عَنِ الصّادِقُ عليه السلام : …وَاللّه ِ عَبادَتُکُمْ فِى السِّرِّمَعَ اِمامِکُمُ الْمُسْتَتَرِ فى دَوْلَةِ الْباطِلِ وَ حالَ الْهُدْنَةِ، اَفْضَلُ مِمَّن يَعْبُدُاللّه َ عَزَّوَجَلَّ فى ظُهُورِ الْحَقِّ مَعَ الاِمامِ الظّاهِرِ فى دَوْلَةِ الْحَقِّ.
از امام صادق عليه السلام نقل شده است که فرمود: به خدا قسم عبادت پنهانى شما در زمان غيبت در حکومت باطل از عبادت کسى که خدا را در زمان امام حاضر و دولت حقّ عبادت مى کند برتر است.

يوم الخلاص، ص 243

کفشهای تا به تا و وصله دار من کجاست؟
خاطرات خوب و شیرین بهار من کجاست؟

کوچه های خاکی و باهم دویدن هایمان
شور و شوق خنده ی بی اختیار من کجاست؟

کاهگل ها عطر دفترهای کاهی داشتند
خاک باران خورده ی ایل و تبار من کجاست؟

کو دبستان؟ کو کلاس درس؟ کو آن نیمکت؟
همکلاسی همیشه در کنار من کجاست؟

باغ سرسبز الفبا را چرا گم کرده ام؟
سطر سطر سیب های ” آب” دار من کجاست؟

آتش پیراهنت مانده ست در من سالها
ریزعلی! تنهای تنهایم قطار من کجاست؟

مانده جای ترکه اش بر روی دستم، کو خودش؟
درس سارا، درس شیرین انار من کجاست؟

رفت آن روباه مکار و پنیرم را ربود
زاغ خوش آواز روی شاخسار من کجاست؟

پس چه کس خط میزند مشق شبم را بعد از این؟
پای تخته مهربان آموزگار من کجاست؟

ثلث اول آشنایی، ثلث دوم دوستی
ثلث سوم دستخط یادگار من کجاست؟

باز هم پاییز شد بابای پیر مدرسه!
خش خش برگ درختان چنار من کجاست؟

کاش میشد باز هم برگشت تا آن روزها
خسته ام دلهای سنگی! روزگار من کجاست؟

تعدادی حشره کوچولو در یک برکه، زیر آب زندگی می کردند. آنها تمام مدت میترسیدند از آب بیرون بروند و بمیرند.

یک روز یکی از آنها بر اساس ندای درونی از ساقه یک علف شروع به بالا رفتن کرد، همه فریاد می زدند که مرگ تنها چیزی است که عاید او میشود، چون هر حشره ای که بیرون رفته بود برنگشته بود.

وقتی حشره به سطح آب رسید نور آفتاب تن خسته او را نوازش داد و او که از فرط خستگی دیگر رمقی نداشت روی برگ آن گیاه خوابید. وقتی از خواب بیدار شد به یک سنجاقک تبدیل شده بود. حس پرواز پاداش بالا آمدنش بود. سنجاقک بر فراز برکه شروع به پرواز کرد و پرواز چنان لذتی به او داد که با زندگی محصور در آب قابل مقایسه نبود. تصمیم داشت برگردد و به دوستانش هم بگوید که بالای آن ساقه ها کسی نمی میرد ولی نمی توانست وارد آب شود چون به موجود دیگری تبدیل شده بود.
شاید بیرون رفتن از شرایط فعلی ترسناک باشد، اما مطمن باشید خارج از پیله تنهایی، غم و ترس، تلاش برای رفتن به سوی کمال عالی است!
پس تغییر را پیش بکش!

دوباره فاجعه رخ داد در زمینِ خدا
دوباره کشته شدند جمع زائرینِ خدا

چه حجّی و چه مِنایی و عیدِ قربانی
چه حاجیان عزیزی شدند قربانی …

فضای حج و زیارت شده ست خون آلود
خدا کند که ببینیم مرگِ آلِ سعود

سه روز عزای عمومی شده ست در ایران
تمام لعنت حق باد بر مَلِک سلمان …

فدای راهِ حسین و فدایِ دینِ حسین …
قرار و وعده ی ما باشد اربعینِ حسین …

زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست‏

فلک شیدا، پریشان روزگار است

‏

دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد

غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد

همه دلــــــها پر از آه و غم و درد

همه آلاله‏ها پـــــــــــژمرده و زرد

نفس‏ها خـــسته و در دل خموشـند

فغانها بى‏ صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏

در و دیوار دارد نقش ظــــــلمت

‏

شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت‏

همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک‏

برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

‏

شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار

بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته‏

همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

‏

زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب‏

دمى، رویى زسرور نیست یا رب

‏

به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند

به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است‏

شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است

این روزها که شیعه کشی رخ نموده است
شاید نوید آمدنت را دلالت است

آقا! شکایت دلمان را کجا بریم
“عجّل علی ظهور” شما اوج حاجت است

کوفی شده زمانه و هیچ اعتماد نیست
حتی به حرف ما که دعامان شهادت است…

آقا به خاطر دل زینب ظهور کن…
در سوریه حضور حرامی جسارت است

آقا قبول! منتظرانت کجا و من
وقتی تمام زندگی ام غرق حسرت است

اینجا به بغض های حسن خیره مانده ام…
در کوچه ای که مادرتان بی حمایت است…

قصدم گریز نیست به صحرای کربلا…
آنجا که ناله ی همگان وا مصیبت است

اللهم عجل لولیک الفرج المهدی

امشب از دشت منا بوی خدا می آید

بوی آوای خوش خدا خدا می آید

دلمان بهر عزای حاجیان سخت گرفت

بوی روضه های دشت کربلا می آید

قومی که سیه روزتر از عاد و ثمودند
صدمرتبه گفتیم همین آل سعودند

این طائفه هم مسلک شیطان رجیمند
یک ثانیه در بند خداوند نبودند

بیزاریِ ما بر همه ی خلق عیان است
زین فرقه که زاییده ی افکار یهودند

یک ذرّه هم از آدمیت بهره نبردند
یک لکّه ی ننگند که در مُلک وجودند

در حال نمازند اگر ، خوب نظر کن
تنها به ابوبکر و عمر گرمِ سُجودند

دور سر ما هاله ای از نور تولّاست
اینها همه در هاله ای از نعشه ی دودند

بی حیثیتیِ خلفا قسمتشان شد
مفعول شدن را که قبیحانه ستودند

از دادن ناموس ندارند إِبایی
در هرچه بخیلند در این صاحب جودند

ارفاق کنم ، پادشهان عربستان
هم قیمت یک گونیِ پوسیده ی کودند

دنبال مُقصّر نرو این سمت به آن سمت
این بی هُنران علّت هر گونه رُکودند

این سلسله الباقی دُزدان سقیفه ند
آن دسته که حقّ علی و آل ، رُبودند

نفرین به کسانی که پس از داغ پیمبر
باضربه ی پا از دل ما عقده گشودند

شد روزیِ شان کاسته در باب تولّی
آن دسته که اشعار تبرّی نسُرودند

خبری تازه شهر را پر کرد
خبری ناگوار و رقت بار

تیتر اصلی حکایت از این داشت
که خیانت دوباره شد تکرار

ابتدا روز یازده سپتامبر
سنگ بر زائران حق بستند

همه دیدند نوکران یهود
تا چه حد بی مروت و پستند

خون آن ماجرا نخشکیده..
باز بر جان مردم افتادند

برده های سیاه بخت چه خوب
پیش ارباب دم تکان دادند

لاشخورهای منطقه امسال
عید را بر همه عزا کردند

کاسه لیسان بی صفت اینبار
جان حجاج را فدا کردند

شأن والای خاندان سعود
کمتر از یک مترسک چوبیست

طی این سالها نشان داده
سگ تعلیم دیده ی خوبیست

آفتابی دوباره میتابد
یخ این قصه آب خواهد شد

شک نکن طبق آیه ی قرآن
قوم ظالم عذاب خواهد شد

عزم طوفان دیگری در ماست
رخش حمله به خائنان زین است

و ید الله فوق ایدیهم
آخر شاهنامه شیرین است

در دل شب به گوش خاموشان
ما ندای بلند تکبیریم

از شما گرگ ها به زودی زود
انتقامی درست میگیریم

در مسیر ولایت و قرآن
محکم و استوار میمانیم

عید قربان بعد در مکه
پشت مولا نماز میخوانیم