فُضَیل بن یَسار از امام صادق علیه السّلام درباره آیه شریفه «یوم ندعو کل اناس بامامهم» (1): «روزی که هر مردمی را با امامشان می خوانیم» پرسید. حضرت چنین فرمودند:

یا فُضَیلُ، اِعرِف اِمامَکَ. فَاِنَّکَ اِذا عَرَفتَ اِمامَکَ، لَم یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هذَا الاَمرُ اَو تَأَخَّرَ. وَ مَن عَرَفَ اِمامَهُ ثُمَّ ماتَ قَبلَ اَن یَقُومَ صاحِبُ هذَا الاَمرِ، کانَ بِمَنزِلَةِ مَن کانَ قاعِداً فی عَسکَرِهِ لا؛ بَل بِمَنزِلَةِ مَن قَعَدَ تَحتَ لِوائِهِ. (2)

ای فضیل، امام خود را بشناس. زیرا اگر معرفت امام خود را داشته باشی، جلو افتادن یا به تأخیر افتادن این امر (حکومت ظاهری ائمه حق) زیانی به تو نمی زند. و کسی که امام خود را بشناسد، سپس (با معرفت) قبل از آنکه صاحب این امر قیام نماید از دنیا برود، همچون کسی است که در لشکر آن حضرت بوده باشد، نه؛ بلکه (بالاتر) مانند کسی است که زیر پرچم ایشان (در میدان جنگ) نشسته باشد.
__________

1- اسراء (17)/71.
2- اصول کافی ج 1 ص 371، کتاب الحجّه، باب أنّه من عرف إمامه …، ح 2.

مهدیم من!

که مرا گرمی بازاری نیست،

بهتر از یوسفم وهیچ خریداری نیست!

همه گویند که در حسرت دیدار منند!

لیک در گفته این طایفه کرداری نیست،

ای که دائم به دعایی که بینی رخ من،

تا که خالص نشوی،با تو مرا کاری نیست.

روزگاری حاکمی اعلام کرد به هنرمندی که بتواند آرامش را در یک تابلو نقاشی بیاورد، جایزه ای نفیس خواهد داد. بسیاری از هنرمندان سعی کردند وحاکم همه تابلو های نقاشی را نگاه کرد و از میان آنهادو تابلو پسندید و تصمیم گرفت یکی از آنها را انتخاب کند.
اولی نقاشی یک دریا چه آرام بود؛ دریاچه مانند آینه ای تصویر کوههای اطرافش را نمایان میساخت، بالای دریاچه آسمانی آبی با ابرهای زیبا و سفیدبود, هر کس این نقاشی را میدید حتما آرامش را در آن می یافت.
در دومی کوههایی بودناهموار و پر صخره؛ آسمان پر از ابر های تیره، باران میبارید و رعد و برق میزد، از کنار کوه آبشاری به پایین میریخت،در این نقاشی اصلا آرامش دیده نمیشد.
اما حاکم با دقت نگاه کرد وپشت آبشار بوته ای کوچک دید که در شکاف سنگی روییده بود. در آن بوته پرنده ای لانه کرده بود ودر کنار آن آبشار خروشان وعصبانی، پرنده ای در لانه ای با آرامش نشسته بود.
حاکم نقاشی دوم را انتخاب کرد وگفت:"آرامش به معنای آن نیست که صدایی نباشد، مشکلی وجود نداشته باشد, یا کار سختی پیش رونباشد،آرامش یعنی درمیان صدا، مشکل و کار سخت,دلی آرام وجود داشته باشد…

بارالها…
از كوی تو بيرون نشود پای خيالم
نكند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی …
چه به اوجم برسانی
چه به خاكم بكشانی …
نه من آنم كه برنجم
نه تو آنی كه برانی …
نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد …
نروم باز به جايی
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهی
كس به غير از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی

زیباترین انسانهایی که دیدم…
چشم رنگی ها نبودند!!!
قد بلندها…
لب برجسته ها!!!
مو بلوندها…
هیچ کدام…
زیباترین نیستند!!!
مدلهای برندهای معروف…
زیباترین نیستند!!!
آنهایی که شبیه به ستارگان سینمای جهان اند…
زیباترین نیستند!!!
زیباترین ها…
فقط…
شبیه به حرفهایشان هستند…
و چقدر دوست داشتنی اند…
انسانهایی که…
شبیه به حرفهایشان هستند!!!
آنهایی که بوی انسانیت…
از ده متریشان…
به مشامت می رسد!!!
آنهایی که چایت…
کنارشان سرد میشود…
و…
آرامششان در وجودت…
رخنه میکند!!!
اگر در زندگیتان…
یک زیباترین دارید…
قدرش را بدانید…
آنها بسیار…
اندک اند!!!
بعضی ها چهره شان خیلی معمولیست
امّا……
آنچه در قسمت چپ سینه شان می تپد دل نیست،
اقیــــانــــوس محبّـــت است.
بعضیها تُنِ صدایشان خیلی معمولیست ،
امّا …..
سخن که میگویند، در جادوی کلامشان غرق میشوی
بعضیها قد و قامتشان معمولیست
اما…..
حضورشان طپش قلب می آورد
بعضیها خیلی معمولی هستند
امّا ….
همین معمولی بودنشان ، است که در کنارشان به ارامش میرسی

ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﯼ ﺗﺎ ﭘُﺮ ﮐﻨﯽ …
ﺗﺎ ﭘُﺮ ﮐﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ،
ﺩﻟﯽ ﺭﺍ،ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍ،ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ….
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﺗﺎ ﭘُﺮ ﮐﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯽ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﺎ ﭘُﺮ ﮐﻨﯽ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﺸﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﺎ ﭘﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯽ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ﺗﺎ ﭘﺮ ﮐﻨﯽ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﻭ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻨﯽ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﯼ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﻟﺒﺮﯾﺰﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ …
ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ
ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺪ
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭘُﺮ ﻣﯿﺸﻮﯼ
ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﭘُﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ

الصُوفيّةُ كُلُّهُم‏ مِن‏ مُخالِفينا وَ طَريقَتُهم مُغايِرةُ لِطَريقَتِنا
امام علی بن محمد الهادی علیه السلام: تمام فرقه های صوفیه مخالفین ما اهل بیت هستند و روش و طریقه و مسیر آنها مغایر با روش و طریقه و مسیر ما اهل بیت است.
سفينة البحار ج‏5 ص 200

)خدایا: من لذت گناه را ترک می کنم در مقابل تو تحریم لذت مناجات

را از من بردار . . .

۲) خدایا: من کسانی را که تو دوسـتـشان نداری را ترک می کنم و در

مقابل تو لذت با خود بودن را به من بده . . .

۳) خدایا: من پناهگاه شیـطان را ترک می کنم و در مقابـل تو پنـاهـگاه

امن خودت را به من بده . . .

امشب شب اول مذاکره است خـدایا بـرای شفاف سازی گام اول را من

بر می دارم و سانترفیـوژهای گناه را که شیطان در وجودم برپا کرده

یکی یکی و با کـمک تو از کار می اندازم هـسته درونی ام را خودت

غنی سازی کن …

لذت با تو بودن حق مسلم ماست!