لعنت به رژیمی که شده نوکر کفار
لعنت به خبیثی که شده حاکم جبار

لعنت به هجومی که دهد بوی خیانت
لعنت به دلاری که شده خرج جنایت

لعنت به تمام سلفی های سعودی
لعنت به شیوخ عرب پست یهودی

لعنت به نشستی که شود حاصل آن جنگ
لعنت به سران عرب خائن صد رنگ

لعنت به در و پیکر اسلام دروغین
لعنت به تو ای مفتی خارج شده از دین

لعنت به تز داعش و وهابی ملعون
لعنت به تب توطئه در لابی صهیون

انصار خدا فاتح میدان جهادند
دل را به دل گل پسر فاطمه دادند

این طایفه از تیزی خنجر نهراسد
جز سرخی خون رنگ مطهر نشناسد

امروز اگر شیعه کمی تحت فشار است
فردا سر عدوان علی بر سر دار است

بمبی زدی و بر تن طفلی شرر افتاد
“با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد”

برای کشتن زائر بسی درایت شد

عجب که ظلم عظیمی بر این جماعت شد

خدا کند که بپاشد اساس آل سعود

از این فجایع خونین که در عبادت شد

جنگ ما جنگ حق بود و اثراتش رسیدن به حق حسین .ع. بود
جنگ ما جنگ عشق بود و اثراتش رسیدن به عشق عباس .ع. بود
جنگ ما جنگ دین بود و اثرش روایتگری زینب .س.بود
جنگ ما جنگ وفا بود و اثراتش ایستادگی بر ولایت بود
جنگ ما جنگ دفاع بود و اثرش مزار شهدا و و جود یثارگران بود .
اما جنگ ما هنوز به پایان نرسیده و اثراتش ظواهر جامعه است .
پس برادر :
پس خواهر :
گره ها را سفت کنید
پوتین ها را خاکی کنید
چفیه ها را عطر زنید
سجاده ها را پهن کنید
ولایت حکم جهاد فرهنگی داده
پس اگر پشت ولایت هستید
بسم الله

جنگ در مقابل تهاجم هنوز ادامه دارد

قال َحُسَیْنِ بن علی علیه السلام: النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَ الدّینُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.

فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنیا هستند و مذهب، بازیچه زبانشان گردیده است و براى إمرار معاش خود، دین را محور قرار داده اند 

و سنگ اسلام را به سینه مى زنند

پس اگر بلائى همانند خطر ـ مقام و ریاست، جان، مال، فرزند و موقعیّت، …

انسان را تهدید کند، خواهى دید که دین داران واقعى کمیاب خواهند شد.
محجّة البیضاء: ج 4، ص 228، بحارالأنوار: ج 75، ص 116، ح 2.

برای خودت…یک دایره ی اعتماد…درست کن…
آنهایی که…مهم هستند…را…بگذار…درون دایره…
کم اهمیت ترها…را…روی خط…و…باقی…را…بیرون از این دایره ی فرضی تصور کن…
هر وقت…کسی…حرفی به تو زد…که…خاطرت رنجید…ببین…کجای دایره ات هستند…جزء افراد مهمند…یا…نه…فقط…هستند…
آیا…به راستی…ارزش دارد…از…کسانی…که…برایمان اهمیتی ندارند… برنجیم؟؟؟
چرا…بگذاریم…آدمهای کم اهمیت زندگیمان…ما…را…ناراحت کنند…
حتی…برای ثانیه ای…
یادمان باشد…
وقتی…دیگران بدانند…که…نمی توانند…ناراحتتان کنند…دیگر…تلاشی هم برای ناراحت کردن شما نمی کنند…
این…راز آرامش است…
یک…دایره فرضی…

نوشته ای زیبا از صمد بهرنگی :

بالاخره در زندگی هر آدمی ،…
یک نفر پیدا میشود که بی مقدمه آمده، مدتی مانده….
قدمی زده وبعد اما بی هوا غیبش زده و رفته .

آمدن و ماندن و رفتن آدمها مهم نیست …
اینکه بعد از روزی روزگاری ، در جمعی حرفی از تو به میان بیاید ،
آن شخص چگونه توصیفت میکند مهم است..

اینکه بعد از گذشت چندسال ، چه ذهنیتی از هم دارید مهم است .
اینکه آن ذهنییت مثبت است یا منفی…..
اینکه تورا چطور آدمی شناخته ، مهم است.
منطقی هستی و میشود روی دوستی ات حساب کرد !؟

می گوید دوست خوبی بودی برایش ، یا مهمترین اشتباه زندگی اش شدی…..
اینکه خاطرات خوبی از تو دارد ، یا نه برعکس..
اینکه رویایی شدی برای زندگیش ، یا نه درسی شدی برای زندگی….

به گمانم ذهنیتی که آدمها از خود برای هم به یادگار میگذارند ، از همه چیز بیشتر اهمیت دارد
وگرنه همه آمده اند که یک روز بروند…!

کشتن فرزند با دست پدر سخت است سخت

چون جمال دوست دیدی این بلا آمد جمیل

تا ز چشم ابر آید بارش رحمت فرود

بر تو و بر هاجر و فرزند دلبندت درود

ای خلیل الله اسماعیل تو از آن ماست

تا قیامت زنده این سنت به صحرای مناست

غم مخور گر زنده برگردید اسماعیل تو

مقتل ذبح عظیم ما منای کربلاست

فرق ها دارند با هم این ذبیح و آن ذبیح

این سرش بر سینه تو، او سرش بر نیزه هاست

حلق اسماعیل تو دارد خراش از خنجری

حنجر او پاره پاره از دم تیغ جفاست

السلام علیک یاشیب الخضیب

حاجيان جمعند دور هم همه
پس کجا رفته حسين فاطمه

او به جاي موي سر ، سر مي دهد
قاسم و عباس و اکبر مي دهد

حجّ او داغ جوانان ديدن است
دور نعش اکبرش گرديدن است

مسلخ او خاک گرم کربلاست
موقف او زير سمّ اسبهاست

سعي حجّ او صفا با خنجر است
مروه اش قبر علي اصغر است

او رود حجي که قربانش کنند
در يم خون سنگبارانش کنند

دوست دارم که به درگاه خدا گریه کنم
دست بردارم و با حال دعا گریه کنم

در شب قدر نکردم عمل مقبولی
حال بنشینم و بر جرم و خطا گریه کنم

عرفه آمد و محزون وخجالت زده ام
دوست دارم که به مانند گدا گریه کنم