بدون خدا هر فرازى، فرودى عميق است

مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند

باد طراوتش ميدهد
آب رشدش ميدهد

و آفتاب به آن پختگى و کمال ميبخشد اما به محض منقطع شدن از درخت و جدايى از اصل
آب آنرا مي گنداند
باد پلاسيده اش ميکند
و آفتاب آنرا پوسانده و طراوتش را ميگيرد؛

براى ما آدمها تا وقتى در مسير بندگى قدم بر ميداريم و دست و دلمان به ريسمان خدا گره خورده است هر اتفاقى در زندگى رشدمان خواهد داد و حتى زمين خوردن ها و افتادنها مقدمه صعود و تعالى بزرگ روح مان خواهد شد و بر عکس وقتى از خدا دور بيافتيم هر داشتنى فقر و هر فرازى، فرودى عميق است…
دستتان در دستان پر مهر خدا…

هم دنیا و هم آخرت

امام حسن (علیه السلام) در حدیثی می فرماید: «وَ اعْمَلْ لِدُنْیاكَ كَأَنـَّكَ تَعیشُ أَبَدًا، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأَنـَّكَ تَمُوتُ غَدًا» [۱]
«براى دنیایت چنان كار كن كه گویا همیشه زندگى می كنى، و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گویا فردا خواهى مُرد»
حضرت در این حدیث ما را به تلاش و اهمیت دادن، هم به این دنیا و هم به آن دنیا فرا می خواند.
این کلام امام (علیه السلام) به ما درس می دهد: هر چند مشکلات خواهی نخواهی وجود دارند ولی ما باید نیمه پر لیوان را ببینیم. مثبت نگر بوده و با دید باز مسائل را رصد کنیم.
مشکلات زندگی یا از کم کاری خودمان است، که این باید با کوشش دو چندان حلش کرد و نباید با گله و شکایت از زمانه؛ زندگی را بر خود تلخ تر کرد.
یا نه مشکلات از کم کاری انسان نیست و امتحانی از طرف خداوند است. در اینگونه موارد باید تن به تقدیر داد و البته در جهت رفع آن مشکل تا جایی که امکان دارد، تلاش هم داشت.
اسلام هم دنیا را می گوید و هم آخرت
این حدیث پاسخ محکمیست به کسانی که فکر می کنند: پشوایان اسلام فقط امور اخروی را تاکید داشتند، بجا بیاوریم. مطلب به هیچ وجه اینگونه نیست.اتفاقا امام صادق (علیه السلام) در حدیثی به ما گوشزد می کند: «ليس منا من ترک دنياه لاخرته و لا آخرته لدنياه» [۲] «از ما نیست کسی که به خاطر دنیا از آخرت بگذرد وبه خاطرآخرت از دنیا»
تذکر مهم: اینکه امام فرمود: از ما نیست کسی که چنان غرق آخرت شده که دنیا از یادش رفته، این بهانه دست بعضی نباید بدهد که به صرف دیدن افرادی که اهل عبادت و آخرت هستند ولی چنان اعتنای به دنیا ندارند و یا مال و منال زیادی ندارند؛ آنها را نکوهش کنند و سخن امام را در مورد آنان تصدیق کنند.
در حالی که مخاطب حضرت کسانی هستند که در مورد امورات دنیایی یا کاهلند و یا تلاش برای دنیا را، منافی با آخرت میدانند.
اگرتلاش برای دنیا، از حرص و طمع و ظلم به دیگران (دیگران را از میدان رقابت ناجوانمردانه خارج کردن) و …، خالی باشد؛ تلاشی پسندیده است.
باز حضرت در حدیث دیگری این حدیث فوق را بیشتر توضیح می دهد: «لا خير في من لا يجب جمع المال من حلال يکف بها وجهه و يقضي بها دينه و يصل بها رحمه» [۳] «خيري نيست در کسي که دوست ندارد مالي حلالی را جمع کند و به وسيله ي آن آبروي خود را محفوظ دارد و قرض خود را بپردازد و صله ي رحم نمايد»
امام صادق (عليه السلام) در حدیثی دیگر اینگونه می فرماید:«نعم العون علي الاخره الدنيا» [۴] «چه کمک خوبي است دنيا براي تحصيل آخرت»
انسان در زندگی دنیایی خود، باید همیشه خدا را در نظر داشته باشد، کسب و کارش حلال باشد، مقامات دنیایی برایش غرور نیاورد، طوری که اگر رفیقش به او مراجعه کرد، تحویلش نگرفته و سربالا جوابش بدهد و …
قرآن کریم هم می فرماید: خداوند، استفاده نعمتهای دنیایی حلال و پاکیزه را برای شما مباح کرده، سپس قرآن ما را به شکر گزاردن این نعمتها فرا می خواند
فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلالاً طَيِّباً وَ اشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُون» [نحل/۱۱۴] « پس از آنچه خداوند روزى شما كرده است حلال و پاكيزه بخوريد و نعمت خداوند را سپاس بگزاريد اگر تنها او را مى ‏پرستيد» [۵]
نتیجه گیری
از احادیث پیشوایان معصوم ما بر می آید: انسان باید همتش را هم برای دنیا قرار دهد و هم برای آخرت ،حتی امام صادق (علیه السلام) فرمود: کسی که انجام دادن عبادت و امور معنوی، او را از کار دنیایش بازداشته و کسی که کار کردن و پول درآوردن برای زن و بچه او را از آخرت غافل کند؛ از ما نیست.
خداوند همه را در امور آخرت و دنیا مدد فرماید
پی نوشتها
[۱] بحار الانوار(ط-بیروت) ج ۴۴ ، ص ۱۳۹
[۲] جامع السعادات، ج ۲، ص ۱۹
[۳] اصول کافي، ج ۵، ص ۷۲
[۴] همان
[۵] ترجمه گرمارودی، ص ۲۸۰

اگر بر سر نفس خود امیری، مردی

خدای متعال در قرآن می فرماید: «إِنَّ أَكْرَمَكمُ‏ عِندَ اللَّهِ أَتْقَئكُمْ» [حجرات/۱۳] «همانا گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شماست»
یعنی عامل برتری انسان از نظرخدا، به میزان حساب بردن او از خدا بستگی دارد هر چه خداترسی بیشتر، محبوبیت بیشتر
بنابراین ورزشکار، پهلوان، تکنسین؛ نخبه و …شاید در این دنیا محبوبیتی داشته باشند؛ ولی وقتی این محبوبیت با تقوای الهی همراه نباشد؛ از نظرخدا این محبوبیت فایده ی چندانی ندارد و چه بسا وبال گردن او هم بشود، چون از موقیعت خود در جهت اعتلای دین خدا استفاده نکرده است.
یک استادی داشتیم که در خارج ایران موفق شده بود، ده دوازده نفر را شیعه کند. می گفت: اگر می توانستم فلان ورزشکار خارجی را در جرگه ی مسلمانی در بیاورم؛ خیلی عالی می شد. چون محبوبیت زیادی و طرفداران بسیاری دارد و زمانی که طرفدارانش ببینند که ورزشکار محبوبشان مسلمان شده؛ دید بهتری به مسلمانی پیدا نموده و چه بسا آنها هم مسلمان شوند.
خداوند در جای دیگر از قرآن این وظیفه ی خطیر مسلمانان را به آنها گوشزد می کند: «الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فىِ الْأَرْضِ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَوُاْ الزَّكَوةَ وَ أَمَرُواْ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْاْ عَنِ الْمُنكَر» [حج/۴۱]
«همانان كه اگر آنان را در زمين قدرت و تمكّن دهيم، نماز را برپا مى‏دارند، و زكات مى‏پردازند، و مردم را به كارهاى پسنديده وا مى‏دارند و از كارهاى زشت بازمى‏دارند» [۱]
پس وظیفه مسلمانانی که مکنتی دارند، خداوند به آنها مال و پول داده، کسانیکه بین مردم محبوبیتی دارند، علما و روحانیون که بواسطه لباس پیامبر پوشیدن احترام و نفوذی دارند، ورزشکاران، و …، باید در جهت اعتلای دین خدا گام بردارند، امر به پاکی و نماز و روزه داشته باشند و از محرمات الهی باز دارند
البته در جامعه ی اسلامی همه مسولند. طبق فرمایش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم): «كلّكم‏ مسئول» [۲] ولی وظیفه آنان که کاری از دستشان می آید سنگین است.
اگر بر سر نفس خود امیری، مردی
حضرت علی (علیه السلام) این پیشوای جوانمردان و پهلوانان، می فرمایند:
«أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنْ إِصْلَاحِ نَفْسِه» [۳]
‏ «ناتوانترین مردم کسی است که از اصلاح خودش ناتوان باشد»
حضرت دارد به هر کسی که پیرو اوست؛ یادآور می شود که اگر انسانی توانایی اداره بر افراد کثیری را (سازمان و ارگان و …) داشته باشد ولی بر نفس خودش نتواند چیره شود( عصبانیت و پرخاشگری خود را نسبت به افراد تحت قدرتش، نتواند کنترل کند)، و یا زور بازویی قوی را دارا باشد طوری که کسی حریف او نشود؛ ولی نسبت به حریفان قلدری نشان دهد؛ در حقیقت او توانا نیست و باید گفت: ناتوان ترین است.
در دعای کمیل می خوانیم: «یا رَبِّ قَوِّ عَلی خِدمَتّکَ جَوارِحی وَاشدُد علی العَزیمَةِ جَوانِحی وَ هَب لی اَلجد فی خَشیَتِکَ» [۴] «یا رب قدرت جوارحم را در خدمت خودت قراربده و ببند (از هواهای نفس) نیت درونم را، و همتی به من عطا کن که در راه ترس از تو بکار ببرم»[۵]
این فراز از دعای کمیل دارد به ما می آموزد: خدایا قدرت اعضا و جوارح مرا (اگر قدرت جسمی دارم و پهلوانم) در جهت رضای خودت به کارش ببرم، اگر کوششی و همتی در جامعه دارم (اهل علمم، نخبه ام، در ارگانهای خدماتی هستم و …) بتوانم این همت و کوششم را مطابق با رضایت تو استفاده اش کنم.
نتیجه گیری
قرآن و احادیث ما را به تقوای الهی دعوت می کند. مخصوصا اگر انسان مسلمان، صاحب قدرت و مکنت باشد که باید در جهت اعتلای دین حق و اقامه ی دستورات خدا، به وظیفه خود عمل کند.
باید پهلوانان ما، علی (علیه السلام) را مقتدای خود قرار دهند که ناتوان ترین انسان را کسی می داند که بر نفس خود مسلط نباشد.

پی نوشتها
[۱] ترجمه انصاریان، ص ۳۳۷
[۲] منية المريد، ص ۴۳۴ و فهرس الأحاديث الشريفة، ص ۴۲۸
[۳] تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۲۳۶ ، ح ۴۷۶۱
[۴] منتخب مفاتیح الجنان، مترجم آیت الله کمره ی، چاپ چهارم ۱۳۸۹،ص ۱۵۴ و ۱۵۵
[۵] ترجمه کمره ی، همان

بدحجابی و آرایش زنان در آخر الزمان

یکی از مهم‌ترین فسادهای شایع امروز در میان مردم مسلمان، پیروی از فرهنگ غرب و فاصله گرفتن از فرهنگ پاک و ارزشمند دین مقدّس اسلام است. به طوری که مرد و زن مسلمان با نادیده گرفتن اصالت دینی و ارزش‌های فرهنگی خود، رفتارهای اجتماعی خود را با انسان‌های گم‌راه دنیا تطبیق داده و حتّی در نوع لباس پوشیدن و رنگ لباس و مو و امثال آن، از آن‌ها پیروی می‌کند.
با تحقیقاتی که به دست آمده دختران مسلمان همه دارای قلب‌هایی پر از احساسات، شور و شوق و امید هستند، وجودی مملو از محبت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) داشته و ارادت شدیدی نسبت به حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) و فرزندان پاک و طاهر آن حضرت دارند، امّا متأسفانه به جهت عدم تفکّر و تفحص جدّی در مسائل دینی و اعتقادی خود، گرفتار موج دریای طوفانی دنیای امروز شده‌اند.
برخی از آن‌ها از نوع یا رنگ لباسی که به تن دارند اظهار نفرت شدیدی می‌کنند، امّا در عین حال آن لباس را می‌پوشند و می‌گویند، چه کنیم جامعه این طور می‌پسندد.
انصافاً شیطان چگونه در بین ما مسلمانان نفوذ کرده که استقلال فکری را از ما گرفته و حواس ظاهری ما را کاملاً معطوف جوّ حاکم در دنیا نموده است. این چه دردی است که اسوه حسنه خویش را فراموش کرده‌ایم، اسوه‌ای که مادر شیعیان و درمان دردهای کهنه درماندگان است، او که کوثر عالم هستی و مقصود آفرینش مخلوقات است، او که نامش فاطمه زهرا(سلام الله‌علیها) و سرور زنان عالم است.
همان بانویی که امروزه اهل سنّت نیز در گرفتاری‌های خود به او متوسّل شده و نام دختران خود را فاطمه می‌گذارند. همان بانویی که مسیحیان به عظمت او پی برده و دست به دامان پر از مهر و محبّت او دراز نموده و با نام مقدس «فاطمه» یا «فاطیما» به آن بانوی نجات بخش انسان‌ها توسّل می‌جویند.
او که هیچ حاجت‌مندی از درب خانه‌اش بی‌ثمر نرفته است و امروزه همه درگرد حریم او احرام عشق می‌بندند، چرا باید مورد غفلت پیروانش واقع گردد؟ چرا آنان که خود را دوست‌دار و شیعه آن حضرت می‌دانند در مسیر رضایتش حرکت نمی‌کنند؟
مگر حضرت فاطمه‌زهرا(سلام‌الله‌علیها) همان بانویی نیست که وقتی مرد نابینایی در خانه را به صدا در می‌آورد، خود را درکناری پنهان می‌کند و به پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «اگر چه او کور است و من‌را نمی‌بیند، اما می‌ترسم بوی من‌را حس کند».[۱]
چرا ما که پیروآن حضرت هستیم از این رفتارهای حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) درس نمی‌گیریم؟
آری! اگر چه اجباری در دین نیست، امّا بانوانی که ادعا می‌کنند. محبّ فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) هستند، بانوانی که قلب‌هایشان آکنده از عشق و ارادت به حضرت است، آن‌ها که با یاد حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) آن گوهر کوثر و دختر حیدر، دیدگان‌شان همواره بارانی است باید در نوع بینش و تفکّر خویش تجدید نظر نموده و محبّت قلبیِ خود را با اطاعت عملی همراه سازند.
پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از آرایش و بدحجابی زنان آخرالزمان به عنوان فتنه‌ای بزرگ یاد نموده و فرمودند: «فتنه سخت را دیدید و صبر کردید، ولی من ازفتنه‌ای سخت‌تر در آینده برای شما بیم دارم که از طرف زنان می‌آید، زمانی که النگوی طلا به دست نموده (و زینت‌های خود را به نامحرم آشکار کنند) و لباس‌های فاخر بپوشند و حتّی توان‌گران را به زحمت اندازند».[۲]
باید اقرارکرد که این فتنه سخت در زمان ما به خوبی مشهود است؛ دختران و زنان جامعه ما نیز سخت گرفتار این دام‌های شیطانی شده‌اند و حتّی ما مسلمانان کار را به جایی رسانده‌ایم که در یکی از تشرفات، امام زمان(ارواحنافداه) «از وضعیت بدحجابی و بی‌توجّهی زنان مسلمان و زیاد شدن فساد و فحشا اظهار ناراحتی و دل شکستگی نموده‌اند».[۳]
اگر واقعا ناراحتی امام زمان(عجل‌ا‌لله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) برایمان اهمیت دارید باید در ر فتار خود تجدید نظر کنیم. به راستی غیرت مردان و عفّت بانوان چه شده است که ما باید در خیابان‌های یک کشور اسلامی، آن هم کشوری که به عنوان کشور شیعه نشین و پیرو اهل بیت(علیهم‌السلام) در دنیا شناخته شده است، شاهد حضور زنان بدحجاب و حتّی بی‌حجاب باشیم و حتّی جایگاه حجاب در میان مردم مسلمان آن‌چنان پایین آمده باشد که به فرموده پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) «مرد را برای پوشیده نگه‌داشتن همسرش سرزنش می‌کنند».[۴]
شاید بانوان مسلمان هنوز ارزش حجاب را به خوبی نفهمیده و یا به اهمیت آن پی نبرده‌اند، در حالی که باید این حقیقت را فهمید که حجاب پرچم اسلام است، پرچم یعنی نشانه، یکی از نشانه‌های دین اسلام حجاب است. زیرا مردم دنیا در هر منطقه‌ای که وارد شوند و ببینند زنان آن منطقه حجاب دارند متوجّه می‌شوند که آن‌ها مسلمان هستند.
آیا زنانی که با این وضعیت در اجتماع حاضر می شوند، روایات فراوانی را که از ائمّه اطهار(علیهم‌السلام) در مذمّت بی‌حجابی و ظاهر نمودن زینت‌ها و حتی عطر زدن در میان مردان نامحرم به ما رسیده ندیده یا نشنیده‌اند؟! آیا هیچ می‌دانند که پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده‌اند: «زنی که خود را معطر کند و از میان مردم نامحرم عبور کند زناکار است».[۵]
و هم‌چنین فرموده‌اند: « وقتی زنی برای کسی جز شوهر خود بوی خوشی به کار برد مایه آتش و عار است».[۶]
به راستی وقتی بوئیدن عطر زن نامحرم این همه گناه داشته باشد و باعث خشم خدا و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) گردد پس خدا می‌داند که جرم این بی‌حجابی‌ها، این آرایش کردن‌ها، این مدگرایی‌ها و این ارتباط‌های نامشروع تا چه حد بزرگ و سنگین است.
———————————————
پی‌نوشت‌
[۱]. نهج الحیاة صفحه ۸۷.
[۲]. نهج الفصاحة صفحه ۶۱ حدیث ۳۱۴.
[۳]. شکوه های صاحب الزمان صفحه ۵۶
[۴]. بشارة الاسلام صفحه ۱۳۳ و الزام الناصب صفحه ۱۸۳.
[۵]. نهج الفصاحه صفحه ۴۵۷ حدیث ۱۵۷ ۲.
[۶]. نهج الفصاحة صفحه ۳۶ حدیث ۱۸۷
[۷]. برگفته از کتاب، داستان های شگفت انگیز از سیمای زن در آخرالزمان نوشته، مولف محمد یوسفی.

انتظار یعنی :
انتظار یعنی دروغ نگفتن.
انتظار یعنی غیبت نکردن.
انتظار یعنی تهمت نزدن.
انتظار یعنی نماز به موقع خواندن.
انتظار یعنی زکات دادن .
انتظار یعنی چشم خود را کنترل کردن.
انتظار یعنی قدم صحیح برداشتن .
انتظار یعنی عمل به قرآن.
انتظار یعنی احترام گذاشتن .
انتظار یعنی با ادب بودن.
انتظار یعنی کنترل سخن داشتن.
انتظار یعنی راستگو بودن.
انتظار یعنی امانت دار بودن.
انتظار یعنی خشم خود را فرو بردن.
انتظار یعنی بخشنده بودن.
انتظار یعنی هر لخظه به یاد خدا بودن.
انتظار یعنی دیگران را کوچک نشماردن.
انتظار یعنی علی وار بودن.
انتظار یعنی دیگران را مسخره نکردن.
انتظار یعنی امر به معروف کردن.
انتظار یعنی نهی از منکر کردن.
انتظار یعنی در راه خدا جهاد کردن.
انتظار یعنی …
آیا می توانیم خودمان رایک منتظر بنامیم؟

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم هر جمعه برای گناهانم خون گریه می کنی اما باز هم گناه می کنم

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم نگاهم می کنی اما در مقابل نگاه مهربانت گناه می کنم و دلت را می شکنم

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم چقدر غریبی اما من حتی اراده ترک یک گناه را برای کم شدن غربتت ندارم

پرسش: در مورد مسجد جمکران توضيح بدهيد؟ آيا حضرت در آنجا حضور دارند و مي توان ايشان را ديد؟

پاسخ: مسجد مقدس جمكران در عصر ائمه ساخته نشده است، بلكه در زمان امامت خود امام زمان(ع) و به دستور خود ايشان در سال 373 يا 393 هجري قمري بنا گرديده است.(بيش از هزار سال قدمت دارد و اوايل غيبت كبري ساخته شده است).

در مورد ديدار امام در مسجد جمكران بايد گفت: ما در روايتي نداريم كه اگر فلان كار را انجام دهيد مي‌شود امام را در مسجد جمكران ديد؛ بلكه بعضي از بزرگان و يا افراد صالح چنين گفته‌اند كه اگر كسي چهل شب چهارشنبه به جمكران برود، توفيق ديدار امام زمان(ع) را پيدا مي‌كند. بنابراين چون روايت نيست، نمي‌توان گفت حتما نتيجه بخش است.

البته مي‌توان اين كار را انجام داد، اما چون مسجد به فرمان امام زمان ساخته شده و به نام ايشان است، براي عبادت و ايجاد رابطه معنوي با آن حضرت مكان بسيار مناسب و خوبي است.

پرسش: چه رابطه اي بين حضرت و سرداب وجود دارد ؟ آيا ايشان در سرداب غيبت نموده اند ؟

پاسخ: چگونگي تحقق غيبت براي ما روشن نيست. اما در مورد سرداب ميتوان گفت:
سرداب عبارت است از طبقه پايين ساختمان که در مناطق گرمسير به جهت حفاظت از گرماي شديد ميسازند، و اين نوع ساختمان در غالب خانههاي عراق مشاهده ميشود و سامرا نيز از آن مستثني نبوده است. امام هادي(ع) در خانه خود به جهت آسايش اهل بيتش و محافظت از گرما، چنين سردابي ساخته بودند که بعد از شهادتش به ارث، منتقل به امام عسکري(ع) شد.

مطابق تاريخ، حضرت مهدي(ع) از زمان ولادت از ديدگان مردم خصوصا حکام مخفي بود. و بعد از شهادت پدرش بر جسد او نماز گذارد و رسما غيبت خود را از آن خانه آغاز نمود. و از آنجا که سکونت حضرت و ساير اعضاي خانواده در آن سرداب بوده است، لذا مکان غيبت را به آن سرداب مقدس نسبت ميدهند. اين سرداب براي شيعيان اهل بيت(ع) از آن جهت مقدس شمرده شده است که امام زمان و پدر و جدش در آن سرداب به سر برده و عبادت به جاي آورده اند.

البته برخي ميگويند غيبت نيز از همان سرداب آغاز شد و برخي نيز اين امر را مسلم نميدانند.
گفتني است به علت تولد و زندگي مخفيانه امام در زمان حيات پدر و همچنين آغاز غيبت با شهادت پدر و به امامت رسيدن ايشان، اظهار نظر پيرامون محل شروع غيبت مشکل است. به علاوه که اين امر مسئلهاي فرعي است. آنچه مهم است اين است که ما يقين داريم حضرت در طول دوران غيبت در ميان مردم بوده و در مجامع شرکت ميکنند نه اينکه امام تا زمان ظهور در سرداب مخفي شدهاند.