1-پيامبر صلى الله عليه و آله:
لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـكتَسِبُوا العَداوَةَ بَينَهُم؛
به مردم ناسزا نگوييد، كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مى كنيد.
(كافى، ج2، ص360، ح 3)
———————-
2- امام باقر عليه السلام:
إِنَّ اللّه عَز َّوَ جَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛
خداوند عزوجل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع شوخى كند به شرط آن كه ناسزا نگويد.
(كافى، ج2، ص 663، ح4)
———————-
3- امام صادق عليه السلام:
الفُحشُ و البَذاءُ و السَّلاطَةُ مِن النِّفاقِ؛
دشـنـامـگويى و بـد زبانى و دريـدگـى از (نشانه هاى) نفاق است.
(بحار الأنوار، ج 79، ص 113، ح 14 - منتخب ميزان الحكمة، ص 442)
———————-
4- امام علی علیه السلام:
ثَمَرَةُ التَّواضُعِ الَمحَبّةُ، ثَمَرَةُ الكِبرِ المَسَبَّةُ.
ثمره فروتنى دوستى است، ثمره تكبّر ناسزا (شنيدن) است.
(غرر الحكم، ح 4613 و 4614 - منتخب ميزان الحكمة، ص 596)
———————-
5- امام علی علیه السلام:
مَن عابَ عِيبَ، و مَن شَتَمَ اُجيبَ، و مَن غَرَسَ أشجارَ التُّقى اجتَنى ثِمارَ المُنى.
هر كه عيبجويى كند، عيبجويى شود و هر كه ناسزا گويد، پاسخ (ناسزا) شنود و هر كه درختهاى تقوا بنشاند، ميوه هاى آرزوها را بچيند.
(كشف الغمّه، ج 3، ص 136 - منتخب ميزان الحكمة، ص 494)
———————-

مجتهدی تهرانی

روزی در حرم امام رضا (ع) جوانی نزد من آمد و پرسید: - اگر بخواهم زنگار دلم را پاک کنم باید چه کنم؟
.
.
از این جوان و سوالی که پرسید خیلی خوشم آمد .به او گفتم برای پاک کردن دلت چند راه ساده وجود دارد : - اول اینکه از قرائت قرآن مخصوصاً سحرها غفلت نکن.
- دیگر اینکه زیاد استغفار کن و یک راه دیگر محبت به بچه یتیم است .تا میتوانی به یتیمان محبت کن و دست نوازش به سرشان بکش.

ایت الله بهجت (ره)

نیتتان این باشد که علمتان با عملتان هماهنگ باشد و علم و عمل از همدیگر جلو یا عقب نیفتند.
اکثر بدبختی ما همین است که علممان با عملان هماهنگ نیست.
بعضی علمشان از عملشان عقب تر است ، بعضی جلوتر ، و به هر حال علم و عمل آنها با هم نمیخواند.
بعضی هم مثل من هستند که علمشان گاهی از عملشان جلو می افتد و گاهی عقب.
پس شما نیت که به علم خود عمل کنید و علم و عملتان یکی باشد

پروردگار مهربانم
ای که یادت آرام بخش دلهاست
ای که توکل بر تو حلال مشکل هاست
و ای که محبت تو نوازش گر جانهاست
الهی …
فرصتی دیگرم عطا فرموده ای
تا به نام و یاد تو دل را آرامش بخشم
و فارغ از غم های روزگار شادمانی
با تو بودن را جشن بگیرم
خداوندا….
مرا جز توکل بر تو راهی
و جز امید بر لطف و رحمت توتکیه گاهی
و جز پناه امن تو پناهی نیست
تویی که بندگانت را در کوره
راه های زندگی به دست کرم
هدایت می کنی و در ظلمات وحشت
و گمراهی راه شان می نمایی
و دل های پاک را مدد می کنی
و عنایت ربوبی ات بر زکی و شقی
می رسد.
ای محبوب بنده نواز
درهای رحمتت را بر ما بگشا و لطف
خویش از ما دریغ مدار هر چند غرق
عصیانیم و از تو روی گردان
ای غفار
ببخش خطاهای مان را به لطف و
بخششت
آمین یا رب العالمین

آری بنا بر نص صریح قرآن همه ما روزی وارد جهنم خواهیم شد! اگر باور ندارید همین الآن قرآن را باز کنید، آیه 71 سوره مبارکه مریم را با دقت بخوانید! چیزی دستگیرتان شد؟!
قرآن کریم ضمن آیات راجع به جهنّم می‌فرماید:
«وَ إن مِنکُم وارِدُها کانَ علی ربِّک حتماً مَقضیَّا ، ثُمَّ نُنَجِّی الَّذینَ اتَّقَوا و نَذرُ الظَّالِمینَ فیها جِثیَّا» ؛(مریم ، 71 و 72)
«همه‌ی شما [بدون استثنا] وارد جهنّم می‌شوید؛ این فرمانی است قطعی از جانب پروردگارتان. آنگاه آن‌ها را که تقوا پیشه کردن از آن نجات می‌دهیم و ظالمان را در حالی که به زانو درآمده‌اند در آن باقی می‌گذاریم».
البتّه فرموده‌اند، مراد از «ورود» در این آیه، نزدیک شدن است نه داخل شدن. چنان که درباره‌ی حضرت موسی علیه‌السلام فرموده است:
«… وَ لَمَّا وَرَدَ ما، مَدیَنَ»؛(قصص ، 23)
«… هنگامی که موسی کنار آب مدین رسید».
منظور اینکه در این آیه می‌بینیم که تنها گروه متّقیان، اهل نجات از آتشند. صراط، پلی است که از روی جهنّم کشیده است و همه باید از روی آن عبور کنند.
آری بنا بر نص صریح قرآن همه ما روزی وارد جهنم خواهیم شد!
اگر باور ندارید همین الآن قرآن را باز کنید، آیه 71 سوره مبارکه مریم را با دقت بخوانید!
چیزی دستگیرتان شد؟!
جهنم باطن دنیاست ، و مراد از ورود بر آتش در قول حق تعالی ؛ “وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَی رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا” (مریم، آیه 71) و مراد ورود بر دنیاست ، و لذا وقتی از آن حضرت در شمول آیه نسبت به ایشان صلی اله علیه و آله می‌پرسند، فرمود: ” جزناها و هی خامدة ” ما از آن در حال خاموشی عبور کردیم

مطمئناً بهت شما بیشتر خواهد شد وقتی بدانید حتی انبیاء و اولیای الهی نیز مشمول این آیه می‌شوند. حال چرا و چگونه؟

اصل ماجرا را از زبان علامه ذوالفنون حسن زاده آملی بشنوید:
“رسول خدا صلی الله علیه و آله با اصحاب خویش در مسجد نشسته بود، و صدای سقوط هولناکی شنیدند، پس از آن در هراس شدند. آن حضرت فرمود: آیا می‌دانید این صدا از چیست ؟
گفتند: خدا و رسولش بهتر می‌دانند. فرمود: سنگی هفتاد سال از بالای جهنم افکنده شده اکنون به قعر آن رسیده است و از سقوط آن این صدا پدید آمد، هنوز کلمات آن حضرت به پایان نرسیده بود که فغان و فریاد بر مردن منافقی از منافقان مدینه بر آمد و عمر وی هفتاد سال بود.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: الله اکبر، صحابه فهمیدند که این سنگ همان منافق بود، و او از زمانی که خدایش خلق کرد به جهنم فرو می‌رفت ، پس ‌ هنگام مردن در قعر جهنم قرار گرفت خدای تعالی فرمود: منافقان در درجه پایین دوزخند .

جهنم باطنی از دنیا است!
از حدیث شریف معلوم می‌شود که جهنم باطن دنیاست ، و مراد از ورود بر آتش در قول حق تعالی ؛ “وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَی رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا” (مریم، آیه 71) و مراد ورود بر دنیاست ، و لذا وقتی از آن حضرت در شمول آیه نسبت به ایشان صلی اله علیه و آله می‌پرسند، فرمود: ” جزناها و هی خامدة ” ما از آن در حال خاموشی عبور کردیم .
انسان باید هنگام نگاه کردن متوجّه باشد که دارد از صراط دین، از روی شهوات عبور می‌کند. اگر این چشم به نگاه بدی آلوده شد، آن روز آتش خواهد گرفت. وقتی سخن می‌گوید، دارد از صراط عبور می‌کند. اگر این زبان به دروغ و غیبت و… آلوده شد، در آن روز، هنگام عبور، آتش خواهد گرفت

یعنی چنگال‌های دنیا در ما فرو نرفت و در دامش نیفتادیم ، و وابستگی‌های آن به دامن ما نچسبید، و افتادن آن منافق در جهنم به این معناست که حالات وی ملکات رذیله شده ، و رسیدن به قعر جهنم صورت تمکن آن‌هاست . و علم صحابه به آن واقعه هولناک شگفت آور به تصرف رسول خدا صلی الله علیه و آله در گوش‌های آن‌ها بوده به گونه‌ای که تمثل ملکات آن منافق را به صورت آن صدای هولناک شنیدند.

چه کسی از صراط به سلامت می‌گذرد؟تنها گروه متّقیان به سلامت عبور می‌کنند. شهوات دنیا همان جهنّم است و صراط دین، روی
این شهوات کشیده شده است. ما در حال حرکت در صراط دین هستیم این صراط بسیار باریک است؛ چه کسی می‌تواند به سلامت عبور کند؟ انسان باید مراقب باشد حتّی مردمک چشمش هم برخلاف رضای خدا حرکت نکند که او می‌داند:«یعلَمُ خائنَةَ الأعینِ و ما تُخفِی الصُّدور»؛(غافر ، 19)
انسان باید هنگام نگاه کردن متوجّه باشد که دارد از صراط دین، از روی شهوات عبور می‌کند. اگر این چشم به نگاه بدی آلوده شد، آن روز آتش خواهد گرفت. وقتی سخن می‌گوید، دارد از صراط عبور می‌کند. اگر این زبان به دروغ و غیبت و… آلوده شد، در آن روز، هنگام عبور، آتش خواهد گرفت.

عذاب قبر مادر و پیر شدن دختر

حضرت‌ استاد علاّمة‌ طباطبائی(ره)‌ نقل‌ کردند از مرحوم‌ آیة‌ الحقّ عارف‌ عظیم‌ الشَّأن‌ آقای‌ حاج‌ میرزا علی‌ آقا قاضی‌ رضوانُ الله‌ عَلیه‌ که‌ میفرموده‌ است‌:
در نجف‌ أشرف‌ در نزدیکی‌ منزل‌ ما، مادر یکی‌ از دخترهای‌ أفندی‌ها فوت‌ کرد.
این‌ دختر در مرگ‌ مادر بسیار ضجّه‌ میکرد و جدّاً متألّم‌ و ناراحت‌ بود و با تشییع‌ کنندگان‌ تا قبر مادر آمد و آنقدر ناله‌ کرد که‌ تمام‌ جمعیت‌ تشییع کنندگان را منقلب‌ نمود. تا وقتی‌ که‌ قبر را آماده‌ کردند و خواستند مادر را در قبر گذارند فریاد میزد که‌ من‌ از مادرم‌ جدا نمی‌شوم‌ ؛ هر چه‌ خواستند او را آرام‌ کنند مفید واقع‌ نشد.
دیدند اگر بخواهند اجباراً دختر را جدا کنند، بدون‌ شک جان‌ خواهد سپرد.
بالاخره‌ بنا شد مادر را در قبر بخوابانند و دختر هم‌ پهلوی‌ بدن‌ مادر در قبر بماند، ولی‌ روی‌ قبر را از خاک‌ انباشته‌ نکنند و فقط‌ روی‌ آن را از تخته‌ای‌ بپوشانند و سوراخی‌ هم‌ بگذارند تا دختر نمیرد و هر وقت‌ خواست‌ از آن‌ دریچه‌ و سوراخ‌ بیرون‌ آید.
دختر در شب‌ اوّل‌ قبر، پهلوی‌ مادر خوابید ؛ فردا آمدند و سرپوش‌ را برداشتند که‌ ببینند بر سر دختر چه‌ آمده‌ است‌، دیدند تمام‌ موهای‌ سرش‌ سفید شده‌ است‌. گفتند: چرا اینطور شده‌ است‌؟
چون‌ تمام‌ طائفة‌ دختر، سنّی‌ مذهب‌ بودند و این‌ واقعه‌ طبق‌ عقائد شیعه‌ واقع‌ شد، آن‌ دختر شیعه‌ شد و تمام‌ طائفة‌ او که‌ از أفندی‌ها بودند همگی‌ به‌ برکت‌ این‌ دختر شیعه‌ شدند
گفت‌: هنگام‌ شب‌، من‌ که‌ پهلوی‌ مادرم‌ خوابیده‌ بودم‌، دیدم‌ دو نفر از ملائکه‌ آمدند و در دو طرف‌ ایستادند و یک‌ شخص‌ محترمی‌ هم‌ آمد و در وسط‌ ایستاد.
آن‌ دو فرشته‌ مشغول‌ سؤال‌ از عقائد او شدند و او جواب‌ میداد ؛ سؤال‌ از توحید نمودند جواب‌ داد: خدای‌ من‌ واحد است‌، و سؤال‌ از نبوّت‌ کردند جواب‌ داد: پیغمبر من‌ محمّد بن‌ عبدالله‌ است‌. سؤال‌ کردند: امامت‌ کیست‌؟
آن‌ مرد محترم‌ که‌ در وسط‌ ایستاده‌ بود گفت‌: لَسْتُ لَهُ بِإمامٍ ؛ من‌ امام‌ او نیستم‌.
در این حال‌ آن‌ دو فرشته‌ چنان‌ گرز بر سر مادرم‌ زدند که‌ آتش‌ به‌آسمان‌ زبانه‌ می‌کشید. من‌ از وحشت‌ و دهشت‌ این‌ واقعه‌ به‌ این‌ حال‌ که‌ می‌بینید درآمده‌ام‌.
مرحوم‌ قاضی‌ رضوانُ الله‌ عَلیه‌ میفرمود: چون‌ تمام‌ طائفة‌ دختر، سنّی‌ مذهب‌ بودند و این‌ واقعه‌ طبق‌ عقائد شیعه‌ واقع‌ شد، آن‌ دختر شیعه‌ شد و تمام‌ طائفة‌ او که‌ از أفندی‌ها بودند همگی‌ به‌ برکت‌ این‌ دختر شیعه‌ شدند

فرزند علامه طباطبایی رحمت الله علیه نقل می کند:
«پدرم از درآمد زمین زراعی که داشت به روستائیانی که نیازمند بودند وام می داد و رسید می گرفت و چنانچه کسی بعد از دوفصل برداشت محصول? قادر به پرداخت بدهی خود نبود،
آن را بخشیده و قبض را به خودش پس می داد و از طلب خود صرف نظر می کرد.
یکبار چند قبض دست پدرم بود که از این واسطه ها طلبکار بود، آن روز من دیدم قبضها را از جیب خود درآورد، مدتی به آنها نگریست و ناگهان همه را پاره کرد و دور ریخت، در حالی که بیش از حد تصور به پول برای گذراندن معاش عادی احتیاج داشت،
من با تعجب? پرسیدم: پدر چرا اینکار را کردید؟
نگاهی عمیق  به من کرد و گفت:
«پسرم اگر داشتند، می آوردند و می دادند، خدا را خوش نمی آید که، من بدانم آنها دستشان خالی است و آنها را تحت فشار قرار دهم و ابراز طلبکاری کنم؟!.»
خدایا! ما در کوچه‌های بن‌بست زندگی اسیریم، قبل از آنکه به انتهای بن‌بست‌ها برسیم ما را از مسیرهای بی‌فرجام بازگردان. خدایا! ما ثروت‌ها و دارائی‌هایمان را برای به دست آوردن فقر و فلاکت می‌فروشیم، قبل از اینکه غارتگران هستی ما را ببرند تو خودت دارایی ما را بخر که بهترین خریدار ما تویی.

زمانیکه بخواهید وصیت نامه بنویسید متوجه خواهید شد تنها کسی که سهمی از داراییتان ندارد خودتان هستید
پس تازنده هستید…
نسبت به خود سخاوت داشته باشید.