دل دوبــاره عشــــق قسمت کرده است
یــــاد کاوه، یــــــاد همّـــت کـرده است

یـــاد ســـــــرداران بی سر کرده است
یــــاد بـــــدر و یـــاد خیــبر کرده است

یــــــاد مجـــنون و شلـمــچه کرده است
یـــــــاد غــــوغای حـــلبــچه کرده است

یــــاد فـــکّــه، یــاد مــهران کرده است
یــــاد نجــــوا های چــمران کرده است

یـــاد سـربنــدهای یا زهـــرا (س) بخیر
یـــــاد آن دل های چون دریـــــا بــــــخیر

یــــــــاد آن نـــام آوران بـــی ریـــــــــا
یـــاد آن جان بر کـــفان جبـــهـــــــه ها

یـــــاد ســـنگـــــــرهـــای تــوأم با صفا
نیــمـــه شبـــهــا ذکـــر حـــقّ، یاد خـدا

یــــاد ســــــرباز شــــــهید بی پـــلاک
یــــــاد آن تــن های افتـــاده به خـــاک

 هفته دفاع مقدس گرامي باد

ناگهان بغض دلی واشد از این حس سجود

چند صد کشته بجا مانده در این واقعه بود

شاعری باعصبانیتش این بیت سرود

لعن الله علی طایفه آل سعود

خاک عالم بر سرت ای شاه ملعون حجاز

کشته شد حاجی بسی اندر طواف و در نماز

جای شیطان سنگ باید بر تو نالایق زنند

ای که داری هیبتی مانند خنزیر و گراز

بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی می‌کنیم ریشه آل‌ سعود را

یارب به حق ناقه صالح عذاب کن
نسل به جای مانده قوم ثمود را

افتاده دست ابرهه‌ها خانه خدا
سجیل کو که سر شکند این جنود را

چیزی به غیر وهن ندارد نمازشان
باید شکست بر سر آن‌ها عمود را

ای واجب‌الوجود ز لوث وجودشان
کی پاک می‌کنی همه مُلک وجود را

انکار می‌کنند هرآن‌چه که بوده را
اصرار می‌کنند هرآن‌چه نبود را

جده، یمن، مدینه،‌ غدیر از قدیم‌ها
این قوم می‌خرند تمام شهود را

کو وارث کسی که در قلعه کنده است
تا بشکند دوباره غرور یهود را

اسپند روز آمدنش کور می‌کند
یک صبح جمعه چشم بخیل و حسود را…

بمناسبت کشته شدن هموطنان عزیز در مراسم حج

کبوتر هاشدند در خون شناور
عزا دار شد حریم حی داور

شکستند بال مرغان خدایی
خبر آمد ز کشتار و جدایی

کنون آل سعود در خون شنا کرد
از این خونخوارگی عشق و صفا کرد

در آنجایی که شیطان را نماد است
به شیطان سنگ زدن عین جهاد است

بریختند جملگی مرغان عاشق
سعودی بهر این کار نیست لایق

کنون مرغان به خون گشتند غلطان
بشد در لانه ها فریاد و افغان

دگر عید ضحی، عید ضحی نیست
به روز عید دگر عشق و صفا نیست

بنالم بر سر نعش کبوتر
به شهر امن بکشتند ماه و اختر

سبک بالان ، سبک بالی نمودند
به جای شعر شادی ،غم سرودند

لعنت به جفا کردن شورای سقیفه
لعنت به خلافت ، به ولیعهد و خلیفه

لعنت به رژیمی که شده نوکر کفار
لعنت به خبیثی که شده حاکم جبار

لعنت به هجومی که دهد بوی خیانت
لعنت به دلاری که شده خرج جنایت

لعنت به تمام سلفی های سعودی
لعنت به شیوخ عرب پست یهودی

لعنت به نشستی که شود حاصل آن جنگ
لعنت به سران عرب خائن صد رنگ

لعنت به در و پیکر اسلام دروغین
لعنت به تو ای مفتی خارج شده از دین

لعنت به تز داعش و وهابی ملعون
لعنت به تب توطئه در لابی صهیون

لعنت به تو ای قاتل حجاج برائت
لعنت به تحجر ، خفقان ، ظلم و شقاوت

ای خصم علی سایه ی شرت بشود کم
هیهات اگر شیعه سرش را بکند خم

انصار خدا فاتح میدان جهادند
دل را به دل گل پسر فاطمه دادند

این طایفه از تیزی خنجر نهراسد
جز سرخی خون رنگ مطهر نشناسد

امروز اگر شیعه کمی تحت فشار است
فردا سر عدوان علی بر سر دار است

بمبی زدی و بر تن طفلی شرر افتاد
” با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد “

عید قربان را عزا کردند سعودی های پست
حاجیان را در منا کشتند سعودی های پست

اولین باری که کشتی بس نبود ای خوک پست
بار دوم قتل عام کردید سعودی های پست

جرثقیل افتاد طوفان را دلیل اورده اید
قتل عام مسلمین را چه سعودی های پست

به گمانم که در این عید خبری در راه است
مهدی فاطمه در راه است سعودی های پست

باد و طوفان را بهانه کرده ای ای بیشرف
قلب زهرا را شکستید ای سعودی های پست

انتقام شیعه را مهدی به دل دارد ولی
یادتان باشد که هر پرسش جواب منطقی دارد سعودی های پست

برای کشتن زائر بسی درایت شد

عجب که ظلم عظیمی بر این جماعت شد

خدا کند که بپاشد اساس آل سعود

از این فجایع خونین که در عبادت شد

باز شد درب کلاس و همچو رخش ..
قامت استاد زد بر دیده نقش ..

گفت بر پا مبصر و ، کلِّ کلاس ..
پر شد از یک ترس و یک بیم و هراس ..

درب را مبصر پس از یک لحظه بست ..
دست بالا برد و در جایش نشست ..

دیده گانی خشک و سرد و سخت گیر ..
بود در سیمای این استاد پیر ..

دیده چرخاند و نگاهی بر همه ..
کرد چون عباس اندر علقمه ..

با تحکّم گفت برجا ای کلاس ..
یک صدا گفتند آنها هم سپاس ..

بعد از آن استاد با لبهای ریز ..
گفت دفترهای انشا روی میز ..

یک به یک سر زد به کل میزها ..
باز گشت از پشت رخت آویزها ..

سر زد و دید و سر جایش نشست ..
چانه را انداخت در چنگال دست ..

گفت جمعا از شماها راضی ام ..
راضی از تدریسهای ماضی ام ..

درس انشای شماها خوب بود ..
هم مرتب بود و هم مرغوب بود ..

گر چه این یک درصد از بین صد است ..
این وسط اما یکی خیلی بد است ..

آخرین بار تو باشد یاسمن ..
مادرت فردا بیاید پیش من ..

دفترت کلا سیاه است و کثیف ..
با چه رویی می گذاری توی کیف ؟..

گر چه انشای تو زیبا بود و بیست ..
نمره ات اما به جز یک صفر نیست ..

زودتر بیرون برو از این کلاس ..
تا نبینم صورتت را ناسپاس ..

یاسمن اما فقط لبخند زد ..
بغض را با خنده اش پیوند زد ..

شرمگین بود و نگاهش غصه دار ..
پشت لبخندش نگاهی بی قرار ..

گفت بابایم پریشب گفته است ..
دفتری در آرزویم خفته است ..

آرزو دارد که مال من شود ..
دفتر انشای سال من شود ..

گر که قسمت بود و او کاری گرفت ..
دستهایش را به دیواری گرفت ..

چون حقوقش را بدادند و نخورد ..
مثل آن قبلی که یکجا خورد و برد ..

پول صاحب خانه را باید دهیم ..
بعد از آن هم نانوا آقا رحیم ..

مانده ی بقالمان حاجی حبیب ..
ذیحسابی های این مرد نجیب ..

بعد از اینها هم که مادر ناخوش است ..
کوره ی آجر پزی پشتش شکست ..

بس که آجر برده در سرما و سوز ..
شب نشد بی ناله هایش وصل روز ..

کاش دارویی به مادر می رسید ..
درد جانکاهش به آخر می رسید ..

بعد از آن دیگر منم با دفترم ..
مطمئنا دفترم را می خرم ..

چون خریدم می نویسم توی آن ..
تانباشد از سیاهی ها نشان ..

نیست لازم تا کنم من بعد از این ..
پاک مشق قبلی ام را نازنین ..

بعد از آن بر دفتر و بر یاسمن ..
آفرین میگویی ای استاد من ..

با جازه میروم پیش مدیر ..
رو سیاهم من ، ببخش استاد پیر

اشک در چشم معلم حلقه بست ..
نرم نرمک بغض قلبش را شکست ..

روی خود را برگرفت از بچه ها ..
شانه می لرزید و بغضش بی صدا ..

با همان چشمان بغض آلود گفت ..
وای از شهری که وجدانش بخفت ..

یاسمن بانو نمی خواهد نرو ..
جای خود بنشین ودیگر پا نشو ..

عینکم را شست اشک پاک تو ..
سوختم از سینه ی صد چاک تو ..

دفترت خوب و قشنگ است و تمیز ..
حیف باشد مانده باشد روی میز ..

مثل قران می گذارم بر سرم ..
دفترت را می فروشی دخترم ؟..