1- اگر ادرار زياد مي‌كنيد، براي درمان آن دارويي بهتر از «سنجد» نيست.
2- كودكان مبتلا «انار» و «سنجد» بخورند. ضمناً ده گرم «چاي جنگلي» را كه چاي خُله هم مي‌گويند، در آب دم كنيد و روزي دو استكان آب خالص آن را بخوريد.
3- بزرگسالان و سالمندان مبتلا «كاكل ذرت» را به اندازه كافي تهيه نمايند و در يك ليتر آب دم كرده، آب آن را روزي چند استكان ميل نمايند. زياد خوردن آن ضرري ندارد.
4- موميايي اصل را در روغن حيواني آب كنيد. شب قبل از خوابيدن يك قاشق غذاخوري بخوريد.
5- داروهاي مشروح زير را تهيه نماييد. پس از تميز كردن، روزي يك يا دو گياه را مخلوط هم در آب دم كنيد. آب خالص آن را روزي سه استكان قبل از خوردن هر غذاي روزانه بخوريد: «اسطوخودوس»، «گل بابونه»، «بادرنجبويه»، «زيره سياه»، «زيره سبز»، «تخم شويد»، «تخم هويج»، «تخم شنبليله»، «زنيان» و «باديان». مقدار هر كدام بستگي به سن و سال بيمار دارد.

1- شيره‌ي «بولاغ اوتي» را گرفته، همه روزه صبح و عصر يك قاشق سوپ خوري به بيمار بدهيد.
2- «شنبليله» در سل ريوي و سل استخواني آثار خوبي دارد.
3- «كاهوي وحشي» براي برونشيت، آسم، سياه سرفه و سل ريوي مفيد است.
4- در هندوستان «كدو» را به عنوان دارو براي كنترل سل ريوي مي‌خورند.
5- «تخم شنبليله»، «رازيانه»، «پسته»، «فندق»، «توت خشك»، «انجير»، «شويد»، «تره تيزك»، «گزنه» و «گردو» مفيد مي‌باشند.

1- «خياري» كه از اوّل صبح تا انتهاي روز در روي بوته در معرض آفتاب قرار گرفته باشد داراي «ويتامين D» مي‌باشد. چنانچه قبل از رفتن آفتاب اين خيار را بچينيد و بخوريد، بسيار مفيد است.
2- خوردن «سير» براي مسلولين بسيار مفيد است. به خصوص اگر مخلوط با شير باشد.
3- خوردن مخلوطي از «سير» و «نارگيل» كوبيده با آب ليمو بسيار نافع است.
4- ناني كه با «آرد بلال» پخته شود بهترين غذا است.
5- «به» داراي ويتامين‌هاي «A»، «B»، «E»، «P» بوده، داراي آهك و تانن است از اين رو براي مبتلايان به سل غذاي مطلوبي مي‌باشد.
6- «ماءالشعير» تجويز مي‌شود.
7- «كلم» سرشار از ويتامين‌هاي «A، B، C، P» است و همچنين داراي املاح گوگرد، كلسيم، پتاسيم و منيزيم بوده و كمي ارسنيك دارد. به همين جهت، براي مسلولين و اشخاض ضعيف‌البنيه مفيد مي‌باشد.
8- «ريوند» به عنوان مسهل اخلاط غليظه، رقيقه و مدر براي سل مفيد مي‌باشد.
9- دانه «شنبليله» براي تقويت بيماران مسلول مفيد است.
10- «شنبليله» داروي مؤثري براي كنترل بيماري سل استخواني اطفال است.
11- در هند و چين از گياه «پونه كوهي» براي معالجه سل مصرف مي‌شود.
12- «به دانه» مفيد است.
13- سرشاخه‌هاي جوان، ساقه‌هاي جوان، ميوه و پوست ريشه «توت» براي عوارض سل مفيد مي‌باشند.
14- «سيب» مشوي، يعني سيبي كه در خمير گرفته با آتش بپزيد، مفيد مي‌باشد.
15- در هند و چين ميوه «گوجه فرنگي» براي تقويت مسلولين تجويز مي‌شود .
16- «برنج» براي اشخاصي كه مبتلا به سل هستند خصوصاً اگر با شير الاغ پخته شود در مواردي كه تب عفوني نداشته باشند خيلي مفيد است، زيرا زخم را پاك مي‌كند و گوشت نو مي‌آورد.

ازاستادی پرسیدند:
آیاقلبی که شکسته بازهم میتواند
عاشق شود؟
استادگفت: بله میتواند
پرسیدند: آیا شماتاکنون ازلیوان شکسته آب خورده اید؟
استادپاسخ داد:آیاشمابخاطر لیوان شکسته ازآب خوردن دست کشیده اید؟

جغرافیای مهربانی
به وسعت دلهای پاک و مهربانی است،
که دنیا زیبایی‌اش را مدیون آن‌هاست.
پیشکش می‌کنم مهربانی را
به کسانی که از دل شکستن بیزارند
و در تمنای آنند که دلی بدست آورند
آنانکه رحمت آفرینند، نه زحمت آفرین…
و بر آنند تا در زندگی پل باشند نه دیوار…
آنان‌ که دوست داشتن‌شان را شاید نتوانی نشان دهی،
اما عمیقاً دوستشان داری …

گاهی گذشت میکنیم.
گاهی گذر….
معنای این دو فرق میکند.
بخشیدن دیگران دلیل ضعیف بودن شما نیست.
آنها را می بخشید چون انقدر قوی هستید.
که می دانید آدم ها اشتباه می کنند.
بزرگترین هدیه گذشت به ما…

جزيره سرسبز و پر علف است كه در آن گاوي خوش خوراك زندگي مي كند. هر روز از صبح تا شب علف صحرا را مي خورد و چاق و فربه مي شود. هنگام شب كه به استراحت مشغول است يكسره در غم فرداست.آيا فردا چيزي براي خوردن پيدا خواهم كرد؟ او از اين غصه تا صبح رنج مي برد و نمي خوابد و مثل موي لاغر و باريك مي شود. صبح صحرا سبز و خُرِّم است. علفها بلند شده و تا كمر گاو مي رسند. دوباره گاو با اشتها به چريدن مشغول مي شود و تا شب مي چرد و چاق و فربه مي شود. باز شبانگاه از ترس اينكه فردا علف براي خوردن پيدا مي كند يا نه؟ لاغر و باريك مي شود. ساليان سال است كه كار گاو همين است اما او هيچ وقت با خود فكر نكرده كه من سالهاست از اين علف زار مي خورم و علف هميشه هست و تمام نمي شود, پس چرا بايد غمناك باشم؟

نفس آن گاوست و آن دشت این جهان
کو همی لاغر شود از خوف نان

سالها خوردی و کم نامد ز خور
ترک مستقبل کن و ماضی نگر

#مثنوی_معنوی
#مولوی
دفتر پنجم

نخود در دیگ می جوشید و از حرارت آتش بالا می جهید و کف بر می آورد و ناله می کرد که چرا باید مرا در این آتش چندین رنج و آزار داد؟ زن کفگیرش را در دیگ فرو برد و آن را هم زد و گفت : این رنج و آزار تو نیست ، من نمی خواهم ترا در آتش از بین ببرم بلکه می خواهم تو را به عالم تازه ای هدایت و رهنمون کنم تا پر از چاشنی و طعم خوش شوی.
نخود بی خبر از آن است که در فصل بهار نیز او را در میان آب و باد و خاک به منظور تحمل همین آتش و رسیدن به مرحله ی پختگی پرورده اند و وقتی خوب پخته شد و چاشنی و طعم لازم یافت، جزیی از وجود انسان می شود و حیات و تولد ثانوی زندگی دوباره به او می بخشد .
نخود که این را شنید گفت پس کمکم کن که خوب بجوشم. ای زن تو معمار من هستی.
زن به نخود گفت من نیز مثل تو بوده ام. چون پذیرای سختی شدم تحمل کردم روح پیدا کردم و الان اینجا هستم.

چون شدم من روح پس بار دگر
جوش دیگر کن ز حیوانی گذر

از خدا می‌خواه تا زین نکته‌ها
در نلغزی و رسی در منتها

#مثنوی_معنوی
#مولوی
دفتر سوم