همه چیز گاه اگر کمی تیره می نماید …
باز روشن می شود زود
تنها فراموش مکن این حقیقتی است
بارانی باید تا که رنگین کمانی برآید
و لیموهایی ترش
تا که شربتی گوارا فراهم شود
و گاه روزهایی در زحمت
تا که از ما انسان هایی تواناتر بسازد
خورشید دوباره خواهد درخشید خیلی زود
و تو خواهی دید …
 

 مطمـئن باش که خداوند تو را عاشقانه دوست دارد
چون در هر بهار برایت گل می فرستد
و هرروز صبح آفتاب را به تو هدیه می کند
به یاد داشته باش که پروردگار عالم با این که می تواند در هر جائی از دنیا باشد
قلــب تو را انتخاب کرده
و تنها اوست که هر وقت بخواهی چیزی بگوئی گوش می کند …

 فراموش نکن:
زندگی همین چیزهای کوچک است و اگر به چیزهای بزرگ دل ببندی زندگی را از دست داده ای.
فراموش نکن:
هر چیزی را که در این جهان از دست بدهی، معادل یا بهترش را به تو خواهند داد.
یادت باشد:
عالِم شدن به معنای دگرگون شدن نیست.
به زندگی پس از مرگ کاری نداشته باش، دغدغه ات باید حیات پیش از مرگ تو باشد.
 فراموش نکن: اگر می خواهی با عشق زندگی بکنی، بایستی آن را با دیگران تقسیم بکنی.

 
 آنقدرقوی باشید که هیچ چیز ذهنتان را بهم نریزد.

در هرگفتگویی کلامی ازسلامتی،
شادی و ثروت بر زبان بیاورید.
توانایی دوستان را به آنها یادآوری شوید.
نیمه روشن هر چیز را بنگرید.
به بهترین، فکر؛
برای بهترین، کار؛
و بهترین را بخواهید.
مشتاق موفقیت دیگران باشید.
اشتباهات گذشته را فراموش کنید.
به تمام موجودات زنده با لبخند نگاه کنید.
برای ناراحتی، صبور؛
برای ترس، قوی باشید
و دربرابر خشم متین وصبور باشید.
بهترین باشید و به دنیا بگویید که بهترین هستید…

باور داشته باش خودت را
به اینکه مهارنشدنی هستی و توقف ناپذیر
به اینکه زندگیت حد و مرز نداره
“نیک وی آچیچ” مردی که دست و پا نداره اما نشون داده که تو هر شرایطی میشه خوشبخت بود؛
در قسمتی از مقدمه کتابش نوشته :
“من پا نداشتم که با آن راه بروم همین باعث شد تا بتوانم زمین را لمس کنم ، من زمین را دوست دارم ، زندگی را دوست دارم ؛ آدم ها را ، پرنده ها را ، مورچه ها را ، خنده و گریه را ، رنگ ها را ، موسیقی را …
خرسندم ، چیزی کم ندارم ، زندگـــــــی را دارم “

تو ماهی و من ، ماهی این برکه ی کاشی..
اندوه بزرگی ست ، زمانی که نباشی!
آه از نفس پاک تو و ، صبح نشابور
از چشم تو و ، حجره ی فیروزه تراشی..
پلکی بزن ای ، مخزن اسرار ، که هر بار
فیروزه و یاقوت ، به آفاق بپاشی!
ای باد سبک سار! ، مرا بگذر و بگذار!
هشدار! ، که آرامش ما را ، نخراشی..
هرگز به تو دستم نرسد ، ماه بلندم!
اندوه بزرگی ست ، چه باشی.. چه نباشی..

الهی مرحمی ده ، در برم دلدار،،،، نیست
روی ماه از ما دریغ، اما دل بیمار ،،،نیست
،،،،،،،،،،،

دل هراسان گشته ، دیده نالان مانده است
دست شد بی رمق ، اما لبم اقرار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،
آمدی دلخون ، دگر باز شدی از بر ما
خون به دل گردد که دنیا لایق دیدار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
عشق پریشان گشت کنون، او نیز بر روی سجود
وقت تنگ است و جهان شایسته دربار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
گاه در پی مالیم و گاه بر نقشی تباه
جور زما باشد کنون ،این وارث کرار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
این قافله زین شده کز سوی دیار
رهرو عشق است ولی آن دیده بیمار،،، نیست.
،،،،،،،،،،،،،،،
هرزمان و هر مکان دل در وصالش میرود
چشم مست ، دیده حیران که چرا غمخوار،،، نیست.
،،،،،،،،،،،،،،
گر خداوندش مرا بر خاک نیستان میبرد
قائما دستم بگیر، نقشم دگر بر دار،،،نیست

زندگی…
نمایشی است
که هیچ تمرینی برای آن وجود ندارد!
پس….
آواز بخوان…
اشک بریز…
بخند…
و باتمام وجود زندگی کن…
قبل ازانکه پرده ها فرود آیند…
ونمایش تو بدون هیچ تشویقی به پایان برسد…