پرسش: آيا با ظهور امام زمان دنيا و جهان به پايان مي رسد و انسان از دنيا محروم مي شود و امام زمان (عج) فرد پايان دنياست ؟ تو ضيح دهيد.

پاسخ: اين باور صحيح نيست به دلايل و شواهد زير:
ـ آياتي در قرآن دلالت دارد كه حكومت روي زمين بدست مؤمنين و مستضعفين و صالحين تشكيل و اداره مي‌شود و هدف اصلي از خلقت كه ايجاد عبوديت خالص در سطح كل جامعه است تحقق پيدا مي‌كند و در رأس حكومت حضرت ولي عصر(ع) قرار دارند. و خداوند در آيه 5 سوره قصص مي‌فرمايد: « وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ».
ـ همچنين روايات بسياري درباره تشكيل حكومت عدل الهي جهاني توسط حضرت مهدي(ع) از ائمه اطهار(ع) رسيده است كه همه حكايت از اين دارد كه تاريخ با ظهور حضرت تازه شروع و آغاز مي‌شود نه به پايان برسد، و شايد برخي ظهور را با قيامت خلط كرده باشند.
… قال رسول الله(ص) في حديث عن الله عزوجل يقول في آخره عن المهدي(ع): و لانصرنه بجندي و لامدنه بملائكتي حتي يعلن دعوتي و يجمع الخلق علي توحيدي، ثم لاديمن ملكه و لاداولن الايام بين اوليائي الي يوم القيامة؛ در آخر حديث طولاني پيامبر(ص) فرمودند: خداوند فرموده: امام مهدي(ع) را با لشگريان خود ياريش مي‌كنم و با فرشتگانم به او مدد مي‌رسانم تا آنكه دعوتم را آشكار كند و مردمان را بر توحيد و خداپرستي گرد آورد. سپس ملكش(حكومتش) را تداوم بخشم و روزگار را در اختيار اولياي خود قرار دهد تا روز قيامت فرارسد.
بنابراين با ظهور امام زمان(ع) نه تنها دنيا به پايان نرسيده بلكه شروع حكومت عدل جهاني است كه خداوند وعده آن را به مردم داده است.
«در صورت مكاتبه بعدى، شماره نامه قبلى خود را ذكر نماييد»
موفق باشيد

پرسش: آيا امام مهدی(عج)شهيد مي شوند ؟ و در اين صورت چگونه مطابق عدل و داد مي باشد؟

پاسخ: در مورد پايان زندگي حضرت به درستي نمي توان سخن گفت، روايتي که در آن سخن از شهادت حضرت به دست يک زن به ميان آمده، هم ضعف سند دارد و هم اضطراب در متن و هم اينکه در متون شيعه وارد نشده است. برخي به سخن امام حسن مجتبي(ع) (که فرمود: نيست از ما ائمه مگر اينکه يا مسموم مي شود يا مقتول)، استناد کرده و گفته اند: حضرت در نهايت به شهادت مي رسد؛ ولي کيفيت آن روشن نيست. در برخي روايات نيز سخن از رحلت آمده است. در توجيه روايت امام حسن(ع) گفته شده است: اين روايت مي تواند مربوط به زمان حاکميت بني اميه و بني عباس باشد که به ائمه(ع) سخت مي گرفتند. بنا بر اين نمي توان به روشني در اين باره اظهار نظر کرد.
هنگام رحلت امام زمان(ع) بنا بر روايات، امام حسين(ع) رجعت کرده و حکومت عدل را رهبري مي‌كند و تا زماني که خداوند اراده کند زندگي انسان ها ادامه مي‌يابد و يكي از امامان پيشوايي مردم را بر عهده خواهد داشت.
البته بر فرض پذيرش قول به شهادت، عدل و داد زير سؤال نمي‌رود. معناي اجراي كامل و گسترده عدل اين نيست كه هيچ خطا و اشتباهي در دوران ظهور از سوي مردم رخ نمي‌دهد، زيرا مردم داراي اختيارند و ممكن است فردي مرتكب كار خطايي شود؛ بلكه مراد اين است كه هر كس مرتكب تجاوز و خطا شد، كيفر آن را نيز مي‌بيند بنابراين، اگر فردي حضرت را به شهادت رساند به وسيله امام بعدي به كيفر كار خود مي‌رسد.

‌ خدا طرح الهي زندگي ات را كه تو را به عرش اعلي مي رساند، هر روز و هر ثانيه در گوش هايت نجوا مي كند.
در دلت صدايي آهسته مي شنوي كه تو فرستاده بزرگ و قدرتمند مني
به دنبال هر عمل خداگونه اي كه دوست
داري و از آن لذّت مي بري، برو.
نيكي و بركت و رحمت و ناز و نعمت و فيض و فراواني از آن تو است .
اين موهبت به تو عطا شده كه با قدرتي شگفت انگيز يا همان قدرت خدا زندگي خود را بيافريني. برو به سوي عظمت و شكوه و قدرت و توانگري… برو به سوي خدمت و نيكي به دنبالش برو…
و با چشم هايت آينده را به حال دعوت كن…

حکایت می آورند که حق تعالی می فرماید که ای بندهء من، حاجت تو را در حالت دعا و ناله زود برآوردمی، اما در اجابت جهت آن تاخیر می افتد تا بسیار بنالی که آواز و نالهء تو مرا خوش می آید.
مثلاً، دو گدا بر در شخصی آمدند؛

یکی مطلوب و محبوب است و آن دیگر عظیم مبغوض است.
خداوند خانه به غلامش گويد که زود، بی تاخیر، به آن مبغوض نان پاره بده تا از در ما زود آواره شود؛ و آن دیگر را که محبوب است وعده دهد که هنوز نان نپخته اند، صبر کن تا نان برسد…

دراثركردارستوده انسان‌،خداوند حجاب‌ را از چشم‌ او برمي‌گيرد
ميان‌ نفس‌ انسان‌ و خداوند حجابهائيست‌ ، بلكه‌ هفتاد هزار حجاب‌ است‌ . و هر عملي‌ را كه‌ انسان‌ انجام‌ دهد ، خواه‌ فعل‌ طاعت‌ بوده‌ باشد خواه‌ ترك‌ معصيت‌ ، اگر از روي‌ قصد قربت‌ و نيّت‌ نزديكي‌ به‌ وي‌ باشد، يك‌ عدد از حجابها را بر مي‌دارد يعني‌ نفس‌ انسان‌ يك‌ مرحله‌ به‌ خداوند نزديكتر مي‌شود و خود را روشن‌تر مي‌نگرد، و قساوت‌ و ظلمات‌ دروني‌اش‌ را كمتر و سبكتر احساس‌ مي‌نمايد؛ تا رفته‌ رفته‌، بنده‌ جميع‌ حجابهايش‌ از بين‌ مي‌رود و ميان‌ وي‌ و خداي‌ وي‌ هيچ‌ فاصله‌ و بعد نفساني‌ باقي‌ و برقرار نمي‌ماند.
آنگاه‌ است‌ كه‌ وي‌ با چشم‌ خدا مي‌بيند، و با گوش‌ خدا مي‌شنود، و با زبان‌ خدا سخن‌ مي‌گويد . يعني‌ ديگر چشم‌ او چشم‌ او نيست‌، چشم‌ خداست‌. و گوش‌ او گوش‌ او نيست‌، گوش‌ خداست‌. و زبان‌ او زبان‌ او نيست‌، زبان‌ خداست‌.
 الله شناسی جلد اول ص۲۷۶

صبـــــح آمده بر روے لبت خنـــــده بکارد
باران ِمحبـــــّت بہ سرت باز ببـــــارد
خورشید رسیده ست ڪہ با جوهــر ِنورش
نقشی ز خدا بر دل ِپاڪت بنگـــارد
مانند ِعروســان به جهان جلوه نموده است
تا عشوه ڪند، صـبر ِدلت را بہ سـر آرد
ِ
برخیز و سلامی ڪن و لبخنـــــد بزن ڪہ
این صبح نشانــی ز غم و غصّہ نــدارد
لبخند ِخـدا در نفس ِصبح عیــان است
بگذار خــدا دست بہ قلبت بگـــــذارد
امروز برایش پُر ِلبخنـد و امیــد است
هر ڪس ڪہ خودش را بہ خدایش بسپـــــارد…

عارفی را گفتند :
فلانی قادر است پرواز کند ،
گفت :اینکه مهم نیست ،مگس هم میپرد .
گفتند :فلانی را چه میگویی ؟روی آب راه میرود !
گفت :اهمیتی ندارد ،تکه ای چوب نیز همین کار را میکند .
گفتند :پس از نظر تو شاهکار چیست ؟
گفت :اینکه در میان مردم زندگی کنی ولی هیچگاه به کسی زخم زبان نزنی ،دروغ نگویی ،کلک نزنی و سو استفاده نکنی و کسی را از خود نرنجانی
این شاهکار است …..

زندگی…
درد قشنگیست
که بر باور ما می بارد
و سر انجام ظریفی است
که در خاطر ما می ماند.
زندگی…
شوق گلی رنگین است
روی سرشاخه ی امید،
بر ساقه ی دلتنگ نگاهی که زمان
در باغچه ی بینش ما می کارد
زندگی …
بارش عشق است
بر اندیشه ی ما
تابش دوست برای همه وقت
بودنش در همه حال
زندگی…
خاطره ی دوستی امروز است
مانده در طاقچه ی فردا ها….