تقدیم به یادگاران جبهه وجنگ و سبك بالانِ عاشق..
ياد آنان كه از خدا گفتند

واقعاً يا امام رضا گفتند

هركجا عرصه تنگ تر ميشد

بيشتر ذكر ربنا گفتند

از امام زادگانِ عشقند و

عشق را غرق خون ثنا گفتند

در حسينيه هاي خاكيِ خود

يا ابالفضل ِ بي ريا گفتند

اكثراً بي كفن شهيد شدند

بسكه از داغ بوريا گفتند

شب جمعه به دوستانِ خود از

قصد رفتن به كربلا گفتند

عده اي مصلحت طلب ماندند

پس از آنها چه حرفها گفتند

با دروغ و دغل ز بيت المال

سير خوردند و قِصه ها گفتند

دردِ جانباز را نفهميدند

به فداكاري اش چرا گفتند

بين دانشكده به فرزندِ

شهدا حرف ناروا گفتند

عده اي آل رهبري بودند

باز از غيرت و وفا گفتند

شهدا شمع ِ محفل عشقند

جلوه ي ناب و كامل ِ عشقند

در کتاب مجالس المؤمنین در ذیل حالات شعراء می نویسد:
پدر جمال الدین خلیعی موصلی، حاکم موصل و ناصبی و یکی از دشمنان اهل بیت علیهم السلام بود. مادرش هم ناصبیه بود و چون پسری برایش متولد نمی شد؛ به مقتضای عقیده ی فاسد خویش، نذر کرد که اگر خدای به او پسری عطا کند؛ به شکرانه ی او، پسر را سر راه زوار حضرت اباعبدالله علیه السلام بفرستد، تا زواری را که از شام و جبل عامل می آیند و عبور آنها از موصل است به قتل برساند و اموال آنها را غارت کند
بالاخره بعد از مدتی جمال الدین متولد می شود چون جمال الدین به حد جوانی می رسد، مادرش او را از نذر خود خبردار می کند. لاجرم او همراه با مادرش، به دنبال زواری که از موصل عبور کرده بودند؛ رفت.
هنگامی که به مسیب رسید، دید زوار از جسر عبور کرده اند. بنابراین در همان جا توقف کرد تا هنگامی که زوار مراجعت کردند، آنها را به قتل برساند.
جمال الدین در کناری کمین کرده بود و در همان حال به خواب فرورفت. در عالم رؤیا دید قیامت برپا شده است و ملائکه آمدند و او را گرفتند و در آتش انداختند. اما آتش او را نسوزاند و به او اثر نکرد.
ملک موکل جهنم به آتش خطاب کرد: چرا او را نمی سوزانی؟!
آتش گفت: غبار زوار کربلا بر او نشسته است پس او را از جهنم بیرون آوردند و شستشو دادند و دوباره او را درآتش انداختند ولی باز هم آتش او را نسوزاند
ملک گفت: چرا حالا دیگر او را نمی سوزانی
آتش گفت: شما ظاهر بدن او را شستید، اما غبار داخل در جوف او شده است
جمال الدین از خواب بیدار شد و از آن عقیده ی فاسد برگشت و مذهب تشیع را اختیار کرد و مشغول مداحی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام شد. بعضی می نویسند: او به کربلا آمد و بعضی شعرا این شعر را به او نسبت داده اند
اذا شئت النجاة فزر حسینا
لکی تلقی الاله قریر عین
فان النار لیس تمس جسما
علیه غبار زوار الحسین .
یعنی اگر نجات از آتش می خواهی، پس حضرت امام حسین علیه السلام را زیارت کن زیرا آتش به بدنی که غبار زوار حسین علیه السلام بر آن نشسته باشد، آسیب نمی رساند
امام حسین علیه السلام استثناء عالم وجود

پروردگار من!
قطره ی ناچیزی بیش نبودم کهذدر فشردگی های استخوان های صلب به سر میبردم وبعد به صورت مایه ای بی مقدار در تنگنای رحم جای گرفتم ودر ورای پرده ها و حجابها پنهان ماندم تا قلم شاهکار تو بر هییت مرموز من نقش وجود بگذارد وبر پیشانی من خط سرنوشت بنویسد .

این توبودی که مرا از حالی به حال دیگر برمیگردانیدی و قدرت عظمای تو بود که دم به دم از نقص به کمالم میکشانید. به من روی و موی و چشم و ابرو بخشیده ای و نطفه ای بی حس و حال را در جنب و جوش انداخته ای وپاره ای گوشت را با دست و پا و بینایی و شنوایی به راه واداشته ای.

آنچنان که در کتاب مبین خود میفرمایی"نطفه ای و بعد لکه خونی و بعد پاره ی گوشتی وبعد استخوانی پوشیده در عضلات و آنگاه خلقتی کافی و کامل(سوره ی حج/۵)”
صحیفه ی سجادیه دعا۳۲

پرسش: مدت غيبت و علت ظهور حضرت در مکه چيست ؟

پاسخ: علت اصلي و حقيقي آن براي ما روشن نيست، ولي توجه به چند نكته باعث مي‌شود، مكه مكان مناسبي براي ظهور باشد:
ـ مكه و كعبه قبله‌گاه مسلمين بوده و مردم هر روز بارها به آن مكان مقدس توجه پيدا مي‌كنند و در برابر آن به سجده مي‌افتند.
ـ كعبه و مكه مكان مقدسي است كه انبياي بزرگوار الهي از آدم تا خاتم(ص) به امر خدا در آنجا حاضر شده و ضمن زيارت و طواف، عبوديت خود را نشان داده‌اند.
ـ مكه زادگاه پيامبر خاتم(ص) و محل بعثت او است.
شايد ظهور حضرت مهدي(ع) در مكه بيانگر آن باشد كه ظهور آن بزرگوار در ادامه حركت همه انبياي الهي و اوصياي او و در راستاي رسالت پيامبر اكرم(ص) است و او با ظهورش مي‌خواهد قرن‌ها تلاش و مجاهدت پيامبران را به نتيجه برساند و دين حق را با استقرار كامل عدالت در جهان پياده كند.
ب. چون زمان ظهور براي ما معلوم نيست بنابراين نمي‌توانيم بگوييم غيبت چه مقدار به طول مي‌انجامد ولي از آيات و روايات استفاده مي‌شود ظهور امام زمان(ع) كه پايان دوران غيبت است با عملكرد ما و نوع اختيار و انتخاب ما رابطه دارد؛ به اين معني كه اگر انسان‌ها واقعاً ظهور امام را بخواهند و آمادگي براي ظهور داشته باشند(نه اين كه زباني باشد بلكه در زندگي عملي توجه به امام زمان باشد) و عده‌اي خود را براي ياوري آقا امام زمان(ع) آماده كنند، انشاءالله خداوند امر ظهور را مقدر خواهند كرد.

پرسش: فلسلفه غيبت امام زمان چه بوده است؟

پاسخ: بيان علت حقيقي و اصلي غيبت امري دشوار و شايد دور از دسترس باشد. درباره غيبت مي‌توان، هم نگاه تاريخي داشت و هم نگاه روايي:
يك. نگاه تاريخي: وقتي به تاريخ صدر اسلام و حتي قبل از آن مي‌نگريم، به خوبي مي‌‌بينيم كه جبهه كفر و باطل براي مقابله با جبهه حق و نابودي آن، از هيچ اقدامي فروگذاري نكرده و در اين راه حتي از كشتن پيشوايان دين نيز ابايي نداشته است. آنان به خوبي مي‌دانستند ادامه حكومت دنيايي و سيطره بر مردم و كسب منافع نامشروع، زماني امكان پذير خواهد بود كه پيشوايان دين و هاديان حق را از سر راه خود بردارند لذا شهادت ائمه(ع) در دستور كار خلفاي جور قرار گرفت. آنچه وحشت و اضطراب حاكمان خودكامه را بيشتر مي‌كرد، وعده ظهور حضرت مهدي(عج) به عنوان منجي و مصلح بود. از اين رو خلفاي معاصر امام حسن عسكري(ع) ايشان را به شدت تحت نظر داشتند تا وقتي فرزند ايشان به دنيا مي‌آيد، او را در همان ابتداي زندگي به شهادت برسانند. بنابراين بسيار طبيعي است كه خداوند آخرين حجت خود را در پرده غيبت قرار دهد تا جان او حفظ شود و در موعد مقرر و زماني كه مردم آمادگي ظهور داشتند ظهور كرده و جهان را پر از عدل و داد نمايد.
دو. نگاه روايي: در روايات به علت و حكمت‌هاي متعددي اشاره شده است؛ از جمله:
الف. غيبت سري از اسرار الهي: پيامبر(ص) فرمود: “ان هذا لامر من امر الله و سر من سر الله” ؛ “اين امر الهي و سري از اسرار خداوند است". (بحار الانوار ، ج 51، ص73).
ب. آزمايش مردم: امام علي(ع) فرمود: “به خدا قسم من و دو فرزندم شهيد مي‌شويم. خداوند در آخر الزمان مردي از فرزندانم را به خون خواهي ما بر خواهد انگيخت و او مدتي غايب مي‌شود تا مردم آزمايش شوند و گمراهان جدا گردند تا جايي كه افراد نادان مي‌گويند: خداوند ديگر به آل محمد كاري ندارد". (غيبت نعمامي، ب10).
ج. ستم پيشه بودن انسان‌ها : امير مؤمنان(ع) فرمود: “زمين از حجت خدا خالي نمي‌ماند، ولي خداوند به دليل ستم پيشه بودن و زياده‌روي انسان‌ها، آنان را از وجود [ظاهري] حجت خود محروم مي‌سازد"(غيبت نعماني، ب10).
د. حفظ جان امام: امام باقر(ع) فرمود: “براي قائم ما قبل از آنكه به پا خيزد غيبتي است. راوي پرسيد چرا، حضرت فرمود: مي‌ترسد[از قتل]".
برخي بر اساس روايت اول مي‌گويند: “علت اصلي غيبت، روشن نيست و آنچه از علت‌ها گفته شده(مانند حفظ جان) از آثار غيبت است، نه علت اصلي(فصلنامه انتظار، ش4، مقاله استاد طبسي).
برخي ديگر با توجه به تاريخ و روايات، علت اصلي غيبت را حفظ جان و بقيه موارد را از آثار آن مي‌دانند.
پس غيبت امري است كه سير حركت انسان‌ها، آن را ناگزير كرده و در اين فرايند بايد به گونه‌اي برنامه‌ريزي شود تا جامعه شيعه، با كمترين مشكل بتواند پذيراي آن باشد. از اين رو امامان(ع) از يك سو راه‌هاي فهم احكام را به شاگردان مي‌آموختند تا بتوانند احكام دين را در حد توان از منابع شرع استنباط و استخراج كنند و مردم را نيز به آموختن از علما و رجوع به آنها فرا مي‌خواندند و از سوي ديگر با برقراري نهاد وكالت، مردم را به رجوع به وكيلان دعوت كردند. در همين راستا از زمان امام هادي و عسكري(ع) ارتباط مستقيم را كمتر كردند و در مواردي از پشت پرده جواب سؤالات را مي‌دادند تا مردم به نديدن امام عادت كنند. به دنبال آن غيبت كوتاه مدتي(صغري)، پيش بيني شد تا مردم به واسطه نواب خاص، برخي مسائل مورد نياز را بپرسند و در ضمن رجوع دائمي به نايبان را فرا بگيرند. (ر.ك. غيبة طوسي؛ تاريخ عصر غيبتع پورسيد آقايي، اصول عقايد، مصباح؛ دادگستر جهان . اميني).

پرسش: غيبت امام زمان از چه زماني آغاز شده و تاکنون چند سال از آن مي گذرد؟

پاسخ: در سال 260 غيبت امام زمان(ع) شروع شد و تا كنون 1166 سال از غيبت مي‌گذرد. البته 70 سال ابتدايي معروف به غيبت صغري(كوتاه مدت) است.

پرسش: غيبت امام زمان چگونه بوده است؟ نظر اهل تسنن در اين باره چيست؟

پاسخ: 1ـ “غيبت” يعني پنهان بودن، مراد از غيبت امام زمان(عج) اين است كه ايشان زندگي پنهاني دارد. با توجه به روايات مي‌توان دريافت مراد از پنهان زيستي حضرت مهدي(عج) اين است كه مردم ايشان را نمي‌شناسند. يعني آن بزرگوار در ميان مردم مي‌باشد و آنان او را مي‌بينند؛ ولي نمي‌دانند او همان امام زمان(عج) مي‌باشد. لذا غيبت حضرت(عج) به حضرت يوسف(ع) تشبيه شده است كه با اينكه برادرانش براي خريد گندم به مصر رفتند و او را ديدند، ولي وي را نشناختند. البته در مواردي بدن حضرت نيز ديده نمي‌شود.
اكثر اهل سنت چون معتقدند امام مهدي(عج) به دنيا نيامده است، لذا براي ايشان غيبتي قائل نيستند.

پرسش: غیبت امام زمان (عج) چند سال است ؟

پاسخ: اگر مراد شما اين است كه غيبت چه مدت است كه ادامه دارد، بايد گفت: با توجه با اين كه امام زمان(عج) در سال 260 در پرده غيبت قرار گرفته‌اند پس غيبت ايشان (تا كنون) هزار و صد و شصت و شش سال است كه به طول انجاميده است.
و اگر مي‌خواهيد بدانيد تا كي به طول مي‌انجامد و در چه سالي پايان پذيرفته و حضرت ظاهر مي‌شود بايد گفت: زمان ظهور معلوم نیست ولی می توان گفت: امام زمان(عج) زماني ظهور می کند که شرایط ظهور فراهم شده باشد. همچنين افرادی باشند که واقعا یار و یاور امام باشند و او را بشناسند. و ایمان قوی به او و اهدافش داشته باشند و لحظه ای دست از یاری و حمایت او بر ندارند. از طرفی مردم، آمادگی پذیرش حضرت را داشته و خواستار ظهورش باشند و این زمانی است که مردم در زندگی خود، یاد حضرت را زنده کنند و اعمال و رفتار و کردارشان به گونه ای باشد که نشان دهد منتظر ظهورند، وضعیت مردم جهان نيز به گونه ای باشد که منتظر ظهور موعود آسمانی باشند.
بنابر روایات حضرت مهدی(عج) از مکه و مسجد الحرام ظهور می کند. در حدیثی از امام باقر(ع) نقل شده است، «به درستی که قائم(عج) در میان گروهی به عدد اهل بدر (سیصد و سیزده نفر)، از گردنه ذی طوی(کوهی کنار مکه) پایین می آید تا آنکه پشت خود را به حجر الاسود تکیه می دهد و پرچم پیروزی را به اهتزاز در می آورد».
باید توجه داشت که همه مسلمین (چه عامه و چه خاصه) اتفاق دارند محل ظهور مکه و بر اساس بعضي از روايات مسجد الحرام است.

پرسش: چه رابطه اي بين حضرت و سرداب وجود دارد ؟ آيا ايشان در سرداب غيبت نموده اند ؟

پاسخ: چگونگي تحقق غيبت براي ما روشن نيست. اما در مورد سرداب ميتوان گفت:
سرداب عبارت است از طبقه پايين ساختمان که در مناطق گرمسير به جهت حفاظت از گرماي شديد ميسازند، و اين نوع ساختمان در غالب خانههاي عراق مشاهده ميشود و سامرا نيز از آن مستثني نبوده است. امام هادي(ع) در خانه خود به جهت آسايش اهل بيتش و محافظت از گرما، چنين سردابي ساخته بودند که بعد از شهادتش به ارث، منتقل به امام عسکري(ع) شد.
مطابق تاريخ، حضرت مهدي(ع) از زمان ولادت از ديدگان مردم خصوصا حکام مخفي بود. و بعد از شهادت پدرش بر جسد او نماز گذارد و رسما غيبت خود را از آن خانه آغاز نمود. و از آنجا که سکونت حضرت و ساير اعضاي خانواده در آن سرداب بوده است، لذا مکان غيبت را به آن سرداب مقدس نسبت ميدهند. اين سرداب براي شيعيان اهل بيت(ع) از آن جهت مقدس شمرده شده است که امام زمان و پدر و جدش در آن سرداب به سر برده و عبادت به جاي آوردهاند.
البته برخي ميگويند غيبت نيز از همان سرداب آغاز شد و برخي نيز اين امر را مسلم نميدانند.
گفتني است به علت تولد و زندگي مخفيانه امام در زمان حيات پدر و همچنين آغاز غيبت با شهادت پدر و به امامت رسيدن ايشان، اظهار نظر پيرامون محل شروع غيبت مشکل است. به علاوه که اين امر مسئلهاي فرعي است. آنچه مهم است اين است که ما يقين داريم حضرت در طول دوران غيبت در ميان مردم بوده و در مجامع شرکت ميکنند نه اينکه امام تا زمان ظهور در سرداب مخفي شدهاند.