پدری دریا دل


برای رد شدن از میدان مین و سیم خاردار باید یک نفر سینه خیز ابتدا در آن قسمت و سیم خاردار می خوابید تا بقیه از رد بشن.داوطلب زیاد بود.
قرعه انداختند، افتاد بنام یک جوان.همه اعتراض کردند الا یک پیرمرد.گفت: چکار دارید بنامش افتاده دیگه.
عجب پیرمرد سنگدلی…دوباره قرعه انداختند، بازم افتاد بنام همون جوان.جوان بدون درنگ خودش به آن قسمت و روی سیم خاردار رفت. در دلها غوغائی شد… پس از لحظاتی و چند انفجار، بچه ها گریان و با اکراه شروع کردند به رد شدن.همه رفتند الا پیرمرد.
گفتند بیا؛گفت: نه شما برید من باید بدن پسرم رو ببرم برای مادرش.مادرش منتظره…

شادی روح شهدا صلوات .

اکنون برای رد شدن و رسیدن به دنیا پا روی خون کدام شهید باید گذاشت…

معنای وضو
وقتی دست راستت را میشویی، میتوانی همه ی مومنین و مومنات را در این کار شریک کنی.

چطور وقتی سفره می اندازی ، خداوند یادت داده است و همه ی مومنین و مومنات را میهمان میکنید ، موقع وضو نیت کنید و …
بعد از خوندن این متن با یک حس و حال دیگه ای وضو میگیرید

بگو یاعلی و بلند شو

همیشه بعد از هر زمین خوردنی بهمون گفتن
بگو” یاعلی” و بلند شو
الانم مثل اون همیشه ها
اگه زمین خوردی
اگه دلت شکسته
اگه کسی زمینت زد
اگه تا حالا بد بودی و خطا کردی
الان وقته یاعلی گفتنه

وقتشه دستاتو بلند کنی و عاجزانه بگی “الهی العفو”
بخاطر تمام وقتایی که دروغ گفتی

حقیقت تلخ که بعضیها خیلی آرام گرفتارش شدند…..!

اول راه بودیم …
گفتن فضای مجازی !
گفتن شده ابزار تبلیغاتی دشمن!
بچه مذهبی ها عقب نمونید!
” آنقدر صفحه بسازید و مطلب نشر دهید و دینتان را به عالم نشان دهید که آنها عقب بکشند “
اما چه شد؟!
کم کم صفحه های عقیدتی خصوصی شد ..
کم کم عکس های شخصی
کم کم ” اشتراک زندگی خصوصی ” با همه …
کم کم “خواهر”
“برادر”
“خواهر عزیزم”
“برادر گلم” …
کم کم بچه مذهبی ها “کم حیا” شدند …

کم کم شوخی با نامحرم …
کم کم دایرکت
کم کم چت ..
مگه جایی که فقط تو باشی و نامحرم ، نفر سوم شیطون نیست؟…
فکر کن !
کم کم دشمن ها به اهدافشون رسیدن
کم کم…
علیکم بانفسکم !
آقا پسر مذهبی !
برادر من!
حداقل روی اهداف نفسانی خودت
پوشش دین و جذب حداکثری نذار!
خانم چادری!
آقایی که با دیدن عکست که اتفاقا توشم باحجابی،
میگه خدا حفظت کنه
میگه چادر بهت میاد!
اون زیر پست بدحجابم می نویسه که چی بهش میاد …
آی پسر و دختر مذهبی !
نکنه منتظری شیطون با نیرنگ پارتی و شماره دادن و دور دور کردن بیاد
سراغت؟!
تو هم با افتخار احساس کنی چقدر مومنی!
نخیر …
 برای امثال ما ، از این جاها شروع میشه

که کمتر احساس گناه کنیم
که کم کم از راه بدر بشیم…
به یه جایی می رسی ، می بینی
دیگه “اشک” نداری
حال نماز و دعا نداری
دیگه اصلا نماز شب کیلویی چند؟؟
دعای کمیل؟ مال قدیما بود …
کم کم آلارم “نفس لوامه” خاموش میشه
بترس…

همین که نماز اول وقتت از بین بره ، باعث خوشحالی دشمنه ••• آره

اول راه بودیم
ولی دیگه حالا زدیم تو جاده خاکی
مواظب خودمون باشیم

دلم به حال دلم سوخت……!

لپ تاپم رو روشن کردم و افتادم توی کوچه پس کوچه های اینترنت.
چندتاکوچه روکه دورزدم،یهو دیدم آژیرآنتی ویروس به صدادراومد،فهمیدم
ویروس گرفته.
سریع ویروس رواز بین بردم تابه سیستمم،آسیبی نرسونه …
کارم که تموم شد به حال خودم خندیدم.
البته ازاون خنده ها

“خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است"!

باخودم گفتم: کاش اینقدر که هوای لپ تاپت رو داری،هوای خودتم داشتی..
کاش وقتی گناه میکردی و آژیر دلت داد میزدکه:خطر..خطر..!!

دلم به حال خودم سوخت…!!
تازه فهمیدم خیلی وقته گناهها، آنتی ویروس دلم رو هم خفه کردند..!
نمی دونم چی بگم…!!؟

اما خوش به حال اونایی که آنتی ویروس دلشون اورجیناله و

هر روز با وصل شدن به خدا آپدیتش میکنن.
خوش به حال اونایی که هر شب خودشون روچک می کنن واگر گناهی

ناخواسته وارددلشون شده با آنتی ویروس استغفار نابودش میکنن…

امروز،آنتی ویروس لپ تاپم بهم درس بزرگی داد:

یه آنتی ویروس جدید خریدم به نام ” استغفار “

ازته دل گفتم:
“استغفرالله ربی و اتوب الیه….

پدری دریا دل

برای رد شدن از میدان مین و سیم خاردار باید یک نفر سینه خیز ابتدا در آن قسمت و سیم خاردار می خوابید تا بقیه از رد بشن.داوطلب زیاد بود.
قرعه انداختند، افتاد بنام یک جوان.همه اعتراض کردند الا یک پیرمرد.گفت: چکار دارید بنامش افتاده دیگه.
عجب پیرمرد سنگدلی…دوباره قرعه انداختند، بازم افتاد بنام همون جوان.جوان بدون درنگ خودش به آن قسمت و روی سیم خاردار رفت. در دلها غوغائی شد… پس از لحظاتی و چند انفجار، بچه ها گریان و با اکراه شروع کردند به رد شدن.همه رفتند الا پیرمرد.
گفتند بیا؛گفت: نه شما برید من باید بدن پسرم رو ببرم برای مادرش.مادرش منتظره…
شادی روح شهدا صلوات .
اکنون برای رد شدن و رسیدن به دنیا پا روی خون کدام شهید باید گذاشت…

واکنش رهبری به انداختن عریضه در چاه جمکران (خطاب به یکی از زائران):

حالا آن نامه را نمی‎ خواهد آنجا بیاندازید. شما جمکران اگر رفتی، برو آنجا، یک آقایی وجود دارد که بدان این آقا می ‎شنود حرفت را. مخاطب قرارش بده.

خودت بدان داری با یکی حرف می‎ زنی. با او حرف بزن، بدان که خدای متعال جواب می ‎دهد. تردید در این نداشته باش، درست می ‎شود. نامه ی داخل چاه و اینها لزومی ندارد. نه یک سند درستی دارد، نه لازم است. حالا به فرض، سند هم داشته باشد، چیز لازمی نیست. آن‎هایی که قدرت کار را دارند، می‎ توانند تصرف کنند، آنها محتاج به نامه نیستند.

وقتی خواستی حرف بزنی، دلت به حرکت می ‎آید، به حرف می ‎آید. برو با دلت با آنها حرف بزن.

من یک وقتی یک شعری گفته بودم درباره ی امام زمان سلام ‎الله علیه. رفتم جمکران و خب تضرع و توجه و نماز و همین اعمال که هست، دیدم آرام نمی ‎گیرم، راحت نمی ‎شوم. بلند شدم و ایستادم. دفترم هم در جیبم بود، دفتر شعر. درآوردم، گفتم آقاجان این شعر را برای شما گفته ‎ام، می‎ خوانم برایتان.

شروع کردم شعر را خواندن،  آهسته البته. هیچ‎کس هم متوجه نبود. یک غزلی بود از ابتدا تا آخر غزل را خطاب به حضرت خواندم، گمان می ‎کنم تأثیری که آن غزل در حال من کرد، آن نماز مخصوص و آن چیزها نکرد. آدم با دلش که حرف بزند، اینطوری است.

منبع: کتاب مسیح در شب قدر/انتشارات صهبا

این اشتباه است که ما فکر کنیم:

«زندگی خوب را آن زن و شوهری دارند که به همدیگر شدیداً علاقه دارند» پس چرا اکثر خانواده‌ها این‌طور نیستند؟ شاید اساساً ما آدرس را اشتباه گرفته‌ایم! البته من نمی‌گویم که زن و شوهر ها نباید به همدیگر علاقه داشته باشند و نمی‌گویم که علاقۀ زن و شوهرها به همدیگر ارزش ندارد. بلکه ما داریم از علاقه‌ای بسیار بالاتر از این علاقه صحبت می‌کنیم.

علاقه‌ای که از علاقۀ مادر به فرزند هم بالاتر است. اینکه می‌گوییم زندگی باید با عشق و علاقه باشد، منظورمان این علاقه‌هایی نیست که انسان‌ها نسبت به همسر، فرزند، شغل، رشتۀ تحصیلی یا کاسبی موفق دارند.

ما داریم از عشق و علاقه‌ای فراتر از این علاقه‌های معمولی صحبت می‌کنیم که آن هم فقط یک نوع است. همان‌ عشقی که گفت: «به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست؛ عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست»( سعدی)