علت سرخ بودن گنبد امام حسین ( ع ) چیست؟

در میان اعراب رسم بر این بوده کسی که خونش به ناحق و مظلومانه بر زمین ریخته می‌شد و انتقام آن به نحو شایسته‌ای گرفته نمی‌شد پرچم سرخی بر مزار او می‌گذاشتند. پرچم سرخ افراشته شده بر گنبد امام حسین علیه السلام نیز از همین باب می‌باشد. در زیارتی که امام صادق علیه السلام به «عَطِیه» آموخت آمده است: «شدت همبستگی و پیوند سیدالشهدا با خدا به نحوی است که شهادتش همچون ریخته شدن خونی از قبیله خدا می‌ماند که جز با انتقام‌گیری و خونخواهی اولیا خدا، تقاص نخواهد شد».[۱]

از همین روی است که امام حسین علیه السلام را ثارالله یعنی خون خدا می‌نامند و خونخواهانش را لثارات می‌نامند. پس پرچم امام حسین علیه السلام هم به رنگ سرخ است تا نشان دهنده این موضوع باشد که منتقم خون آن بزرگوار خود خداوند تبارک وتعالی است و خون آن بزرگوار هرگز فراموش و پایمال نخواهد شد. از طرف دیگر این رنگ بیدار کننده همه عاشقان و دلباختگان آن حضرت می‌باشد که بدانند که امامشان چگونه و با چه مظلومیتی به شهادت رسیده و همانند آن حضرت همیشه آماده جانفشانی در راه خدا باشند. این پرچم زیبای امام حسین علیه السلام به رنگ سرخ است تا به من و شما و اهالی دنیا بفهماند که از روز تاسوعا که پرچم سرخ را بر فراز چادر حسین بن علی علیهما السلام برافراشتند تاکنون همچنان جنگ با کفار و قاتلین آن حضرت ادامه دارد و این امر تا ظهور امام زمان علیه السلام که منتقم خون آن بزرگوار است ادامه خواهد داشت. از این‌روست که در فرازهای آخر دعای ندبه می‌خوانیم: «اَینَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتول بِکَربَلا»؛ (کجاست طلب کننده خون کشته کربلا؟) امام زمان شخصاً طالب خون بناحق ریخته جد مظلومش حسین بن علی علیهما السلام است و تا قیام ایشان همچنان پرچم خونخواهی مظلوم کربلا به دست با کفایت ایشان است. امید است که انشاء الله ما هم جزو سربازان آن بزرگوار در زمان ظهورش باشیم تا از منتقمان خون سیدالشهداء قرارگیریم. [۱]. بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۴۸ و ۱۶۸ در

قال َحُسَیْنِ بن علی علیه السلام:

احْذَرُوا کَثْرَةَ الْحَلْفِ، فِإنَّهُ یَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَل أرَبَعَ: إمّا لِمَهانَة یَجِدُها فی نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلى الضَّراعَةِ إلى تَصْدیقِ النّاسِ إیّاهُ. وَ إمّا لِعَىّ فی الْمَنْطِقِ، فَیَتَّخِذُ الاْیْمانَ حَشْواً وَصِلَةً لِکَلامِهِ. وَ إمّا لِتُهْمَة عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَیَرى أَنَّهُمْ لایَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إلاّ بِالْیَمینِ. وَ إمّا لاِرْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَیْرِ تَثْبیت.

فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانید که همانا انسان به جهت یکى از چهار علّت سوگند یاد مى کند: در خود احساس سستى و کمبود دارد، به طورى که مردم به او بى اعتماد شده اند، پس براى جلب توجّه مردم که او را تصدیق و تأیید کنند، سوگند مى خورد. و یا آن که گفتارش معیوب و به دور از حقیقت است، و مى خواهد با سوگند، سخن خود را تقویت و جبران کند. و یا در بین مردم متّهم است ـ به دروغ و بى اعتمادى ـ پس مى خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نماید. و یا آن که سخنان و گفتارش متزلزل است ـ هر زمان به نوعى سخن مى گوید ـ و زبانش به سوگند عادت کرده است.

تنبیه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص 429، س 6.

‌ ‌ ‌‌‌ ➖امیر المؤمنين علی علیه السلام میفرمایند :

(( شيعيان مرا به دو خصلت امتحان كنيد ، كه اگر داراي اين دو خصلت بودند شيعه هستند

⬅اهميت به نماز در اول وقت

⬅و دستگيري برادران ديني خود با مال ، اگر اين دو در آن ها نبود از ما دورند و دورند و دورند . �

(جامع الاخبار )

ﮐﻼﻣﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ‏(ﻉ ‏) :

ﺍﯼ ﻣﺎﻟﮏ ! ﺑﺪﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ‌‌ ﻭﻟﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ . ﺍﮔﺮ ﺷﺮﯾﻒ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﮑﺎﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺷﺮﯾﻒ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﮑﺎﺭ ﺑﺎﺵ. ﻧﯿﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺵ . ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺒﺨﺶ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﮎ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭﺍﻧﺘﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ .

*ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ

هرگز: به آدمهای مهربان زخم نزنیدچون گوشه قلب خدا زخمی میشود…

آدمهای مهربان در مقابل خوبی هایِ یکطرفه شان، هرگز احساس حماقت نمیکنند چون خوب بودن برای آنها عادت شده آدم های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند آنها دنیا را کوچکتر از آن میبینند که بدی کنند…

آدمهای مهربان خود انتخاب کرده اند که نبینند نشنوند و به روی خود نیاورند نه اینکه نفهمند…

هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست سکوتشان را به پای بی عیب بودن خود نگذارید…

 قال الصادق عليه ‏السلام :

مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و َعَمِلَ بِهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ دُعِىَ فى مَلَكُوتِ السَّماواتِ عَظيما فَقيلَ: تَعَلَّمَ لِلّهِ و َعَمِلَ لِلّهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ؛

هر كس براى خدا دانش بياموزد و به آن عمل كند و به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمانها به بزرگى ياد شود و گويند: براى خدا آموخت و براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد.

الذریعه الی حافظ الشریعه(شرح اصول کافی) ج1،ص56

چرا شیعیان صحابه و خلفا را لعن می‌کنند؟

از اموری که شیعه از قدیم و در حال حاضر به آن متهم بوده (همانطور که دشمنان شیعه ادعا می کنند) این است که شیعه کینه خود از صحابه را مخفی می کند. اما این، تهمت ناروائی بیش نیست. زیرا شیعه به صحابه به عنوان حاملان شریعت و گسترش دهندگان آن نگاه می کند، قرآن می فرماید: « محمّد (صلی الله علیه و آله) فرستاده خداست و کسانى که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند، پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود مى‏بینى…».

ائمه (علیهم السلام) نیز صحابه را مورد مدح و ثنا قرار داده اند، حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: “من اصحاب حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) را دیدم، اما هیچ کدام از شما را همانند آنان نمی دانم، آنها صبح می کردند در حالی که موهای ژولیده و چهره های غبار آلود داشتند، شب را تا صبح در حال سجده و قیام به عبادت می گذراندند.” امام سجاد (علیه السلام) نیز برای آنان بسیار دعا می کرد. به طور خلاصه اعتقاد مکتب اهل بیت (علیهم السلام) این است که وضعیت صحابه از نظر عدالت مانند دیگران است.

در میان آن ها عادل و غیر عادل وجود داشته است. چنین نیست که هر کس چند صباحی همراه نبی گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) بوده برای همیشه عادل باشد!. اصولاً این همراهی، تا زمانی که سیره ی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در مواضع و رفتار آن ها مجسم نشود نقشی در عدالت آنها ندارد. پس معیار همان سیره و رفتار عملی است، هر کس که رفتار و سلوکش مطابق با معیارهای اسلامی باشد عادل و آن کس که مخالف آن باشد غیر عادل است. این نظر مطابق با قرآن و سنت نبوی (صلی الله علیه و آله) و موافق با حقائق تاریخی است به طوری که شواهد تاریخی که در جواب تفصیلی ذکر کرده ایم آن را تاکید می کند.

***تقوا چیست؟***

شاگردی از عابدی پرسید :تقوا را برایم توصیف کن! عابد گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شدی چه میکنی؟ شاگرد گفت:

پیوسته مواظب هستم و با احتیاط راه میروم تا خود را حفظ کنم. عابد گفت: در دنیا نیز چنین کن! تقوا همین است. از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کن و هیچ گناهی را کوچک مشمار زیرا کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده اند.!!