حضرت امام خامنه‌ای:

✏️ جوانها! بدانید، بدون هیچ‌گونه تردیدی آینده‌ی روشن و امیدبخش این كشور و این نظام متعلّق به شما است؛ شما خواهید توانست كشورتان و ملّتتان را به اوج افتخار برسانید؛ شما به توفیق الهی خواهید توانست الگو و نمونه‌ی كاملِ تمدّنِ نوینِ اسلامی را در این آب و خاك تشكیل بدهید؛ برای اینكه بتوانید این وظائف بزرگ را انجام بدهید، بایستی دین را، تقوا را، عفّت را، پاكیزگیِ روحی را در میان خودتان هرچه بیشتر ترویج كنید و تقویت كنید. جوانِ امروز احتیاج دارد به دین، به تقوا، به علم، به نشاطِ كار، به امانت، به عفّت، به [انجام‌] خدمات اجتماعی و به ورزش؛ اینها خصوصیّاتی است كه جوانِ امروز به آن احتیاج دارد و شما عزیزان بسیجیِ من ان‌شاءالله توفیق انجام این كار را داشته باشید.

 ۱۳۹۲/۰۸/۲۹

  فقط یک نماز صبح!

✏️ با وجودی که استخاره بد آمده بود، رفت سفر؛

اتفاقا به او خوش گذشت و سود فراوانی هم برد.

در تعجب بود، از بد آمدن استخاره.

خدمت حضرت رسید و گفت:

  - یادتان هست استخاره کردم سفر بروم، بد آمد؟ رفتم و سود فراوانی بردم!

حضرت فرمودند:

  - یادت هست که در فلان مکان نماز صبحت قضا شد؟

گفت:

  - بله

حضرت فرمودند:

  - اگر خداوند آنچه در دنیاست به تو داده بود، جبران آن خسارت نمیشد!

تازه فهمید که چه زیانی کرده است.

  بازنویسی بر اساس نکته‌های نورانی؛ ص۹۹

  یک کلنگ زدن

✏️ مُـقَـنِّـی را دیده‌ای؟!

کارش تکراری است؛

هی کلنگ میزند…

اما در واقع هر کلنگی که میزند یک قدم به آب نزدیک‌تر میشود.

ظاهر نماز هم تکرار است، اما در واقع پرواز است، از پله‌های نردبان بالا رفتن است.

درست است که پله‌ها تکراری است اما هر کدام، یک قدم انسان را به بام نزدیک میکنند.

نماز چنین چیزی است؛

روزی ۵ نوبت به باند پرواز می‌روید و پر می‌کشید.

هر نوبت یک پرواز جداگانه است، یک عروج است؛

یک کلنگ زدن.

  حضرت امام خامنه‌ای:

✏️ اقامه‌ی دین، وظیفه است. حاکمیت دین، هدف مهم همه‌ی ادیان است؛ «لیقوم النّاس بالقسط»(۱). قیام به قسط، قیام به عدل و حاکمیت الهی، هدف بزرگ ادیان است. اصلاً ائمه‌ی ما(علیهم‌الصّلاةوالسّلام) تمام زجر و مصیبتشان به خاطر این بود که دنبال حاکمیت الهی بودند؛ والّا اگر امام صادق و امام باقر(صلوات‌اللَّه‌علیهما) یک گوشه می‌نشستند و چندنفر دور خودشان جمع میکردند و فقط یک مسأله‌ی شرعی میگفتند، کسی به آنها کاری نداشت.

خود امام صادق در یک حدیث میفرماید: «هذا ابوحنیفة له اصحاب و هذا الحسن البصری له اصحاب»(۲)؛ ابوحنیفه اصحاب دارد، حسن بصری اصحاب دارد. پس، چرا به آنها کاری ندارند؟ چون میدانند که آن حضرت داعیه‌ی امامت دارد؛ اما آنها داعیه‌ی امامت نداشتند. ابوحنیفه داعیه‌ی امامت نداشت. این علمای معروف اهل سنت - محدثان و فقهایشان - داعیه‌ی امامت نداشتند. اینها امام زمان را که هارون، منصور و عبدالملک بود، قبول داشتند.

۱-حدید ۲۵

۲- بحارالانوار، ج۷۲، ص۷۴

  ۱۳۷۰/۰۵/۳۰

✏️ شده است بدون ریختن چای خشک در آب جوش، چایی درست شود؟

  شده است بدون مایه زدن به شیر، پنیر درست شود؟

  شده است بدون خوردن آب و غذا سیر شوی؟

  شده است بدون الکتریسیته، لامپ روشن شود؟

  بدون علم و عمل صالح نیز آدم شدن محال است.

شخصی به آیت‌الله بهاءالدینی گفته بود:

آقاجان! دعا کنید آدم شوم.

آقا فرموده بودند:

«با دعا کسی آدم نمیشود.»

 
وقتی پایینترینم
خدا امید من است

وقتی تاریکترینم
خداروشنایی من است

وقتی ضعیف ترینم
خدا نیروی من است

وقتی غمگینترینم
خدا آرام جان من است

#گشایش
#خلاصی_از_مشکلات :

 آیه شریفه ۱۱ سوره دهر ( انسان ) را چنانچه کسی صد مرتبه بخواند از مشکلات خلاصی یابد ولو آنکه

شمیشیر بر گردنش نهاده باشند مجرب است

آیه ۱۱ سوره دهر :

 فوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا

 منبع:کشکول سیاح جلد ۲ صفحه ۴۴۳

 «ابوبکر بن نوح» می گوید: پدرم نقل کرد:
دوستی در نهروان داشتم که یک روز برایم تعریف کرد که من عادت داشتم هر شب آیة الکرسی را می خواندم و بر در دکان و مغازه ام می دمیدم و با خیال راحت به منزلم می رفتم.

 یک شب یادم رفت آیةالکرسی را به مغازه بخوانم، و به خانه رفتم و وقت خواب یادم آمد، از همان جا خواندم و به طرف مغازه ام دمیدم.

 فردا صبح که به مغازه آمدم و در باز کردم، دیدم دزدی در مغازه آمده و هر چه در آنجا بوده جمع کرده، بعد متوجّه مردی شدم که در آنجا نشسته.

 گفتم: تو که هستی و در اینجا چه کار داری؟
گفت: داد نزن من چیزی از تو نبرده ام، نگاه کن تمام متاع تو موجود است، من اینها را بستم و همینکه خواستم بردارم وببرم در مغازه را پیدا نمی کردم، تا اثاثها را زمین می گذاشتم در را نشان می کردم باز تا می خواستم ببرم دیوار می شد.

 خلاصه شب را تا صبح به این بلا بسر بردم تا اینکه تو در را باز کردی، حالا اگر می توانی مرا عفو کن، زیرا من توبه کردم و چیزی هم از تو نبرده ام.
من هم دست از او برداشتم و خدا را شکر کردم.

  شفا و درمان با قرآن ، ص 50