آیت الله جوادی آملی دام ظله:

مردم عادی عمر خود را از حرکت زمین به دور آفتاب به دست می آورند. مثلا کسی که می گوید من پنجاه سال عمر دارم، منظورش این است که من پنجاه سال روی زمینی زندگی کرده ام که پنجاه بار به دور آفتاب گشته است؛
ولی این عمر زمین است، نه عمر کسی که بر روی آن زندگی می کند؛
مگر این که فرد مزبور در این مدت، پنجاه مرحله علمی و عملی را بگذراند؛ وگرنه چنین شخصی کودک پنجاه ساله ای بیش نیست.
دلیل ندارد که زمین به دور آفتاب حرکت کند، ولی عمر این شخص زیاد شود؛ چون زندگی هر کس محصول حرکت خود اوست، نه محصول حرکت دیگری.
  بنابراین سیرت و سنت هر کس، شناسنامه اوست و اگر کسی بدون هیچ گونه حرکت علمی و عملی در مدت زندگی اش، حرکت زمین به دور آفتاب را عمر خود به حساب آورد، این وصف حال متعلق به موصوف است.
اگر انسان تحولی در علم و عمل پیدا کرد، این تحول حقیقتاً محصول عمر اوست و مبنای محاسبه عمر به شمار می آید.

  کتاب مهر.آیت الله جوادی آملی

ما چه مى كرديم؟! ما چه مى كرديم، اگر اينها نبودند؟!… دلباخته هاى حقيقى، سرباخته هايند. انسان هاى مقاومت را، از عاشقى نترسانيد!
بر شانه هاى شهر، مگر مرگ مى آورند؟ بچه هاى كربلا دارند مى آيند: بچه هاى اشك و آتش، بچه هاى غيرت و غربت و بى قرارى، بچه هاى تخريب و انفجار، بچه هاى تهاجم و تنهايى، بچه هاى يقين و يقين و يقين، بچه هاي يكشبه ى صدساله، بچه هاى بزرگوار!….
بچه هاى مرگ، دارند براي ما “زندگى” مى آورند. مرگ، كه نه!… اينها، بچه هاى “بى مرگى” اند:بچه هاى شهادت، بچه هاى مقاومت…
شهيدان را بر شانه ها نشانده اند. “فاتحان” را هميشه بر"شانه” مى نشانند! بوى مرگ فاصله نمى شناسد… بوى كربلا، بوى جبهه، بوى انقلاب، بوى امام، بوى بسيج، بوى اشك و تنهائى… همه در هم آميخته، و “يكدست"، بر كبريا در آويخته! كبوتران پرواز خبر از هواى تازه مى دهند.
…و دنيا مى ماند در اين همه حيرت، كه يك آبادى، اين همه طاقت و جسارت را از كجا مى آورد، كه مى تواند"قيامت” را ـ يكسره ـ بر دوش كشد!

آیت الله مظاهری فرمود: وقتی درک محبّت خدا در کسی نباشد و دل او خالی از خدا شود، خواه ناخواه دیگران دل او را پر می کنند و به عشق های مجازی مبتلا می شود.

وقتی قرآن در خانه ای فراموش شود، خدا فراموش شده و وقتی خدا فراموش شود، آن خانه و آن زندگی تاریک است و نور ندارد. تقاضای دیگری که دارم این است که با دعا انس داشته باشید و همیشه دعا بخوانید.
ما در این ماه ها چقدر سراغ قرآن می رویم؟ آخرین باری که نشستیم و درست و حسابی یک دعای از سر اخلاص نه از سر نیاز به درگاه خداوند بخشنده مهربان داشته ایم کی بوده است؟

منصور عمار گوید: سالی به زیارت خانه خدا می رفتم که به کوفه رسیدم . شبی از خانه بیرون آمدم و از کوچه ای گذشتم . صدای مناجات شخصی را شنیدم که می گفت:
«خدایا! به عزت و جلال تو سوگند که من با گناهم، در پی مخالفت با تو نبودم و به عذاب تو نیز جاهل نبودم، لیک خطایی سر زد و شقاوت درون، مرا به گناه آلوده ساخت و پرده پوشی تو بر خطای بندگان مغرورم ساخت و از روی جهل و نادانی، عصیان ورزیدم. خدایا! حال، چه کسی مرا از عذابت می رهاند و اگر دستم از ریسمان رحمتت کوتاه شود، به ریسمان چه کسی چنگ زنم؟!»
من خواستم وی را بیازمایم. از این رو، دهان بر شکاف در نهادم و این آیه را خواندم: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ.» (سوره تحریم/ آیه 6 )
ای اهل ایمان! خود و خانواده تان را از آتشی که هیزمش انسانها و سنگ‌هایند، نگاه دارید؛ آتشی که فرشتگانی خشن و سختگیر بر آن گمارده شده اند.
او، فریادی کشید و ساعتی ناراحتی و ناله کرد و سپس خاموش شد. خانه را نشان کردم و روز دیگر آمدم تا از وی خبر بگیرم. جنازه ای دیدم بر در سرای نهاده اند و پیرزنی که پیاپی به خانه می رود و بیرون می آید.
پرسیدم ای مادر! این مرد کیست که از دنیا رفته است؟
گفت: «جوان خدا ترسی از فرزندان رسول خدا(ص)، دیشب در حال راز و نیاز با خدا بود، مردی از این جا می گذشت، آیه از قرآن بخواند، او بیفتاد و ساعتی ناراحتی کرد و جان داد.»
گفتم: «خوشا به حالش، چنین اند اولیای خدای!»

با سلام

دوستان که مایل هستند از مطالب مذهبی و عرفانی و بیانات معنوی بزرگان استفاده نمایند . برای دستیابی به این مطالب کانال  نجوای عارفانه را در شبکه اجتماعی تلگرام راه اندازی نموده ایم. کسانی که مایل هستند می توانند با لینک زیر در گروه نجوای عارفانه عضو شوند.

ضمنا قابل ذکر است که در طول این ایام محرم هر شب یک مجلس کامل روضه خوانی به صورت متن برای دوستان گذاشته می شود که با توجه به مناسبت روز بعد برای مجالس خود از آن استفاده نمایند.

https://telegram.me/najvayearefaneh

با بادها آرام و نامحسوس می آید

بوی خوشی از سمت و سوی طوس می آید

هنگام تطهیر است و باید دل به دریا زد

مرداب تا آغوش اقیانوس می آید

خورشید در دست از حریمت باز می گردد

آنکه به پابوس تو با فانوس می آید

تیر و کمان از دست هر صیاد می افتد

تا بچه آهویی به سوی طوس می آید

خورشید، سر در پیرهن، از سمت «پایین پا»

هر شب سلامی می دهد، پابوس می آید

تسبیح در دست از دل «صحن عتیق» ات ماه

هر صبح با «یا نور و یا قدوس» می آید

این زاغکی که شد دخیل پنجره فولاد

نقاره بردارید که طاووس می آید

دل کندن از دامان تو سخت است و زائر، باز

از شهر تو با اشک و با افسوس می آید.

خواجه عبدالله انصاری

«الهی! دانایی ده که از راه نیفتیم و بینایی ده که در چاه نیفتیم.»
«الهی! آفریدی رایگان و روزی دادی رایگان، بیامرز رایگان که تو خدایی نه بازرگان.»
«الهی! بنیاد توحید ما خراب مکن و باغ امید ما بی‌آب مکن.»
«الهی! می‌بینی و می‌دانی و برآوردن می‌توانی.»
«الهی! بود و نابود من تو را یکسان، از غم مرا به‌شادی رسان.»
«الهی! حاضری چه جویم، ناظری چه گویم.»

شیطان در مورد ظلمهای دیگران درگذشته ممکن است در ما کدورتی نسبت به ایشان ایجاد کند و اگر ذره ای کینه و کدورت در کسی باشد امکان رشد نخواهد داشت.