وظیفه ما نیست که خطاهای دیگران را جست و جو کنیم……

و به قضاوت درباره دیگران بیندیشیم …

 ما باید تمام نیروی خویش را ؛

 برای قضاوت در کار خودمان صرف کنیم

 و تا وقتی که حتی یک خطا در خود میبینیم ،

 حق نداریم که در کار مردم دیگر دخالت کنیم …

 یک مرد دوست دارد زنش اینها را بداند :

1– مرا تحسین کن.

2 – می دانم که همیشه با من موافق نیستی و برخی از تصمیم هایم را نمی پسندی، اما همیشه تاکید کن که عاشقم هستی.

3 – سعی کن نیازهای مهم مرا برطرف کنی، مثل نیاز جنسی و صداقت.

4 – مرا همین طور که هستم بپذیر و سعی نکن مرا تغییر دهی.

5 – طوری با من رفتار کن که احساس کنم بی همتا هستم. گاهی مردها مثل پسربچه ها می شوند.

6 – اگر می خواهی با من حرف بزنی، اول از من بپرس که در حال و هوای گفت و گو هستم یا نه. اگر نیستم، اصرار نکن.

7 – ما مردها گاهی به غار خودمان پناه می بریم. کمی به من زمان بده تا از غارم بیرون بیایم؛ آن گاه خودم به سوی تو خواهم آمد.

8 – وقتی گیج و سردرگم هستم به من نگو چه کار باید بکنم. وقتی در این حالت هستم سعی کن به نحوی مرا به مسیر مناسب برگردانی.

9 – هرگز مرا با شوهر دیگران مقایسه نکن.

10 – کارم برایم مهم است و من به آن نیاز دارم. زمانی که از کارم رضایت دارم، درباره چیزهای دیگر نیز احساس خوبی دارم.

11 – درک کن که برای کسب آرامش نیاز دارم تلویزیون تماشا کنم، به خصوص مسابقه فوتبال.

12 – درک کن که خیلی دوست دارم گاهی برای رابطه جنسی پیشقدم شوی.

13 – سعی نکن برای هر کاری که می کنم مرا سوال پیچ کنی و از من توضیح بخواهی. به قضاوتم احترام بگذار.

14 – به پدر و مادرم و خانواده ام احترام بگذار.

15 – زمانی که عصبانی می شوم، سعی کن صبور باشی.

16 – هرگز تصور نکن از قبل درباره هر حرفی که به تو می زنم فکر کرده ام. از این رو، مرا سرزنش نکن چرا حرفی زده ام که تو را عصبانی کرده است.

17 – نزد خانواده خودم و خانواده خودت و دوستانم از من بد گویی نکن.

18 – بیشتر مسایلی که بین من و تو می گذرد، محرمانه است؛ قرار نیست دیگران از آن مطلع باشند.

19 – وقتی با لحن پرتوقع حرف می زنی، چیزی جز این نمی شنوم که به اندازه کافی مفید نبوده ام و در را ضی کردن تو ناکام شده ام.

20 – تا زمانی که به طور مستقیم از تو درخواست توصیه نکرده ام، یعنی خواهان هیچ توصیه ای نیستم. توصیه هایی که در این جور مواقع می کنی باعث می شود احساس کنم می خواهی برای من تعیین تکلیف کنی.

21 – خواهشم از تو این است که هرچه را می خواهی، از من درخواست کن؛ چون به طور غریزی نیازهای تو را به یاد نمی آورم.

22 – به یاد داشته باش که من دوست دارم کارهایی شخصی مختص خودم داشته باشم که تحت اختیار خودم باشد.

23 – من بیشتر دوست دارم کارهایی را برایت انجام دهم که خودم آنها را انتخاب کرده باشم، نه این که مجبور باشم انجامش دهم.

24 – اگر گاهی پیش می آید که از تو فاصله می گیرم و بی توجهم، خیال نکن تو را دوست ندارم بلکه بی توجهی ام شاید نشانه این باشد که تحت فشار و تنش هستم.

گاهی خدا می خواهد با دست تو،

دست دیگر بندگانش را بگیرد ، 

  وقتی دستی را به یاری می گیری

بدان که دست دیگرت در دست خداست.

خستگی را زندگی کرده ام ،
میخواهم کمی هم زندگی را خسته کنم ..!!
گاهی دلم ،از هرچه آدمیست میگیرد.!
گاهی دلم دوکلمه حرف مهربانانه میخواهد..
نه به شکل دوستت دارم، و یا نه به شکل بی تو
می میرم ….
ساده باشد ، مثل دلتنگ نباش ، فردا روز دیگریست ..
فردا روز دیگریست …..
ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﺎیدﮔﻔﺖ ! ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻘﺴیم ﮐﺮﺩ ﺑﺎ
ﮐﺴﯽ، نباید ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺯﺧﻤﺶ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ …
ﺑﺎید ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑینﺧﻮﺩﺕ، ﺩﻟﺖ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎیت …
ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ …ﻋﻤـقش ﺭﺍ …ﺣﺠـــﻤــﺶ ﺭﺍ …
ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ …..

پندهای امیر المومنین علی (ع)

درود خدا بر او فرمود：

✍ خدا در، شکر گزاری رابر بنده ای نمی گشاید که در , فزونی نعمت ها را بر او ببندد

✍ و در، دعا را بر روی او باز نمی کند که در اجابت کردن را نگشاید

ودر، توبه کردن را باز نگذاشته که در آمرزش را بسته نگهدارد

حکمت ۴۳۵
پندهای نهج البلاغه

“نكته اي در باب همسرداري”

خاطره ای به نقل از فرزند استاد فاطمي نيا:
زماني كه ازدواج كردم ، هديه اي كه پدرم به من دادند تابلويي بود كه خودشان به عربي برايم نوشته بودند و مضمونش اين بود:
“بپرهيز از ظلم كردن به كسي جزخدا ياوري ندارد”
اين كلامي است كه امام حسين (ع) در لحظات آخر حيات مباركشان بيان كردند.
بعدها يكي از علماء اين تابلو را مشاهده كردند و فرمودند كه حاجاقا (استادفاطمي نيا) اين را اشاره به همسر فرزندشان نوشته اند تا هميشه در ذهن او باشد زمانيكه يك زن تمام داشته اش را به منزل شوهر مي آورد ، بايد بدانيم جز خداوند ياوري ندارد و نبايد به اين زن حتي گفته شود ” بالاي چشمت ابروست!”
و اگر ظلمي به زن کردیم ، وارد جنگ با خدا شده ايم !
خداوند در هيچ چيز شتاب نميكند مگر ياري مظلومان!

همه ی زخم‌ها یک روز خوب می‌‌شوند. بعضی‌‌ها زود تر، بی‌ درد تر، بی‌ هیچ ردّی از بین می‌‌روند. یک روز صبح که لباس می‌‌پوشی متوجه می‌‌شوی اثری از آن نیست. متوجه می‌‌شوی خیلی‌ وقت است به آن فکر نکرده ای. یکروز دیگر آنجا نیست.
بعضی‌ زخم‌ها عمیق ترند. ملتهبند. درد دارند. با هر لمسِ بی‌ هوا، سوزشی از زبری روی زخم شروع می‌‌شود، ریشه می‌‌زند به اعصاب دستانت، به اعصابِ زانوانت، به شقیقه ها، به ماهیچه‌های قلبت، به چشمانت، به کیسه‌های اشکی گوشه ی چشمانت. شب ها، به پهلوی راست می‌‌خوابی‌ و مواظبی زخمت سر باز نکند.

روز‌ها روی آن را خوب می‌‌پوشانی. دلت نمی‌خواهد کسی‌ زخمت را ببیند. دلت نمی‌خواهد کسی‌ چیزی بپرسد. می‌‌دانی آنجاست، ولی‌ با همه درد و سوزشش دلت می‌خواهد فراموشش کنی‌.

یکروز صبح که لباس می‌‌پوشی متوجه می‌‌شوی از زخم‌هایت تنها خط‌های کج و معوج صورتی رنگی‌ مانده و از درد‌هایت یک یادآوری محو از حسی که مدت‌ها گریبان گیرت بود و حالا دیگر نیست.

دیگر نیازی به پنهان کردن هیچ چیزی نداری. از خانه بیرون می‌زنی‌. نفسی تازه میکنی‌. دیگر از خودت و زخم‌هایت نمی‌‌ترسی‌. از آدم‌هایی‌ که زخمی ات می‌‌کنند نمی‌‌ترسی‌.
می‌دانی که همه ی زخم‌ها دیر یا زود خوب می‌‌شوند …. حتی آنهایی که از عزیزترین‌هایت خورده ای

در بازی زندگی…..

 یاد میگیری:
اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه،مثل آویختن به طنابی پوسیدست..‌

 یاد میگیری:
نزدیکترین ها به تو …گاهی میتوانند دورترین ها باشند…

 یاد میگیری:
آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی، تا بتوانی یک روزی تمام خودت رو بغل کنی و بروی …
و در جایی که شنیده و فهمیده نشوی نمانی….

 یاد میگیری :
دیوار خوب است…
سایه درخت مطلوب است…
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست….