گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا
تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید

گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن
عکس یک خنجرزپشت سر پی مولا کشید

گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم
راه عشق و عاشقی و مستی ونجوا کشید

گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش
عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن
در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید

گفتمش از غربت ومظلومی ومحنت بکش
فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید

گفتمش سختی ودرد وآه گشته حاصلم
گریه کردآهی کشید وزینب کبری(س) کشید

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق
عکس مهدی(عج) راکشید و به چه بس زیبا کشید

گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین(ع)
گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید

” ﻣــــﺂ ” ﻧـﺴـﻞ ” ﻏــﯿــﺮﺗــﯿــﻢ ” ﺭﻭﯼ ” ﻭﻃــﻦ ” ،
” ﻧـﺂﻣــﻮﺱ “،
” ﺩﯾــــﻦ”
ﻧـﺴـﻞ ” ﻧـﻤـﺂﺯ ﺷـﺒــــ ﯾــﻮﺁﺷــﮑــﯽ “
ﻧـﺴـﻞ ﭘــﻮﻝ ﻣــﺂﻫــﺂﻧـــﻪ ” ﺻــﺪﻗــﻪ “
ﻧــﺴــﻞ ” ﭼـــﺂﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﺳـﺮﯼ “
ﻧـﺴــﻞ ” ﺧــﻮﺁﺑـﯿـﺪﻥ ﺑـﺂ ﻧــﻮﺁﯼ ﺣـﺴـﯿـــــﻦ “
ﻧـﺴـﻞ ” ﺩﺭﺩﺩﻝ ﺑــﺂ ﺑﯽﺑﯽ “
ﻧـﺴـﻞ ﺟـﻤـﻠـﻪ ﻫـﺂﯼ ﺁﻗــﺎ ﻭ ﺷﻬـــﺪﺍ
ﻧـﺴـﻞ ﺗــﺮﺱ ﺍﺯﺷـﯿـﻄـﺂﻥ
ﻧـﺴـﻞ ﺷـﮑـﻔـﺘـﻦ
ﻣـﻮﻟـﺂ …
ﻧـﻤـﯽ ﮔــﺬﺁﺭﯾـﻢ ﻧـﺴـﻠﯽ ﺭﺁ ﮐــﻪ ﺗـــﻮ ﺻــﺂﺣـﺒـﺶ ﻫـﺴـﺘﯽ
ﻧـﺴـﻞ ﺳــﻮﺧــﺘــﻪ ﺑـﻨـﺂﻣـﻨـﺪ…!!!

فرض کن آمده ای گوشه ای اردو بزنی
تا سری ساده به آن
ضامن آهو بزنی /
میروی زیر رواقش بنشینی اما /
در دلت شوق عجیبی ست که زانو بزنی /
لرزشی آمده ، افتاده
به جانت یعنی /
تازه وقتش شده کم کم به رضا (ع) رو بزنی /
میروی گوشه دنجی
که کسی بو نبرد /
در خودت با جگری سوخته سوسو بزنی /
میشوی خادم خوبی
که خدا میداند /
عشق ات این است
که یک مرتبه جارو بزنی….

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع)

شعری به لهجه مشهدی”

تقدیم به امام رضا ع
کوچه پس کوچه مشد بوی امام رضا مده.
دیدن گلدسته هاش دل آدم جلا مده.

هرکی که غصه دره یا گرهی تو کارشه.
مره تو صحن آقا حال و هواش عوض مشه.

بعضیا بالای سر، سر روی سنگا مزارن.
اشکاشان که مچیکه هر چی مخن آقا مده.

صبح زود سر کوچه ها، هرکی که از خانه میه
دست به سینش مزره، سلامی به آقا مده.

خیلیا مگن شما کمتر حرم سر مزنن.
آقامان مهربونه سهم ماره سیوا مده.

بعضی ها که نمتنن بی ین به پابوس آقا.
التماس دعا مگن درد شانه شفا مده.

ما که از بچگی مان همش میامدم حرم.
وقت مردن مدنم جوابیم به ما مده.

تقدیم به عاشقان امام هشتم…..

بیمارها دارالشفا را می شناسند
اینجا تمام دردها را می شناسند

اینجا غریب و آشنا فرقی ندارد
اینجا غریب و آشنا را می شناسند

از هر دری در ماند هرکس آمد اینجا
درمانده ها باب الرضا را می شناسند

در این حرم حتی خدا نشناس ها هم …
گاهی می آیند و خدا را می شناسند

ما چند سالی هست که مشهد می آییم
دیگر تمام شهر ما را می شناسند

بس که همیشه بودم اینجا دست و پاگیر
دیگر من بی دست و پا را می شناسند

ساده بگویم گنبدت را دوست دارم
بی چیزها تنها طلا را می شناسند

چه احتیاج است احتیاجم را بگویم ؟
اهل کرم فقر گدا را می شناسند

پشت در این آشپزخانه نشستم
مردم همه بوی غذا را می شناسند

هرکس که رفته کربلا از این حرم رفت
با نام مشهد کربلا را می شناسند

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد…

حتما شما هم این مصرع زیبا را زیاد شنیده اید ولی بقیه شعر را خیلی ها نمی دانند و شاعر آن را نمی شناسند .

این شعر از آقای دکتر محمود اکرامی فر هست . ایشون مجموعه شعری دارند به نام دریا تشنه است .
…این سروده زیبا را تقدیم می کنم به همه شیفتگان مولا أمیرالمؤمنین علی علیه السلام .

…. از بیابان بوی گندم مانده است
عشق روی دست مردم مانده است

باز هم یک روز طوفان می شود
هر چه می خواهد خدا آن می شود

می روم افتان و خیزان تا غدیر
باده ها می نوشم از جوشن کبیر

آب زمزم در دل صحرا خوش است
باده نوشی از کف مولا خوش است

فاش می گویم که مولایم علیست
آفتاب صبح فردایم علیست

هر که در عشق علی گم می شود
مثل گل محبوب مردم می شود

تا علی گفتم زبان آتش گرفت
پیش چشمم آسمان آتش گرفت

آسمان رقصید و بارانی شدیم
موج زد دریا و طوفانی شدیم

بغض چندین ساله ی ما باز شد
یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

یا علی گفتیم و دریا خنده کرد
عشق ما را باز هم شرمنده کرد

یا علی گفتیم و گلها وا شدند
عشق آمد قطره ها دریا شدند

از سکوت و گریه سرشارم علی
تا همیشه دوستت دارم علی…

سجده در گوشۀ ایوان طلایی عشق است
نوکری بر سر کوی تو- خدایی- عشق است

هر کسی عاشق پابوسی لیلای خود است
در دم مرگ کنارم تو بیایی عشق است

ضامن آهوی صحرا شدنت جای خودش
اینکه در روز جزا ضامن مایی عشق است

تا ابد قبله نمای دل من سمت شماست
اینکه در کشور ما قبله نمایی عشق است

همۀ عرش و زمین را به گدایی بدهند!
باز میگوید از این خانه گدایی عشق است

کعبه وکرببلا هر یکشان عرش خداست
اینکه هم کعبه وهم کرببلایی عشق است

ای که در کشور ما عرش معلا داری
آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری،

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی(ع)

سلام ای پسر حضرت زهرا(س)

که غریب

الغربایی و ولی نعمت مایی

زسر تا به قدم عشق و صفایی

زسر تا به قدم ما همه

دردیم تو درمان و دوایی

تو ایینه شفاف خدایی

تو سلطان سخایی

تو علی هستی و

شهره به رضایی

تو دست کرامت

دل ما و گدایی

فقیریم فقیریم و عشق است فقیری

که تو حج فقرایی

تو که صاحب این صحن سرایی

نه این صحن و سرا صاحب هم ارض و

سمایی

به ما هم بده جایی

نپرس اینکه که هستیم و کجایی؟؟

مهم اینجاست

که تو صاحب مایی

من و دست پر از عجز و تمنا

تو دامنی از جنس تولا

سلام

ای پسر حضرت زهرا(س)