شکر گزاری پلی است به سوی رهائی از غصه ها

چون وقتی که تو شکرگزار باشی، غیر ممکن است که احساس

غم و غصه بکنی یا هر نوع احساس منفی دیگه ای داشته باشی

اگر در وضعیتی دشوار هستی ، دنبال چیزی بگرد که

بابت آن خدا را شکر کنی.

وقتی چیزی را پیدا کردی ، دنبال بعدی بگرد!

چون تک تک چیزهایی که پیدا می کنی و خدا رو به

خاطرش شکر می کنی، وضعیت تو رو تغییر می ده.

عید قربان است ای گل! جان بقربانت کنم
این دلِ بی صاحب ام را نذرچشمانت کنم

مال ومِلک وهستی ودارایی ام را ای صنم
صدقه ی لبهای چون لعلِ بدخشانت کنم

گربخوابِ من بیایی یک شبی ازروی لطف
ازکفِ پا تا به صورت، بوسه بارانت کنم

کاش میشد تا قدم ها رنجه میکردی ومن:
روی چشم و زیرِ سقفِ پِلک مهمانت کنم

بعدازان درخانه ی دل مسکن ومأ وا دهم
نسترن ،آلاله هارا ، زیبِ دامانت کنم

****
جفتِ اخماتون زلیخا گفت بایوسف چنین:
میدهی آیا؟ مرادم ! یاکه زندانت کنم؟

اصل واژه‌ي عرفه و عرفات، از عرفان به معني شناخت و معرفت آمده و بايد دانست اين نام‌گذاري، يک نام‌گذاري اعتباري و صرفاً لفظي نيست؛ بلکه حکايت از حقيقت و بطني دارد که اگر سالک، حقيقت اين لفظ را دریابد، به قطعه‌اي از زمان و مکان خواهد رسيد که در آن، عرفان و معرفت حاصل مي‌شود.

خاصيت عرفات و روز عرفه, اين است که در آن، نسبت به اسرار و حقايق عالم، عرفان حاصل مي‌شود.

منتها به شرط اينکه سالک قابليتِ پذيرفتن اثرات آن را داشته باشد.

این قابليت، اعتراف به خطاهاست؛اعتراف به ظلماتِ گناهاني که تبعاتش را در وجود گرفته‌ايم و همچنين اعتراف به دور افتادن از وطن اصلي.

در عرفه فقط بايد تضرع و گريه کنيم، سوز داشته باشيم و دردمنديِ فراقِ خدا را بفهميم.

امروز روز رحمت وعرفان ونور است
امروز روز بخشش و فیض حضور است

امروز روز اشک وآه وراز باشد
امروز درهای محبت باز باشد

امروز داور میزبان بنده گان است
چون روز الطاف خدای مهربان است

روز دعا وکرنش ورازونیاز است
ای عاشقان حتما دعاها کارساز است

بااین دعاباید گره ها بازگردد
بااین نواوناله ها اعجاز گردد

ازبزم ما عطرخدامی آید امروز
بوی حسین ازاین دعا می آید امروز

دانی که اصل این دعا مال حسین است
چون این دعا گویای احوال حسین است

دراین دعا مولای ما اعجاز کرده
درهای فیض ومعرفت راباز کرده

این مجلس مابوی مهدی دارد امروز
نوروجلای روی مهدی دارد امروز

آنکس که بیش ازکعبه باشد حرمت او
چون کعبه می گردد به دور قامت او

عطر رسول مصطفی می آیدازاو
بوی حسین وکربلامی آیدازاو

روز عرفه، روز «خدایا! خدایا!» است؛ روزی که کبوتران دعا، از گنبد آبی «ربنّا» پرواز می‌کنند و فوج‌فوج به ایوان کبریا فرود می‌آیند و تا برگ استجابت را از دستان سخاوتمند «یا غفّار» نگرفته‌اند، بازنمی‌گردند.

عرفه، روز اعتراف است؛ اعتراف بندگان گناه‌کار در شبستان نیلگون اشک استغفار، در محضر بلند پروردگار.
عرفه، روز استغفار است؛ استغفار از رجس و پلیدی، استغفار از هر آنچه زشتی و بدسرشتی است. عرفه روز بازگشت است؛ «بازگشت به خویشتن»، بازگشت به دامن پرمهر یار، به آغوش نگار، بازگشت به آرامش و قرار.
در عرفات فقط باید زاری کنیم. تضرع کنیم، گریه کنیم، سوز داشته باشیم، دردمندی را احساس کنیم. فراق از خدا را احساس کنیم، که در اثر “فَاعتَرِف بِالخَطایا” که امام می‌گوید به خطایای خود در عرفات اعتراف کن. این اعتراف هم شامل اعتراف به ظلمات معصیت من است که تبعاتش را در وجودم گرفتم، هم اعتراف به آن اصلی است که از خدا دور افتاده است یعنی باید مانند نی شکایت کنیم که از اصل خودمان دور افتادیم و این را باید دردمندانه فریاد بزنیم.

برگرفته از کتاب “اسرار حج”

ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺯﻻﻝ ﺑﺎﺷﯽ ،
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ، ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ
ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ
ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﻫﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ، ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﭼﻪ ﺷﺪ
ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎﮎ ﻧﯿﺕ ﺑﻮﺩﻥ
ﻭ ﭘﺎﮎ ﻧﯿﺖ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ،
ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﺀ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺧﯿﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،
ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ،
ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ، ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﺍﻭ ﻧﻤﯽ ﮐﺎﻫﺪ
ﻭ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺁﻧﻬﺎ ، ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺍﻭ ﮐﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ
ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ، ﻋﺎﻓﯿﺖ ﻭﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻠﺐ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﮐﺮﺩ

عرفه ؛ جبرانیه شب های قدر..

خدای من!

فردا جبرانیه “شب های قدر” است..
توفیقم ده! که راه دیگری برایم باقی نمانده…

یا مولای!

انا الذی اساتُ ، منم آنکه بدکردارم
انت الذی هَدیتَ ، تویی آنکه هدایتم کردی

انا الذی اخطاتُ ، منم آنکه خطاکارم
انت الذی سَـترتَ ، تویی آنکه مرا پرده پوشاندی

انا الذی اعتمدتُ ، منم آنکه اعتماد دارم
انت الذی غـَـفرتَ ، تویی آنکه مرا آمرزیدی

انا الذی نکثتُ ، منم آنکه پیمان شکنم …
انت الذی اَقلتَ ، تویی آنکه از من در گذشتی…

 هر بار که این دعا را می خوانم، از خود شرمنده می شوم و کم می آورم از اینکه این ها جملاتی ست که سرور و مولایم امام حسین(ع) با خدای خود نجوا کرده است…