اﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ، ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩ ؛ ﺗﺎ ﺧﻮﺏ ﺷﻨﺎﺧﺖ !
ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﺩﺭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ،
ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ؛
ﻣﯿﺰﺍﻥ منطﻖ ﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﺩﺏ ﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺷﻌﻮﺭﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺎﻥ ،
میزان اصالت شان ،
ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﯿﺰﺍﻥ ؛
ﻣﻬﺮﻭ ﻣﺤﺒﺖ راستین ﺷﺎﻥ ،
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ !
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ؛ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ،
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ؛
ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻭ ﻣﻮﺩﺏ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻦ أﻧﺪ ؛ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺷﺎﻥ ،
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻓﺮﻭﻣﺎﯾﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
ﻭﻟﯽ ﮐﺎفی ست ؛
ﺑﻪﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ، ﯾﺎ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﯼ ، ﯾﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﯼ ،
ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ خاطر ﺷﻮﻧﺪ ؛
ﺗﺎﺯﻩ ، ﺁﻥﺭﻭﯼ ﻧﺎﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﻨﺪ …!
ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﺩﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ؛
ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﻧﻪﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ..!
ﺍﺯ اﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،،،
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻼﯾﻤﺖ ،
ﺍﻫﻞ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ؛
ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺖﻫﺎ ،
ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺶ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ؛
ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ی ﺩﻭﺳﺘﯽ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ، ﺭﻭﺡ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ؛
که ﻓﻘﻂ ،ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﻫﺎﯼ ،
گاه ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ،،،
بزرگی و معرفت ،
ادب ،اصالت و نجابت ،
آدمیان را ؛ به هنگامه ی خشم و
عصبانیت بیازمائید …

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ…

ﻋﻄﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ….
.
ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ ﮔﻔﺘﯽ
ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﺷﻤﻨﯽ ﻭﮐﯿﻨﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ

ﭘﺲ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ …

ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺷﮑﺮ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ…

ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ …
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ …
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ …
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻥ …
ﮐﺴﯽ ﭺ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ …
ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩ
ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﻬﺎﯾﻤﺎﻥ …
ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ …
ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ …
ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ …
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ !!!
ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻣﺎ ﺑﯽ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺍﯾﻢ ، ﻃﻠﺐ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ
ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﺧﺰﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺨﺸﺸﻬﺎ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﮐﻦ …
آمین .

نبخشیدن باعثِ کوچک شدن افق نگاهت ،
و پر شدن فضای ذهنت از چیزهایی میشود که هیچ نیازی به آنها نداری
می بخشی چون ،
به اندازه کافی قوی هستی
که درک کنی همه آدم ها ممکن است خطا کنند …
بخشیدن ، هدیه ای است که تو به خودت میدهی
به خاطر بسپار که آدم های ضعیف هرگز نمی توانند ببخشند ؛
بخشیدن خصلت آدم های قوی است !
بخشیدن یک اتفاق لحظه ای هم نیست
فقط قدرتمندها می بخشند …
پس در هر شرایطی قوی بودن را انتخاب کن

یک عمر دنبال رفیق گشتم ,اما هیچ!!!

تا اینکه در « جوشن کبیر »
پیدایش کردم،
” یا رفیقَ مَن لا رفیقَ لَه “
و اینجا بود که تازه فهمیدم،
یه رفــــــــیق دارم ; …

” اسمش خــــــــداست “
حسابش از همه جداست…

کاش من هم همان بودم که او می خواست .

یا انیس من لا انیس له.

وجود هیچکس غمها را از بین نمی برد اما کمک میکند با وجود غمها محکم بایستیم ، درست مثل

چترِ خوب که باران را متوقف نمیکند ، اما کمک میکند آسوده زیر باران بایستیم . .

ابرها به اسمان تکیه میکنند، درختان به زمین و انسانها به مهربانی یکدیگر………

گاهی دلگرمی یکی چنان معجزه میکند که انگار خدا در زمین کنار توست.

جاودان باد سایه کسانیکه که شادی را علتند نه شریک،

و غم را شریکند نه دلیل …

دو جمله از مرحوم شیخ رجبعلی خیّاط :

1-  فرهاد هر کلنگی که می زد به یاد شیرین و به عشق او بود.

  هر کاری انجام می دهی تا پایان کار ، باید همین حال را داشته باشی.

  همه فکر و ذکرت باید خدا باشد ، نه خود.

2-  در هر نفس کشیدن امتحانی است ؛ ببین با انگیزه رحمانی آغاز می شود یا با انگیزه شیطانی آمیخته می گردد.

مرحوم حضرت آیت‌ الله محمّدتقی بهجت :

ما برای اوقات خواب خود افسوس می‌خوریم که چرا برای نماز شب بیدار نمی‌شویم ،

در صورتی که اوقات بیداری را به غفلت می‌ گذرانیم!

 زیرا اگر در بیداری به توجه و بندگی مشغول بودیم ، توفیق بیداری شب را نیز برای تهجّد و خواندن نافله‌ی شب و تلاوت قرآن پیدا می‌کرد