#فرازهایی_از_كلام_استاد قمشه ای
   

  اگر گوهر ایمان در دل انسان نیست دیگر شادی ای نیست.

اگر آن بشارت نیست در دل انسان بیخود انسان خودش را گول میزند.

اگر آن خبر خوش نیامده انسان دلش را خوش کرده به مقام و ثروتی که از انسان خواهند گرفت
 

#چوپان_دروغگو_نگارش_جدید

یکی بود یکی نبود. غیر از خدا هیچ کس نبود. چوپانی مهربان بود که در نزدیکی دهی، گوسفندان را به چرا می برد. مردم ده که از مهربانی و خوش اخلاقی او خرسند بودند، تصمیم گرفتند که گوسفندانشان را به او بسپارند تا هر روز آنها را به چرا ببرد. او هر روز مشغول مراقبت از گوسفندان بود و مردم نیز از این کار راضی بودند. برای مدتها این وضعیت ادامه داشت و کسی شکوه ای نداشت تا اینکه …
یک روز چوپان شروع کرد به فریاد: آی گرگ آی گرگ. وقتی مردم خود را به چوپان رساندند دریافتند که گرگی آمده است و یک گوسفند را خورده است.
آنان چوپان را دلداری دادند و گفتند نگران نباشد و خدا را شکر که بقیه گله سالم است. اما از آن پس، هر چند روز یک بار چوپان فریاد میزد: “گرگ. گرگ. آی مردم، گرگ". وقتی مردم ده، سرآسیمه خود را به چوپان می رساندند می دیدند کمی دیر شده و دوباره گرگ، گوسفندی را خورده است. این وضعیت مدتها ادامه داشت و همیشه مردم دیر می رسیدند و گرگ، گوسفندی را خورده بود!

پس مردم ده تصمیم گرفتند پولهای خود را روی هم بگذارند و چند سگ گله بخرند. از وحشی ترین ها و قوی ترین سگ ها را …
چوپان نیز به آنها اطمینان داد که با خرید این سگها، دیگر هیچگاه، گوسفندی خورده نخواهد شد. اما پس از خرید سگ ها، هنوز مدت زیادی نگذشته بود که دوباره، صدای فریاد “آی گرگ، آی گرگ” چوپان به گوش رسید. مردم دویدند و خود را به گله رساندند و دیدند دوباره گوسفندی خورده شده است. ناگهان یکی از مردم، که از دیگران باهوش تر بود، به بقیه گفت: ببینید، ببینید. هنوز اجاق چوپان داغ است و استخوانهای گوشت سرخ شده و خورده شده گوسفندانمان در اطراف پراکنده است !!!
مردم که تازه متوجه شده بودند که در تمام این مدت، چوپان، دروغ می گفته است، فریاد برآوردند: آی دزد. آی دزد. چوپان دروغگو را بگیرید تا ادبش کنیم. اما ناگهان چهره مهربان و مظلوم چوپان تغییر کرد. چهره ای خشن به خود گرفت. چماق چوپانی را برداشت و به سمت مردم حمله ور شد. سگها هم که فقط از دست چوپان غذا خورده بودند و کسی را جز او صاحب خود نمی دانستند او را همراهی کردند.
 
بسیاری از مردم از چماق چوپان و بسیاری از آنها از “گاز” سگ ها زخمی شدند. دیگران نیز وقتی این وضعیت را دیدند، گریختند. در روزهای بعد که مردم برای عیادت از زخمی شدگان می رفتند به یکدیگر می گفتند: “خود کرده را تدبیر نیست". یکی از آنها پیشنهاد داد که از این پس وقتی داستان “چوپان دروغگو” را برای کودکانمان نقل می کنیم باید برای آنها توضیح دهیم که هر گاه خواستید گوسفندان، چماق، و سگ های خود را به کسی بسپارید، پیش از هر کاری در مورد درستکاری او بررسی کنید و مطمئن شوید که او دروغگو نیست.
اما معلم مدرسه که آنجا بود و حرفهای مردم را می شنید گفت: دوستان توجه کنید که ممکن است کسی نخست “راستگو” باشد ولی وقتی گوسفندان، چماق و سگ های ما را گرفت وسوسه شود و دروغگو شود. بنابراین بهتر است هیچگاه “گوسفندان"، “چماق” و “سگ های نگهبان” خود را به یک نفر نسپاریم.

نقاش مشهوری در حال نقاشی یک منظره کوهستانی بود. آن نقاشی بطور باورنکردنی زیبا بود. نقاش آنچنان غرق هیجان ناشی از نقاشی‌اش بود که ناخودآگاه در حالی که آن نقاشی را تحسین می‌کرد، چند قدم به طرف عقب رفت. نقاش هنگام عقب رفتن، پشتش را نگاه نکرد که یک قدم به لبه پرتگاه کوه فاصله دارد.

رهگذری متوجه شد که نقاش چه می‌کند. رهگذر می‌خواست فریاد بزند، اما ممکن بود نقاش به خاطر ترس غافلگیر شود و یک قدم به عقب برود و سقوط کند. رهگذر به سرعت یک از قلموهای نقاش را برداشت و روی آن نقاشی زیبا را خط خطی کرد. نقاش که این صحنه را دید با سرعت و عصبانیت تمام جلو آمد تا آن رهگذر را بزند. اما رهگذر تمام جریان را که شاهدش بود برای نقاش تعریف کرد و توضیح داد که چگونه امکان داشت از کوه به پایین سقوط کند.

گاهی اوقات در زندگی ما مشکلات و ناخوشایندی هایی پیش می آید که به ظاهر بسیار ناراحت کننده هستند، اما اندکی صبر و گذر زمان به ما اثبات می کند که آن ناخوشایندی ها در واقع به نفع ما و زندگیمان بوده است. همیشه از خط خطی شدن نقاشی ها و آرزوهایمان ناراحت نباشیم.
 

آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﮑﻦ…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺑﺎﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﺤﺚ ﻧﮑﻦ فقط به او گوش کن…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
خودت را با کسی مقایسه نکن…
آرامش میخواهی
شکرگزار باش…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍهی
کمک کن ؛ تو توانایی !
شاید همه توانایی روحی و جسمی برای یاری کردن ندارند…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍهی
با همه بی هیچ چشم داشتی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﮐﻦ ، هدف داشته باش…
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺳﺮﺕ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺕ ﮔﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ .
آرامش ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺑﻪ ﮐﺴﯽ وابسته نباش .
ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ.

علیّ عالی اعلاست، زینَتُ الله و
علیّ دوّم اربابِ ماست، زِینُ العباد

صحیفه ی تو “زبور” است آل طاها را
كه با دعای تو چون موم نرم شد فولاد

 
ایمان شما می تواند کوهها را جابجا کند، در حالیکه ترس موانعی مانند کوه می سازد.
عبارت تاکیدی زیبای شنبه
باهم تکرار می کنیم
من فکرم مرکز قدرت وجودم است پس فکری مثبت دارم و نتیجه ای مثبت. خدایاشکرت

*ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ*

برگی از نهج البلاغه

امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

پس،سستی دل را با استقامت درمان کن و خواب زدگی چشمانت را با بیداری از میان بردار؛
و اطاعت خدا را بپذیر و با یاد خدا انس گیر؛
و یادآور که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه او روی به تو دارد و تو را به عفو خویش میخواند و با کرم خویش می پوشاند!؛
در حالی که تو از خدا بریده، به غیر او توجه داری…
پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا!
و چه ناتوان و بی مقداری تو، که بر عصیان او جرات داری؛
درحالی که تو را در پرتو نعمت قرار داده، و در سایه رحمت او آرمیده ای.
نه بخشش خود را از تو گرفته و نه پرده اسرار تو دریده؛ بلکه “چشم برهم زدنی،بی احسان خدا زنده نبودی”
درحالی که یا در نعمت های او غرق بودی،یا از گناهان تو پرده پوشی شد،ویا بلا و مصیبتی را از تو دور ساخته است…

پس چه فکر میکنی اگر او را اطاعت کنی!؟

به خدا سوگند..!!
اگر این رفتار میان دو نفر که در توانایی و قدرت برابر بودند وجود داشت[وتو یکی از آن دو بودی] تو نخستین کسی بودی که خود را بر زشتی اخلاق و نادرستی کردار محکوم می کردی.

بخشی از خطبه 223

 نماز آن عبادت اسرار آمیزی است که اتصال به حقیقت آن، انسان را کامل می کند؛
نماز معجونی است همه نقص های روحی بشر را برطرف می کند و روح او را اوج و پرورش می دهد؛
نماز تنها یک عبادت آرامش بخش نیست، بلکه فکر و عقل انسان تنها در سایه آن نور می گیرد و شکوفا می شود، انس گرفتن با نماز حتی مشکلات علمی و نارسایی های فهمی انسان را بر طرف می کند،

ابن سینا که فخر دانشمندان مسلمان و فیلسوفی شهیر و پر آوازه است در خاطرات خود می نویسد:

 شب و روز جز به تحصیل علم به چیز دیگری نمی اندیشیدم و به غیر از فهمیدن به چیز دیگری توجه نداشتم، و به همین طریق پیش می رفتم، تا اینکه حقیقت هر مسئله ای برای من مسلم می شد و هرگاه در مسئله ای حیران بودم و یا نمی توانستم قضیه را بفهمم، به مسجد پناه می بردم، نماز می گزاردم و خالق هستی را ستایش می کردم، در این حال معمای من حل و مشکل برطرف میشد.