حر بن یزید ریاحی اولین کسی بود که آب را به روی امام بست و اولین کسی شد که خونش را برای او داد.عمر سعد اولین کسی بود که به امام نامه نوشت و دعوتش کرد برای آنکه رهبرشان شود و اولین کسی شد که تیر را به سمت او پرتاب کرد.

کی می‌داند آخر کارش به کجا می‌رسد؟ دنیا دار ابتلاست. با هر امتحانی چهره‌ای از ما آشکار می‌شود، چهره‌ای که گاهی خودمان را شگفت‌زده می‌کند. چطور می‌شود در این دنیا بر کسی خرده گرفت و خود را ندید؟

می‌گویند خداوند داستان ابلیس را تعریف کرد تا بدانی که نمی‌شود به عبادتت، به تقربت، به جایگاهت اطمینان کنی. خدا هیچ تعهدی برای آنکه تو همان که هستی بمانی، نداده است.

شاید به همین دلیل است که سفارش شده، وقتی حال خوبی داری و می‌خواهی دعا کنی، یادت نرود عافیت و عاقبت به خیری‌ات را بطلبی.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابي�

از بين اعداد ١تا٧ یكى را انتخاب فرماييد.
اين عیدی من به شما.
تصویر متحرک است، بعد از انتخاب ، آن را بزرگ کنيد.
عیدتان مبارک"

1 / http://up99.com/upfiles/gif_files/2it31509.gif

2 / http://up99.com/upfiles/gif_files/vDY31079.gif

3 / http://up99.com/upfiles/gif_files/YAf31200.gif

4 / http://up99.com/upfiles/gif_files/8kn31731.gif

5 / http://up99.com/upfiles/gif_files/TDm31509.gif

6 / http://up99.com/upfiles/gif_files/dys30950.gif

7 / http://up99.com/upfiles/gif_files/M4D30950.gif

چار شانه ست و رشید است، تماشا دارد
میشناسند عمو را، قد و بالا دارد

ماه زیبای قبیله ست، منیر است از دور
چه قَدَر شکل جوانی امیر است از دور

مشک برداشته با حالتی از خشم و غضب
دائماً ورد زبانش: أنا قتّال العرب

پای در عرصه نهاده ست شبیهِ یلِ بدر
ارتفاع علمش خیره کننده ست چقدر!

آی کفّار! نظر سمت سلاحش نکنید
ترسِ جان دادن اگر هست نگاهش نکنید!

چشم او تیغِ برنده ست خدا رحم کند
ضربه اش سخت کشنده ست، خدا رحم کند

ای سپاه عمر سعد! مواظب باشید
شیر ما آمده، مِن بعد مواظب باشید

وای اگر قصد ستیزی کند این مردِ خطر
وای اگر پارچه ی زرد ببند بر سر

یک اشاره بکند هیمنه ها میپاشد
وای اگر قبضه ی شمشیر به دستش باشد!

یک قمر راهیِ دریاست، پراکنده شدید
شور کرّار همینجاست، پراکنده شوید

خون حیدر به رگش در جریان افتاده
رگ غیرت به رُخَش ماه نشان افتاده

زاده ی امّ بنین است، ابالفضلِ علیست
ساقیِ خیمه همین است، ابالفضل علیست

زیر لب آیه ای از خوف و رجا میخواند
دارد انگار اُحامی ابدا… میخواند

لبیک علمدار….

رو هر بندش 1 دقیقه فکر کن

1.می دونی چرا شیشه ی جلوی ماشین انقدر بزرگه ولی آینه عقب انقدر کوچیکه؟ چون گذشته به اندازه آینده اهمیت نداره. بنابراین همیشه به جلو نگاه کن و ادامه بده.

2.دوستی مثل یک کتابه. فقط چند ثانیه طول می کشه که آتیش بگیره ولی سالها طول می کشه تا نوشته بشه

3.تمام چیزها در زندگی موقتی هستند. اگر خوب پیش می ره ازش لذت ببر، برای همیشه دوام نخواهند داشت. اگر بد پیش می ره نگران نباش، برای همیشه دوام نخواهند داشت

4.دوستهای قدیمی طلا هستند! دوستان جدید الماس. اگر یک الماس به دست آوردی طلا را فراموش نکن چون برای نگه داشتن الماس همیشه به پایه طلا نیاز داری.

5.اغلب وقتی امیدت رو از دست می دی و فکر می کنی که این اخر خطه ، خدا از بالا بهت لبخند می زنه و میگه: آرام باش عزیزم ، این فقط یک پیچه نه پایان

6.وقتی خدا مشکلات تو رو حل می کنه تو به توانایی های او ایمان داری. وقتی خدا مشکلاتت رو حل نمی کنه او به توانایی های تو ایمان داره…!!!

۷.هیچوقت باکسی که دوسش داری طولانی قهر نکن چون بی تو زندگی کردن رو یاد میگیره

بسمه تعالی
.
آیت الله فاطمی نیا:
.
میگویند حضرت - [امام زمان عج] - سیصد و سیزده نفر یار دارد،
این یاران اگرچه آماده نشوند حضرت ظاهر نمی شود

من یک سوالی میکنم؛ این جبهه های ما که موج میزد [از انسانهاي مخلص] ،
و این همه شهید، یعنی از اینها سیصد و سیزده نفر مخلص امام زمان نبود؟

قسمِ قرآن میخورم که بود.
بیش از سیصد و سیزده تا هم بود.
این هایی که می روند جمکران، موج میزنند، یعنی سیصد و سیزده تا مخلصِ امام زمان نیست؟
حاضرند بسیاری از اینها جانشان را در راه حضرت بدهند.

بفضل الهی به اين نكته رسيدم،
با نگاه دقيق در روایاتِ اهل بیت به اين نتيجه ميرسيم كه
عشق و اخلاص و از جان گذشتگی بس نیست.

امام زمان سیصد و سیزده محور میخواهد که اینها منشأ اثر باشند.
هر کدام در جایی که هستند موجی را اداره کنند.

چرا پیغمبر(ص) برای شهادت حمزه(ع) اینقدر ناراحت شدند؟
حمزه مدبر بود، متعقل بود.
امام زمان(عج) سیصد و سیزده تا حمزه میخواهد.

بچه هاي رزمنده مراسم دعاي توسل گرفته بودند.معمولا در سنگر ها برق نبود و بچه ها با فانوس سنگر رو روشن ميکردند.موقع دعا خوندن فيتيله چراغ ها رو پايين مي کشيدند که يه تاريکي ايجاد بشه.دعا که شروع شد يکي از رزمنده ها بلند شد.يه شيشه عطر داشت که با اون به رزمنده ها عطر ميپاشوند.

خلاصه کف دست همه يا نوک انگشتشون عطر مي ريخت و مي رفت.موقع خوندن دعا همه جا معطر شده بود.دعا که تموم شد ديدن سرو صورت و لباس همه شون سياه شده.وقتي جويا شدن معلوم شد رزمنده تو شيشه عطرش جوهر خودنويس ريخته بود.

چون تاريک بود بچه ها فقط بوي عطر رو استشمام مي کردند و سياهي رو نميديدند.بچه ها حسابي ميزننش و براش جشن پتو ميگيرن.وقتي که بالاخره آروم ميشن ميگه حالا بياين يه کم براتون صحبت کنم.ميگه حکايت اين عطر سياه مثل حکايت دنيا ميمونه.

ديدين چه طوري با دست خودتون صورتتونو سياه کردين؟ دنيا هم تاريکه .نورش کمه.تباهي و زشتي زياد داره.شياطين هم گناه ها و سياهي ها رو با يه عطري خوشبو ميکنن.ما خيال ميکنيم داريم عطر ميزنيم غافل از اين که صورت و دلمون رو سياه ميکنيم.وقتي ميفهميم چه کرديم که قيامت ميشه

گفتم: خدا آخه این همه سختی؟ چرا؟
گفت: «انَّ مع العسر یسرا»
"قطعا به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/6)
*
گفتم: واقعا؟!
گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا»
حتما به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/7)
*
گفتم: خب خسته شدم دیگه…
گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله»
از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53)
*
گفتم: انگار منو فراموش کردی!
گفت:«اذکرونی اذکرکم»
منو یاد کن تا یادت باشم.
*
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟!
گفت: « وَ ما یدریک لَعلَّ السّاعة تکون قریبا»
تو چه می دانی، شاید موعدش نزدیک باشد.(احزاب/63)
«انّی اعلم ما لاتعلمون»
من چیزایی میدونم که شما نمی دونید.(بقره/ 30)
*
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اون موقع چی کار کنم؟
گفت: « و اتّبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله»
حرف هایی که بهت زدمو گوش کن، و صبر کن ببین چی حکم می کنم.
(یونس/ 109)
*
ناخواسته گفتم: الهی و ربّی من لی غیرک (خدایا آخه من غیر تو کیو دارم؟!)
گفت: «الیس الله بکاف عبده»
من هم برای تو کافی ام.(زمر/36)
*

خواندن این متن با طمأنینه ، سودمند است:

روزنامه اطلاعات
تاريخ خبر: شنبه20 فروردین 1390 ـ 5 جمادی الاول 1432 ـ 9آوریل 2011 شماره 2500
يادداشت سردبير
تمدن
عليرضا خاني

گفته مي‌شود يك كمپاني آمريكايي براي به رخ كشيدن قدرت تكنولوژي‌اش، سيمي به ضخامت يك‌هزارم تار موي انسان دور قرقره‌اي پيچيد و براي كمپاني رقيبش در ژاپن فرستاد. مدتي بعد كمپاني ژاپني همان سيم را پس فرستاد در حالي كه روي آن سيم به فواصل منظم سوراخ شده بود.

اما آنها كه گمان مي‌برند شكوه تمدن ژاپن از قدرت تكنولوژيك آن برمي‌خيزد، دچار ساده‌انديشي و سطحي‌نگري‌اند. تمدن يگانه كالايي است كه مبادله نمي‌پذيرد وفقط بايد در درون يك ملت «توليد» شود. اگر آن طور بودكه همه ملت‌ها با خريد فناوري متمدن مي‌شدند رفتار برخي شهروندان خودمان را كه سوار بر آخرين مدل خودروهاي ژاپني با آخرين فناوري آنها هستند، ببينيد. قدرت فناوري خيره كننده چشم‌بادامي‌هاي ژاپن، به رغم همه جلال وشكوهش، «فرع»ي است كوچك بر تمدني كه اين ملت آفريده است. «اصل» اين تمدن را بيش از آنچه در كارخانه‌هاي معظم ايالت اُزاكا بتوان يافت در ويرانه‌هاي دلخراش ايالت فوکوشيما مي‌توان ديد. وقتي رفتار متمدنانه آوارگاني كه از پي مخوف‌ترين زلزله‌ قرن، منظم و تميز در صف آب مي‌ايستند وبي جنجال و هياهو و ناسزا فقط به اندازه مصرف همان روز خود، آب دريافت مي‌كنند با رفتار مردمان يك كشور جهان سومي، در شرايطي كاملا عادي، مقايسه مي‌كنيم، معناي تمدن نمايان مي‌شود.

در همه فيلم‌ها و عكس‌هاي خبري كه از روزهاي پس از زلزله و سونامي ويرانگر ژاپن منتشر شد يك صحنه درگيري، ازدحام، هجوم، غارت فروشگاه، ولع براي دريافت كمك‌هاي اعطايي، بي‌نظمي و حتي فرياد و جزع ديده نمي‌شد. يكي از خبرگزاري‌ها خلاصه مشاهدات خبرنگارانش را چنين بازتاب داده است:

1ـ صفوف منظم آب و غذا بدون هيچ حرف زننده يا رفتار خشن.

2ـ هيچ ساختماني در زلزله 9 ريشتري آسيب نديد. همه خسارت‌ها مربوط به سونامي و ورود دريا به شهر بود.

3ـ غارتگري ديده نشد. زورگويي يا از دست ديگران ربودن ديده نشد. فقط تفاهم بود.

4ـ 50 نفر از كارگران نيروگاه اتمي، به رغم نشت مواد راديو اكتيو، با از جان گذشتگي ماندند تا به خنك كردن دستگاه‌ها ادامه دهند.

5ـ حتي يك مورد سوگواري شديد يا زدن به سر و صورت ديده نمي‌شد. مصيبت و غم همراه با طمانينه بود.

6 ـ مردم فقط اقلام مورد نياز خود را تهيه كردند و اين باعث شد به همه آب و آذوقه برسد.

7ـ مردم از افراد ناتوان و پير و بيمار دستگيري مي‌كردند. رستوران‌ها قيمت‌ها را كاهش دادند. يك خودپرداز بدون محافظ دست نخورده ماند.

8ـ همه دقيقاً مي دانستند بايد چه كاري انجام دهند. انگار بار دومي بود كه اين اتفاق افتاده است!

9ـ رسانه‌ها در انتشار اخبار محتاط و دقيق بودند. از انتشار گزارش‌هاي التهاب‌آفرين خودداري مي‌كردند و فقط اخبار آرام‌بخش پخش مي‌شد.

10ـ هنگامي كه در يك فروشگاه برق رفت، مردم اجناس را برگرداندند سرجايشان و به آرامي فروشگاه را ترك كردند.

اين همان تمدني است كه بقيه محصولات و مصنوعات تمدني، بر آن بنا شده است. سوني و پاناسونيك و هيتاچي و تويوتا و هوندا و نيسان موتورز بر اين تمدن بنا شده است. چنين فرهنگ و چنان رفتار مدني است كه منجر به رشد و توسعه در همه عرصه‌ها و همه ابعاد مي‌شود. زيربناي ناب تمدن يك سرزمين را بايد در مواقع بحران ديد. اينها را مقايسه كنيد با رفتار بسياري از هموطنان خودمان، آن هم در مواقع عادي و فراواني و ثبات، ببينيد ابعاد تفاوت را.

فرق است ميان مردمي كه پس از جنگ ويرانگر جهاني و انفجار دو بمب اتمي در كشورش، كارگرانش در سراسر جهان نان خالي مي‌خوردند و هر يك «سنت»شان را به «ين» تبديل مي‌كردند تا سرزمينشان را بسازند با قشر تازه به دوران رسيده كشورهاي جهان سومي كه هر يك «واحد پول ملي»‌شان را به دلار تبديل مي‌كنند تا در جهان غرب سرمايه‌گذاري كنند.

دوستي نقل مي‌كرد ساليان پيش به همراه چند هموطن براي كار به ژاپن رفته بوديم و چند اتاق كنار هم اجاره كرده بوديم. اتاق‌ها قفل و بست نداشت. هرچه به صاحبخانه گفتيم چرا قفل و كليد ندارد، گفت براي چه نگرانيد. اينجا امن است. كسي به شما كاري ندارد. بالاخره بعد از چند روز با شرمندگي به او حالي كرديم كه از شما نگران نيستيم، از خودمان نگرانيم!

به هرحال، تمدن را نه مي‌توان خريد و نه مي‌توان با شعار و دستور به دست آورد. «تمدن» محصولي است كه بايد در فرايندي عاقلانه، متعهدانه، هوشمندانه و بغايت منظم توليد شود. زمينه توليد تمدن نه دانشگاه و كارخانه و وزارتخانه و دولت، كه «خانواده» و «آموزش و پرورش» است.