اي كه راحت مي تواني از زليخا بگذري
مي شود از زشتي ما نيز زيبا بگذري
.
يوسف از جرم برادرهاي دل سنگش گذشت
تو نمي خواهي خداي يوسف از ما بگذري
.
قهر حق توست اما عفو شأن رحمت است
حال خود داني كه بايد نگذري يا بگذري
.
در قيامت كه شفاعت هست آيا مي شود
پيش از آنكه پر شود پيمانه ما بگذري
.
گفتم اين امواج غرقم مي كند،گفتي برو
با عصاي گريه ات بايد ز دريا بگذري
.
معصيت راه مرا از شش جهت بسته ولي
پاي شش گوشه صدايت مي زنم تا بگذري
.
.
محسن عرب خالقي

‏‎‏‎‏‎الهي!من نه آنم؛كه ز فیض نگهت چشم بپوشم،نه تو آنی كه گدا را ننوازي به نگاهی؛؛در اگر باز نگردد،نروم باز به جایی؛؛پشت دیوار نشینم،چو گدا بر سر راهی؛كس به غیر از تو نخواهم،چه بخواهی چه نخواهی؛باز كن در، كه جز این خانه مرا نیست پناهی؛ حلول ماه بخشودن وبخشیده شدن برشمامبارك. ‏

از عرش صدای ربنا می آید/آوای خوش خدا خدا می آید/فریاد که درهای بهشت باز کنید/میهمان خدا سوی خدا می آید
ای آنکه تویی ز سوز جانم آگاه
به درگهت آورده ام از غصه پناه
رسم است که تفحه ای بر دوست دهند
این تحفه ماست کوله باری ز گناه
التماس دعا در لحظه های قشنگ خداییتان…

با این همه گناه به دردت نمی خورم

با سیل اشک و آه به درت نمی خورم

چشمم به روی غیر شما باز باز بود

با این همه نگاه به دردت نمی خورم

حتی برای توبه دلم جای دیگراست

با این دل سیاه به دردت نمی خورم

گم گشته ام میان مسیر گناه ها

برگشته ام به راه به دردت نمی خورم؟

در اوج معصیت دل من خوش به گریه است

اشکم برای شاه به دردت نمی خورد؟

من آن گدای خیره سر بزم روضه ام

دل کرده ام تباه به دردت نمی خورم؟

پیراهن سیاه عزای حسین هست

گرآورم گواه به دردت نمی خورد؟

من پای بسته غم ارباب بی سرم

افتاده ام به چاه به دردت نمی خورم؟

با این همه تباهی بی حد خدای من

این اشک گاه گاه به دردت نمی خورم؟

آری درست لایق مهدی نمی شوم

در خیل آن سپاه به دردت نمی خورم؟

اما ببین که آمده ام بین همهمه

خدایا! تو به من پوچی لذات زودگذر را آشکار نمودی. ناپایداری روزگار را نشان دادی. لذت مبارزه را چشاندی، ارزش شهادت را آموختی.

خدایا! تو را شکر می‌کنم که از پوچیها و ناپایداریها و خوشیها و قید و بندها آزادم نمودی و مرا در طوفانهای خطرناک حوادث رها کردی و در غوغای حیات در مبارزه با ظلم و کفر غرقم نمودی و مفهوم واقعی حیات را به من فهماندی. فهمیدم که سعادت و حیات درخوشی و آسایش نیست بلکه در درد و رنج و مصیبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره شهادت است.

خدایا! تو را شکر می‌کنم که اشک آفریدی که عصاره حیات انسان است آنگاه که در آتش عشق می‌سوزم، یا در شدت درد می‌گدازم یا در شوق زیبایی و ذوق عرفانی آب می‌شوم و سراپای وجودم لطف می‌شود.

خدایا! تو را شکر می‌گویم که غم و دردهای شخصی مرا که کثیف و کشنده بود از من گرفتی و غم و دردهای خدایی دادی که زیبا و متعادل بود.

خدایا! تو را شکر می‌کنم که غم را آفریدی و بندگان مخلص خود را با آتش آن گداختی.خدایا دل غم زده و دردمندم آرزوی آزادی می‌کند و روح پژمرده ام خواهش پرواز دارد.
خدایا! پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گر ساز تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دورنکند.

… خدایا!
به من،
توفیقِ تلاش، در شکست،
صبر، در نومیدی،
رفتن، بی‌ همراه،
جهاد، بی سلاح،
کار، بی پاداش،
فداکاری، در سکوت،
دین، بی دنیا،
مذهب، بی عوام،
عظمت، بی نام،
خدمت، بی نان،
ایمان، بی ریا،
خوبی، بی نمود،
گستاخی، بی خامی،
مناعت، بی غرور،
عشق، بی هوس،
تنهایی، در انبوهِ جمعیت،
و دوست داشتن، بی آنکه دوست بداند،
روزی کن…

بارالها…
از كوی تو بيرون نشود پای خيالم
نكند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی …
چه به اوجم برسانی
چه به خاكم بكشانی …
نه من آنم كه برنجم
نه تو آنی كه برانی …
نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد …
نروم باز به جايی
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهی
كس به غير از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی

)خدایا: من لذت گناه را ترک می کنم در مقابل تو تحریم لذت مناجات

را از من بردار . . .

۲) خدایا: من کسانی را که تو دوسـتـشان نداری را ترک می کنم و در

مقابل تو لذت با خود بودن را به من بده . . .

۳) خدایا: من پناهگاه شیـطان را ترک می کنم و در مقابـل تو پنـاهـگاه

امن خودت را به من بده . . .

امشب شب اول مذاکره است خـدایا بـرای شفاف سازی گام اول را من

بر می دارم و سانترفیـوژهای گناه را که شیطان در وجودم برپا کرده

یکی یکی و با کـمک تو از کار می اندازم هـسته درونی ام را خودت

غنی سازی کن …

لذت با تو بودن حق مسلم ماست!