محدثین و علماء بر این باورند که مراد از “بقية الله” در آيه شريفه «بَقية الله خَير لَکُم ان کُنتم مُؤمِنين» [۱] حضرت مهدی (عج) است.

ممکن است اين سوال مطرح شود که مگر امام زمان (عج) در زمان رسول ‏الله ﷺ وجود داشتند و شناختی از آن حضرت بوده که چنين آيه‌‏ای نازل شده است.
بايد گفت اولا اين آيه از فرمايشات حضرت شعيب (ع) خطاب به قوم خود است.

ثانيا آن چه درباره نسبت آيه با امام مهدی (عج) وجود دارد و باعث شهرت آن در محافل و منابر نسبت به آن حضرت شده است، بحث انطباق مفهومی آيه و تطبيق يکی از مصاديق آيه بر فردی است که با تفسير آيه سازگار است.

تفسير نمونه، با عبارتی گويا «بقيةالله» را چنين معنی کرده است:
هر موجود نافعی از طرف خداوند که برای بشر باقی مانده و مايه خير و سعادت او گردد، بقيةالله محسوب مي‏شود. [۲]

از اين رو، امام زمان(عج) که وجود شريفشان مايه بيشترين خير و برکت برای جامعه بشری است، بهترين مصداق اين آيه مبارکه است.

برای کامل‌تر شدن پاسخ، خوب است به نظر يکی از دانشمندان اهل سنت نيز توجه نماييد.
شبلنجی دانشمند شافعی، روايتی را نقل کرده‏ است که:
.
«هنگامی که [مهدی] قيام کند، بر کعبه تکيه زند و ۳۱۳ تن از پيروانش نزد او گرد آيند، پس اولين چيزی که مي‏گويد، اين آيه است: «بقيةالله خير لکم ان کنتم مؤمنين».
سپس مي‏فرمايد: منم «بقيةالله» و خليفه او و حجت خدا بر شما.
پس از آن، کسي بر آن حضرت سلام نمی‌کند، مگر اين که می‌گويد: «السلام عليک يا بقية الله في ارضه»؛ سلام بر تو اي باقي گذارده خدا در زمينش. [۳]

منابع:
۱- سوره هود، آیه ۸۶
۲- تفسير نمونه، ج ۹، ص ۲۰۴.
۳- ملامحسن فيض کاشانی، تفسير صافی، ج ۲، ص ۴۶۸.