امروز جشن بزرگ امضا توافقنامه

همانطور که مي دانيد پس از پيگيري هاي مستمر و استقامت روزه داران در روزهاي گرم تابستان و نشست هاي سحر و افطار انسان و خدا (1+1)،

قراردادي که در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان تفاهم شده بود در شب بيست و يکم مکتوب شد و در نهايت در شب بيست و سوم به امضا رسيد.

براساس اين توافقنامه قرار بر اين شد که :

1- خداوند مهربان هم چنان خدايي کند و عهده دار روزي انسان باشد و انسان با جديت بيشتر و مراقبت فراوان تر بندگي کند.

2- خداوند هم چنان در سختي ها و بحران ها انسان را کمک کند و محروميت ها و سلب توفيق ها را بردارد، مشروط بر اينکه انسان قول دهد جانب طاعت و تقوا، صداقت و پاکي و درستکاري را رعايت کند.

3- انسان قول داد از توان و انرژي و نعمت هاي خدادادي اش به شکل صلح آميز و در جهت رشد و کمال خود و ياري بندگان خدا استفاده کند و خداوند نيز متعهد شد که نعمت هايش را روز به روز افزايش و توسعه دهد.

4- هم چنان دوربين هاي خدا هميشه و در هر شرايطي انسان را ببيند و تصاوير را ثبت و ضبط کند و انسان نيز مراقب باشد در پنهان و آشکار ملاحظه ي حضور خدا را کند و از برنامه ي صلح آميز خود تخطي نکند.

5- خداوند اطمينان داد که هرگز خلف وعده نمي کند و از حمايت و پشتيباني و روزي رساني خود دريغ نکند به شرط آنکه انسان نيز هم چنان به عهد و پيمانش وفادار باشد.

به شکرانه ي امضاي اين توافقنامه امروز در پايان ماه مبارک رمضان ( عيد سعيد فطر ) جشن مي گيريم. روزهاي شاد، پرانرژي و پر خير و برکتي انتظار انسان را مي کشد مادامي که به امضايش پايبند باشد.

عید سعید فطر بر شما مبارک

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است ، سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد . . .

عید فطر آمد كه ساقی عاشقان را جام داد
عاشقان تشنه را از جام وحدت كام داد

بعد چندی لب فروبستن ز اكل و شرب، دوست
سفره ای گسترد از احسان و بار عام داد

تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار
ساقی از راه وفا، كام دل ناكام داد

خلعتی از تار و پود نور بر اندام جان
حضرت جانان ز لطف بیكران انعام داد

جانب میخانه بشتابید ای میخوارگان
كاین زمان پیر مغان، اصحاب را پیغام داد

حیف، رفت آن ماه و صد شكر آمد این عید سعید
دست ساقی باز می بوسم كه ما را جام داد

لب فرو بستید از نوشیدنی گر چند گاه
از خم وحدت شما را باده ی گلفام داد

دست افشان، پایكوبان جانب ساقی روید
چون كه عیدی باده ی جانبخش آن خوشنام داد

یاﺩ ﺑﮕﯿﺮ بانو:

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦِ، به ﺧﺎﻃﺮِ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺍﺑﺮﻭ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ!
ﻋﺸﻖ، ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ
ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ!

ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ ﻋﺰﯾﺰﻡ؛
ﺑﻪ ﺭﻭﺯﺗﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﮐﻤﺪ
ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼِ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼِ ﺧﺎﻧﮕﯽِ ﮔﺸﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻫﻢ
ﺑﺴﺘﺮِ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼِ ﺷﯿﺮﯾﻦِ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺟﺎ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ!

ﯾﺎﺩﺕ ﻧﺮﻭﺩ
ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺁﺏ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ!
ﻭ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ …

ﺧﻮﺩِ ﺗﻮ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮﻕِ ﺧﺪﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ، ﻧﺸﺎﻥِ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ …

ﺑﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺴﭙﺎﺭ
ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩِ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯼ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﻧﮕﺎﻩِ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻭﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﺪ:
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ

ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ؟
ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺵ، ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺸﻮﯼ «باﻧﻮﯼِ» ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾش!

خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الراحمین

خداحافظ ماه لحظه های افطار و سحر

خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت

خداحافظ ماه شب های نورانی قدر . . .

عید اولیاءالله مبارک.

عید است و دلم خانه ویرانه، بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه، بیا
یک ماه تمام مهیمانت بودیم
یک روز به مهمانی این خانه بیا

عید سعید فطر مبارک

یــه پنـــد دختـرونه

دختــرے باشـے کــ تو دسـتاے شـاه بزرگــ شــــده باشـے
شـاهے ک تــا حالا بهـت تــو نگفـته
شـاهے کـ ازتــو یـه پرنسـس ســاختـه
اونوقـت
آبجے جون-  دختـر بابایے-  پرنسسـم
چجـورےاجـازه میـدے پسـر مـردم با هوسـش اشـکتو در بیــاره و اونــ شـــاه با دیــدن اشــکـ تکــ پرنسســــش خورد شـــه
حواستـــ باشـهـ حقــ ندارے بخاطــــر پســـــره مردُمـــ غرورخـــــودتـــــو و باباتــــــو یـــــه ذره فقد یـــــه ذره زیر سوال ببریــــا

ﺧﺴﺮﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﮔﻔﺖ:
ﮔﺎﻫﯽ…!!
ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ،
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ…
ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ.!!

ﮔﺎﻫﯽ…!!!
ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ،
ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ…
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪی،
ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ‌ای!!!

ﮔﺎﻫﯽ…!!!
ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﯽ،
ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ…
ﺗﺎ ﺁن‌را ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ!!!

ﮔﺎﻫﯽ…!!!
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ،
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ:
ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ نمی‌فهمد…

کاش میشد…
آدمی، گاهی…
فقط گاهی!!!
به اندازه نیاز بمیرد…
بعد بلند شود…
آهسته آهسته…
خاک هایش را بتکاند…!
اگر …
دلش خواست!!
برگردد به
زندگی.