تاثیر «لاحول و لا قوه الا بالله» در رفع غم و اندوه

امام صادق (ع) فرموده است:

 «هرگاه از قدرتمند، یا چیز دیگری ناراحت و اندوهناک شدید،

ذکر «لاحول و لا قوه الا بالله» را زیاد تکرار کنید،

 زیرا این ذکر کلید گشایش هرگونه گرفتاری و ناراحتی است، و گنجی است از گنجهای بهشت.»و نیز فرمود:….

«هرگاه غم و اندوه فراوان و پی در پی به شما روی آورد، باید جمله «لا حول و لا قوه الا بالله» را تکرار کنید.»

رسول اکرم (ص) فرمود: «ذکر «لا حول و لا قوه الا بالله» نود و نه درد را شفا می دهد که ساده ترین آنها اندوه است.»

و نیز فرمود: «در شب معراج ابراهیم خلیل بر من گذر کرد، و گفت: به امتت امر کن در بهشت، بسیار درخت نمایید که زمینش وسیع و خاکش پاک است.»

?

گفتم «نشاء بهشت» چیست؟

پاسخ داد: «لا حول و لا قوه الا بالله»

 تربیت فرزند

رسول اکرم صلی الله علی و آله و سلم فرمودند: هر کس به فرزندش قرآن بیاموزد روز قیامت پدر و مادر او را فرامی خوانند و دو جامه بر آن دو می پوشانند که از نور آن چهره های بهشتیان روشن می شود.

  الکافی، ج6، ص49

رسول خدا صلی الله علی و آله و سلم می فرمودند:

 قرآن روز قیامت مردی رنگ پریده را می آورد و به پروردگارش می گوید: این شخص، کسی است که من روزش را با تشنگی و شبش را به بیداری گرفته بودم و طمع او را به رحمت تو قوی کرده بودم و آرزوهایش را به مغفرت تو گسترده بودم، پس براساس گمان من درباره اش عمل کن. خدا می فرماید: مُلک را به دست راستش و جاودانگی را به دست چپش دهید… پدر و مادرش را زیوری دهید که تمام دنیا با آنچه در آن است به ارزش آن نباشد، پس همه مردم روز قیامت به آن پدر و مادر می نگرند و آن دو را عظیم می شمارند و خودشان نیز از این مقامشان به شگفتی فرومیروند و می پرسند: پروردگارا! این عظمت از کجاست؟ خدا می فرماید: این عظمت به سبب آموختن قرآن به فرزندتان و تربیت او براساس دین اسلام و محبت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و علی علیه السلام است.

  بحارالانوار، ج89، ص32

نکته طلایی در رابطه با نوجوان:

1- استفاده از روش تغافل (نادیده گرفتن):

 یعنی مسائل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم که در او ایجاد وحشت نماید و یا او را به لحاظ رفتارهایش دائم باز خواست ننمائیم.

2- ایفای نقش راهنمایی، بجای دستوری: در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگیریم یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حلّ مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام نماید و ما والدین فقط وظیفه ی راهنمایی او را داریم که از عواقب تصمیم خودش مطلع شود.

3- آموزش: مهمترین دلیل ترس و اضطراب از هر موضوعی جهل و ناآگاهی نسبت به آن موضوع می‌باشد که ضروری است برای کاهش ترس و اضطراب‌های نوجوانی آموزش‌های لازم در مورد بلوغ، دوست‌یابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت، برنامه‌ریزی درسی و مواردی از این قبیل به نوجوان آموزش داده شود.

4- اعتماد سازی: باید بیاموزیم که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و جذب کنیم، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین کمرنگ شود او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه می‌کند.

5- ایجاد تعادل بین آزادی نوجوان و مراقبت از او:

نوجوان بزرگ شده است و به آزادی نیاز دارد. اما چون آسیب پذیر است و در بسیاری از موارد به جای عقل و منطق از احساسات خود پیروی می کند، به مراقبت مناسب هم احتیاج دارد، اگر بتوانیم در دادن آزادی به نوجوان و مراقبت از او زیاده روی نکنیم و اندازه نگه داریم، به هر دو نیاز او پاسخ مثبت داده ایم و از خطرهایی که آزادی زیاد و مراقبت شدید ایجاد می کنند، پیشگیری کرده ایم.

 خدمت به محرومان

 آقای محمد علی برهانی می گوید در خرداد 1358 هـ.ق برای رسیدگی به مردم محروم منطقه فریدن رفته بودم. هنگام بازگشت ماشین خراب شد و در بیابان تنها ماندم. دیدم چاره حز توسل به مولایم حضرت صاحب الزمان (ع) نیست، به آن حضرت متوسل شدن و گفتم: «یا اباصالح المهدی! ادرکنی.»

ناگهان وجود مبارک امام زمان (ع) تشریف آوردند و ضمن بشارت به آمدن وسیله نقلیه فرمود:

«ما هم اینجا رفت و آمد می کنیم. شما هم خیلی مأجورید چون خدمت به محرومین می کنید. و این روش جدّم حضرت علی (ع) است. تا می توانید در حدّ تمکّن به این طبقه خدمت کنید و دست از این کار بر ندارید که کار خوبی است.»

 شیفتگان حضرت مهدی (عج) ، ج1، ص 113.

ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺦ … ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺑﯿﺎﯾﻢ…

 ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻢ:

ﺩﻝ ﻣﻦ ﺧﻮﻥ ﺷﺪ ﺍﺯﯾﻦ ﻏﻢ، ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟

ﻭ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ

 ﺑﯿﺎﯾﯽ!

ﺩﻝ ﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻫﻤﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ، ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺷﻖ

 ﺩﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟

ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ…ﻭ ﺗﻮ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ:

ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ

ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﺠﯽ ﺩﻟﺴﻮﺯ ، ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﮐﻪ ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ؟

ﻭ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﻩ

ﻫﻨﻮﺯﻡ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺖ

ﺩﻭ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ

ﻭ ﻣﮕﺮ ﺳﯿﺼﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﯼ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﯿﻔﺘﮕﺎﻧﺶ ، ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ

ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ « ﺑﺪﺭ » ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ!

ﻭ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﺘﺎﻕ ، ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺳﭙﻬﺶ ﯾﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ!

 =-=-=

ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ

:

ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ!

ﻣﺪﻋﯽ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﻣﻬﺮ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻌﺮ ﺟﺪﯾﺪﯼ،

ﺯ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻤﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﺮﺍﯾﯽ ، ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟

ﺗﻮ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺳﺮﻭﺩﯼ «ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟» ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟

ﺑﺎﺯ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﮐﺎﺳﺘﯽ ﺍﯼ ﺑُﺪ ﺯ ﺍﻣﺎﻣﺖ ، ﺯ ﻫﺪﺍﯾﺖ ، ﺯ ﻣﺤﺒﺖ ،

ﺯ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﮔﯽ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ

ﺗﻮ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺩﻝ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻩ؟

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﻮﯼ ﺧﺪﺍ

ﯼ ﺗﻮ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ؟

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻫﺮ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺍﺷﮏ ﭼﮑﺎﻧﺪﻩ؟

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺲ ﻫﺮ ﺭﻧﺞ ﮔﺮﻓﺘﻪ؟

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﮔﺸﻮﺩﻩ؟

ﭼﻪ ﺧﻄﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﯾﻢ ﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩ

ﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﯼ ﻭ ﯾﺎﺭ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩ…

ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﯽ…

ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ!؟ ﻭ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺑﯿﺎﯾﯽ!

ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﻝ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﯾﺎﺭ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ، ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ…

ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ، ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ، ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪﯼ.

ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻧﻔﺲ ﺷﺪﻩ ﯾﺎﺭ ﻭ ﺧﺪﺍﯾﺖ ،

ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺒﺨﺸﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﯾﺖ ،

ﻭ ﺑﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﯾﺖ

ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﻣﺖ

ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ ،

ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟

ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺎﺵ ﺑﯿﺎﯾﯽ

ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺎﺵ ﺑﯿﺎﯾﯽ…! =-=-=-=-= ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﺧﯿﺮ ﺍﻧﺼﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻋﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺷﯿﻌﺘﻪﻭ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻬﺪﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﯾﺪﯾﻪ

سقوط_یا_معراج

“انسان با یک کلمه سقوط می‌کند و با یک کلمه به معراج می‌رود”

کلمه می‌تواند ؛

تو را مشتاق کند مثل: “دوستت دارم”

تو را ویران کند مثل: “از تو بیزارم”

تو را تلخ کند مثل: “خسته ام”

تو را سبز کند مثل: “خوشحالم”

تو را زیبا کند مثل: “سپاسگزارم”

تو را سست کند مثل: “نمی‌توانم”

تو را پیش ببرد مثل: “ایمان دارم”

تو را خاموش کند مثل: “شانس ندارم”

کلمه می‌تواند تو را آغاز کند مثل:

از همین لحظه شروع میکنم ،

از همین نقطه تغییر میکنم ،

از همین دم یک طرح نو میزنم ،

می توانم …

می خواهم …

می شود …

#الهی_قمشه_ای

حضرت علی (علیه السلام) : إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ فِي أَموَالِ الاَغنِيَاءِ أَقوَاتَ الفُقَرَاءِ فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مَنَعَ غَنِيٌّ وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُم عَن ذَلِكَ

خداوند سبحان غذا و نياز نيازمندان را در اموال ثروتمندان معين كرده است پس هيچ فقيرى گرسنه نمى ماند مگر به واسطه اينكه ثروتمندان از حق آنها بهره مند شده اند و خداوند آنها را به خاطر اين عمل مؤاخذه خواهد كرد .

✍  «وسائل الشيعة ج9 ص29»

دو تن از ری، به خدمت حضرت رضا علیه السلام به مرو رفتند در حالی که مبدأ و مقصد و ساعت حرکت آنان یکی بود. پرسیدند که نماز سفرشان قصر(شکسته) است یا تمام؟

آن حضرت در جواب فرمود: تو نمازت را باید شکسته بخوانی و دیگری نمازش را تمام و درست.

پرسیدند: چرا؟ فرمود:

تو که برای زیارت من آمده ای، سفرت مشرع است و نمازت را باید شکسته بخوانی؛ اما او که برای دیدار مأمون آمده سفرش حرام است و نمازش را باید تمام بخواند.

پنجاه و سه داستان از کرامات حضرت رضا علیه السلام

نویسنده : موسی خسروی