ظرفیت ما

در روزگاران قدیم مردی از دست روزگار سخت می نالید پیش استادی رفت و برای رفع غم و رنج خود راهی خواست، استاد لیوان آب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟ آن مرد آب را به بیرون از دهان ریخت و گفت : خیلی شور و غیر قابل تحمل است. استاد وی را کنار دریا برده و به وی گفت: همان مقدار آب بنوشد و بعد از مزه اش پرسید؟

مرد گفت : خوب است و می توان تحمل کرد. استاد گفت: شوری آب همان سختی های زندگی است. شوری این دو آب یکی ولی ظرفشان متفاوت بود. سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه آنرا تعیین می کند پس وقتی در رنج هستی بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک خود از مسائل است…

اللهم عجل لولیك الفرج والعافیة والنصر

پاهای ما نیز اغلب اسیر باورهای شكننده‌اند!!!!!

فیل‌بانان تنها با درك یك نكته و به شیوه‌ای بسیار ساده، فیل‌های عظیم‌الجثه را كنترل می‌كنند.

وقتی فیل هنوز بچه فیل است، یك پایش را با طناب محكمی به تنة درختی می‌بندند. بچه فیل، هرچه تقلا می‌كند، نمی‌تواند خودش را آزاد كند. اندك اندك بچه فیل با این تصور عادت می‌كند كه تنة درخت از او نیرومند‌تر است.

هنگامی كه بچه فیل بزرگ می‌شود و قدرت شگرفی می‌یابد، تنها كافی است ریسمانی نازك به دور پای فیل گره زده شود و به یك نهال كوچك بسته شود. جالب اینكه فیل هیچ تلاشی برای آزاد كردن خودش نمی‌كند.
پاهای ما نیز اغلب اسیر باورهای شكننده‌اند، اما از آنجا كه در گذشته به قدرت تنة درخت عادت كرده‌ایم، شهامت مبارزه را نداریم. بی‌آن كه بدانیم تنها یك عمل متهورانه ساده برای دست یافتن ما به موفقیت كافی است

برادر! خواهر! ما بدهکاريم!
پدر! مادر! ما بدهکاريم.
دوست! رفيق! آشنا! ما بدهکاريم.
آقاي مهندس! آقاي دکتر! ما بدهکاريم.
آقاي معلم! استاد! کارگر! ما بدهکاريم.
آقاي وکيل! وزير! نماينده! آقاي رييس! ما بدهکاريم!
ما به آن روزها و شبها بدهکاريم.
ما به آن مادر و پدر که با اشک و گريه، فرزندشان را روانه جبهه کردند، بدهکاريم.
به آن خانمي که بغضش را در گلو خفه کرد تا سد راه شوهرش نشود، به آن نوزاد سه ماهه که حسرت گفتن کلمه
«بابا» را تا هميشه بر دل خواهد داشت، بدهکاريم.
به مظلوميت آن شهيدي که دلش براي تنها دخترش تنگ مي‌شد، اما فرصت بازگشت به خانه را نداشت، بدهکاريم.
به بزرگي و غرور آن امير ارتش که به او گفتند دخترت روي تخت بيمارستان منتظر ديدن توست، برگرد،
اما او بخاطر صدها جوان هم سن و سال دخترش حاضر به ترک جبهه نشد و تنها زماني به خانه برگشت،
که جسد دخترش را دفن کرده بودند!…
ما بدهکاريم.
ما به اندازه قطرات اشک مادران و همسران ، به اندازه قطرات خون به ناحق ريخته ، بدهکاريم.
به مظلوميت، معصوميت دختران و پسران بابا نديده ،
به گريه‌هاي شبانگاه همسران شوهر از دست داده ، بدهکاريم.

به بزرگي پيرمردي که کمر خم نکرد و بر جنازه تنها فرزندش نماز خواند، بدهکاريم.

ما به نام هزاران هزار شهيد ، جانباز، اسير، به هزاران هزار خانواده ، هزاران هزار پدر و مادر،
هزاران هزار کوچه که نام شهيد را بر آن گذاشته‌اند ، بدهکاريم.
ما به امام (ره) …
ما به ايران، به اسلام بدهکاريم…..
حال خود دانيد!!

هدیه به روح بلند شهدای هشت سال دفاع مقدس

یا زهرا……

پیشونی بندها رو با وسواس زیر و رو می کرد…

پرسیدم : دنبال چی می گردی ؟

گفت : سربند یا زهرا

گفتم : یکیش رو بردار ببند دیگه ، چه فرقی داره ؟

گفت : نه ! آخه من مادر ندارم…

بدون خدا هر فرازى، فرودى عميق است

مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند

باد طراوتش ميدهد
آب رشدش ميدهد

و آفتاب به آن پختگى و کمال ميبخشد اما به محض منقطع شدن از درخت و جدايى از اصل
آب آنرا مي گنداند
باد پلاسيده اش ميکند
و آفتاب آنرا پوسانده و طراوتش را ميگيرد؛

براى ما آدمها تا وقتى در مسير بندگى قدم بر ميداريم و دست و دلمان به ريسمان خدا گره خورده است هر اتفاقى در زندگى رشدمان خواهد داد و حتى زمين خوردن ها و افتادنها مقدمه صعود و تعالى بزرگ روح مان خواهد شد و بر عکس وقتى از خدا دور بيافتيم هر داشتنى فقر و هر فرازى، فرودى عميق است…
دستتان در دستان پر مهر خدا…

اگر بر سر نفس خود امیری، مردی

خدای متعال در قرآن می فرماید: «إِنَّ أَكْرَمَكمُ‏ عِندَ اللَّهِ أَتْقَئكُمْ» [حجرات/۱۳] «همانا گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شماست»
یعنی عامل برتری انسان از نظرخدا، به میزان حساب بردن او از خدا بستگی دارد هر چه خداترسی بیشتر، محبوبیت بیشتر
بنابراین ورزشکار، پهلوان، تکنسین؛ نخبه و …شاید در این دنیا محبوبیتی داشته باشند؛ ولی وقتی این محبوبیت با تقوای الهی همراه نباشد؛ از نظرخدا این محبوبیت فایده ی چندانی ندارد و چه بسا وبال گردن او هم بشود، چون از موقیعت خود در جهت اعتلای دین خدا استفاده نکرده است.
یک استادی داشتیم که در خارج ایران موفق شده بود، ده دوازده نفر را شیعه کند. می گفت: اگر می توانستم فلان ورزشکار خارجی را در جرگه ی مسلمانی در بیاورم؛ خیلی عالی می شد. چون محبوبیت زیادی و طرفداران بسیاری دارد و زمانی که طرفدارانش ببینند که ورزشکار محبوبشان مسلمان شده؛ دید بهتری به مسلمانی پیدا نموده و چه بسا آنها هم مسلمان شوند.
خداوند در جای دیگر از قرآن این وظیفه ی خطیر مسلمانان را به آنها گوشزد می کند: «الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فىِ الْأَرْضِ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَوُاْ الزَّكَوةَ وَ أَمَرُواْ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْاْ عَنِ الْمُنكَر» [حج/۴۱]
«همانان كه اگر آنان را در زمين قدرت و تمكّن دهيم، نماز را برپا مى‏دارند، و زكات مى‏پردازند، و مردم را به كارهاى پسنديده وا مى‏دارند و از كارهاى زشت بازمى‏دارند» [۱]
پس وظیفه مسلمانانی که مکنتی دارند، خداوند به آنها مال و پول داده، کسانیکه بین مردم محبوبیتی دارند، علما و روحانیون که بواسطه لباس پیامبر پوشیدن احترام و نفوذی دارند، ورزشکاران، و …، باید در جهت اعتلای دین خدا گام بردارند، امر به پاکی و نماز و روزه داشته باشند و از محرمات الهی باز دارند
البته در جامعه ی اسلامی همه مسولند. طبق فرمایش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم): «كلّكم‏ مسئول» [۲] ولی وظیفه آنان که کاری از دستشان می آید سنگین است.
اگر بر سر نفس خود امیری، مردی
حضرت علی (علیه السلام) این پیشوای جوانمردان و پهلوانان، می فرمایند:
«أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنْ إِصْلَاحِ نَفْسِه» [۳]
‏ «ناتوانترین مردم کسی است که از اصلاح خودش ناتوان باشد»
حضرت دارد به هر کسی که پیرو اوست؛ یادآور می شود که اگر انسانی توانایی اداره بر افراد کثیری را (سازمان و ارگان و …) داشته باشد ولی بر نفس خودش نتواند چیره شود( عصبانیت و پرخاشگری خود را نسبت به افراد تحت قدرتش، نتواند کنترل کند)، و یا زور بازویی قوی را دارا باشد طوری که کسی حریف او نشود؛ ولی نسبت به حریفان قلدری نشان دهد؛ در حقیقت او توانا نیست و باید گفت: ناتوان ترین است.
در دعای کمیل می خوانیم: «یا رَبِّ قَوِّ عَلی خِدمَتّکَ جَوارِحی وَاشدُد علی العَزیمَةِ جَوانِحی وَ هَب لی اَلجد فی خَشیَتِکَ» [۴] «یا رب قدرت جوارحم را در خدمت خودت قراربده و ببند (از هواهای نفس) نیت درونم را، و همتی به من عطا کن که در راه ترس از تو بکار ببرم»[۵]
این فراز از دعای کمیل دارد به ما می آموزد: خدایا قدرت اعضا و جوارح مرا (اگر قدرت جسمی دارم و پهلوانم) در جهت رضای خودت به کارش ببرم، اگر کوششی و همتی در جامعه دارم (اهل علمم، نخبه ام، در ارگانهای خدماتی هستم و …) بتوانم این همت و کوششم را مطابق با رضایت تو استفاده اش کنم.
نتیجه گیری
قرآن و احادیث ما را به تقوای الهی دعوت می کند. مخصوصا اگر انسان مسلمان، صاحب قدرت و مکنت باشد که باید در جهت اعتلای دین حق و اقامه ی دستورات خدا، به وظیفه خود عمل کند.
باید پهلوانان ما، علی (علیه السلام) را مقتدای خود قرار دهند که ناتوان ترین انسان را کسی می داند که بر نفس خود مسلط نباشد.

پی نوشتها
[۱] ترجمه انصاریان، ص ۳۳۷
[۲] منية المريد، ص ۴۳۴ و فهرس الأحاديث الشريفة، ص ۴۲۸
[۳] تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۲۳۶ ، ح ۴۷۶۱
[۴] منتخب مفاتیح الجنان، مترجم آیت الله کمره ی، چاپ چهارم ۱۳۸۹،ص ۱۵۴ و ۱۵۵
[۵] ترجمه کمره ی، همان

مواظب باشید قلبتان بی حس نشود

قلب انسان نسبت به گناه بی تفاوت نیست ،چنان که دست نسبت به اتش بی حس نیست .قلب از دروغ
همان رنجی را میبرد که دست ،از آتش می برد :اگر بعد از دروغ گفتن عذاب وجدان گرفت و جبران کرد،مثل این است که اتش دردست تو افتاده باشد وتو ان را پرتاب کرده باشی ،این دست اعصابش می میرد.اگر انسان پیوسته دروغ بگوید ،قلب بی حس می شود ،مثل دستی که اعصابش سوخته است.

مثال دیگری می زنم :ادم، زیر اب تا چند دقیقه میتواند تحمل کند واز هوای ذخیره ریه هایش تنفس کند یا اینکه بیاید بالا ودوباره برود زیر اب ،اما از یک حدی به بعد دیگر فرقی نمی کند که بالا بیاید یا نه ،چون دیگر خفه شده است . اگر یک معصیت استمرار پیدا کند ،قلب آدم ،خفه می شود ومی میرد.

منبع:جاری حکمت نکته های ناب در کلام آیت الله حائری شیرازی

من را سحر برای خودت انتخاب کن
با توبه آمدم روی من هم حساب کن

طومار جرم من نکند رو کنی به حشر
ستار باش و پرده بپوشان، حجاب کن

“من مستحق آتشم از کرده های خویش”
اشک مرا بیار و حساب و کتاب کن

بخشش همیشه کار بزرگان بُوَد..خدا
من کرده ام گناه، تو امّا ثواب کن

بد کرده ام خدا، تو بسوزان مرا ولی
دوزخ نه، کربلا ببر، از غم کباب کن

روزی که بر سرم لحد آوار می شود
خاکم به زیر پای علی بوتراب کن

عمریست زیر پرچم سالار زینبم
آن را که نیست اهل ولایت عذاب کن