انسان بی شباهت به «آب» نیست؛
اگر بخواهد زنده باشد و زندگی ببخشد،
باید جریان داشته باشد؛
باید پیِ برخورد با سنگ ها و سختی ها را به تنش بمالد؛
باید شجاعت چشیدن گرم و سرد روزگار را داشته باشد؛
تا باران شود و بر جهان ببارد…
وگرنه کسی که تحمل سختی ها را نداشته باشد،
همچون آب ساکنی است که صدایش به کسی آرامش نمی دهد؛
با دیگران که کنار نمی آید هیچ،
خودش را هم نمی تواند نجات دهد…!
مرداب می شود و می گندد …

حمد و ستايش مخصوص خداوندي است كه [ در همه چيز ] اول است و چيزي قبل از او نيست، و آخر است و چيزي بعد از او آخر نيست. [ خدايي كه ] با قدرت خود مخلوقات را آفريد، و آن را طبق خواست و اراده خود ايجاد نمود. سپس با اراده‌ي خود آن‌ها را به راه راست راهنمايي فرمود و در مسير محبت خويش قرار داد، مخلوقاتي كه توانايي به عقب انداختن آن چيزي را كه خدا آنان را بر آن مقدم داشته‌، ندارند و همچنين مخلوقاتي كه بنا به خواسته‌ي خداوند از ديگران عقب افتاده‌اند، قدرت جلو افتادن ندارند. حمد و سپاس مخصوص خداوندي است كه [ نعمت] معرفت و شناخت خودش را به ما عطا نمود و [ راه و روش ] شكر كردن را به ما الهام فرمود و برخي از درهاي دانش علم را به خاطر ربوبيت‌اش براي ما گشود و ما را به رسيدن به درجه‌ي اخلاص در توحيدش راهنمايي نمود و ما را از كفر و شك در امرش دور ساخت. او را چنان حمد و سپاس مي‌گوييم تا اين كه در تمام عمر جزو بندگان سپاس گزار او باشيم

و با سپاس از كساني كه به خشنودي و عفو خدا سبقت گرفته‌اند، سبقت مي‌گيريم. آن چنان سپاسي مي‌گوييم كه از طرف ما تا اعلي عليّين برسد، در كتاب نوشته شده‌اي كه مقرّبان شاهد آن هستند. آن چنان سپاسي كه موجب روشني چشمان ما گردد، در آن زماني كه چشم‌ها از ترس برق مي‌زنند و خيره مي‌شوند، و باعث رو سفيدي ما شود در آن وقتي كه بدكاران رو سياه هستند. آن چنان سپاسي كه ما را به جوار كريمانه‌ي خداي _ تعالي _ رهنمون سازد. حمد و سپاسي كه به وسيله‌ي آن با فرشتگان مقرّب خدا رقابت نماييم و همنشين پيامبران مرسل در بهشت جاويدان و محل كرامت پروردگار خلل ناپذير، جاي گيريم.

تجربه عشق حقيقي ميسر نيست مگر اينكه تو از جنس عشق شوي…
و تو از جنس عشق نمي شوي مگر اينكه عشق در نگاه تو تثبيت شود. عشق بايد خاصيت تو باشد، بدون انتخاب، بدون قضاوت …

و اين تنها در صورتي عملي مي شود كه بتواني خدا را در همه چيز مشاهده كني و همه چيز را در خدا ببيني…
آن وقت سفيد و سياه و زرد و سرخ براي تو رنگ مي بازد و تو بي رنگ مي شوي و در عين بي رنگي همه رنگ ها را در خود داري…

به دين خاصي نمي چسبي و خوب و بد نمي كني و به همه اين راه ها به ديده ى احترام مي نگري.
نمي گويي نظر من، دين من ، راه من، رنگ من و …
بلكه مي گويي نظر خدا، دين خدا، راه خدا، رنگ خدا… تو محوي در بي رنگي و همه جهان آيينه تمام نماي روح درون تو مي گردد…و تو شاهدي بر اين وحدت كه كثير مي نمايد و كثرتي كه وحدت جوهره آن است…

چه زيبا قرآن كريم مي گويد: “و چه رنگي بهتر از رنگ خدا “…

زندگی یک پاداش است نه یک مکافات
فرصتی است کوتاه تا ببالی، بدانی، بیندیشی
بفهمی و زیبا بنگری
در نهایت در خاطره ها بمانی …
باور کنید هر لحظه گنج بزرگی است! گنجتان را آسان از دست ندهید!
به یاد داشته باشید: زمان به خاطر هیچ کس منتظر نمی ماند!
فراموش نکنید:
دیروز به تاریخ پیوست
فردا معما است
و امروز یک هدیه است …

روزی شیوانا استاد معرفت در مدرسه مشغول درس گفتن بود. یکی از شاگردان پرسید:” استاد! در این دیار پاکدامن ترین مردمان همین اهالی مدرسه هستند ! اینطور نیست!؟ به هرحال ما اهالی مدرسه شبانه روز مشغول فراگیری علوم معرفتیم و بقیه به زندگی عادی مشغول اند!؟”

شیوانا رو به بقیه شاگردان کرد و از آنها در اینخصوص سوال کرد. تقریبا همه آنها به جز یکنفر گفتند که بلی ما پاک ترین و کم گناه ترین مردمان این شهریم!”

شیوانا تبسمی کرد و گفت:” چقدر جالب! قبل از اینکه کلاس شروع شود دیدم پشت در مدرسه شخصی مشغول انجام گناهی زشت است و بی پروا به چنین کاری مشغول است. “

تا این جمله از زبان شیوانا بیرون آمد تقریبا تمام شاگردان به جز همان یک نفر به سمت درب مدرسه هجوم آوردند تا ببینند قضیه چیست!؟ چند دقیقه بعد همه شاگردان سرخورده و شرمزده سرجای خود نشستند و در سکوت به شیوانا خیره شدند. یکی از شاگردان با تبسم گفت:” استاد! هیچکس پشت دیوار مدرسه نبود!؟” شیوانا با تاسف سری تکان داد و گفت:” همه شما به جز این یک نفر برای دیدن صحنه گناه کلاس را ترک کردید و حریصانه نگاه های خود را به این سو و آنسو دوختید تا صحنه وقاحتی را شاهد باشید. اما این یک نفر همچنان سرکلاس ماند و شرمزده نگاهش را به زمین دوخت و هیچ نکرد. اکنون شما برای من بگوئید چه کسی گناهکار تر است!؟ او که برای دیدن صحنه های زشت و نامناسب حریص و بی پرواست و یا آنکه شرم و حیا در وجودش قوی تر از نیروی کنجکاوی در دیدن زشتی و وقاحت است؟اگر شاهد مشتاقی برای دیدن صحنه های زشت نباشد ، رفتارهای زشت قبح و کراهت خود را از دست نمی دهند و عمومیت پیدا نمی کنند.

اگر می بینید عمل زشت و ناپسند در دیاری شیوع یافته بدانید که دلیل اصلی آن وجود مشتری برای دیدن صحنه و شنیدن خبر آن اتفاق زشت است. خوب اکنون برایم بگوئید پاکدامن واقعی چه کسی است؟ او که عمل زشتی انجام نمی دهد ، اما از دیدن و بزرگنمایی و تعریف زشتی های دیگران پروایی ندارد و یا آن کسی که نه انجام عمل زشت و ناپسند را در شان خود می بیند و نه برای دیدن زشتی های دیگران اشتیاق دارد؟ اگر جواب این سوال را پیدا کردید خواهید فهمید که شما پاکدامن ترید یا مردم عادی

مراقبه فقط يك راه، يك روش و يك شيوه براي كشف مسير بازگشت به خانه است.

خانه در درون توست. هميشه آنجا بوده و هميشه آنجا خواهد بود. تو مي تواني همه جا را بگردي اما تا زمانيكه به وجود خودت و به درونت مراجعه نكني و خويشتنت را نبيني در تاريكي خواهي ماند. همين كه با وجود خود رو در رو شوي، تاريكي ديگر وجود نخواهد داشت. نابينايي وجود نخواهد داشت. همه چيز تا آنجا كه ممكن است روشن و واضح خواهد شد.

همه مشكلات از بين خواهند رفت. زندگي بزم شادي خواهد شد. تا مي تواني مراقبه كن. تصميم بگير هرگاه فرصتي يافتي آن را به مراقبه اختصاص دهي. مراقبه بايد نخستين اولويت تو باشد

خدایا
من به تو عشق می ورزم
من میخواهم که به تو عشق بورزم
بیش از همیشه!
می خواهم که به تو بیش از هر چیز دیگر در دنیا عشق بورزم
میخواهم آنقدر به تو عشق بورزم که پریشان و سرمست شوم
مرا عشقی پاک همراه با عبودیت عطا کن!
مرا متبرک کن تا در این دنیای افسونگر سرگردان نشوم!
مرا متبرک کن تا در این دنیای رنج و درد
وسیله تو برای یاری و شفای دیگران باشم

اقلیم-همه چیز از همه جا
خوشبخت ترين مخلوق خواهي بود
اگر امروزت را آنچنان زندگي کني که گويي
نه فردايي وجود داردبراي دلهره و
نه گذشته اي براي حسرت..
اگر براي شاد بودن در پي دليل نباشي….
اگر قبل از هر چيز در دوست داشتن ها
و دوست داشته شدن هايت صادق باشي…
اگر بجاي آنکه وابسته باشي به ناپاینده بودن همه چیز آگاه باشی…
خوشبخت ترين خواهي بود
اگر بخشنده باشی در عشق،صداقت، مهربانی…
خوشبخت ترين خواهي بود
اگر در همين لحظه زندگي کني…