نماز آن عبادت اسرار آمیزی است که اتصال به حقیقت آن، انسان را کامل می کند؛
نماز معجونی است همه نقص های روحی بشر را برطرف می کند و روح او را اوج و پرورش می دهد؛
نماز تنها یک عبادت آرامش بخش نیست، بلکه فکر و عقل انسان تنها در سایه آن نور می گیرد و شکوفا می شود، انس گرفتن با نماز حتی مشکلات علمی و نارسایی های فهمی انسان را بر طرف می کند،

ابن سینا که فخر دانشمندان مسلمان و فیلسوفی شهیر و پر آوازه است در خاطرات خود می نویسد:

 شب و روز جز به تحصیل علم به چیز دیگری نمی اندیشیدم و به غیر از فهمیدن به چیز دیگری توجه نداشتم، و به همین طریق پیش می رفتم، تا اینکه حقیقت هر مسئله ای برای من مسلم می شد و هرگاه در مسئله ای حیران بودم و یا نمی توانستم قضیه را بفهمم، به مسجد پناه می بردم، نماز می گزاردم و خالق هستی را ستایش می کردم، در این حال معمای من حل و مشکل برطرف میشد.