بارالها…
از كوی تو بيرون نشود پای خيالم
نكند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی …
چه به اوجم برسانی
چه به خاكم بكشانی …
نه من آنم كه برنجم
نه تو آنی كه برانی …
نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد …
نروم باز به جايی
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهی
كس به غير از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی

(وقتی چترت خداست)
بگذار ابر سرنوشت هر چقدر میخواهد ببارد.

(وقتی دلت با خداست)
بگذار هر کس میخواهد دلت را بشکند.

(وقتی توکلت با خداست)
بگذار هر چقدر میخواهند با تو بی انصافی کنند.

(وقتی امیدت با خداست)
بگذار هر چقدر میخواهند نا امیدت کنند.

(وقتی یارت خداست)
بگذار هر چقدر میخواهند نا رفیق شوند.

(همیشه با خدا بمان. )
چتر پروردگار، بزرگترین چتر دنیاست.

بارالها…
از كوی تو بیرون نشود
پای خیالم
نكند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی…
چه به اوجم برسانی
چه به خاكم بكشانی…
نه من آنم كه برنجم
نه تو آنی كه برانی..
نه من آنم كه ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد…
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
كس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز كن در كه جز این
خانه مرا نیست پناهی

من چُنینم که می بینی و تو چنانی که می دانی..

با کردار زشتم، طالب بهشتم، با آن که نکِشتم و دانه ای نهشتم، جز آنکه حُبّ تو را به دل سرشتم.

الهی!

اگرپستم، بنده ی توهستم

دلم را به رحمت تو بسته ام، وحالا در انتظار کرمت نِشسته ام.

اگر ناقابلم، به درگاره تو سائلم و اگر بی حاصلم، به تقصیر و قصور خود قائلم و اگر جاهلم، به تو مایل و اگر منع نمایی به جاست و در این باب چون و چرا گفتنِ من خطا است.

امر، دست توست و جمیع مطالب پای بست تو است…

حلقه کوبِ باب کرمت و گدای در خانه ات..

حاجت دارد و به غیر از این درگاه، جایی سراغ ندارد و پیوسته تخم امید در مزرع دل می کارد ؛

تو میدانی و رحمت بی نهایتت…

خدایا! "عقیده" مرا از دست "عقده ام" مصون بدار.

خدایا! به من قدرت تحمل عقیده "مخالف" ارزانى کن.
خدایا! رشد علمى و عقلى مرا از فضیلت "تعصب" و "احساس" و "اشراق" محروم نساز.

خدایا! مرا همواره آگاه و هوشیار دار، تا پیش از شناختن "درست " و "کامل" کسى یا فکرى مثبت یا منفى قضاوت نکنم.

خدایا! توفیق ده جهل آمیخته با خودخواهى و حسد، مرا، رایگان، ابزار قتاله دشمن براى حمله به دوست، نسازد… وقت زیبایتان بخیر وبابرکت.

خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان.
گاه شکرگزارم، و گاهی درحال گله کردن.
گاه بنده ی توام، و گاهی بنده ی خویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام،
بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه ی طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم؛
و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در برگرفته است…
معبود آزاده ام!
بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را… از هم جدا كن!
مرا به آغوش خویش دعوت كن! که تشنه ترینم به آن…
تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش…
به حق خدایی همیشه پایدارت!
الهی آمین…

خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان.
گاه شکرگزارم، و گاهی درحال گله کردن.
گاه بنده ی توام، و گاهی بنده ی خویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام،
بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه ی طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم؛
و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در برگرفته است…
معبود آزاده ام!
بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را… از هم جدا كن!
مرا به آغوش خویش دعوت كن! که تشنه ترینم به آن…
تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش…
به حق خدایی همیشه پایدارت!
الهی آمین…

دلم از همه که میگیرد! "مُجیر" را باز می کنم "سُبحانَکَ یا اللهُ،تَعالَیتَ یا رَحمنُ، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"

کم کم، معصیت هایم از ذهنم عبور می کند
اشک،اشک
دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم، وقتی به صد رسید نخ را گره میزنم، شروع می کنم:استغفرالله ربی و اتوب علیه

اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟

تو نگاهم کردی، گناه کردم!
گفتی توبه کن، نکردم!
گفته بودی"شما را نیافریدم مگر برای عبادت"
اما من تمام برنامه ریزی هایت را بهم زدم!
اما تو باز هم روزی ام را نبریدی!
خندیدم و شکر نگفتم!
سالم بودم و سجده نکردم!
اما بعد از هر قطره اشک شکایت کردم!
باز نگاهم کردی و خندیدی!
ناشکرتر از من نیافریدی، نه؟

"سُبحانَکَ یا سَیِّدی، تَعالَیتَ یا مَولی،اَجِرنامِنَ النارِیا مُجیر"
ای مولای من!

رقم معصیت هایم بیشتر از نعمت هایت نباشد کمتر نیس
اما تو آن بخشنده ی مهربانی
یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لهُ! یا حَبیبَ مَن لا حبیبَ لَهُ
جز خودت چه کسی رفیقم خواهد شد؟ من که جز تو کسی را ندارم!
اگر تو هم نبخشی به چه کسی پناه ببرم؟
اَللّهُمَّ اغفر�