باز باران با ترانه

با نوایی از خراسان

میخورَد بر بامِ قلبم

السلام ای شاه خوبان

اشکبار شوق یارم

بیقرارِ بیقرارم

خانهء موسی بن جعفر

شد گل افشان از حضورش

چشم نجمه گشته روشن

از فروغ فوق نورش

باز آمد نوبهاری

بر زمین از لطف یزدان

نسل هفتم را خدا زد

گوییا بر نام ایران

شد خراسان کوی جانان

 از شمیم و عطر قرآن

باقدوم مهربانی

خاک ما شد آسمانی

در خراسان چون حرم زد

خانه نه بیت الکرم زد

سایه گستر شد به خاکم

عشق او راسینه چاکم

حاجی سلطان طوسم

زائرش را پای بوسم

تا قدم را در سرایِ

ضامن آهو کشیدم

بی هوا بین حریمش

نعرهء یا هو کشیدم

مست گشتم روبرویِ

 گنبد و صحن امامم

 بستم احرامی که گفتم

زائر بیت الحرامم

شکر میدارم خدارا

زائرم کوی رضا را

سر به سجده دیدم آنجا

خیل شاهان و گدا را

گر مهیا نیست من را

طاق و فرش کعبه بوسم

حاجی سلطان عشقم

خادم دربار طوسم

دیدم آن نقاره خانه

نغمه ای از او گرفته

دم ز سلطان خراسان

ضامنِ آهو گرفته

جمله شاهان و فقیران

همرهِ نقّاره داران

از سرِ شب دم گرفته

تا به وقتِ بامدادان

یا رضا جان یا رضا جان

یا رضا جان یا رضا جان

یک_دقیقه_با_خدا

“الهي”

بـوي ِناب"بهشـت"ميدهد همـۀ “نامهاي"قشـنگ ِ"تــو”

ميگذارمشان روي ِزخمهاي “دلم”

گفـته بـودي “اَلجَّبار”

يعني: کسي کـه “جُـبران مــيکند” همـۀ شکستگـيهايِ “دلت” را

گفـــــته بودي “اَلمُصَـوِّر”

يعني: کسي کــه از “ُنو مـيسـازد” همۀ آنچه را که “ويـران” شـده اسـت درون ِ “دلت”

گفــته بـودي"الشّـافـي”

يعني کسي کـــه “شِفاَء” مـيدهد تمام ِ “زخمهـايِ عميق ” و “ناعـلاج” را

هـواي ِ"دلم” سبک ميشود بــا زمزمه نامهايِ زيبايت

نَفـس ميکشــم در هوايِ “مهربانيهـايِ نابت”

“الهي”

سپاس که هستي و خدايي ميکني.

جانم امام رضا (ع)

عالم همہ حیراڹ حریم تو رضا شد
حاجات بشر از کرمت جملہ روا شد

رخصت بده تا خادم زوار تو باشم

سلطاڹ بود آنڪس کہ بہ راه تو گدا شد…

زائری بارانی ام آقا بدادم میرسی؟
بی پناهم، خسته ام،تنهابدادم میرسی ؟
گر چه آهونیستم اماپراز دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوهابه دادم میرسی ؟

ازکبوترهاکه میپرسم نشانم میدهند
گنبدو گلدسته هایت رابه دادم میرسی ؟

من دخیل التماس رابه چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرابه دادم میرسی ؟

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی

زنگ نقـــــــاره ی تو باز پریشـان شــــده است
یک مسیحی وسط صحن مسلمان شده است

☀️

مهربان تر ز پـــــــــدر هستی و نزدیـــک ضریح
کودک گمشده چندیــــست فراوان شده است

☀️

مـن از این بوســـــه زدن های به در فهمـــیدم
در چــــــوبی حرم مصحـــف قرآن شده اسـت

☀️

خلق در فکر طوافنـــــد بگو ســـرّش چیـــست
دور تا دور حریمت پر میـــدان شــــــــده است

☀️

می رســـد کار گـــــدای تو به آنجــــــایی کــه
همه ی شهــــر بفهمند سلیــمان شده است

☀️

زائرت حضــــــرت موســی و حریمت طور است
آســــــمان صحن تو و خــادم صحنت نور است

☀️

گاهی آنقــــــدر شلوغ است رواقــــت که دگـر
کفشداری تو از دادن جـــا مــــعــذور اســــــت

☀️

مطمئن اســــــت شـــفا میدهــــی اش نابینا
گره ای هــم که زده دور مشـــبک کـــور است

☀️

دانه پاشیـــــــدم و دیدم که محلــم نگذاشـت
کفــــتر صحن تو حق دارد اگر مـــغـــرور اسـت

☀️

بس که بــردند نمــــک با خودشـــان از مشهد
شهر قم بیــشترین درصـــد آبش شور اســـت

☀️

اصلا آقا چه کســی گفته که اسم تو رضاسـت
تو علی هستی و مشــهد نجف اشرف ماست

☀️

ولادت با سعادت حضرت شمــــس الشموس
سلطان علی ابن موسی الرضا المرتضی علیه السلام بر مبارکبــــــــــاد

 دل من گم شد،اگر پیدا شد
 بسپارید امانات رضا(ع)

 واگراز تپش افتاد دلم
 ببریدش به ملاقات رضا(ع)

 از رضاخواسته ام تاشاید،
 بگذارد که غلامش بشوم

 همه گفتند محال است ولی
  دلخوشم من به محالات رضا(ع)

 
باز شب میلاد تو عشقه
صحن گوهرشاد تو عشقه

پنجره فولاد تو عشقه
شب رحمت و غفرانه

شب جلوه یزدانه
شب عهده و پیمانه

شب حضرت سلطانه
سلطانه سلطانه

سلطان ایرانه
شاه خراسانه

نوردوچشم مرتضی آمده آمده آمده
مژده که حضرت رضاآمده آمده آمده

اهل ولاخسروطوس آمده
نورخداشمس شموس آمده

خوش آمدی یاعلی موسی الرضا
زمزمه ی اهل ولایارضایارضایارضا