الهی مرحمی ده ، در برم دلدار،،،، نیست
روی ماه از ما دریغ، اما دل بیمار ،،،نیست
،،،،،،،،،،،

دل هراسان گشته ، دیده نالان مانده است
دست شد بی رمق ، اما لبم اقرار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،
آمدی دلخون ، دگر باز شدی از بر ما
خون به دل گردد که دنیا لایق دیدار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
عشق پریشان گشت کنون، او نیز بر روی سجود
وقت تنگ است و جهان شایسته دربار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
گاه در پی مالیم و گاه بر نقشی تباه
جور زما باشد کنون ،این وارث کرار،،، نیست
،،،،،،،،،،،،،
این قافله زین شده کز سوی دیار
رهرو عشق است ولی آن دیده بیمار،،، نیست.
،،،،،،،،،،،،،،،
هرزمان و هر مکان دل در وصالش میرود
چشم مست ، دیده حیران که چرا غمخوار،،، نیست.
،،،،،،،،،،،،،،
گر خداوندش مرا بر خاک نیستان میبرد
قائما دستم بگیر، نقشم دگر بر دار،،،نیست