بسیاری از افرادی که به زیارت قبور ائمه هدی یا امامزادگان می روند ، به قصد تبرک ، ضریح یا اشیائی را که آنجاست می بوسند. در صدر اسلام نیز مسلمانان چنین عملی را انجام می دادند و از لحاظ شرع و عقل هیچ مانعی ندارند؛ بطور مثال پیامبر عظیم الشأن اسلام حجر الاسود را استلام می نمودند و می بوسیدند، افرادی در زمان رسول الله (صلی الله علیه و آله) از آب وضوی آن حضرت و یا از دهانه‌ی مَشکی که آن حضرت آب نوشیده، تبرک می جستند و یا تبرک جستن حضرت یعقوب به پیراهن حضرت یوسف که سبب شد بینایی چشم ایشان برگردد؛‌ لذا تبرک جستن به آثار اولیای خداوند، عملی مورد قبول بوده و هست.

محبت و تکریم امامزادگان محبت و تکریم به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) است.

تکریم امامزادگان تکریم رسالت و امامت است چرا که خداوند متعال در قرآن کریم به رسول گرامی اسلام صلی ا… علیه و آله فرمود که برای اجر و مزد رسالت، از مردم مودت فی القربی را بخواهد که منظور همان اهل بیت علیهم السلام هستند.

تمام داستان زندگی انسان در دوست‌‌داشتن خلاصه می‌شود؛ چیزهایی را دوست داریم که نداریم

و به دنبال به‌دست‌آوردن‌شان‌ هستیم، و چیزهایی را دوست نداریم که مجبور به تحمل‌‌شان هستیم!

باید قبل از آنکه بخواهیم به‌دنبال دوست‌داشتنی‌ها باشیم تکلیف خودمان را با نحوۀ علاقمندشدن‌مان روشن کنیم.

وعده حق از آن خداوند جل جلاله است:
《 إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا》
هر آينه از پی دشواری آسانی است.

《وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُون》
و هر که با خدا و پيامبر او و مؤمنان دوستی کند ، بداند که پيروزمندان گروه خداوندند.

“اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِيْ إِلَيْكَ، وَفَوَّضْتُ أَمْرِيْ إِلَيْكَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِيْ إِلَيْكَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِيْ إِلَيْكَ، رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ، آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِيْ أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِيْ أَرْسَلْتَ". (البخاري مع الفتح 11/113 ومسلم 4/2081).(بار الها! جانم را به تو سپردم، و كار خود را به تو تفويض نمودم، و چهره‏ام را به سوى تو گرداندم، و به تو اتّكا كردم، در حالى كه به نعمت‏هاى تو اميدوارم و از عذابت بيم‏ناكم، به جز تو پناهگاهى و جاى نجاتى ندارم. الهى! به كتابى كه تو نازل فرمودى، و پيامبرى كه تو مبعوث كردى، ايمان آوردم). َ

رنگ اشکم بی تو دارد ارغوانی می شود
سرفه هایم تازگی ها آن چنانی می شود

انتظارت کار دارد دست چشمم می دهد
رفته رفته عینکم ته استکانی می شود

هرچه غم بود از دلم با اشک بیرون شد ولی
خاطراتت پشت پلکم بایگانی می شود

کوه طاقت هم که باشی عشق آبت می کند
شانه های مرد عاشق استخوانی می شود

گاه مثل بیژن و یوسف به چاهت می کشد
گاه جسمت مثل عیسى آسمانی می شود

شب به شب جنگ ست بین عقل من با عشق تو
نقش من هم این وسط پا در میانی می شود

چشم و ابروی خشن از بس که می آید به تو
گاهی آدم عاشق نامهربانی می شود

صفحه ای از دفترم را باد با خود برد و رفت
داستان عشق ما فردا جهانی می شود

بی تو اطرافم پر از ارواح سرگردان شده
بر نگردی شاعرت قطعا روانی می شود

کار و بار آدم عاشق ندارد اعتبار
مردنش هم مثل اشکش ناگهانی می شود..

چرابرای امام زمان (عج) باید صدقه گذاشت؟

وقتی آقا بدنیا آمدند، ابلیس فریاد بلندی به آسمان کشید…که تا آن زمان این طور فریاد نزده بود…
همه فرماندهان ابلیس جمع شدند و جویای علت شدند.
ابلیس گفت:
آخرین حجت خدا بدنیا آمد با ظهور او مرگ میرسد…
هرکدام ازشیاطین پیشنهادی دادند، یکی گفت درکودکی اورا بکشیم.
ابلیس: اگراو را بکشیم خودمان هم نابود میشویم
( لولاالحجه لساخت الارض باهلها)….
وبه نتیجه نرسیدند.
تصمیم گرفتند که سلامتی حضرت رابه خطر بیندازند…
هر روزه نه تنها “من نوعی” باعث آزردگی قلب نازنینش میشوم که شیاطین هم دست به دست هم داده اند تاسلامتی “جان عالم” را به خطر بیندازند…

منتهى الامال، شیخ عباس قمی، ج 1، ص 18.

مدتی هست که ظرف گله ام سر رفته
خودم از دست خودم حوصله ام سر رفته

نه امید است به من تا که امیدت باشم
نه مفیدم که مگر«شیخ مفیدت» باشم

دلم آن دل که خودت دست دلم دادی نیست
نفسم آن نفس پنجره فولادی نیست

نیتم پاک نشد فال دلم خوب شود
باز با روضه مگر ، حال دلم خوب شود

رهبر عزیزم:

ـــــــــــــــــــــــ

تا نفس دارم کنم از تو اطاعت رهبرم

بوده بر رخسار تو نور ولایت رهبرم

تاظهور حضرت مهدی دعایم این بُوَد

از گزند دشمنان باشی سلامت رهبرم

کورباد آنکه ندارد این ولایت را قبول

مرگ بر آنکه کند بر تو اهانت رهبرم

خطبه هایت خوارو رسوا میکند بیگانه را

مرحبابر اقتدارو آن شجاعت رهبرم

تو همان سردار عشقی ما همه سرباز تو

از تو میگیریم،چون اذن شهادت رهبرم.

من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم
از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم!
.
همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم!
.
رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم!
.
همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم!
.
سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست
من از بی مهری این ابرهای تار میترسم!
.
تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم
از آن روزی که این منصب کنم انکار میترسم!
.
طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است
از آن شرمی که دارم از رخ عطار میترسم!
.
شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد
من از بیماری آن دیده خونبار میترسم!
.
به وقت ترس و تنهایی، تو هستی تکیه گاهم
مرا تنها میان قبر خود نگذار، میترسم!
.
دلت بشکسته از من، لکن ای دلدار رحمی کن
که از نفرین و از عاق پدر بسیار میترسم!
.
هزاران بار رفتم، ولي شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسیدم ولی این بار میترسم!
.
دمی وصلم ، دمی فصلم، دمی قبضم، دمی بستم
من از بیچارگیِ آخرِ این کار میترسم!
اللهم عجل لولیک الفرج…