ستايش خداوندي را سزاست که شبم را به صبح آورد بي آنکه مرده يا بيمار باشم، نه دردي بر رگهاي تنم باقي، و نه به کيفر بدترين کردارم گرفتار کرد، نه بي‏فرزند و خاندان، و نه از دين رويگردان، و نه منکر پروردگارم، نه ايمانم دگرگون، و نه عقلم آشفته، و نه به عذاب امتهاي گذشته گرفتارم. در حالي صبح کردم که بنده‏اي بي‏اختيار و بر نفس خود ستمکارم. خدايا تو راست که مرا محکوم فرمايي در حالي که عذري ندارم، و توان فراهم آوردن چيزي جز آنچه که تو مي‏بخشايي ندارم، و قدرت حفظ خويش ندارم جز آن که تو مرا حفظ فرمايي.

خدايا به تو پناه مي‏برم از آنکه در سايه بي‏نيازي تو، تهيدست باشم، يا در پرتو روشنايي هدايت تو گمراه گردم، يا در پناه قدرت تو بر من ستم روا دارند، يا خوار و ذليل باشم در حالي که کار در دست تو باشد.

خدايا ما به تو پناه مي‏بريم از آنکه از فرموده تو بيرون شويم ، يا از دين تو خارج گرديم، يا هواهاي نفساني پياپي بر ما فرود آيد ، که از هدايت ارزاني‏شده از جانب تو سر باز زنيم. نهج البلاغه خطبه ۲۰۶

خدایا! عبادت نکردن‌ها و نواقص عبادات مرا ببخش به‌خاطر عُجب و غروری که پیدا نکرده‌ام،

و معصیت‌هایم را بیامرز به‌خاطر شرمندگی و تواضعی که پیدا کرده‌ام؛

خدایا‫!‬ پناهم بده به‌خاطر اینکه هیچ پناهگاهی جز تو پیدا نکرده‌ام، و مرا با همۀ بی‌لیاقتی‌هایم بپذیر به‌خاطر امید عمیقی که به تو پیدا کرده‌ام

الهي
دردهايي هست كه نمي توان گفت
و گفتني هايي هست كه هيچ قلبي محرم آن نيست
الهي
اشك هايي هست كه با هيچ دوستي نمي توان ريخت
و زخم هايي هست كه هيچ مرحمي آنرا التيام نمي بخشد
و تنهايي هايي هست كه هيچ جمعي آنرا پر نمي كند
الهي
پرسش هايي هست كه جز تو كسي قادر به پاسخ دادنش نيست
دردهايي هست كه جز تو كسي آنرا نمي گشايد
قصد هايي هست كه جز به توفيق تو ميسر نمي شود
الهي
تلاش هايي هست كه جز به مدد تو ثمر نمي بخشد
تغييراتي هست كه جز به تقدير تو ممكن نيست
و دعاهايي هست كه جز به آمين تو اجابت نمي شود
الهي فقط نيازمند نگاه توام

بارالها…
نمي دانم روحم اكنون در كدامين قطعه از الحمد تو گير كرده
و نمي دانم كه آيا نفسم به مالك يوم الدينــي تو ايمان دارد يا نه ، نمي دانم
خداي من ،
من نمي دانم كه آيا اياك نعبدهايم به اياك نستعينــهاي نمازم مي رسند يا نه
و نمي دانم تاكيدهاي اياك اياك هايم ، آخر به نعبد و نستعين ختم خواهند شد يا نه
و نمي دانم كه مرا در بحبوحه ي راه هاي پر پيچ و خم دنيا ، به صراط مستقيمـت هدايتم خواهي كرد يا نه
زيباي من ،
من نمي دانم اين روزها پايم در ركاب الذين انعمت عليهمِ تو ، سوار بر اسب توحيدم ، مي تازد يا نه
و نمي دانم كه مرا از مغضوبان و ضالين درگاهت سوا كرده اي يا نه …
و زندگي ام ،
و زندگي ام پر است ، از نمي دانم هايي كه در گوشه اتاقمان ،
گاهي هم در باغچه ي مادرم،
كنار گل هاي محمدي ،
منتظرند تا شايد معشوقشان ،
بويِ عطرِ نشاطِ جنت المأوي را برايشان به ارمغان آورند.
خداي زيباي رحمان و رحيمم ،
نمي دانم هايم را هدايت كن به مستقيم ترين صراط خودت…
آمین مهربانم

” خداوندا “

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

” بارالها “
زمين تنگ است و آسمان دلتنگ
بر من خرده نگير اگر نالانم…
من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

” خداوندا “
کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگي با ” خدا” باشم نه ناخدا

” بارالها “
به دل نگير اگر گاهي “زبانم ” ازشکرت باز مي ايستد
تقصيري ندارد
قاصر است کم ميآورد دربرابر بزرگي ات….
لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!
در دلم اما هميشه
ذکر خيرت جاريست
من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم
ممنونم که بي چون و چرا برايم ” خدايي ” ميکني….
امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند…

خدايا : پنجره اي براي
تماشا و حنجره اي براي
صدا زدن ندارم ،
اميدم به توست ،
پس بي آنکه
نامم را بپرسي و
دفترهاي ديروزم را
ورق بزنى، رحمتت را
بر همه دوستان وعزیزانم جاری فرما…..

مناجات عاشقانه
الهي ! از من آهي و از تو نگاهي . الهي ! عمري آه در بساط نداشتم و اينك جز آه در بساط ندارم . الهي ! غبطه ملايكه اي را مي خورم كه جز سجود نمي دانند ، كاش حسن از ازل تا ابد در يك سجده بود . الهي ! تا كي عبدالهوي باشم ، به عزت تو عبدالهو شدم . الهي ! سست از آن كه مست تو نيست كيست ؟

الهي ! همه اين و آن را تماشا كنند و حسن خود را ، كه عجيب تر از خود نيافت . الهي ! دل بي حضور چشم بي نور است ، اين دنيا را نمي بيند و آن ، عقبي را . الهي ! همه حيوانات را در كوه و جنگل مي بينند و حسن در شهر و ده . الهي ! هر كه شادي خواهد بخواهد ، حسن را اندوه پيوسته و دل شكسته ده . ا

لهي ! آن كه خوب را حباله اصطياد مبشرات نكرده است ، كفران نعمت گرانبهائي كرده است . الهي ! مراجعات از مهاجرت به سويت تعرب بعد از هجرت است و تويي كه نگهدار دل هايي . الهي !

آن كه در نماز جواب سلام نمي شنود ، هنوز نمازگزار نشده ، ما را با نمازگزاران بدار . الهي ! خوشا آن كه بر عهدش استوار است و همواره محو ديدار است . الهي ! آن كس تاج عزت بر سر دارد كه حلقه ارادتت را در گوش دارد و طوق عبوديت را در گردن

حسن زاده آملی

” خداوندا “

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال

اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

” بارالها “

زمين تنگ است و آسمان دلتنگ

بر من خرده نگير اگر نالانم…

من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

” خداوندا “

کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگي با ” خدا” باشم نه ناخدا

” بارالها “

به دل نگير اگر گاهي “زبانم ” ازشکرت باز مي ايستد

تقصيري ندارد

قاصر است کم ميآورد دربرابر بزرگي ات….

لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!

در دلم اما هميشه

ذکر خيرت جاريست

من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم

ممنونم که بي چون و چرا برايم ” خدايي ” ميکني….

امکان ندارد که کسی

چراغی برای دیگران

روشن کند و خودش

در تاریکی بماند…

خدايا : پنجره اي براي

تماشا و حنجره اي براي

صدا زدن ندارم ،

اميدم به توست ،

پس بي آنکه

نامم را بپرسي و

دفترهاي ديروزم را

ورق بزنى، رحمتت را

بر همه دوستان وعزیزانم جاری فرما…..

خدایـــــــــــــا …!
اگه یه روز فراموش کردم خدای ِ بزرگـــــــــــــی دارم …
تو فرامـــــــــــــوش نکن که بنده کوچیکـــــــــــــی داری …

با نوازشی و یا شاید تلنگری آرام وجودت را ،
همراهیت را ، مهربانی و بزرگی ات را برایم یاداوری کن…..