دنیا … به ” شایستگی هایت ” پاسخ میدهد نه به “آرزوهایت” پس شایسته ی آرزوهایت باش.
چه بسیار انسانها دیدم تنشان” لباس “نبود !
و چه بسیار لباسها دیدم که درونش” انسانی” نبود!

به هر کس” نیکی “کنی او را” ساخته ای” و به هر کس” بدی “کنی به او “باخته ای” پس بیا بسازیم و نبازیم.

ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ،
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﻚ ﻣﻌﺠﺰﻩ ،
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﺁﯾﺪ ، ﮔﺎﻡ ﻫﺎﯾﺶ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺳﺖ ،
ﻛﻪ ﺷﺎﯾﺪ ، ﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻮﯼ .
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺩﺭﺩﺵ ﺭﺍ ،
ﺗﺎ ﻣﻐﺰ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ، ﺣﺲ ﻣﯽﻛﻨﯽ .
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ، ﯾﻚ ﺣﺲ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺍﺳﺖ .
ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ، ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ، ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻤﺎﻥ ﻛﻨﺪ . ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ، ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻮﻉ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎ ، ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ .
ﺗﻌﺒﯿﺮﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ، ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ ﺁﺯﺍﺩ ، ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ .
خوشبختی ، لذت بردن از لحظه ، اکنون است .

روزي که رسول خدا (ص) به نبوت مبعوث شد، فرمان هدايت و سعادت انسان ها را در کف داشت .در «پهنه غدير» نيز در جمع حاجيان برگشته از زيارت خانه خدا که به خطبه خواني پرداخت، باز در انديشه نجات امت وتضمين سعادت آنان بود.

اين است که «غدير» را حلقه مياني “رسالت ” و ” امامت"مي شناسيم و “ولايت” را تداوم “نبوت” مي دانيم.

“غدير” ، هنوز هم چشمه اي لبريز از هدايت ها و کرامت هاست و دريايي مواج از آب حيات و باور و بصيرت، تا در کوير حيرت وهامون ضلالت، کام جانها را سيراب سازد و هادي انديشه ها گردد.

غدير، يک “کتاب مبين” است، سندي براي تداوم خط رسالت درجلوه امامت و صراطي مستقيم که به سنت پيامبر خدا منتهي مي شود. امتي که پاسدار غدير باشد، عاشوراهاي مظلوميت و کربلاهاي خون و شهادت را شاهد نخواهد بود و ولايت در محاق غربت و تنهايي نخواهد ماند.

رسول خدا(ص) مي خواست دست “امت” را در دست ” امام” بگذارد، تا نه گمراه شوند و نه سرگردان، نه تشنه بمانند و نه در دام نفس بيفتند. اين بود که منشور بلند و جاودانه “خطبه غدير” را سرود و به گوش تاريخ سپرد. اينک ماييم و غدير، که مکتب ما و محور وحدت ما وچراغ راهمان و راه زندگيمان است.

گراميداشت غدير، تکريم رسالت پيامبر(ص) و وحي خدايي است. تکريم غدير، ارج نهادن به فضيلت هاي متبلور در وجود صاحب ذوالفقار و ساقي کوثر است. بها دادن به غدير، اداي احترام به تکميل دين و اتمام نعمت است. کاشتن بذر ولايت در جانهاست.

نشان دادن خورشيد به گرفتاران در ظلمتهاست. غدير، روز بشريت و روز ” انسان” است، عيد پيمان و ميثاق وعهد است. عيد گرفتن غدير، ارج نهادن به کرامت انسان است، چرا که غدير، عيد عدالت و رهبري، عيد کمال طلبي و حق جويي، عيد شعله افکني برانديشه ها و اميد آفريني در دلهاست. عيد غدير در قرآن : وقتي پيامبر در روز پنجشنبه، هجدهم ماه ذيحجه به غدير خم رسيدند، جبرئيل بر حضرتش نازل شد و آيه 67 سوره مائده را در مورد نصب اميرالمومنين علي خواند:

اي پيامبر! آنچه از سوي پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، اگر انجام ندادي، رسالت او را ابلاغ نکردي و خداوند تو را از مردمان حفظ خواهد کرد.

 آيه 67 سوره مائده

همچنين پس از سخنان پيامبر هنوز مردم متفرق نشده بودند که جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد: امروز دين شما را کامل ساخته و نعمتم را بر شما تمام کردم و به اين که دين شما دين اسلام باشد، راضي شد آيه 3 از سوره مائده ( الغدير،ج 1، ص230)

دو چشمه اي که يادگار پيامبر و ميراث ماندگار آن رسول خاتم تا دامنه قيامت است و خود

امام صادق عليه السّلام فرمودند:

صيام يوم غدير خم يعدل صيام عمر الدنيا لو عاش انسان ثم صام ما عمرت الدنيا لكان له ثواب ذلك.

روزه روز غدير خم با روزه تمام عمر جهان برابر است. يعنى اگر انسانى هميشه زنده باشد و همه عمر را روزه بگيرد، ثواب او به اندازه ثواب روزه عيد غدير است.

وسائل الشيعه 7: 324، ح 4.

علامهٔ امینی صاحب کتاب الغدیر:

مظلوم ترین اعیاد، عید غدیر است. شعله هایی که در کربلا، خیمه های امام حسین علیه السلام را سوزاند، تداوم آتشی بود که عُمر خطاب در مدینه پشت درِ خانهٔ امیرالمؤمنین علیه السلام شعله ور ساخت. به نظر علامهٔ امینی، مظلومترین اعیاد، عید غدیر است، لذا در آخرین روزهای عُمرش وقتی از او پرسیدند: چه آرزویی دارید؟

گفت: خدا به من یک عُمرطولانی بدهد، در گوشهٔ بیابانی چادر بزنم و بر مظلومیت علیٌ علیه السلام گریه کنم.

منبع: ربع قرن مع العلاٌمه ص۳۹ یادنامه علامه امینی ص۳۴ حماسه غدیر ص۳۴۱

� ایوان نجف نام تو شد ورد زبانم

آن صحن وسرای توشده عشق عیانم

ایوان نجف درحرمت مستم ومدهوش

بر خاک سرای تو زند بوسه لبانم

ایوان نجف صحن تو دارد چه صفایی

در صحن علی رفته زکف تاب وتوانم

ایوان نجف کاش که( مجنون) توباشم

دوری حرم هر نفسی برده امانم �

هَرگِز نَرَود زِ سینه مان یادِ ” عَلے “

ضَربُ المَثل عِدالَت و داد ” عَلے “

هرکَس به کَسی خوش است در زندِگی اَش

ما هَم به ” عَلے ” خوشیم و اولادِ “عَلی…

خیبر چو به دستان علی(ع) کنده شد از جا،

دیوار به در گفت: علیاً ولی الله.

شمشیر دو دم چون به مصاف سپر آمد،

در گوش سپر گفت: علیاً ولی الله.

اندر شب معراج، علی(ع) مرد شجاعت.

در اوج خطر گفت: علیاً ولی الله یک چشم،

گنهکار شد و غیر علی(ع) دید

. آن چشم دگر گفت: علیاً ولی الله

. السلام علیک یا علی ابن ابيطالب(ع)