به نماز بست قامت، که نهد به عرش پا را
به خدا علی نبیند، به نماز جز خدا را
به نماز آخرینش، چه گذشت من ندانم
که ندای دعوت آمد، شه ملک لافتی را
همه اهل بیت عصمت، زسرا برون دویدند
ابتا و واعلیا ، بنمود پر فضا را

دیشب سحر را باب محنت باز گردید
سوز و گداز مرغ شب آغاز گردید
دیشب درون سفرهٔ شب زنده داران
غم بود و ماتم بود و رنج و درد و حرمان
دیشب به منبر راز دل محراب می‌گفت
از صبح خونین گل مهتاب می‌گفت
دیشب در و دیوار کوفه داد می‌زد
فریاد از بی‌رحمی بیداد می‌زد
دیشب علی در عرش اعلی سیر می‌کرد
آهنگ رفتن از دیار غیر می‌کرد
دیشب فضا را غرق سوز و ساز می‌کرد
گه دیده را می‌بست و گاهی باز می‌کرد
دیشب قرارش هم عنان درد می‌شد
رخسارهٔ با خون خزابش زرد می‌شد
دیشب حسن بر هم کف افسوس می‌زد
بر صورت خونین بابا بوس می‌زد
دیشب حسینش همچو باران اشک می‌ریخت
کز اشک او از چشم گردون رشگ می ‌ریخت

اللهم العن قتلة امیرالمومنیــــــــن علیه السلام

یادت باشد…

ای انسان؛

یادت باشد…

اگر وارد دوزخ شدی،از
“” تلخـــی عذاب"”
به خدا شکایت نکن

این همان
“"شــیرینی گناهی"”
است که در دنیا از آن لذت میبردی …
پرسيدند:

آيا آدم گناهڪار هم مےتواند امام زمانش را ببيند؟

جواب دادند :

شمر هم امام زمانش را ديد!

اما نشناخٺ…

اللهم عرفني حجتڪ ….
مولای من!!یوسف زیبای زهرا!!!

شنیده ام از ما دلتنگ ترے براے آمدنت..
شنیده ام دل نگرانِ مایے..
شنیده ام گریہ مے کنے براے ما..
کے تمام مے شود..
غروب هایے ک “دلِ” ما “گیرِ” دلتنگے ات است آقا؟؟

اللهم عجل فرج مولانا و امامنا صاحب العصر و الزمان(عج)

الَمی گفت علی
غرق غمی گفت علی
يونس اندر شكم حوت همی گفت علی
شاپرك گفت علی
باغ فدك گفت علی
صدو ده بار نمكدان به نمك گفت علی
كم كَمَك گفت علی
خواست كمك گفت علی
مستجار آه زد و خورد ترك گفت علی
جسم و تن گفت علی
عقل و بدن گفت علی
روح در موقع ايجاد شدن گفت علی

خون فشان گفت علی
نعره كشان گفت علی
ذوالفقار عين تبر سينه دران گفت علی
روزها گفت علی
صبح و مسا گفت علی
شيعه افتاد زپا ، خواست ز جا گفت علی
گل ما گفت علی
حاصل ما گفت علی
خاكْ گِل،گِلْ گُلُ گلْ دِلْ ، دل ما گفت علی
چه يلی گفت علی
ابن ولی گفت علی
جنگ تا تنگ شد عباس علی گفت علی
كربلا گفت علی
خون خدا گفت علی
چيست نام پسران تو شها ؟ گفت علی
مصطفی گفت علی
غار حرا گفت علی
شب معراج، محمد به خدا گفت علی
ايليا گفت علی
كهف وَری گفت علی
من همانم كه خداوند مرا گفت علی
هر كسی گفت علی
خوش نفسی گفت علی
صبرِايوب كم آورد و بسی گفت علی
بحر و بر گفت علی
رمل و حجر گفت علی
كوه با ناقه صالح چقدر گفت علی
الَمی گفت علی
غرق غمی گفت علی
يونس اندر شكم حوت همی گفت علی
آب و گل گفت علی
بحر خجل گفت علی
نوح رد شد ز خطر بس كه به دل گفت علی

کیست حیدر؟،شورش این سینه هاست
کیست حیدر؟،عشق ازدیرینه هاست
کیست حیدر؟،پاکی آئینه هاست
کیست حیدر؟،گردش آدینه هاست
کیست حیدر؟،قلب عالم راشعف
کیست حیدر؟،پادشاه لوکشف
کیست حیدر؟،دست حق دردست او
کیست حیدر؟،راه حق بنبست او
کیست حیدر؟،هست من ازهست او
کیست حیدر؟،می فروشان مست او
کیست حیدر؟،هستی جان من است
کیست حیدر؟،کُل ایمان من است
کیست حیدر؟،شیرشیران عرب
کیست حیدر؟،سروری عالی نسب
کیست حیدر؟،آدمی راتاب وتب
کیست حیدر؟،نور ِتاریکی ِشب
کیست حیدر؟،غم گسارروح وجان
کیست حیدر؟، مقتدای شیعیان
کیست حیدر؟،اوکه دارد ذوالفقار
کیست حیدر؟،لشکری رابیقرار
کیست حیدر؟،راد مرد تکسوار
کیست حیدر؟،درره حق جان نثار
کیست حیدر؟،اوکه غوغامی کند
کیست حیدر؟،کفر رسوا می کند
کیست حیدر؟،دررکابش بوذراست
کیست حیدر؟،درکنارش قنبراست
کیست حیدر؟،دشمن اواَبتراست
کیست حیدر؟،جایگاه اش منبراست
کیست حیدر؟،یک شَه والامقام
کیست حیدر؟،ازخدا براو سلام
کیست حیدر؟،فاتح خیبر بُود
کیست حیدر؟،اوکه یک صفدربُود
کیست حیدر؟،یار ِپیغمبر بُود
کیست حیدر؟،حجت داوربُود
کیست حیدر؟،افتخارخالق است
کیست حیدر؟،سربدار خالق است
کیست حیدر؟،اوکه سِرالله است

هارون موسی…

موسی، رسول بود و
هارون: علی (ع)!
و در زمانه ای دیگر
از عصر مردمان عهد شکن،
تاریخ
دوباره تکرار شد.

عهد شکنان
موسی (ع) را احاطه کرده بودند.
نه اینکه در دلشان غوغای گوساله پرستی نبود؛
منتظر بودند نبی عرصه را خالی کند
تا از خدای جدید رونمایی کنند.

و موسی(ع) برای ملاقات خدا رفت؛
رفت
در حالیکه فاطمه س را،
میان دستان هارون،
به امانت سپرده بود.

و هارون را
خواند
که:
«در ميان قوم من جانشينم باش و اصلاحگری کن و راه فسادگران را نپیما» (2)
و رفت
در حالی که نگاهش به پشت سر مانده بود.

و هارون،
میان قوم
تنها ماند.
حتی وقتی گوساله پرستان،
به خانواده اش هجوم آوردند و
خانه اش را به آتش کشیدند
شمشیر را غلاف کرد.

حتی وقتی او را دست بسته
در کوچه ها می کشیدند،
حتی وقتی شمشیر بر سرش نهادند
که «بگو گوساله خدا و سامری رسول اوست!»
دم نزد.

انگار،
این بار
کسی در کوچه های مدینه به موسی می گفت:
«اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزى نمانده بود كه مرا بكشند» (3)

هارون،
در غار تنهایی خویش
ده فرمان موسی را
بر پوست نوشت.
ولی هیچ کس،
فرمان های موسی را
به یاد نمی آورد؛
چرا که گوشها
پر از آواز گوساله ی سامری بود.

هارون فریاد زد:
«اى قوم من! شما با این گوساله مورد آزمايش قرار گرفته‏ايد و پروردگار شما [خداى] رحمان است پس مرا پيروى كنيد و فرمان مرا پذيرا باشيد.» (4)
و همدمش
چاه
شد.

هارون،
سالها بر کوه طور
فریاد «خدای ما، خدای یکتاست» سر داد
و فرمانهای موسی را – که کسی گوش نمی داد- عمل کرد.
او حتی،
خودش را برای آنکه یتیمی را از یاد برده بود،
با آتش تنور ترساند.

و وقتی هارون را کشتند
بر منابر خود
گفتند هارون، موسایی نبود!
و او را به جرم اهانت به گوساله های طلایی
لعنت کردند.

این قوم،
لیاقت هارون را نداشتند.
این شد
که صدای هارون
دیگر در کوچه های کوفه نپیچید…

«سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ» (5)

————————-
1. با نگاهی ادبی به حدیث منزلت. رسول خدا (ص) که به حضرت علی (ع) فرمودند: «آیا راضی نمی­شوی به این که جایگاه تو نسبت به من مانند جایگاه هارون به موسی باشد الا این که بعد از من پیامبری نیست» (الکافی ج: 8 ص: 106)
2. سوره ی اعراف، آیه ی 142
3. سوره ی طه، آیه ی 94
4. سوره ی اعراف، آیه ی 150
5. سوره ی صافات، آیه ی 120

من کویرم لب من تشنه ی باران علی ست
این لب تشنه ی پر شور، غزلخوان علی ست
این که گسترده تر از وسعت آفاق شده است
به یقین سفره ی گسترده ی دامان علی ست
منّت نان و نمک نیست سر سفره ی او
پس خوشا آن که در این دنیا مهمان علی ست
آتش اشکی اگر در غزلم شعله ور است
بی گمان قطره ای از درد فراوان علی ست
لحظه ای پرتو حسنش ز تجلی دم زد
که جهان، آینه در آینه حیران علی ست
کعبه یکبار دهان را به سخن وا کرده است
تا بدانیم کلید در این خانه علی ست
از دم صبح ازل نام علی را می خواند
دل که تا شام ابد دست به دامان علی ست

گفتم امروز که روز غم مولاست

عجب   پس چرا این دل من در هوس کرب وبلاست  

روزها را که شمردم دیدم ۱۱۰ روز دگر “عاشوراست “.  

السلام علی الحسین

و علی علی ابن الحسین

و علی اولاد الحسین 

و علی اصحاب الحسین

فرق مراتوطاقت ديدن نداشتي
هجده سربريده ببيني چه ميكني

اينجاهمه به گريه ى توگريه ميكنند
خنده به اشك ديده ببینی چه ميكني

خون ريزد ازشكاف سرم خون جگر شدى
جسمى بخون تپيده ببينى چه ميكنى

تويكسره به چشم پدربوسه ميزنى
تيرى درون ديده ببينى چه ميكنى

وقتى كه ميرسد زشريعه،حسين را
باقامتى خميده ببينى چه ميكنى

طفلان دربدر به بيابان كربلا
چون آهوى رميده ببينى چه ميكنى

يك ضربه زد به فرق سرم راحتم نمود
توقتل صبر،ديده؟،ببينى چه ميكنى

من پيكرم به غيرسرم لطمه ايى نديد
جسمي گلوبريده ببينی چه می کنی .یازینب..