پرسش: امام مهدي کدام موضوع را دليل محروم ماندن شيعيان از سعادت وجود خود دانست ؟

پاسخ: آن حضرت اتحاد در وفاداري به ولايت و امامت را مانع ملآقات و عدم ظهور دانسته‌اند. اين موضوع در يكي از نامه‌هاي امام زمان(ع) به شيخ مفيد مطرح شده است. حضرت مهدي(ع) مي‌فرمايد: «ولو ان اشياعناوفقهم الله لطاعته علي اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم لما تأخر عنهم اليمن بلقائنا و لتعجلت لهم السعاده بمشاهدتنا علي حق المعرفه و صدقها منهم بنا فما يحبسنا عنهم الا ما يتصل بنا مما نكرهه و لانؤثره منهم و الله المستعان و هو حسبنا و نعم الوكيل»؛ «اگر همه شيعيان ما ـ كه خداوند در طاعت خويش آنها را موفق بدارد ـ بر وفا به عهد و پيماني كه با ما بسته‌اند، با يكديگر متحد و يكدل مي‌شد؛ هرگز سعادت ديدار و ملآقات ما به تأخير نمي‌افتاد و ديدار و مشاهده ما ـ كه بر اساس معرفت و شناختي صادقانه است ـ به زودي براي آنان رخ مي‌داد. آنچه كه مانع مي‌شود ما بر آن طلوع كنيم اعمالي است كه ما آن را زشت مي‌شماريم و نمي‌پسنديم.
پس اگر شيعيان با ميل قلبي و رغبت، به امام زمان(ع) توجه و از اعمال نا پسند دوري كنند و به عهد و پيمان با ولايت و امامت استوار باشند، به ديدار آن حضرت و دولت كريمه او نائل خواهند شد. به طور خلاصه مي‌توان موانع ظهور و ديدار را در سه شاخصه كلي دانست:
1. عدم معرفت و شناخت واقعي ولايت و امامت؛
2. عدم استواري بر پيمان با ولايت در اعتقاد و عمل؛
3. ارتكاب اعمال ناپسند و آنچه مورد رضاي امام زمان(ع) نيست.