ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﻛﻪ: ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﺁﺧﺮﺕ، ﺣﺴﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﺜﺮﺕ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺷﺮﻳﻚ ﻣﺒﺘﻬﺞ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺣﺴﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻫﺴﺖ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ:

ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ، ﻃﻠﺐ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻗﺮﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻝ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ. ﻭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻣﻤﻠﻮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻛﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.

ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﺟﺎﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ، ﺣﺴﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﺁﻥ ﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺁﺧﺮﺕ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻮﺩ، ﻣﻨﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

معراج السعاده

امام صادق عليه السّلام فرمودند:

بادِروا اَحداثَکم بِالحَدیثِ قَبلَ اَن تَسبِقَکم اِلَیهِمُ المُرجِئَةُ؛

به آموختن حدیث (معارف دینى) به جوانانتان ، پیش از آن که منحرفین آنان را گمراه سازند، اقدام نمایید.

تهذيب الأحکام ، ج 8 ، ص 111، ح 381

گویند زمانی که حاتم طایى از دنیا رفت، برادرش خواست جاى او رابگیرد. حاتم مکانى ساخته بود که هفتاد در داشت. هر کس از هر درى که مى خواست وارد مى شد و از او چیزى طلب مى کرد و حاتم به اوعطا مى کرد. برادرش خواست در آن مکان بنشیند و حاتم بخشى کند! مادرش گفت:

تو نمى توانى جاى برادرت را بگیرى، بیهوده خود رابه زحمت مینداز. برادر حاتم توجه نکرد. مادرش براى اثبات حرفش، لباس کهنه اى پوشید و به طور ناشناس نزد پسرش آمد و چیزى خواست؛ وقتى گرفت از در دیگری رجوع کرد و باز چیزى خواست.

برادر حاتم با اکراه به او چیزى داد. چون مادرش این بار از در سوم بازآمد و چیزى طلب کرد، برادر حاتم با عصبانیت فریاد گفت: تودوبار گرفتى و بازهم مى خواهى؟ عجب گداى سمجی هستى! مادرش چهره خود را آشکار ساخت و گفت:

نگفتم تو لایق این کارنیستى؟ من یک روز هفتاد بار از برادرت به همین شکل چیزى خواستم و اوهیچ بار مرا رد نکرد. بزرگان زاده نمی‌شوند، ساخته می شوند.

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید که پاسخ آیینه سنگ نیست
سوگند می برم به مرام پرندگان
در شهر ما سزای پریدن تفنگ نیست
در کارگاه رنگرزان دیار ما
رنگی برای پوشش آثار ننگ نیست
دارد بهار می گذرد با شتاب عمر
فکری کنید
فرصت پلکی در نگ نیست
تنها یک نفر به قله تاریخ می رسد
هر مرد پا شکسته که تیمور لنگ نیست

قرار بود به دلها کمی قرار بیاید
قرار بود که اسباب پای کار بیاید

قرار بود نرنجد دلی ز گفتن حرفی
قرار بود سـر عـقـل روزگار بیاید

قرار بود سری بی گنـه به دار نبـاشد
قرار بود ، فـقـط تا به پـای دار بیـاید

قرار بود خـدا بـاشـد و محبت مردم
قرار بود وطن هم در این شمار بیاید

برای آنکه بدانیم بهار چه زیباست
قرار بود که بـعـد از خـزان بـهـار بیاید

قرار بود که کیوان ما به مدرسه ی عشق
به پـای خـویـش و از روی اختیار بیاید

من از جهاني دگرم
ساقي ازاين عالم واهي رهايم كن
نميخواهو در اين عالم بمانم
بيا از اين تن آلوده و غمگين رهايم كن
تو را اينجا به صدها رنگ ميجويند
تورا با حيله و نيرنگ ميجويند
تو را با نيزه ها در جنگ ميجويند
تو را اينجا به گرد سنگ ميجويند
تو جان ميبخشي و اينجا
به فتواي تو ميگيرند جان از ما
نميدانم كيم من ؟ نميدانم كيم من ؟
آدمم ؟ روحم ؟ خدايم ؟ يا كه شيطانم؟
تو با خود آشنايم كن
اگر روح خداوندي
دميده در روان آدم و حواست
پس اي مردم ، اي مردم خدا اينجاست
خدا در قلب انسانهاست
به خود آي تا كه در يابي
خدا در خويشتن پيداست
هماي از دست اين عالم
پر پرواز خود بگشود و در خورشيد و آتش سوخت
خداوندا بسوزانم
همايم كن
مرا از اين تن آلوده و غمگين رهايم كن

‌ وظیفه ی ما نیست که
خطای دیگران را جستجو کنیم
وبه قضاوت درباره دیگران بنشینیم.

ما باید تمام نیروی خویش را برای قضاوت در کار خودمان صرف کنیم
و تا وقتی که حتی یک خطا در خود
می بینیم

حق نداریم که در کار مردم دیگر دخالت کنیم .

نیازي نیست بدانی که قرار است آرزویت چطور بر آورده شود

لازم نیست بدانی هستی خداوند قراراست چه آرایش تازه اي به خودش بدهد تا خواسته ات را برآورده کند

تنها کاري که لازم است انجام بدهی این است که با تمام وجود باور کنی به خواسته ات می رسی!