سوال:  آیا چت کردن با «نامحرم» حرام است
 برخی مراجع در خصوص چت[با نامحرم] فتوا به حرمت داده و گفته اند: با توجه به اینکه ارتباط و نامه نگاری دختر و پسر نامحرم، چه از طریق شبکه اینترنت و چت، چه از راهای دیگر غالباً منشأ فساد است، جایز نیست.
  چت کردن با نامحرم بدون ضرورت اشکال دارد و گناه است
 اکثر مراجع به صورت یک حکم کلی فرموده اند:
 چت کردن همانند دیگر صورت های صحبت کردن زن و مرد یا دختر و پسر نا محرم، اگر مفسده‏اى نداشته باشد و خوف وقوع در حرام نباشد و از روى شهوت صورت نگیرد، اشکالى ندارد.
 آیت الله مکارم: با توجّه به این که این گونه ارتباط ها غالباً منشأ مفاسدى مى‏شود، جایز نیست.
 آیت الله خامنه ای: چت کردن با نامحرم، در صورتی که نیاز و ضرورت در بین باشد و ارتباط چَت بدون قصد لذت و بدون حرف های تحریک کننده و به مقدار ضرورت باشد، اشکال ندارد. اگر ارتباط با قصد لذت جنسی باشد و یا حرف های تحریک کننده گفته شود و یا مفسده ای ایجاد کند، حرام است.
 هم چنین ارتباط عادی با نامحرم درصورتی که ضرورت در بین نباشد، با توجه به این که هر نوع ارتباط «دختر و پسر» نامحرم، چه از طریق شبکه اینترنت و چت و چه از راهای دیگر غالبا منشأ فساد است، جایز نیست.
 تجربه های مکرر نشان داده که رابطه های دختران و پسران دام های شیطان است و پیامد های منفی دارد. هم چنین صحبت کردن های غیر ضروری با نامحرم از مناسب ترین جایگاه های نفوذ شیطان است. ممکن است ناخود آگاه انسان را به روابط غیر اخلاقی سوق دهد.
 مرحوم «آیت الله بهجت»: با توجه به این که ارتباط دختر و پسر نامحرم، بدون ضرورت چه از طریق تلفن، موبایل یا از طریق شبکه اینترنت و چت و چه از راهای دیگر باشد، غالبا منشأ فساد است و جایز نیست. و اگر صحبت ها تحریک کننده باشد، حرام است.
 تجربه های مکرر نشان داده که رابطه ی بین دختران و پسران از دام های شیطان است و پیامد های منفی هم دارد. هم چنین صحبت کردن های غیر ضروری با نامحرم از مناسب ترین جایگاه های نفوذ شیطان است. ممکن است ناخودآگاه انسان را به روابط غیر اخلاقی سوق دهد.
 البته اگر برای ارتباط و صحبت کردن با نامحرم ضرورتی در بین باشد، مانند: سؤال کردن مسائل شرعی از نامحرم و امثال این مورد و قصد لذت و شهوت هم در بین نباشد و مفسده هم نداشته باشد، اشکال ندارد؛ ولی به شرط آن که این نوع ارتباط نیز دوام دار نباشد.
——————

ابروی تاتو شده را باید از نامحرم بپوشانیم؟

با توجّه به اين كه تاتو (همانند خالكوبي قديم) با رنگي هماهنگ چشم و لب، براي شكل دادن ابرو، ايجاد سايه اطراف چشم و خط اطراف لب به عنوان زينت و آرايش دائمي خالكوبي مي‌شود، لطفاً بفرماييد: الف) حكم اين نوع خالكوبي چيست؟ و آيا زينت محسوب مي‌شود؟ ب) عمل تاتو براي شخصي كه آن را انجام مي‌دهد و نيز براي شخصي كه تاتو بر روي او انجام مي‌گيرد؛چه حكمي دارد؟
طبق نظر برخی از مراجع عظام تقلید:

امام خامنه ای: الف و ب) خالكوبي في نفسه اشكال ندارد و اگر زينت محسوب مي‌شود بايد از نامحرم پوشانده شود و تشخيص زينت موكول به نظر عرف است.

آیت الله العظمی مکارم شیرازی: الف و ب) چنانچه آرايش غليظي محسوب نشود اشكالي ندارد در غير اينصورت براي انجام دهنده و شخصي كه تاتو بر روي او انجام مي‌گيرد اشكال دارد.

آیت الله العظمی بهجت: الف) زينت است و بايد از نامحرم پوشانده شود. ب) اگر نمي‌پوشاند انجام ندهد.

آیت الله العظمی مدنی تبریزی: الف)درصورتيكه پوست روي آن را بپوشاند و نقش اسماء محترمات نباشد اشكال ندارد ولو زينت باشد. البته اگر بانوان اين زينت را انجام دهند بايد از نامحرم بپوشانند. ب) در صورتيكه زن باشد يا مردي كه انجام مي‌دهد محرم باشد و شرائط فوق رعايت شود اشكال ندارد.

آیت الله العظمی حسینی سیستانی: الف) اگر عرفاً زينت حساب شود بايد از نامحرم بپوشاند. ب) اشكال ندارد. حكم تاتو(نوعي خالكوبي ابرو)چيست؟. ج) اگر خال زير پوست باشد اشكال ندارد.

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی: الف) في نفسه مانعي ندارد لكن برزن لازم است خود را از نامحرم بپوشاند و زينت است ب) في نفسه مانعي ندارد و اجرت در قبال آن نيز بي اشكال است.

آیت الله العظمی فاضل لنکرانی: الف) بلي زينت محسوب مي‌شود. في نفسه اشكالي ندارد. ولي چون زينت محسوب مي شود بايد از نامحرم پوشانده شود.

آیت الله العظمی نوری همدانی: اگر جلب توجه کند نگاه به آن حرام است و اگر جلب توجه نکند نگاه به آن بدون ريبه و تلذذ، اشکال ندارد و انجام آن اگر برای ارائه به نامحرم نباشد مانعی ندارد.

آیت الله العظمی وحید خراسانی: الف) چنانچه ضرر مهمی برای انسان نداشته باشد و مانع از رسيدن آب به پوست برای وضو و غسل نباشد مانعی ندارد ولی زينت است و بايد از نامحرم پوشانيده شود و اگر ضرر مهمی دارد يا مانع از رسيدن آب به پوست است جايز نيست. والله العالم) جواب اين سوال از قسمت الف روشن می گردد.

فلسفه حرمت ریش تراشی در قرآن و روایات

بعضی ها این سوال را مطرح می کنند که: آیا فکر نمی کنید که مساله گذاشتن ریش مربوط به زمان پیامبر است و الان دیگر لزومی ندارد؟

آیا این قدر که در این مملکت به ریش تاکید می شود به چیز دیگری هم تاکید می شود؟

اصلا چرا اسلام زدن ریش را نکوهش می کند؟

نکاتی که در جواب این پرسش باید توجه داشت
نکته اول:
آنچه مهم است «ریشه» و باطن شخص است انسان باید هم ریش داشته باشد وهم ریشه و اگر به «ریش» و ظاهر توجه می شود به جهت آن است که ظاهر نمادی از باطن باید باشد، لذا کسانی که ظاهر را می آرایند و باطن آلوده ای دارند به عنوان فریبکار و منافق معرفی می شوند این نکته هم باید توجه داشت که نباید رفتار برخی نالایقان، ما را از رعایت برخی احکام منصرف کند.
از سوی دیگر باید دانست قلب پاک با حفظ ظاهر، مصونیت بیشتر پیدا می کند. بهترین دلیل بر درستی این مطلب، سیره و روش تمامی پیامبران و امامان و اولیای خداست که علاوه بر این که به ریشه و باطن توجه داشتند ظاهر را نیز مطابق احکام شریعت رعایت می کردند.
و اما دلایلی که آورده اند برای حرمت ریش تراشی
دلیل اول :
این است که اهل ایمان می دانند که هر آنچه از ناحیه پروردگارش دستور داده شده و هر حکمی که از ناحیه وی صادر گردیده حتما دارای مصلحتی است اگر چه ما علت واقعی آن را ندانیم
چیزی که لازم است گفته شود درباره فلسفه احکام علاوه بر منافع و ضررهای مادی و جسمی باید به آثار مثبت و منفی آن بر «روح و معنویت» انسان توجه کرد و گذشته از جنبه فردی باید به تأثیر آن در اجتماع نیز توجه کرد
دلیل دوم :
با استفاده از آیات و روایات
در سوره نساء آیه 119 می خوانیم که:
(وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ) آنها را به تغییر آفرینش خداوند وادار خواهم کرد(نساء آیه 119)
درست است که این آیه به این تفسیر شده است که این جمله اشاره به آن است که خداوند در نهاد اولی انسان توحید و یکتاپرستی و هر گونه صفت و خوی پسندیده‏ای را قرار داده است ولی وسوسه‏های شیطانی و هوی و هوسها انسان را از این مسیر صحیح منحرف میسازد و به بیراهه‏ها می‏کشاند
ولی بعضی از علماء به این آیه استلال کرده اند که تراشیدن ریش نیز تغییر خلقت الهی است و تغییر خلقت الهی حرام است الا آنجایی که دلیلی بر جواز آن داشته باشیم (مصباح الفقاهه ج 1ص 257)
«
و همچنین در تفسیر این آیه (و اذا ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن» (به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود) [بقره 124]

از حضرت امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند:
وقتی خداوند حضرت ابراهیم علیه السلام را خوب مورد امتحان قرار داد به اینکه فرزندش اسماعیل را ذبح کند، حضرت ابراهیم علیه السلام پس از بیدار شدن تصمیم بر ذبح فرزند خویش گرفت و پروردگار هم به جهت پاداش حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود:
ما تو را امام بر مردم قرار دادیم و سپس «حنیفیت» یعنی پاکیزگی که ده چیز پاک است را بر او نازل کرد، حضرت هم آنها را با خود آورد که تاکنون نسخ نشده و تا روز قیامت هم نسخ نخواهد شد که پنج چیز آن راجع به سر می باشد و عبارت است از:
1- گرفتن شارب (سبیل) 2- ریش گذاشتن 3- تراشیدن موی سر 4- مسواک کردن 5 - خلال نمودن.
و پنج چیز دیگر آن مربوط به بدن است که عبارتند از:
1- تراشیدن موهای زائد بدن 2- ختنه کردن 3- ناخن گرفتن 4- غسل جنابت 5- طهارت با آب. (وسائل الشیعه/ ج 1/ ص 423.)
حالا یک سوال :
از کجا معلوم که تبعیت از آیین ابراهیم واجب است
جواب :
خداوند تبارک و تعالی در سوره نحل می فرماید:
اتبع مله ابراهیم حنیفا.) نحل /123.(
ترجمه: (ای رسول ما از آئین حنیف و پاک حضرت ابراهیم علیه السلام تبعیت کن).
و یکی از احکام آئین ابراهیمی گذاشتن ریش است.
و اما روایات:
و اما در روایات امر شده به ارسال لحیه (بلند گذاشتن ریش) و زدن سبیل ها. و از تشبیه به یهود و مجوس نهی گردیده است، (وسائل الشیعه، ج 1، باب 67
در روایتی امام صادق علیه السلام فرمودند:
زمانی که انسان به حد بلوغ رسید، اگر مرد بود مو در صورت او روئیده می شود که این نشانه علامت مرد بودن و هم موجب عزت او خواهد بود.و بوسیله آن از مرحله ی کودکی و از شباهت داشتن به زنان خارج می شود و اگر زن بود در صورت او مو روئیده نمی شود تا اینکه زیبائی و طراوتی که تحریک کننده مردان است به ازدواج و در سایه ی آن تولید نسل و بقاء انسان انجام می گیرد باقی بماند.( بحار الانوار ج 3 ص 62)
از امام باقر علیه السلام روایت شده که رسول اکرم صلی الله علیه و آله لعنت کرده اند مردانی که خود را به شکل زنان و زنانی که خود را به شکل مردان در آورند( بحار الانوار/ ج 100/ ص 256/ ح1.)

عید سعید فطر بر شما مبارک

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است ، سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد . . .

عید فطر آمد كه ساقی عاشقان را جام داد
عاشقان تشنه را از جام وحدت كام داد

بعد چندی لب فروبستن ز اكل و شرب، دوست
سفره ای گسترد از احسان و بار عام داد

تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار
ساقی از راه وفا، كام دل ناكام داد

خلعتی از تار و پود نور بر اندام جان
حضرت جانان ز لطف بیكران انعام داد

جانب میخانه بشتابید ای میخوارگان
كاین زمان پیر مغان، اصحاب را پیغام داد

حیف، رفت آن ماه و صد شكر آمد این عید سعید
دست ساقی باز می بوسم كه ما را جام داد

لب فرو بستید از نوشیدنی گر چند گاه
از خم وحدت شما را باده ی گلفام داد

دست افشان، پایكوبان جانب ساقی روید
چون كه عیدی باده ی جانبخش آن خوشنام داد

خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الراحمین

خداحافظ ماه لحظه های افطار و سحر

خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت

خداحافظ ماه شب های نورانی قدر . . .

عید اولیاءالله مبارک.

عید است و دلم خانه ویرانه، بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه، بیا
یک ماه تمام مهیمانت بودیم
یک روز به مهمانی این خانه بیا

عید سعید فطر مبارک

عید سعید فطر مبارک

بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

هلال ماه به دور قدح اشارت کرد

ثواب روزه و حج قبول آن کسی برد

که خاک میکده عشق را زیارت کرد . . .