‌ قصه ها و داستان ها براي بيدار كردن ما از خواب نوشته شده اند، ولي ما يك عمر از آنها براي خوابيدن استفاده كرده ايم…

بشنوید ای دوستان این داستان
خود حقیقت نقد حال ماست آن

حکایتی زیبا از حضرت آدم (ع) :

گویند حضرت آدم (ع) نشسته بود، شش نفر آمدند، سه نفر طرف راستش نشستند و سه نفر طرف چپ.

به یکی از سمت راستی‌ها گفت: «تو کیستی؟»
گفت: «عقل.»
پرسید: «جای تو کجاست؟»
گفت: «مغز.»

از دومی پرسید: «تو کیستی؟»
گفت: «مهر.»
پرسید: «جای تو کجاست؟»
گفت: «دل »

از سومی پرسید: «تو کیستی؟»
گفت: «حیا»
پرسید: «جایت کجاست؟»
گفت: «چشم »

سپس به جانب چپ نگریست و از یکی سؤال کرد: «تو کیستی؟»
جواب داد: «تکبر»
پرسید: «محلت کجاست؟»
گفت: «مغز»
گفت: «با عقل یک جایید؟»
گفت: «من که آمدم عقل می‌رود»

از دومی پرسید: «تو کیستی؟»
جواب داد: «حسد»
محلش را پرسید.
گفت: «دل»
پرسید: «با مهر یک مکان دارید؟»
گفت: «من که بیایم، مهر خواهد رفت»

از سومی پرسید: «کیستی؟»
گفت: « طمع »
پرسید: «مرکزت کجاست؟»
گفت: «چشم»
گفت: «با حیا یک جا هستید؟»
گفت: «چون من داخل شوم، حیا خارج می شود»

غمگين نباشيد ،
چرا که خوشبختی می تواند
از درون تلخ ترين روزهای زندگی شما،
زاده شود …
باورکن….
در تقدیر هر انسانی معجزه ای
ازطرف خدا تعیین شده که
قطعأ در زندگی،
در زمان مناسب نمایان خواهد شد!
یک شخص خاص..
یک اتفاق خاص..
یا یک موهبت خاص..
منتظر اعجاز خدا در زندگیت باش
،بدون ذره ای تردید!
زندگی درست مثل نقاشی کردن است..
خطوط را با امید بکش..
اشتباهات را با آرامش پاک کن..
قلم مو را در صبر
غوطه ور کن…
و با عشق رنگ بزن…..
بخشنده باش اما زیاده روی نکن
حساب گر باش اما سخت گیر نباش
 

‌ استاد شهید مطهری درباره اختیار و آزادی انسان می گوید:

انسان مختار و آزاد آفریده شده است؛ یعنی به او عقل، فکر و اراده داده شده است. انسان در کارهای ارادی خود مانند سایر موجودات نیست که مجبور باشد.

بشر همیشه خود را در سر چهارراه هایی می بیند که هیچ گونه اجباری ندارد که فقط یکی از آنها را انتخاب کند.

سایر راه ها بر او بسته نیست. یکی از آنها به نظر و اراده شخصی او مربوط است؛ یعنی فکر و انتخاب اوست که یک راه خاص را معین می کند.

‌ ‌ ما را آفریده‌اند تا پرواز کنیم نه آن که راه برویم.

زمینی نیستیم که به زمین گره خورده باشیم، بلکه آسمانی هستیم و اهل پرواز.

اما مقام انسانی خویش را در نیافته‌ایم که چنین به زمین دل خوش داشته‌ایم و بر آن نشسته‌ایم و شاخۀ درختی را که لانه بر آن داریم گرامی داشته و دل بدان خوش کرده‌ایم.

به آنچه که با آن آشناایم دل خوش کرده‌ایم و از ناشناخته‌ها در هراسیم.

امکانات ما را نهایتی نیست و توانایی‌های ما را پایانی نه؛ امّا هراس داریم از کشف آنها و تلاش برای پی بردن به آنها.

به آشناها خو کرده‌ایم و از ناآشناها دل بریده.

راحتی را پیشه ساخته و از زحمت در هراسیم.

زندگی یکنواخت شده و از هیجان تهی گشته است.

از سختی‌ها می‌ترسیم و از رنجها در فراریم.

باید که دل از شاخۀ درخت برید و لانۀ زمینی را به هیچ گرفت و هراس را از دل راند و شکوه پرواز را تجربه کرد که اگر پرواز را تجربه کردیم دیگر زمین را در نظر نیاوریم و از اوج آسمان فرود نیاییم.

پس به فراسوی ترسها پرواز کنیم …
 

‌ چه ممنونم از خدايم،كه مهرُ بخششِ او ،آغازِ كلام است.
چه ممنونم از خدايم ، كه اين آغاز، آغازِ بي پايانِ نور است.
چه ممنونم از خدايم، دگر گل را، تنها، زِ وجهِ زيباييِ آن نمي بينم.
فقط،. عطرش نمي بويم.
زخلقِ آن ،انديشهء خالق درآن بينم.گلِ زيبا، آموزد انديشه كردن را، ديدنِ روح ِ خلاق درآن را،در ريشه محكم ايستادن را،
چو ،فصلِ عمرِ او پايان پذيرد،دوباره ، باز دوباره، رستن ُ باز رستن را

 
هر “پرهیزکاری” گذشته ای دارد
و هر “گناه کاری” آینده ای
پس قضاوت نکن!!!

میدانم اگر:
قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم…
دنیا تمام تلاشش را میکند تا مرا در شرایط او قرار دهد
تا به من ثابت کند
در تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگریم…

محتاط باشیم در سرزنش و قضاوت کردن دیگران،
وقتی نه از دیروز او خبر داریم
نه از فردای خودمان

 سنگ در بیابان بی ارزش است ولی اگر آن سنگ را پله کنی باعث ترقی میشود.

اشتباهات موجب ناراحتی هستند ولی اگر آن هارا تجربه کنی برای خودت

و مثل پله ازشون بری بالا و به موفقیت برسی خیلی به درد بخور هم هستند.

اگر به هدفتان یقین دارید
از اشتباهات هراس نداشته باشید!
حتی آن ها برایتان فرصت هستند.

میرزا احمد آشتیانی (ره) در کتاب هدیه احمدی اورده اند:

علامه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان فرمودند:جهت ارامش پیدا کردن دست روی سینه بگذارید ودر حالت نشسته و ایستاده چند مرتبه ایه 28 سوره رعد را بخوانید:

«الذّینَ امَنوا وتَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بذِکرِ اللهِ اَلا بذِکرِ الله تَطمَئِنُ القلوب » زیرا در ایجاد ارامش بسیارمؤثر است