ای نبض زمان،،،،
زمانه دلگیرشدست
برگرد…
ظهورتان کمی دیرشدست
سردارسپاه عشق ،،،
فرمانده ما
سربازخراسانی تان پیرشدست…

…یازهرا (س) ………..

دیشب سه غزل نذرِ تو کردم که بیایی
چشمم به رَهِ عاطفه خشکید ؛ کجایی؟؟؟

با شِکوه ی من، چهره ی آدینه تَرَک خورد
از سوی تو اما نه تبسم ؛ نه نِدایی!!

از بس که در اندیشه ی تو شعله کشیدم
خاکسترِ حسرت شده ام ؛ نیست دوایی؟!

آمارِ تپشهای دلم را به تو گفتم
پرونده شد اندوه من از درد جدایی!!!

سوگند به آوای صمیمانه ی نامَت
از عشق فقط قصدِ من و شعر، شمایی!!

هر فصلِ دلم بی تو ببین رنگ خزان است..
آغاز کن ای گل !! سفرِ سبزِ رهایی!!

من منتظرم ! مرحمتی لطف و نگاهی
حیف است رسد مرگِ من اما تو نیایی!!!

اللهم عجل لولیک الفرج



ای که هر دم دم ز مهدی میزنی
پس چرا وقت عمل جا میزنی

ای که گویی درپناه مهدی ام
مستحق یک نگاه مهدی ام

نام مهدی جان من بازیچه نیست
عاشق مهدی خدا داند که کیست

ای که اظهار إرادت میکنی
در خفا صدها جنایت میکنی

عاشق مهدی نمودار وفاست
قلب او آیینه ی مهر و صفاست

نام مهدی ز هر نامی نکوست
دوستی با او جواز آبروست

مانه اندر عشق بازی جاهلیم
ما برای عشق حرمت قائلیم

هرکسی چشم انتظارمهدی است
بی تکلف ریزه خوار مهدی است

دل گلستان است و مهدی یاس اوست
صد میخانه زنده از انفاس اوست

الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج

مهدیم من!

که مرا گرمی بازاری نیست،

بهتر از یوسفم وهیچ خریداری نیست!

همه گویند که در حسرت دیدار منند!

لیک در گفته این طایفه کرداری نیست،

ای که دائم به دعایی که بینی رخ من،

تا که خالص نشوی،با تو مرا کاری نیست.

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان!
قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به این نوشته بگویید «داستان»

من خسته ام از آتش و از خاک، از زمین
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان!

آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کویر
باران بیار و باز بباران از آسمان

اهل بهشت یا که جهنم؟ خودت بگو!
آقا اجازه! ما که نه در این و نه در آن!

«یک پای در جهنم و یک پای در بهشت»
یا زیر دستهای نجیب تو در امان!

آقا اجازه!…………………………..

باشد! صبور می شوم اما تو لااقل
دستی برای من بده از دورها تکان…

آقا اجازه! خسته‌ام از این همه فریب
از های و هوی مردم این شهر نانجیب

آقا اجازه! پنجره‌ها سنگ گشته‌اند
دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب

آقا اجازه! باز به من طعنه می‌زنند
عاشق ندیده‌های پر از نفرت رقیب

«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می‌کنند
«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب

آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود
«آدم» نمی‌شویم! بیا: ماجرای «سیب»!

باشد! سکوت می‌کنم اما خودت ببین … !
آقا اجازه! منتظرند اینهمه غریب ….

حجت الاسلام پناهیان { کارشناس مسائل مهدویت } : باور کنیم کاری که با دعا می شود کرد با لشگر و نیروهای رزمنده نمی شود انجام داد…. مخصوصا اینکه یک خبر مهمی که وجود دارد این است که شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان امسال، بنابر تقویم شب جمعه است. بسیاری از علائم دارند به ما می گویند که مقداری حواسمان را جمع کنیم. واقعا یک شب بنشینیم برنامه ریزی کنیم که اگر ظهور نزدیک است، من دارم چکار می کنم؟….. واقعا اگر امسال، سال آینده بخواهد اتفاقی رخ دهد ما چکاره ایم؟؟؟ یک بار بنشینیم فکر کنیم و آمادگی مان را برای ظهور بررسی کنیم. برای این آمادگی نیز هیچ راهی جز دعا نداریم. از هم اکنون برای شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان که بناست در آسمان منادی ندا سر دهد و ما را برای ظهورآماده کند، خودمان را آماده کنیم.

هر چه جلوتر می رویم، انکار نزدیک بودن ظهور سخت تر از گذشته می شود؛ دلائل ظهور دارند ما را محاصره می کنند. علائم دارند خودشان را نشان می دهند، علائم بسیار آشکار هستند. اشارات و تصریحات روایات فراوانی در این باره وجود دارد. اگر این همه آمادگی که در منطقه بوجود آمده دلیل بر نزدیکی ظهور نیست، حداقل باید در روایات ذکر می شد که یک بار همه ی علائم ظهور تا حدی خودشان را نشان می دهند ولی ظهور رخ نخواهد داد؛ کما اینکه درباره سفیانی چنین روایتی وجود دارد که سفیانی اول و سفیانی دوم داریم. �

اگر یک جریان سفاکی در منطقه ظهور کند و خونریزی کند مردم می گویند آیا این همان سفیانی است، بعد به روایات مراجعه می کنیم. من حالا نمی گویم سفیانی اولی که در روایات آمده، قبلاً به چه چیزی تطبیق داده شده و حالا خیلی ها منتظر سفیانی دوم هستند. شاید اینگونه باشد، بنده در حد احتمال دارم بیان می کنم ولی این احتمال ها احتمال هایی نیستند که به سادگی بتوان از کنارشان عبور کرد. بنده تصور می کنم که ما الان در شرایطی شبیه بدر، اُحد و یا خندق نیستیم؛ موقعیت امروز ما شبیه «حُنین» است. حُنین تنها نبردی بود که مسلمان ها تعدادشان از غیر مسلمان ها بیشتر بود . باور کنیم که تعداد ما الان بیشتر است و هیچ زمانی به این اندازه نبوده ایم. مردمان یمن را نگاه کنید که تعدادشان چقدر از متجاوزان بیشتر است. با جنگ 33 روزه لبنان خیلی متفاوت است. امکان کمک رسانی خیلی از غزه بهتر است. من نمی دانم ما چرا روز به روز
داریم جلو می رویم. خب حالا که ما تعدادمان بیشتر است یعنی جبهه حق تعدادش بیشتر است، مبادا مانند حنین بشود که توکل نکردند و شکست خوردند…. ما الان در آن شرایط هستیم و نیاز به دعا داریم……

بیایید با دعا اسلام را یاری کنیم. شاید در یکی از جلسات دعا دلمان آنچنان به سوز و گداز در بیاید که خدا ما را لایق قرار بدهد و از ما هم کمک بگیرد…. آخرالزمان به طریقی سخت گیری بیشتر می شود و به یک طریقی سهل گیری بیشتر می شود؛ � کسانی که فکرش را نمی کنید می روند خط مقدم و کسانی که از آنها توقع دارید جا می مانند…. من نمی دانم چطور، ولی بروید در خانه خدا التماس کنی

استاد رائفی پور عاجزانه میخواهم احیا شب نیمه شعبان را جدی بگیرید، فقط به دو قصد : اول گریه و استغفار از گناهان، دوم طلب تعجیل فرج مولایمان

مرحوم آيت الله مجتهدي تهراني (رحمة الله علیه) می فرمودند : يک روز ، پس از اقامه نماز پشت سرآيت الله مدني، ديدم که ايشان شديدا دارند گريه مي‌کنند رفتم پيش آيت الله مدني وگفتم: ببخشيد، اتفاقي افتاده که اين طور شما به گريه افتاده‌ايد؟ ايشان فرمودند:يک لحظه، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را ديدم که به پشت سرمن اشاره نموده وفرمودند: « آقاي مدني! نگاه کن! شيعيان من بعد از نماز، سريع مي‌روند دنبال کار خودشان و هيچکدام براي فرج من دعا نمي‌کنند. انگارنه انگار که امام زمانشان غايب است!» ومن ازگلايه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به گريه افتادم.

( کتاب مهربان‌تر از مادر ، حسن محمودی ، انتشارات مسجد مقدس جمکران)