سه درس مهم
  اگر می خواهید “دروغی” نشنوید، اصرار بیش از حد برای شنیدن “حقیقت” نداشته باشید.
 به خاطر داشته باشید هرگاه به قله رسیدید همزمان در کنار دره ای عمیق ایستاده اید.
 با آدم نادان مجادله نکنید، تماشاگران ممکن است نتوانند تفاوت بین شما را تشخیص دهند

مهم نیست تا کجا فرار کنی.
فاصله هیچ چیز را حل نمی‌کند.
وقتی توفان تمام شد،
یادت نمی‌آید چگونه از آن گذشتی٬
چطور جان به در بردی.
حتّا در حقیقت مطمئن نیستی توفان واقعاً تمام شده باشد.
امّا یک چیز مسلّم است.
وقتی از توفان بیرون آمدی دیگر همان آدمی نیستی که قدم به درون توفان گذاشت…!

وسیع باش…
دلتنگ که شدی؛
منتظر نباش کسی دل گرفته‌ات را باز کند!
بلند شو و قدمی بردار،
دل کسی را شاد کن
دلت خود به خود باز می‌شود!

بیست سال بعد
بابت کارهایی که نکرده ای
بیشتر افسوس میخوری
تا بابت کارهایی که کرده ای
بنابر این
روحیه تسلیم پذیری را کنار بگذار
و از حاشیه امنیت بیرون بیا

ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم
مهمان تو سفره احسان تو بودم
یک پنجره فولاد دلم تنگ تو آقاست
ای کاش که زوار خراسان تو بودم
السلام علیک
یا علی بن موسی الرضا(ع)

بار خدایا …
از کوی تو بیرون نرود پای خیالم ..
نکند فرق به حالم ..
چه برانی چه بخوانی
چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی ..
نه من آنم که برنجم ،
نه تو آنی که برانی

  #باران_رحمت
یه دوستی می گفت: “من اصلا ماشینم رو نمی شورم!”
گفتم “چرا؟”
گفت:
“ما تا می شوریم باران میاد کثیفش می کنه. بعد یه بیست روزی که نمی شوریم و لجن از ماشین داره می باره، می برم که بشورم ولی خودم هم میدونم من امروز بشورم، فردا باران میاد! میخوام برم با چند تا کارواش قرارداد ببندم! میخوام بهشون بگم میخواین مشتری براتون بیاد؟! ماشین منو بشورین فردا بارون میاد! همه ماشینا گلی میشن و پس فردا صف میکشن اینجا!”
گفتم “عمو. خدا داره با تو حرف میزنه و تو خوابی! خدا داره میگه که وقتی ماشین گلی و لجنی و کثیفت رو شستی، باران رحمت من باریدن می گیرد! دل سیاهت رو بشور تا باران رحمت من بر زندگی تو باریدن بگیرد! چرا پیام رو نمی گیری؟! کارواش چیه؟”
#دکتر_شاهین_فرهنگ

اسیر نفس
گویند سلطان سلجوقی بر عابدی گوشه نشین و عزلت گزین وارد شد. حکیم سرگرم مطالعه بود و سر بر نداشت و به ملکشاه تواضع نکرد، بدان سان که سلطان به خشم اندر شد و به او گفت: آیا تو نمی دانی من کیستم؟
من آن سلطان مقتدری هستم که فلان گردنکش را به خواری کشتم و فلان یاغی را به غل و زنجیر کشیدم و کشوری را به تصرف در آوردم.
حکیم خندید و گفت: من نیرومند تر از تو هستم، زیرا من کسی را کشته ام که تو اسیر چنگال بی رحم او هستی. شاه با تحیر پرسید: اوکیست؟
حکیم گفت: آن نفس است. من نفس خود را کشته ام و تو هنوز اسیر نفس اماره خود هستی و اگر اسیر نبودی از من نمی خواستی که پیش پای تو به خاک افتم و عبادت خدا بشکنم و ستایش کسی را کنم که چون من انسان است.
شاه از شنیدن این سخن شرمنده شد و عذر خطای گذشته خود را خواست