براى زن مكروه است .

22. پيچيدن جامه بر خود در نماز، مكروه است .

آداب مخصوص زنان در نماز :

1. مستحب است كه زن خود را با زيور آلات بيارايد.

2. مستحب است كه خضاب داشته باشد.

3. مستحب است كه صدايش را پنهان كند.

4. مستحب است كه در حال ايستاده ، پاها را به هم بچسباند.

5. مستحب است كه با دست خود پستان ها را به سينه بچسباند.

6. مستحب است كه در حال ركوع ، دست را بر روى ران ها بگذارد.

7. مستحب است كه در ركوع زانوها را همچون مردان ، تا به آخر به عقب نبرد.

8. مستحب است كه وقتى مى خواهد به سجده برود، اول بنشيند.

9. مستحب است كه در هنگام سجده ، شكم و سينه را بر زمين انداخته و مانند مردان ، تجافى نكند .

10. مستحب است كه در هر بار نشستن ، به حالت تربع بنشيند؛ يعنى پاى راست را زير ران چپ و پاى چپ را زير ران راست بگذارد.(به اصطلاح چهار زانو بنشيند).

11. مستحب است كه زن ها در وقت خواندن تشهد، ران ها را به هم بچسبانند.

 

آداب مسجد:

1. رفتن به مسجد با حالت وقار و آرامش .

2. در وقت بيرون رفتن از خانه به قصد مسجد بگويد:

بسم اللّه الذى خلقنى فهو يهدين والذى هو يطعمنى و يسقين و اذا مرضت فهو يشفين والذى يميتنى ثم يحيين والذى اءطمع ان يغفرلى خطيئتى يوم الدين رب هب لى حكما و اءلحقنى بالصالحين واجعل لى لسان صدق فى الاخرين واجعلنى من ورثة جنة النعيم واغفر لاءبى به نام خدايى كه مرا آفريد، پس مرا راهنمايى كرد و به من خوراك داد و به من آب نوشاند و چون بيمار شدم ، شفايم بخشيد؛ آن كه مرا بميراند و سپس زنده ام كند و آن كه طمع دارم تا گناهانم را در روز جزا بيامرزد. پروردگارا! مقامى به من ببخش و مرا به نيكان برسان و براى من زبان راستگويى در پسينيان مقرر كن ! مرا از وارثان بهشت پر از نعمت قرار بده و پدرم را بيامرز!.

3. هنگام داخل شدن در مسجد ته كفش و چيزهايى كه همراه دارد، مثل عصا و… را نگاه كند تا نجاستى به آن نباشد.

4. هنگام داخل شدن در مسجد، اول پاى راست را بگذارد.

5. هنگام داخل شدن در مسجد بگويد:

بسم اللّه و بالله و من اللّه و الى اللّه و خير الاسماء كلها لله توكلت على اللّه و لا حول و لا قوة الا بالله اللهم صل على محمد و آل محمد وافتح لى اءبواب رحمتك و توبتك و اءغلق عنى اءبواب معصيتك واجعلنى من زوارك و عمار مساجدك و ممن يناجيك فى الليل و النهار و من الذين هم فى صلواتهم خاشعون و ادحرعنى الشيطان الرجيم و جنود ابليس اءجمعين به نام خدا، به ذات خدا، از خدا و به سوى خدا و بهترين نام ها همه از آن خداست . توكل مى كنم بر خدا جنبش و نيرويى نيست ، مگر به وسيله خدا. خدايا! بر محمد و آل محمد رحمت بفرست و درهاى رحمت و توبه ات را بر من بگشا و درهاى گناه را بر من ببند و مرا از زائرانت و آبادكنندگان مسجدهايت و از كسانى كه تو را در شب و روز راز مى گويند و از كسانى كه در نمازشان خاشع اند، قرار بده و از من شيطان رجيم و لشكر ابليس را جميعا بران ! .

6. قبل از نشستن در مسجد، نماز تحيت (كه حداقل دو ركعت است ) بخواند؛ به قصد تحيت و احترام مسجد. البته اگر نماز واجب يا مستحب ديگرى هم خوانده شود كافى است ؛ حتى اگر چند دفعه هم داخل مسجد شود، مستحب است كه در هر دفعه نماز تحيت بخواند، اگر چه فاصله دفعات با يكديگر خيلى كم باشد.

7. مستحب است كسى كه به مسجد مى رود لباس پاكيزه و قيمتى بپوشد و خود را خوش بو نمايد.

8. موقع بيرون آمدن از مسجد، اول پاى چپ را بيرون بگذارد.

9. بهتر است نمازگزار از همه زودتر وارد مسجد شود و ديرتر از همه خارج شود.

10. تميز كردن مسجد و روشن كردن چراغ آن .

11. مستحب است كه زن در خانه اش نماز بخواند و فضيلتش بيشتر از نماز در مسجد است ، مگر اين كه خود را كاملا از نامحرم حفظ كند كه در اين صورت بهتر است در مسجد نماز بخواند.

12. ساختن مسجد و تعمير مسجدى كه رو به خرابى باشد، مستحب است .

13. مستحب است كه مسجد را بى سقف بسازند يا لااقل قسمتى از آن را بى سقف بسازند.

14. مستحب است كه وضوخانه و مستراح در بيرون مسجد باشد.

15. ساختن مناره براى اذان گفتن مستحب است . (البته در كنار ديوار مسجد و متصل به آن ، نه در وسط مسجد).

16. مستحب است كه مناره بلندتر از ديوار مسجد (پشت بام مسجد) ساخته نشود، بلكه مساوى با آن باشد.

17. زياد به مسجد رفتن و رفتن به مسجدى كه نمازگزار ندارد، مستحب است .

18. غذا نخوردن ، مشورت نكردن ، همسايه نشدن ، زن نگرفتن و زن ندادن به كسى كه در مسجد حاضر نمى شود از مستحبات مى باشد.

مكروهات مربوط به مسجد

1. عبور از مسجد به عنوان محل عبور، بدون آن كه در آنجا نماز بخواند.

2. انداختن آب بينى و دهان در مسجد.

3. بالا بردن مناره ها بالاتر از پشت بام مسجد.

4. خوابيدن در مسجد، مگر در حال ناچارى .

5. فرياد زدن در مسجد و صدا را بلند كردن ، مگر براى اذان .

6. خريد و فروش در مسجد.

7. خواندن شعرى كه نصيحت و مانند آن نباشد و سخن گفتن از امور دنيا در مسجد.

8. طلب كردن گمشده اى در مسجد.

9. رفتن به مسجد براى كسى كه پياز، سير و مانند اينها را خورده است و بوى دهانش مردم را اذيت مى كند.

10. راه دادن بچه (بچه غير مميز و بچه اى كه اطمينان به طهارت او نيست ) و راه دادن ديوانه هم به مسجد مكروه است .

11. نقاشى چيزهايى كه روح ندارد، مثل گل و بوته در مسجد.

12. كراهت دارد موقعى كه امام جماعت مشغول به نماز واجب است و يا نماز جماعت در حال اقامه يا در شرف اقامه است ، نماز تحيت خوانده شود.

13. بلند ساختن ديوار مساجد، بلندتر از معمول و عرف ، مكروه است .

14. كشتن شپش در مسجد مكروه است و اگر آن را بكشد، بايد با ريختن خاك آن را دفن كند.

15. ساختن تير و تراشيدن آن در مسجد مكروه است .

16. اگر همسايه مسجد عذرى نداشته باشد، مكروه است در غير مسجد نماز بخواند.

17. قضاوت كردن در مسجد كراهت دارد. زيرا ممكن است قاضى خطا كند؛ در حالى كه مسجد مكان شريفى است كه سزاوار است در آن خطا واقع نشود. اما اين كه حضرت على عليه السلام در مسجد كوفه محلى براى قضاوت داشتند به خاطر آن است كه ايشان معصوم بودند و خطايى از او سر نمى زد. البته شايد هم بتوان گفت كه قضاوتى مكروه است كه با كشمكش ، سر و صدا، فحش و ناسزا همراه باشد يا قضاوتى مكروه است كه دائمى باشد و يا قضاوتى كه قاضى فقط به جهت آن به مسجد بيايد.

18. تعطيل كردن مساجد مكروه است .

ترتيب اولويت مساجد از نظر ثواب

1. مسجدالحرام .

2. مسجدالنبى در مدينه منوره .

3. مسجد كوفه .

4. مسجد بيت المقدس

5. مسجد جامع هر شهر.

6. مسجد محله .

7. مسجد بازار .

- خواندن نماز در حرم امامان عليهم السلام مستحب ، بلكه بهتر از مسجد است و خواندن نماز در حرم اميرالمومنين عليه السلام برابر با دويست هزار نماز است .

مكان هاى مكروه براى اقامه نماز

1. حمام .

2. زمين نمك زار.

3. مقابل درى كه باز است .

4. جاده ، خيابان و كوچه ؛ اگر براى كسانى كه عبور مى كنند زحمت نباشد و اگر زحمت باشد، حرام است ، ولى نماز باطل نيست .

5. مقابل آتش و چراغ .

6. آشپزخانه و هر كجا كه كوره آتش باشد.

7. مقابل چاه و چاله اى كه محل بول است .

8. روبروى عكس و مجسمه انسان يا حيوان ، مگر آن كه روى آن پرده بكشند.

9. جايى كه عكس باشد؛ هر چند روبروى نمازگزار نباشد.

10. اطاقى كه شخص جنب در آن باشد.

11. مقابل قبر، روى قبر و بين دو قبر.

12. قبرستان .

13. رختكن حمام .

14. محل ريختن زباله .

15. محل كشتن گوسفند و امثال آن .

16. جايى كه در آن ادرار مى كنند؛ هر چند پشت بام باشد.

17. محلى كه مخصوص نگه داشتن مسكرات است .

18. محل استراحت شتر، اسب ، قاطر، الاغ ، گاو و گوسفند.

19. روى لانه مورچه .

20. مجراى آب ؛ هر چند فعلا احتمال آمدن آب داده نشود.

21. در سرزمينى كه در قرون گذشته عذاب خدا در آن جا نازل شده است .

22. روى يخ و برف .

23. آتشكده زرتشتيان ، بلكه در هر مكانى كه براى افروختن آتش درست شده باشد.

24. مقابل قرآن و كتابى كه باز باشد.

25. مقابل ديوارى كه رطوبت مستراح در آن ظاهر شده باشد، مگر آن كه آن را بپوشانند.

 

گیاهان و میوه‌های قرآنی، کلید سلامتی بدن می‌باشند و می‌توانند بهترین بهره‌وری را داشته باشند.
میوه های قرآنی

قرآن کریم بهشت را بیشتر با کلمه «جنت» که به معنی بستانی است که از لحاظ کثرت درخت‌ها و پیچیدگی شاخه‌های آنها، ایجاد سایه و پوشش مخصوصی برای سطح آن کرده است، یاد می‌نماید. در برخی از آیات به میوه‌های بهشتی و همچنین درختان اشاراتی شده است که بسیاری از آنها علاوه بر خواص تغذیه‌ای خاصیت درمانی نیز دارند، مانند زیتون، انجیر و … که خاصیت دارویی دارند. در حقیقت انجیر و زیتون سر دسته گیاهانی هستند که در قرآن عنوان شده‌اند. در مصرف میوه‌ها و گیاهان باید مسائل منطقه‌ای و بومی ‌را نیز در نظر گرفت.

در حدیثی آمده است «علیکم بأعقاقیر دیارکم»، لذا اقلیم هر منطقه، گیاهان و میوه‌هایی که در آنجا رشد می‌کند، با طبیعت مردم همان‌جا سازگاری دارد و اگر در بعضی از مواقع شاهد بروز اختلالاتی در افراد هستیم، برای این است که محصولات گرم در مناطق سرد و بالعکس مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. در این مقاله به برخی از خواص مواد غذایی ذكر شده در قرآن می‌پردازیم.

انجیر را با زیتون بخورید
انجیر از میوه‌هایی با قند بالا است که مانع از افت قند خون شده، همچنین دانه‌های این میوه مانع از بروز یبوست می‌شود. این میوه حاوی مقادیر بالایی از آهن بوده، لذا بهتر است همراه با زیتون مصرف شود تا خاصیت متعادل برای بدن داشته باشد.
خداوند در سوره «تین» (انجیر) به این میوه قسم خورده است.
احتمالاً علت آن است که انجیر، یکی از میوه‌های همه چیز تمام و دارای املاح و ویتامین‌های زیادی می‌باشد، لذا مورد توجه خاص قرآن قرار گرفته است، اما این سوگند، ویژگی ظریف دیگری هم در بر دارد که موجب مسلمان شدن رئیس یک تیم تحقیقاتی ژاپنی هم شده است، زیرا یک گروه پژوهشی ژاپنی، در بین مواد خوراکی به دنبال منبع پروتئین خاصی بودند که به میزان کم، در مغز انسان و حیوانات تولید می‌شود.
این پروتئین، کاهش‌دهنده کلسترول خون و مسۆول تقویت قلب و شجاعت انسان است و بعد از سن 60 سالگی به پایان می‌رسد و دیگر در بدن تولید نمی‌شود.
ژاپنی‌ها فهمیدند این ماده فقط در انجیر و زیتون موجود است و برای تأمین آن، باید انجیر و زیتون را به نسبت یک به هفت مصرف کرد. بعد از ارائه این نتیجه یکی از قرآن‌پژوهان مصری نامه‌ای به این تیم تحقیقاتی می‌نویسد و اعلام می‌کند که در کتاب مقدس مسلمانان، خداوند به انجیر و زیتون در کنار هم قسم خورده است و نام انجیر فقط یک بار و نام زیتون نیز هفت بار در قرآن آمده است.
رئیس گروه تحقیقاتی ژاپنی بعد از اینکه مطمئن شد قرآن کریم در 1430 سال قبل از آنان نتیجه پژوهش آنها را بیان کرده است، اسلام آورد.
انجیر

انجیر به علت داشتن پتاسیم، درجه قلیائیت بدن را بالا برده و در دفع اوره و چربی خون بسیار موثر است و تامین کننده سلامتی کودکان ضعیف و نیز کم‌خونی و بی‌اشتهایی است. انجیر منبع غنی فیبر غذایی می‌باشد. لیگنین یک نوع فیبرغذایی غیرمحلول است که به مقدار زیاد در انجیر وجود دارد و نقش عمده‌ای در جلوگیری و رفع یبوست دارد. انجیر ضد سرطان است و بیش از سایر میوه‌ها املاح و قند دارد. 50 درصد انجیر خشک را قند تشکیل می‌دهد. همچنین حاوی پتاسیم، منیزیم، کلسیم، فسفر و نیز ویتامین‌های B, C , A است.

زیتون

زیتون علاوه بر ارزش غذایی، ارزش دارویی زیادی دارد. روغن زیتون به جز خاصیت ضد سرطانی، فواید فراوانی دارد که از آن جمله ملین بودن آن و نرم کردن عضلات و آرامبخشی درد استخوان است. همچنین روغن زیتون به موها نرمی ‌و لطافت خاصی می‌بخشد و باعث تقویت مو می‌شود. عصاره زیتون برای چین و چروک پوست بسیار مفید است و باعث لطافت، نرمی ‌و شادابی پوست صورت می‌شود. اجزای مغذی خاص در روغن زیتون خالص می‌تواند دلیل تاثیر مثبت رژیم غذایی مدیترانه‌ای بر سلامت قلب باشد.

انگور

انگور یکی از بهترین منابع طبیعی گلوكز و فروکتوز است و 20درصد انگور را این مواد تشکیل می‌دهد. علاوه بر قندها، انگور دارای اسید تارتاریک و اسید مالیک فراوان است. مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و آهن به مقدار زیاد در آن وجود دارد. در صورتی که پروتئین و چربی آن بسیار ناچیز است. به گفته پژوهشگران غلیظ بودن خون، اکسیداسیون سریع کلسترول و سفت و سخت شدن رگ‌ها دلایل اصلی بروز بیماری‌های قلبی و تصلب شرایین هستند و با خوردن انگور قرمز، اکسیداسیون کلسترول، کاهش می‌یابد و رگ‌های خونی منبسط می‌شوند و خون با سرعت بیشتری در بدن جریان می‌یابد. علاوه بر این، خوردن انگور قرمز موجب بهبود عملکرد قلب می‌شود. انگور قرمز منبع سرشاری از آنتی‌اکسیدان‌ها است که از تراکم و روی هم انباشته شدن پلاکت‌های خون جلوگیری می‌کنند و در نتیجه مانع لخته شدن خون در رگ‌ها می‌شوند.

خرما

خرما میوه بهشتی و بسیار مقوی است كه مواد معدنی بسیاری چون آهن، پتاسیم، روی و منگنز را دارا است. تحقیقات درباره خرما نشان داده‌اند كه این میوه بهشتی می‌تواند از بسیاری از سرطان‌ها مانند سرطان كولون و معده پیشگیری كند. یكی از خواص خرما ملین بودن آن است، به شرطی كه 6 تا 7 عدد خرما را در 2 لیوان آب جوش خیس كرده و صبح و شب آن را به صورت گرم بنوشید و یا مقداری خرما میل كنید و بلافاصله یک یا دو لیوان آب گرم روی آن بنوشید.

خاصیت دیگر خرما، خنثی كردن اسید اضافی معده است و از آنجا كه زیادی اسید معده باعث ترش كردن و دل درد می‌شود، بنابراین هر وقت دل درد گرفتید، می‌توانید 2 تا 3 عدد خرمای تازه را در آب جوش خوب مخلوط کنید و سپس آن را بنوشید. خرما دارای 9 نوع ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه‌ها از آن نام برده و آن را هم از میوه‌های دنیوی و هم میوه‌های بهشتی قرار داده است. خرما می‌تواند جایگزین یک وعده غذایی شود. این ویژگی‌ها را می‌توان برای انگور، انجیر و انار هم ذکر کرد.

عدس

نام عدس در قرآن ذکر شده است و چهار نوع عدس داریم. نوع قرمز آن از همه معروف‌تر است. مصرف عدس در کاهش قند و چربی خون موثر است. عدس حاوی حداقل 40 درصد پروتئین بوده که البته میزان مصرف آن با گوشت قرمز متفاوت است، چرا که اغلب 100 گرم گوشت نسبت به 100 گرم عدس به راحتی مصرف می‌شود.
میزان آهن موجود در عدس بالا بوده و چربی آن نسبت به گوشت قرمز لخم نیز پایین‌تر است. به علاوه توصیه می‌شود اگر عدس با لیمو‌ترش و گوجه فرنگی که حاوی ویتامین C می‌باشند میل شود، جذب بهتری در بدن خواهد داشت.

ترنجبین

نام ترنجبین در قرآن ذکر شده است. ترنجبین ماده‌ای است شیرین كه به صورت شبنم روی گیاه حاج یا خارشتر یا خاربز می‌نشیند. ترنجبین، شیرابه‌های برگ و ساقه‌های گیاه خارشتر است که ملین بوده و جوشانده آن برای سرفه و درد سینه مفید است. مشاهده شده است که این شیرابه‌های قندی به طور طبیعی و با ایجاد شكاف توسط حشره‌ای به خارج تراوش می‌شود. گیاه خارشتر درختچه یا بوته خاری است که در بیابان‌ها و دشت‌های كم‌ارتفاع ایران می‌روید.
ترنجبین حاوى تركیبات قندى مختلفى چون گلوكز و فروكتوز، ساكاروز و ترى‌ساكارید است كه به راحتى در آب حل مى‌شود.

انار

انار یک میوه بهشتى است. در روایات اسلامی ‌به عنوان بهترین میوه و برای تقویت لثه‌ها ذکر شده است. انار سرشار از آهن و ویتامین‌های A ,B ,C ,E می‌باشد. یک لیوان آب انار، 40 درصد ویتامین C مورد نیاز روزانه بدن را تامین می‌کند. اگر می‌خواهید جوان بمانید، انار مصرف کنید، زیرا خوردن انار باعث جوان‌تر ماندن می‌شود. انار خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی دارد و نسبت به چای سبز 3 برابر بیشتر این خاصیت را دارا است.
آب انار جلوی تصلب شرایین را می‌گیرد و کلسترول بد خون را کاهش می‌دهد. آب انار از به هم پیوستن پلاکت‌های خونی جلوگیری می‌کند، پس مانع از لخته شدن خون می‌گردد. انار موجب کاهش فشار خون بالا و کاهش چربی خون می‌شود. آب انار به کاهش خطر سرطان پوست، پستان و سرطان پروستات کمک می‌کند. پس بیایید از هم اکنون انار را جزو برنامه غذایی روزانه خود قرار دهیم. همچنین افرادی که در هفته 2 لیوان یا بیشتر آب انار می‌نوشند، احتمال پیشرفت و بروز آلزایمر در آنها کمتر می‌شود. حضرت محمد(ص) فرموده اند: هرکس انار بخورد، کینه و دشمنی را از خود دور کرده است.

زنجبیل نام زنجبیل در قرآن ذکر شده است. زنجبیل از قدیم‌الایام مورد استفاده بوده و هنوز هم در طب سنتی نقش مهمی ‌را ایفا می‌کند. زنجبیل محرک جهاز‌ هاضمه و برای هضم غذا بسیار مفید است. زنجبیل برای درمان سوءهاضمه، نفخ، قولنج، استفراغ، تشنج موضعی، حالت‌های دردناک معده و تنگی‌نفس بسیار موثر است.
عصاره زنجبیل همراه با آب‌لیمو و نمک طعام اگر قبل از غذا خورده شود، برای بی‌اشتهایی سودمند است. در مورد سوزش گلو و گرفتگی سینه و صدا یک تکه زنجبیل را می‌جوند تا بزاق خوب ترشح شود.
عصاره زنجبیل برای درمان دیابت و روماتیسم مزمن مفید است. دندان درد و سردردهای عصبی با خمیری از زنجبیل خشک و آب تسکین می‌یابد. ابن‌سینا خواص تقویتی بسیاری علاوه بر این خواص برای زنجبیل برشمرده است. جالینوس استفاده از زنجبیل را در مورد همه بیماری‌های ناشی از سردی تجویز کرده است.
پیاز

نام پیاز در قرآن ذکر شده است. پیاز از ترکیبات مهم بسیاری از غذاها است. پیاز پخته را برای خاصیت ضدعفونی کننده‌ای که برای دستگاه گوارش دارد، همگان مصرف می‌کنند. خوردن زیاد پیاز باعث كاهش میزان گلوكز می‌شود، زیرا كه آلیل‌پروپیل‌دی‌سولفید، مسئول کاهش قند خون بوسیله افزایش انسولین موجود در خون می‌باشد.

آلیل‌پروپیل‌دی‌سولفید این كار را در تضاد با انسولین انجام می‌دهد،‌ به این صورت كه یک دی‌سولفید، جاهایی از كبد را اشغال می‌كند كه انسولین در آن قسمت‌ها غیرفعال است. این باعث می‌شود كه مقدار انسولین افزایش یابد و گلوكز را به داخل سلول‌هایی هدایت كند كه باعث كاهش قند خون می‌شوند.
مصرف مداوم پیاز همانند سیر، كلسترول و فشارخون بالا را كاهش می‌دهد، دو عامل مهمی‌كه از بروز بیماری‌های دیابتی و گرفتگی رگ‌ها جلوگیری می‌كنند و خطر حمله قلبی یا سكته مغزی را كاهش می‌دهند. مصرف مداوم پیاز، حداقل 3 بار در هفته بطور چشمگیری سرعت رشد سرطان روده بزرگ را كاهش می‌دهد.

برگرفته شده از بخش تغذیه و آشپزی تبیان

هشت گام برای زندگی بهتر زوجین:
اگر یادتان باشد بر اساس اولین درس‌های ریاضی یك بعلاوه یك برابر با دو می‌شد. به یاد دارید كه؟ پس چرا این عملیات ساده را در زندگی خودمان فراموش كرده‌ایم و انتظار داریم این جمع یك بعلاوه یك، برابر با یك شود؟

دعوای همسران

بروز اختلافات جزئی جدایی‌‌ناپذیر از هر ازدواجی است، هرچه زودتر این واقعیت را بپذیرید زودتر هم می‌توانید به فكر راه چاره‌ای برای آن باشید. دفعه بعدی كه با همسرتان دچار اختلاف شدید، هشت گام زیر را دنبال كنید تا بتوانید اختلاف‌های میان خود را مدیریت كنید.

این هشت گام بر اساس دو عنصر كنترل و احترام طراحی شده‌اند.

گام اول: مفهوم ازدواج را درك كنید: هنگامی كه انسان ازدواج می‌كند روابط جدیدی كه برای او بوجود می‌آید موجب رشد شخصیتی وی می‌گردد و باعث می‌شود انسان توانایی‌های بالقوه‌اش را به فعل برساند. برای اولین‌بار فردی را در زندگی داریم كه همیشه و همه‌جا با ماست و ما را تشویق می‌كند تا نهایت تلاش خود را صورت دهیم.

گام دوم: زندگی جاری است: ازدواج مانند قرار گرفتن در جریان رودخانه است. هدف ما این است كه پیوسته با یكدیگر در تماس باشیم و نمی‌خواهیم كه یكدیگر را گم كنیم. رودخانه بی‌وقفه جریان دارد و البته هیچ تضمینی وجود ندارد كه جریان آن همواره به دلخواه ما باشد.

اطلاع از حال و روز یكدیگر، جوهر یك ازدواج موفق است. هر روز یكدیگر را در آغوش بگیرید و تا حد امكان وعده‌های غذایی را به اتفاق صرف كنید. این زمان‌ها را فرصتی بدانید كه می‌توانید در آن‌ها جویای احوال یكدیگر شوید.

گام سوم: به اتفاق دعا كنید و فرایض دینی را به جا آورید: ارتباط قوی با خدا می‌تواند تأثیر بسیار مثبتی در حل اختلافات داشته باشد. هنگام بروز اختلافات همه ما به راهنمایی نیازمندیم و خداوند به ما وعده داده است تا این كار را برای ما به صورت رایگان و بدون فوت وقت انجام می‌دهد. دعا كردن و انجام فرایض دینی، به صورت دو نفره نه تنها اهداف همسران، بلكه روح آن‌ها را تا حد زیادی به یكدیگر نزدیك می‌كند.

گام چهارم: پایان بن‌بست: یكی از اشتباهات رایج همسران «انتظار» است. ما می‌دانیم از همسرمان چه می‌خواهیم و احتمالاً حس می‌كنیم كه همسرمان از ما چه می‌خواهد. می‌توانیم آن‌چه را كه همسرمان از ما می‌خواهد به او بدهیم، اما صبر می‌كنیم تا ابتدا آن‌چه كه می‌خواهیم را به ما بدهد.
این انتظار دوطرفه و بن‌بست حاصل از آن منجر به بروز اختلافات و مشاجره می‌شود. اما همسران به این نكته توجه نمی‌كنند كه انسان‌ها نمی‌توانند دیگران را كنترل كنند، اما خودشان را چرا. بدین ترتیب شاید بهتر باشد به جای انتظار، كاری انجام دهیم و آن‌چه همسرمان انتظار دارد را برآورده سازیم تا او هم به نیازهای ما توجه نشان دهد.

گام پنجم: باور كنید كه تنها قادر به ایجاد تغییر در خودتان هستید: باید به این باور رسید كه ما تنها قادریم خودمان را تغییر دهیم. اما نكته جالب این‌جاست كه به محض این‌كه عمل تغییرها را شروع كنیم، محیط اطراف ما نیز شروع به تغییر می‌كند. شاید این طرز فكر به پذیرش همسرمان بسیار كمك كند:

«من همسرم را به علت منحصر به فرد بودنش دوست دارم. نمی‌خواهم یك «من» دیگر در خانه داشته باشم. همسرم با وجود تمام تفاوت‌ها و شباهت‌هایی كه با من دارد برایم ارزشمند است. هر زمان كه من عشقم را به او ابراز كنم، او تبدیل به همان فردی می‌شود كه من می‌خواهم. ما هنوز هم اختلاف و مشاجره داریم، اما دست از تلاش برای تغییر دادن یكدیگر برداشته‌ایم.»

دعوای همسران
گام ششم: زبان عشق : باید كشف كنید زبان عشق همسرتان چیست؟ برای برخی افراد «تأیید شدن» به منزله دریافت حس عشق است و برای برخی دیگر «دریافت هدیه». تا زمانی كه همسران زبان عشق یكدیگر را نشناخته باشند، ابراز عشق امری دشوار است.

گام هفتم: یادآوری ممنوع: اگر در هنگام بروز اختلاف، مدام اشتباهات گذشته همسرتان را به او یادآوری كنید، قدم چندان مثبتی در راه حل اختلاف برنداشته‌اید. باید با خودتان كنار بیایید تا بتوانید اشتباهات گذشته همسرتان را ببخشید و در همان گذشته دفن كنید.

گام هشتم: بیا با هم دوست باشیم!: گاهی از برخی افراد می‌شنویم كه می‌گویند«بهترین دوست ما همسرمان است». خب، آن‌ها چگونه به چنین جایگاهی رسیده‌اند؟ برای این‌كه همسرمان بهترین دوستمان باشد باید تفریحات‌مان را با یكدیگر پایه‌گذاری كنیم، با یكدیگر صادق باشیم و تحمل شنیدن حرف‌های صادقانه را نیز داشته باشیم و آرامش‌مان را در وجود یكدیگر ببینیم. بدین ترتیب، در هنگام بروز اختلافات، می‌توانیم همچنان بر دوستی‌ای كه سال‌ها برای ایجاد آن زمان گذاشته‌ایم تكیه كنیم.

 

تفرقه بین گواهان و کشف جرم دختري بی گناه به نزد عمر آورده به زناي او گواهی دادند، و اینکه سرگذشت وي: در کودکی پدر و مادر را از
دست داده مردي از او سرپرستی می کرد، آن مرد مکرر به سفر می رفت، دختر بزرگ شده و به مرتبه زناشوئی رسید، همسر آن مرد می ترسید شوهرش دختر را به عقد خود درآورد، از این رو حیله اي کرد و عده اي از زنان همسایه را به منزل خود فراخواند تا او را بگیرند و خود با انگشت، بکارتش را برداشت.
شوهرش از سفر بازگشت، زن به او گفت: دخترك مرتکب فحشاء شده، و زنان همسایه را که در ماجرایش شرکت داشتند جهت گواهی حاضر ساخت. مرد قصه را نزد عمر برد و مطرح نمود، عمر حکم نکرد و گفت: برخیزید نزد علی بن ابیطالب برویم. آنان برخاسته و همه با هم به محضر امیرالمومنین علیه السلام شرفیاب شدند و داستان را براي آن حضرت بیان داشتند.
امیرالمومنین علیه السلام به آن زن رو کرد و فرمود: آیا بر ادعایت گواه داري؟
گفت: آري، بعضی از زنان همسایه شاهد من هستند، و آنان را حاضر ساخت. آنگاه حضرت شمشیر را از غلاف بیرون کشید و در جلو خود قرار داد و فرمود: تمام زنها را در حجره هایی جداگانه داخل کنند، و آنگاه زن آن مرد را فراخوانده بازجوئی کاملی از او به عمل آورد ولی او همچنان بر ادعاي خود ثابت بود، پس او را به اتاق سابقش برگرداند و یکی از گواهان را احضار کرد و خود،روي دو زانو نشست و به وي فرمود: مرا می شناسی؟ من علی بن ابیطالب هستم واین شمشیر را می بینی شمشیر من است و زن آن مرد، بازگشت به حق نمودو او را امان دادم، اکنون اگر راستش را نگویی تو راخواهم کشت.زن بر خود لرزیدو به عمرگفت: اي خلیفه! مرا امان ده،الان حقیقت حال را می گویم.
امیرالمومنین علیه السلام به وي فرمود: پس بگو.
زن گفت: به خدا سوگند حقیقت ماجرا از این قرار است: چون زن آن مرد، زیبایی و جمال دختر را دید، ترسید شوهرش با او ازدواج نماید از این جهت ما را به منزل خود فراخواند و مقداري شراب به او خورانید و ما او را گرفتیم و خود با انگشت بکارتش را برداشت. در این موقع امیرالمومنین علیه السلام فرمود: الله اکبر! من اولین کسی بودم پس از حضرت دانیال که بین شهود تفرقه انداخته از این راه حقیقت را کشف کردم، و سپس بر تمام زنانی که تهمت به ناحق زده بودند حد افتراء جاري کرد، و زن را وادار نمود تا دیه بکارت دختر چهارصد درهم را به او بپردازد و دستور داد آن مرد، زن جنایتکار خود را طلاق گفته همان دختر را به همسري بگیرد و آن حضرت علیه السلام مهرش را از مال خود مرحمت فرمود.
پس از اتمام و فیصله قضیه، عمر گفت: یا اباالحسن! قصه حضرت دانیال را براي ما بیان فرمایید.
امیرالمومنین علیه السلام فرمود: دانیال کودکی یتیم بود که پیرزنی از بنی اسرائیل عهده دار مخارج و احتیاجات او شده بود، و پادشاه آن وقت دو قاضی مخصوص داشت که آنها دوستی داشتند که او نیز نزد پادشاه مراوده می نمود وي زنی داشت زیبا و خوش اندام، روزي پادشاه براي انجام ماموریتی به مردي امین و درستکار محتاج گردید، قضیه را با آن دو قاضی در میان گذاشت و به آنان گفت: مردي را که شایسته انجام این کار باشد پیدا کنید، آن دو قاضی همان دوست خود را به شاه معرفی نموده او را به حضورش آوردند، پادشاه آن مرد را براي انجام آن ماموریت موظف ساخت. آن شخص آماده سفر شد ولی پیوسته سفارش همسر خود را به آن قاضی نموده تا به او رسیدگی کنند. مرد به سفر رفت و آن دو قاضی به خانه دوست خود رفت و آمد می کردند، و از برخورد زیاد با زن به او دلبسته شده تقاضاي خود را با وي در میان گذاشتند ولی با امتناع شدید آن زن مواجه شدند تا اینکه عاقبت به او گفتند: اگر تسلیم نشوي تو را نزد پادشاه رسوا می کنیم تا تو را سنگسار کند.
زن گفت: هر چه می خواهید بکنید.
آن دو قاضی تصمیم خود را عملی نموده نزد پادشاه بر زناي او گواهی دادند، پادشاه از شنیدن این خبر بسی اندوهگین گردید و از آن زن در شگفت شد و به آن دو قاضی گفت: گواهی شما پذیرفته است ولی در این کار شتاب نکنید و پس از سه روز وي را سنگسار نمایید!
در این سه روز منادي به دستور شاه در شهر ندا داد که: اي مردم! براي کشتن آن زن عابده که زنا داده حاضر شوید و آن دو قاضی هم بر آن گواهی داده اند.
مردم از شنیدن این خبر حرفها می زدند، پادشاه به وزیر خود گفت: آیا نمی توانی در این باره چاره بیندیشی؟ گفت: نه تا این که روز سوم، وزیر براي تفریح از خانه بیرون شد، اتفاقا در بین راهش به کودکانی برهنه که سرگرم بازي بودند برخورد نموده به تماشاي آنان پرداخت، و دانیال که کودکی خردسال میان آنان با ایشان بازي می کرد، وزیر او را نمی شناخت. دانیال در صورت ظاهر به عنوان بازي، ولی در حقیقت
براي نمایاندن به وزیر، کودکان را در اطراف خود گرد آورد و به آنان گفت: من پادشاه و دیگري زن عابده، و آن دو کودك نیز دو قاضی گواه باشند. و آنگاه مقداري خاك جمع نمود و شمشیري از نی به دست گرفت و به سایر کودکان گفت: دست هر یک از این دو شاهد را بگیرید و در فلان مکان ببرید، و سپس یکی از آن دو را فراخوانده، به او گفت: حقیقت مطلب را بگو وگرنه تو را خواهم کشت. (وزیر این جریانات را مرتب می دید و می شنید). آن شاهد گفت: گواهی می دهم که آن زن زنا داده است.
دانیال گفت: در چه وقت؟
گفت: در فلان روز.
دانیال گفت: این یکی را دور کنید. و دیگري را بیاورید، پس او را به جاي اولش برگردانده و دیگري را آوردند.
دانیال به او گفت: گواهی تو چیست؟
گفت: گواهی می دهم که آن زن زنا داده است.- در چه وقت؟- در فلان روز.
با چه کسی؟
با فلان، پسر فلان.
در کجا؟
در فلان جا.
و او برخلاف اولی گواهی داد. در این وقت دانیال فرمود: الله اکبر! گواهی دروغ دادند. و آنگاه به یکی از کودکان دستور داد میان مردم ندا دهد که آن دو قاضی به زن پاکدامن تهمت زده اند و اینک براي اعدامشان حاضر شوید.
وزیر، تمام این ماجرا را شاهد و ناظر بود، پس بلادرنگ به نزد پادشاه آمد وآنچه را که دیده بود گفت.
پادشاه آن دو قاضی را احضار نموده به همان ترتیب از آنان بازجویی به عمل آورده و گواهیشان مختلف بود، پادشاه فرمان داد بین مردم ندا دهند که آن زن بري و پاکدامن است و آن دو قاضی به وي تهمت زده اند و سپس دستور داد آنان را دار زدند.
و نظیر همین خبر را کلینی (ره) در کافی چنین نقل کرده: در زمان خلافت امیرالمومنین علیه السلام دو نفر با هم عقد برادري بستند؛ یکی از آنان قبل از دیگري از دنیا رحلت کرد و به دوست خود وصیت کرد که از یگانه دخترش نگهداري کند، آن مرد دختر دوست خود را به خانه برد و از او مراقبت کامل می نمود و مانند یکی از فرزندان خودش او را گرامی می داشت، اتفاقا براي آن مرد مسافرتی پیش آمده و به سفر رفت. و سفارش دختر را به همسر خود نمود. مرد سالیان درازي سفر ماند و در این مدت دختر بزرگ شده و بسیار زیبا بود، و آن مرد هم پیوسته در نامه هایش سفارش دختر را می نمود، همسر مرد چون جمال و زیبایی دختر را دید ترسید که شوهرش از سفر برگشته با او ازدواج نماید از این جهت نیرنگی کرد و زنانی چند را به خانه خود فراخواند و آنان دختر را گرفته و خود با انگشت، بکارتش را برداشت.
مرد از سفر برگشت و به منزل رسید، سپس دختر را به نزد خود فراخواند، ولی دختر در اثر جنایتی که آن زن بر او وارد ساخته بود از حضور به نزد مرد شرم می کرد و چون مرد زیاد اصرار نمود زنش به او گفت: او را به حال خود بگذار که مرتکب گناهی بزرگ شده و بدین سبب خجالت می کشد نزد تو بیاید؛ و به دخترك نسبت زنا داد.
مرد از شنیدن این خبر سخت ناراحت شده و با قیاف هاي خشمناك به نزد دختر آمده به شدت او را سرزنش نمود و به وي گفت: واي بر تو!
آیا فراموش کردي آن محبتها و مهربانیهاي مرا؟! به خدا سوگند من تو را مانند خواهر و فرزند خود می دانستم و تو نیز اگر خود را دختر من می دانستی، پس چرا مرتکب چنین کار خلافی شدي؟
دختر گفت: به خدا سوگند من هرگز زنایی نداده ام و همسرت به من تهمت می زند و ماجراي زن را براي مرد بازگو کرد. مرد دست دختر و زن خود را گرفته به طرف خانه امیرالمومنین علیه السلام روانه گردید و ماجرا را براي آن حضرت علیه السلام بیان داشت و زن نیز به جنایتی که مرتکب شده بود اعتراف کرد. اتفاقا امام حسن علیه السلام در محضر پدر بزرگوار خود نشسته بود، امیرالمومنین به او فرمود: بین آنان داوري کن!
آن حضرت علیه السلام گفت: سزاي زن دوتاست؛ یکی حد افتراء براي تهمتش و دیگري دیه بکارت دختر.