مردی صبح از خواب بيدار شد و ديد تبرش ناپديد شده. شك كرد كه همسايه اش آن را دزديده باشد، برای همين، تمام روز او را زير نظر گرفت. متوجه شد كه همسايه اش در دزدی مهارت دارد، مثل يك دزد راه می رود، مثل دزدی كه می خواهد چيزی را پنهان كند، پچ پچ می كند.
آن قدر از شكش مطمئن شد كه تصميم گرفت به خانه برگردد، لباسش را عوض كند، نزد قاضی برود و شكايت كند. اما همين كه وارد خانه شد، تبرش را پيدا كرد. زنش آن را جابه جا كرده بود. مرد از خانه بيرون رفت و دوباره همسايه اش را زير نظر گرفت و دريافت كه او مثل يك آدم شريف راه می رود ، حرف می زند، و رفتار می كند….! ” پائلو کوئیلو “
 همیشه این نکته را به یاد داشته باشیم که ما انسانها در هر موقعیتی معمولا آن چیزی را می بینیم که دوست داریم ببینیم…!
لطفا دیدمان را به زندگی عوض کنیم… آن وقت خواهیم دید که زندگیمان عوض می شود…!

ﯾﻪ ﺷﺐ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ، ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ با ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﯿﺸﻦ…
ﻧﻮﺑﺖِ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﻝ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﯿﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ . ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺸﯿﻨﻪ
ﻣﯿﮕﻪ : ﻣﻦ ﺗﻮﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ، ﺭﺷﺘﻪ ی ﺧﺪﺍﺷﻨﺎﺳﯽ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ. ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻩ ﺁﺩﻡ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ مجاﺯﺍﺕ ﺑﺸﻪ …!!
ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺮﻕ ﺭﻭ ﻣﯿﺰﻧﻦ، ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ نمی افته ..!
ﺑﻪ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯿﺶ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﯿﺎﺭﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺵ ﻣﯿﮑﻨﻦ …!
ﻧﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﻣﯿﺸﯿﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ : ﻣﻦ ﺗﻮﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﻧﺪم.
ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯿﻔﺘﻪ!
ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺮﻕ ﺭﻭ ﻣﯿﺰﻧﻦ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯿﻔﺘﻪ ….!
ﺑﻪ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﯿﺎﺭﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺵ ﻣﯿﮑﻨﻦ ….!
ﻧﻔﺮ ﺳﻮﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ : ﻣﻦ ﺗﻮﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ، ﺭﺷﺘﻪ
ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﺮﻕ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﻢ：تا ﻭﻗﺘﯽ که ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺗﺎ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻭﺻﻞ ﻧﺒﺎﺷﻦ، ﻫﯿﭻ ﺑﺮﻗﯽ به صندلی ﻭﺻﻞ ﻧﻤﯿﺸﻪ!
ﺧﻮﺏ، ﺑﻘﯿﻪ ی ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﺸﺨﺼﻪ…
ﻣﺴﻮﻭﻟﯿﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﻭ
ﻣﯿﻔﻬﻤﻦ ﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻓﺮﺩ ﻣﯿﺸﻦ!!
ﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﺍﺧﻼﻗﯽ:
۱. ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ دانا ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ کنید !!
۲. وقتی بیشتر از بقیه بفهمید، محکوم به نابودی هستید.
این حکایت بعضی جوامع هست…

اگر کسي تو را با تمام مهربانيت دوست نداشت …
دلگير مباش که نه تو گناهکاري نه او
آنگاه که مهر ميورزی
مهربانيت تو را زيباترين معصوم دنيا مي‌کند …
پس خود را گناهکار مبين
من عيسي نامي را مي شناسم که ده بيمار را در يک روز شفا داد …
و تنها يکي سپاسش گفت!!!
من خدايي مي شناسم كه ابر رحمتش به زمين و زمان باريده …
يکي سپاسش مي گويد و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عيسي و خدايش را سپاس گفتند …
از تو براي مهربانيت قدرداني مي کنند.
پس از ناسپاسي هايشان مرنج و در شاد کردن دلهايشان بکوش…
که اين روح توست كه با مهرباني آرام ميگيرد
تو با مهر ورزيدنت بال و پر ميگيري …
خوبي دليل جاودانگي تو خواهد شد …
پس به راهت ادامه بده
دوست بدار نه براي آنکه دوستت بدارند …
تو به پاس زيبايي عشق ،
عشق بورز و جاودانه باش…

ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺧﺎﮎ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﻣﻐﺰﻫﺎﯼ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺩﺭﺍﺳﺎﺭﺕ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ!
ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ:
ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﯿﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ” ﺯﻧﺠﯿﺮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ “…
ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻧﺠﯿﺮﻫﺎ ، ﺯﻧﺠﯿﺮﻫﺎﯼ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ، ﺁﺭﺍﻣﺸﺘﺎﻥ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ
#سخنان_ناب #پند

همسر فرعون ” تصميم گرفت که عوض شود
و شُد یکی از زنان والای بهشتی….
پسر نوح تصميمي براي عوض شدن نداشت…
غرق شد و شُد درس عبرتی برای آیندگان…
اولي همسر يک طغيانگر بود
و دومي پسر يک پيامبر…!!!
براي عوض شدن هيچ بهانه ای قابل قبول نيست….
اين خودت هستي که تصميم مي گيري تا عوض شوي…

بازهم منتظرت می مانم تاکه از غصه ماکم کنی بازهم چشم به راه میدوزم تابیایی وجهان شاد کنی
بازهم منتظرت می مانم
بازهم العجل میگویم
بازهم می گویم میایی
بازهم می گویم می مانم
بازهم چشم به راهها دوختن
بازهم این جمعه ،شمع امیدی روشن
بازهم دست به دعا شب تا صبح
بازهم آهی بلند به دزازای وجودت تا من
بازهم قصه تکراریه من
بازهم منتظر توماندن
بازهم العجل ها گفتن
بازهم جمعه های دلتنگ
عاقبت می آیی
تو میایی زمانی که نه زود است ونه دیر
اما می ترسم که نبینم فجر ظهورت را من

الهم عجل لویڪ الفرج

دیگران را میبخشم …
اطرافم پراز ادم هاییست که تنها بظاهر نزدیکند
اما فرسنگ ها دورند …
کاش همه شبیه حرف هایشان بودند …
گاهی سکوت میکنم …
وتنها به این می اندیشم که چگونه میشود گاهی ادم ها خیره در چشمانت به چشم سفیدی خویش ادامه دهند …
تنها خیره میمانم
میبینم…
میشنوم …
اما تنها مینگرم…
لذتی دارد گوشه ای نشستن و به این ادمها نگاه کردن …
گاهی میخندم
نه از سرشوق …
از سر حیرت …
اینکه تا چه حد گاهی وقاحت بی پایان میشود …ادمها لالت میکنند سپس انتظار سخن دارند…!
کاش زبانمان در چشمانمان بود و فهم و شعورمان ٬گوش هایمان …
انوقت تغییر فراوان بود ..

هیچ نیازی به رقابت با دیگری نیست…
تو خودت هستی و همانگونه که هستی بسیار خوب است؛ خودت را بپذیر..
راهی را نرو که از سرِ ترس است…
راهی را برو که عشق و سرور تو را وادار به پیمودنش می کند::::
مقاومت درونی را کنار بگذار ، بگذار امور همان گونه که هستند ، باشند.
این پذیرش ، تو را به آن قلمروی آرامش درون خواهد برد… هرگاه این لحظه را به هر شکلی که باشد به گونه ای عمیق بپذیری ، در آرامش هستی.