*ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ*

برگی از نهج البلاغه

امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

پس،سستی دل را با استقامت درمان کن و خواب زدگی چشمانت را با بیداری از میان بردار؛
و اطاعت خدا را بپذیر و با یاد خدا انس گیر؛
و یادآور که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه او روی به تو دارد و تو را به عفو خویش میخواند و با کرم خویش می پوشاند!؛
در حالی که تو از خدا بریده، به غیر او توجه داری…
پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا!
و چه ناتوان و بی مقداری تو، که بر عصیان او جرات داری؛
درحالی که تو را در پرتو نعمت قرار داده، و در سایه رحمت او آرمیده ای.
نه بخشش خود را از تو گرفته و نه پرده اسرار تو دریده؛ بلکه “چشم برهم زدنی،بی احسان خدا زنده نبودی”
درحالی که یا در نعمت های او غرق بودی،یا از گناهان تو پرده پوشی شد،ویا بلا و مصیبتی را از تو دور ساخته است…

پس چه فکر میکنی اگر او را اطاعت کنی!؟

به خدا سوگند..!!
اگر این رفتار میان دو نفر که در توانایی و قدرت برابر بودند وجود داشت[وتو یکی از آن دو بودی] تو نخستین کسی بودی که خود را بر زشتی اخلاق و نادرستی کردار محکوم می کردی.

بخشی از خطبه 223