سلام على أرض كربلا

شبی ساکت و دلگیر

خودم بودم و قلبی که ز غم بسته به زنجیر

و هنگام اذان بود که پیچید در آفاق، همه جا نغمه ی تکبیر

نوشتند که هنگام اذان دست به دامان خدا باش

و مشغول دعا باش 

که باز است به درگاه الهی در رحمت

و آن لحظه بوَد لحظه ی شیرین اجابت

شدم غرق عبادت

دو چشمم پر از اشک شد و روی لبانم همه سوگند

 که یا رب تو رهایم کن از این بند

و گفتم به خدا بین دعایم

که دلتنگ اذان حرم کرب و بلایم…

دلتنگ نرفتن ب کرب و بلاییم

: پرسش :غفلت از یاد خدا چه پیامدهائى دارد؟

پاسخ :گاه، مى شود درهاى زندگى به روى انسان به کلى بسته مى شود، دست به هر کارى مى زند با درهاى بسته روبه رو مى گردد، و گاهى به عکس، به هر جا روى مى آورد خود را در برابر درهاى گشوده مى بیند، مقدمات هرکار، فراهم است و بن بست و گرهى در برابر او نیست، از این حال، به وسعت زندگى و از اولى به ضیق یا تنگى معیشت تعبیر مى شود.

گاهى تنگى معیشت به خاطر این نیست که درآمد کمى دارد، اى بسا پول و درآمدش هنگفت است، ولى بخل، حرص و آز، زندگى را بر او تنگ مى کند نه تنها میل ندارد درِ خانه اش باز باشد و دیگران از زندگى او استفاده کنند، که گوئى نمى خواهد آن را به روى خویش بگشاید، به فرموده على(علیه السلام) (همچون فقیران زندگى مى کند و همانند اغنیاء و ثروتمندان حساب پس مى دهد).

راستى; چرا انسان گرفتار این تنگناها مى شود؟ قرآن مى گوید: عامل اصلیش اعراض از یاد حق است.

یاد خدا مایه آرامش جان، تقوا و شهامت است و فراموش کردن او مایه اضطراب، ترس و نگرانى است.

هنگامى که انسان مسئولیت هایش را به دنبال فراموش کردن یاد خدا به فراموشى بسپارد، غرق در شهوات، حرص و طمع مى گردد، پیدا است، نصیب او معیشت ضنک خواهد بود، نه قناعتى که جان او را پر کند، نه توجه به معنویت که به او غناى روحى دهد، و نه اخلاقى که او را در برابر طغیان شهوات باز دارد.

اصولاً تنگى زندگى، بیشتر به خاطر کمبودهاى معنوى و نبودن غناى روحى است، به خاطر، عدم اطمینان به آینده، ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگى بیش از حد به جهان ماده است، و آن کس که ایمان به خدا دارد و دل به ذات پاک او بسته، از همه این نگرانى ها در امان است.

البته تا اینجا سخن از فرد بود، هنگامى که به جامعه هائى که از یاد خدا روى گردانده اند وارد شویم، مسأله از این وحشتناک تر خواهد بود، جوامعى که على رغم پیشرفت شگفت انگیز صنعت، و على رغم فراهم بودن همه وسائل زندگى در اضطراب و نگرانى شدید بسر مى برند، در تنگناى عجیبى گرفتارند و خود را محبوس و زندانى مى بینند.

همه از هم مى ترسند، هیچ کس به دیگرى اعتماد نمى کند، رابطه ها و پیوندها همه بر محور منافع شخصى است، بار تسلیحات سنگین به خاطر ترس از جنگ، بیشترین امکانات اقتصادى آنها را در کام خود فرو برده، و قامت هایشان زیر این بار سنگین خم شده است.

زندان ها مملوّ از جنایتکاران است، در هر ساعت و دقیقه طبق آمارهاى رسمیشان، قتل ها و جنایت هاى هولناکى رخ مى دهد، آلودگى به مواد مخدر و فحشاء آنها را برده و اسیر ساخته است، در محیط خانواده هاشان، نه نور محبتى است، و نه پیوند عاطفى نشاط بخشى، آرى، این است زندگى سخت و معیشت ضنک آنها!

رئیس جمهور اسبق «آمریکا» (کشور شیطان بزرگ) «نیکسون» در نخستین نطق ریاست جمهوریش با اعتراف به این واقعیت، گفت: (ما گرداگرد خویش زندگانى هاى تو خالى مى بینیم، در آرزوى ارضاء شدن هستیم، ولى هرگز ارضاء نمى شویم)!

یکى دیگر از مردان معروف آنها که نقش او در جامعه به اصطلاح شادى آفریدن براى همه بود، مى گوید: (من مى بینم انسانیت در کوچه تاریکى مى دود که در انتهاى آن جز نگرانى مطلق نیست)!(1)

جالب این که: در روایات اسلامى مى خوانیم: از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند منظور از آیه «مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً» چیست؟ فرمود: (اعراض از ولایت امیر مؤمنان(علیه السلام) است)

آرى، آن کس که الگوى خود را از زندگى على(علیه السلام) بگیرد همان ابرمردى که تمام دنیا در نظرش از یک برگ درخت کم ارزش تر بود، آن چنان به خدا دل ببندد که جهان در نظرش کوچک گردد، او هر کس باشد، زندگى گشاده و وسیعى خواهد داشت، اما آنها که این الگوها را فراموش کنند، در هر شرائط گرفتار معیشت ضنک هستند.

در روایات متعددى اعراض از یاد حق در آیه فوق، به «ترک حج» براى کسانى که قادرند تفسیر شده، و این به خاطر آن است که مراسم تکان دهنده حج ارتباط و پیوند مجددى براى انسان با خدا مى آفریند، و همین ارتباط و پیوند راه گشاى زندگى او است، در حالى که عکس آن سبب دلبستگى هر چه بیشتر به مادیات است که سرچشمه معیشت ضنک مى باشد.

1.شادي خود را به هيچ کس وابسته نکن تا هميشه از آن برخوردار باشي.

02 انتظار نداشته باش هميشه آنچه را در اطرافت اتفاق مي افتد مطابق ميل و خواسته ات باشد.

03 هنگام عصبانيت هيچ تصميمي نگير.

04 از سختي ها و مشکلات زندگي استقبال کن و با غلبه بر آن ها به خود پاداش بده.

05 اجازه نده اتفاقات ناخوشايند روحيه ات را خراب کند.

06 با بحث هاي بي نتيجه انرژي خود را هدر نده.

07 انتظار نداشته باش با منفي نگري جسمي سالم داشته باشي

08 از هيچ کس و هيچ چيز توقع نداشته باش.

09 تا با خود مهربان نباشي، نمي تواني مهر بورزي.

10 قبل از مطمئن شدن، در مورد هيچ چيز قضاوت نکن.

11 به تفسير و تعبير کارهاي ديگران نپرداز.

12 هر کاري را با علاقه و تمرکز انجام بده.

13 زندگي خود را هدفمند کن و براي رسيدن به اهدافت تلاش کن.

14 چيزهايي که دوست داري، به ديگران ببخش.

15 قلبت را از نفرت خالي کن تا خوشبختي در آن لانه کند.

16 براي انجام کارهاي مورد علاقه ات زياد به نظرات ديگران اهميت نده.

17 در تصميم هاي خود تأخير نيانداز.

18 هنگام عصبانيت نفس عميق بکش و تا ده بشمار.

19 با ديگران طوري رفتار کن که دوست داري با خودت رفتار شود.

20 به هيچ کس اميد نداشته باش به جز خدا.

21 بر جسم و روح خود مسلط شو.

22 براي اين که شاد باشي بايد شادي آفرين باشي.

23 در زندگي به جاي «شناوربودن»، «شناگر» باشد.

24 اندوه روز نيامده را، بر روز آمده ات نيفزا.

25 هرگز سعي نکن به ديگران بقبولاني که حرفت درست است.

26 قبل از انجام کاري يا گفتن چيزي به ضرورت آن بينديش.

27 بي احترامي ديگران را با بي اعتنايي جواب ده.

28 به جاي بيزاري از انسان ها از رفتارهاي بد آن ها متنفر باش.

29 بگذار ديگران از تو به عنوان فردي آرام و خوشرو ياد کنند.

30 يگانه داروي آرام بخش روح و جان، ياد خداست.

31 خود را از اسارت زنجيرهاي بدبيني، منفي نگري و نااميدي آزاد کن.

32 به خاطر اشتباهات گذشته خود را سرزنش نکن.

33 به ديگران کمک کن آنچه را که مي خواهند به دست آورند.

34 در فرهنگ لغات خود «شکست» را «تجربه» معنا کن.

35 با شرايط زندگي سازگار باشد.

36 هنگام از دست دادن، ناراحت نشو، وقتي هم چيزي به دست آوردي خوشحال نباش.

37 در مقابل خواسته ها و گفتار ديگران انعطاف پذير باش و نخواه که حرف، حرف خودت باشد.

38 براي کشف حقايق، زياد تفکر کن، به خصوص جهان آفرينش.

39 به قدر توان تلاش کن و نتيجه را به خدا واگذار کن.

40 هرگز خودت را با ديگران مقايسه نکن، چرا که تو چيزهايي داري که ديگران در حسرت آن ها هستند.

ابولحسن خرقانی می‌گوید:جواب دو نفر مرا سخت تکان داد…!

اول؛ مرد فاسدی از کنارم گذشت و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد!

او گفت: ای شیخ! خدا می‌داند که فردا حال ما چه خواهد شد!

دوم؛ مستی دیدم که افتان و خیزان در جاده‌اى گل آلود می‌رفت.

به او گفتم : قدم ثابت بردار تا نلغزی!

گفت : من بلغزم باکی نیست…

بهوش باش تو نلغزی شیخ! که جماعتی از پی تو خواهند لغزید.

ياد اين جمله داستايوفسكى از كتاب نفرين شدگان افتادم:

 هر"پرهیزکاری"گذشته‌ای دارد و هر “گناه کاری"آینده ای!

 (پس قضاوت نکنیم).

کاش از انگشتهای دستمان یاد میگرفتیم

یکی کوچک,یکی بزرگ

یکی بلند و یکی کوتاه

یکی قوی تر و یکی ضعیف تر

اما هیچکدام دیگری را مسخره نمیکند

هیچکدام دیگری را له نمیکند

و هیچکدام برای دیگری تعظیم نمیکند

آنها کنار هم یک دست میشوند و کار میکنند

چرا ما انسانها اگر از کسی بالاتر بودیم,لهش میکنیم و اگر از کسی پایینتر بودیم او را میپرستیم

شاید بخاطر همینکه یادمان باشد,نه کسی بنده ماست,نه کسی خدای ما,خداوند انگشتهای ما را اینگونه آفرید

آری,باید باهم باشیم و کنار هم

آنگاه لذت یک دست بودن را میفهمیم .

مرحوم دولابی

.

 اگـرپرده کنار رود و به حقایق واقف شویم، بیش از آنچه برای دعاهایی که خدا اجابت کردهشاکریم، برای دعاهایی که اجابت نکرده است، شاکر میشویم.

.

 چون میفهمیم اگـر آندعاها را اجابت کرده بود، چه بلایی بر سر خود آورده بودیم.

.

 حالا که اینطور است، پسبیایید با خدا توافق کنیم.

.

 توفیق یعنی توافق عبد با مولا.

.

 عالِم باید با جاهل توافق کنـدیا جاهل با عالِم؟ کدام باید تابع دیگری شود؟

.

  مصباح الهدی، 69

.

مثل ميخ كج!

يك ميخ اگر راست باشد هر چه هم ضربه بخورد پيش‌تر رفته و محكم‌تر و مقاوم‌تر خواهد شد، به همين خاطر هم قرآن به ما مي‌گويد بياييد راستي و صداقت پيشه كنيد، اينجا ست كه هيچ‌كس نمي‌تواند به شما آسيب بزند.

اگر اهل شكيبايي باشيد، اگر تقوا پيشه كنيد و در يك سخن، اگر راستي و درستي پيشه كنيد، هيچ‌كس نمي‌تواند به شما آسيب بزند، اما اگر صداقت را پيشه نكنيد و كج بشويد و كج‌رفتار باشيد مثل همان ميخ كج مي‌مانيد؛ هر چه ضربه بخوريد بيشتر كج مي‌شويد.

امام صادق عليه  السلام : هر كس سه بار بر تو خشم گرفت ولى به تو بد نگفت، او را براى خود به دوستى انتخاب كن.

مَن غَضِبَ عَلَيكَ ثَلاثَ مَرّاتٍ و َلَم يَقُل فيكَ سوء فَاتَّخِذهُ لِنَفسكَ خَليلاً

معدن الجواهر ص 34