بهترین فرمول برای ترک گناه
مشارطه، مراقبه و محاسبه است
امام صادق (علیه السلام ) فرمودند: “به بچه هایتان احادیث ما را قبل از اینکه دیگران چیزهای دیگر یاد بدهند یاد بدهید.” یعنی قبلش احادیث ما را یاد بدهید که وارد قلبشان شود تا چیزهای دیگر وارد قلبشان نشود.
امام(ره) در کتاب چهل حدیث فرمولی ارائه می دهد بنام محاسبه ؛ می فرماید شب قبل از آنکه بخوابید محاسبه داشته باشید. امروز از صبح تا شب چه اشتباهاتی را کردم؟ و آیا امروز یک گره از کار کسی باز کردم یا نه؟، چند جا سخن چینی کردید؟ وچند جا نگاه ما، نگاه حرام بود ؟ گوش ما ، حرام شنید؟ دست .
امام صادق (علیه السلام ) فرمودند: “به بچه هایتان احادیث ما را قبل از اینکه دیگران چیزهای دیگر یاد بدهند یاد بدهید.” یعنی قبلش احادیث ما را یاد بدهید که وارد قلبشان شود تا چیزهای دیگر وارد قلبشان نشود?.
امام(ره) در کتاب چهل حدیث فرمولی ارائه می دهد بنام محاسبه ؛ می فرماید شب قبل از آنکه بخوابید محاسبه داشته باشید.
امروز از صبح تا شب چه اشتباهاتی را کردم؟ و آیا امروز یک گره از کار کسی باز کردم یا نه؟، چند جا سخن چینی کردید؟ وچند جا نگاه ما، نگاه حرام بود ؟ گوش ما ، حرام شنید؟ دست و پایمان عمل حرام انجام داده است؟ کجا رفته چقدر رفته ؟ بهترین مثال آن، همان 24 صندوق(ساعت) است؛ یک ساعت یک ساعت کنید، اصلاً خودتان احساس می کنید چه کردید.
صبح اول وقت با خودتان مشارطه داشته باشید
که امروز دیگر مثلا فلان کار را نمی کنم، ولی در عوض این کار را می کنم … گناه ها و حرام ها رو اول باید بشمریم ؛ مستحبات و مکروهات را فعلا رها کنید.
مثلاً برای ترک “غیبت” شرط کند فقط امروز را غیبت نکنم.
چون شیطان خیلی زیرک تر از این حرف هاست. به قول آیت الله شوشتری ، بعد از امام زمان
 عالم ترین موجود روی کره زمین شیطان است. برای هر یک از ما شیطان از راههای مختلفی وارد می شود و اگر ما یک روز صبح شرط کنیم “دیگر از امروز برای همیشه گناه نمی کنم” شیطان نمی گذارد ولی وقتی می گویی” فقط همین امروز” به نظر ناچیز می آید پس شیطان هم میگوید “باشد… یک روز که طوری نمی شود” این توصیه را در کتاب علما داریم. که از این ترفند استفاده کنید تا بتوانید به اصطلاح شیطان را دور بزنید
آقای شوشتری تعبیر زیبایی دارند. می گویند: قبل از آنکه شب بشود آثارش را می بینید. مثلاً شب میلاد امام حسین یک دفعه از شوق اشکت جاری می شود. این اشک را چرا قبلا نداشتی … این می شود جوابت، اتصال برقرار می شود و لامپ وجودت روشن می شود. یک دفعه می بینی در آن شب میلی به مجلس حرام نداری.
بقیه دارند آماده رفتن به مجلس حرام می شوند اما شما می گویید” بروید من نمی دانم چرا دوست ندارم بیایم”
?
همین میل نداشتن به حرام تو را در خلوت خودت می برد، تلویزیون را روشن می کنی می بینی یکی از کانال ها کربلا را نشان می دهد؛ یک سلام می دهی خودت می فهمی که همان لحظه جوابت را حضرت داده است
. آن لحظه رقیق و لطیف می شویم. این همان نتیجه ترک گناه ما در آنروز است.
منبع:
استاد معصومی

  شبی از شبها به موسی علیه السلام گفتی که می خواهی او را نصیحت و موعظه کنی.
 موسی علیه السلام خیلی خوشحال شد، او دوست داشت بداند که نصیحت های تو چیست، او می خواست آن را بشنود و به دیگران هم بگوید، نصیحت های تو خیلی با ارزش هستند و اگر همه به آن عمل کنند، حتماً به خوشبختی دنیا و آخرت خواهند رسید.
و تو بار دیگر با موسی علیه السلام سخن می گویی:
1* تا زمانی که یقین نکرده ای همه گناهان تو را بخشیده ام، فکر خود را مشغول عیب ها و گناهان دیگران مکن!
2* تا زمانی که گنجینه های ثروت من تمام نشده است، غم روزی خود را مخور و نگران نباش!
3* تا زمانی که می بینی من همه کارۀ این دنیا هستم به کسی غیر از من دل مبند و فقط امیدت به من باشد.
4* تا زمانی که شیطان زنده است، از دسیسه و فریب های او ایمن مباش.
 (بحارالانوار،جلد13،صفحه344)
(تا خدا راهی نیست، مهدی خدامیان آرانی، صفحه 30)

امام زمان ـ علیه السلام ـ در ضمن توقیع شریف خود فرموده است:‌
«إنّا غیر مهملین لمراعغتکم ولاناسین لذکرکم،‌ ولولا ذالک لنزل بکم اللأواء واستطلمکم الأعداء،‌ فاتقوا الله جلّ جلاله و ظاهرونا علی انتیاشکم من فتنة قد أنافت علیکم.»[7]
«بدرستیکه ما در رعایت امر شما بی‌توجهی ننموده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم. و اگر این چنین نبود،‌ هرآینه به بلای سخت گرفتار می‌شدید،
و دشمنان، شما را از پی در می‌آورند، پس تقوا پیشه کنید و ما را در نجات خود از فتنه‌ای که شما را احاطه کرده یاری کنید.»
بحارالانوار، ج 53، ص 175
یاری امام زمان ـ علیه السلام ـ در امر دین به چند طریق حاصل می‌شود، که در این‌جا به دوازده کیفیت از مهمترین آن‌ها مختصراَ اشاره می‌کنیم:
کیفیت اول؛ تقوا است، و بر این مطلب شواهدبسیاری است که برخی از آن‌ها را ذکر می‌کنیم:
اول: امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ که در ضمن نامه‌ای به عثمان بن حنیف[1]نوشته‌اند:
«ألا و إن لکل مأموم إماماً یقتدی به، و یستضیئ بنور علمه،‌ ألا و إنّ إمامکم قد اکتفی من دنیاه بطمریه، و من طُعمه بقُرصیه، ألا و إنکم لا تقدروعلی ذلک،‌ ولکن أعینونی بورع و اجتهاد و عفّه و سداد.»[2]
«آگاه باشید! همانا از برای هرکس امام و پیشوائی است که در اعمال و رفتار خود از او پیروی می‌کند، و به روشنائی نور علم او هدایت می‌یابد.
آگاه باشید! امام شما از دنیای خود و از زینت‌های آن به دو جامة ‌کهنه و از خوردنی‌هایش آن به دو قرص نان قناعت کرده‌است.
آگاه باشید! شما توانائی بر این‌گونه رفتار ندارید، ولکن مرا به دوری از محرمات و کوشش در انجام واجبات و به پاکدامنی و پیمودن راه صحیح یاری کنید.»
دوّم: در کتاب «کافی» روایت شده که حضرت امام محمدباقر ـ علیه السلام ـ فرمود:
«أعینونا بالورع، فإنّه من لقی الله عزوجلّ بالورع کان له عند الله عزّوجلّ فرجاً، إنّ الله عزوجل یقول: «مَن یُطِعَ الله وَ رَسُولَهُ، فَأُولئِکَ مَعَ الّذینَ اَنْعَمَ اَللهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَبِیِّن وَالصِّدیقِینَ وَ الشُّهَدَاءَ وَ الصّالِحِینَ وَ حُسْنَ اُولَئِکَ رَفیقَا»[3] فمنا النبیّ ومنّا الصّدیق والشهداء والصالحون.»[4]
« ما را با دوری از محرمات یاری کنید، همانا هرکس خداوند عزّوجل را با داشتن ورع ملاقات کند خداوند در کار او گشایش می‌دهد،
به درستی که خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید:
کسانی‌که خدا و رسول او را اطاعت کنند، با کسانی‌که در جوار قرب الهی از رحمت‌های او برخوردارند یعنی انبیاء و صدیقین و شهداء و صلحاء همنشین خواهند بود.»
3. در همان کتاب از حضرت صادق ـ علیه السلام ـ روایت شده که فرمود:
«ان شیعة علی خمص البطون، ذبل الشفاة، و اهل رأفة و علم و حلم، یعرفون بالرهبانیة فأعینوا علی ما أنتم علیه بالورع والجتهاد.«[5]
«همانا شیعیان امرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ شکم‌هایشان خالی و لب‌های آن‌ها خشکیده است[6] و آنان اهل رأفت و علم و بردباری هستند،
و به روی گرداندن از اهل دنیا شناخته می‌شوند، پس برای ثبات و استواری در امر ولایت، مرا با دوری از محرمات و کوشش در انجام واجبات یاری کنید.»
چهارم: امام زمان ـ علیه السلام ـ در ضمن توقیع شریف خود فرموده است:‌
«إنّا غیر مهملین لمراعغتکم ولاناسین لذکرکم،‌ ولولا ذالک لنزل بکم اللأواء واستطلمکم الأعداء،‌ فاتقوا الله جلّ جلاله و ظاهرونا علی انتیاشکم من فتنة قد أنافت علیکم.»[7]
«بدرستیکه ما در رعایت امر شما بی‌توجهی ننموده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم. و اگر این چنین نبود،‌ هرآینه به بلای سخت گرفتار می‌شدید،
و دشمنان، شما را از پی در می‌آورند، پس تقوا پیشه کنید و ما را در نجات خود از فتنه‌ای که شما را احاطه کرده یاری کنید.»
——————————————————————————–
[1] . ایشان یکی از کارگزران حضرت در بصره بود.
[2] . نهج البلاغه فیض، ص 966، ضمن نامة 45.
[3] . سورة نساء،‌آیه 69.
[4] . کافی، ج2، ص 78، حدیث 12.
[5] . کافی، ج2، ص 233، حدیث 10.
[6] . و آن به علت گرسنگی وروزه دار بودن است.
[7] . بحارالانوار، ج 53، ص 175.

از حموم نمره در اومدیم و نم نم بارون میزد ، خانومی جوون و محجبه بساط لیف و جوراب و … جلوش پهن بود ، رفت جلو و آروم سلام کرد و نصفه بیشتره لیف و جوراباشو خرید … تعجب کردم و پرسیدم : داداش واسه کی میخری ؟
ما که تازه از حموم در اومدیم ، اونم اینهمه !!!
گفت : تو این سرما از سر غیرشتشه که با دستفروشی خرجشو در میاره ، وگرنه میتونست الآن تو یه بغل نرم و یه جای گرم تن فروشی و فاحشگی کنه !!!
پس بخر و بخریم تا شرف و ناموس مملکتمون حفظ شه ، برگشت تو حموم و صدا زد :
نصرت اینارو بزار دم دست مردم و بگو صلواتیه … !!! …
( برگی از دفترچه خاطرات جهان پهلوان تختی )

چَشمانِ خیس و ابری ات غم دارد آقا
گلبـرگِ رویـت رودِ شبـنم دارد آقا

دارد نسیـمِ غصه مـی آید ز كـویت
شـالِ عزایـت عطر مـاتـم دارد آقا

مـا یـك دهـه تنـها عـزاداریم امّا
هر روزِ تـو رنـگِ مُحـرّم دارد آقا

مـن آرزو دارم ببینـم چشم هـایم
مثلِ تو خـون با اشك توأم دارد آقا

نـامم گـدا و شُهرتِ مـن نوكر امّا
یـك كـربلائی اولش كم دارد آقا

هر كس دخیلِ دست عباس است امروز
در دستِ خود یك حَبلِ محكم دارد آقا

ای ساقیِ لـب تشنگان جانم اباالفضل
لبـهایِ من این نـوحه را دَم دارد آقا

آتش و آب و آبرو با هم.
هر سه گشتند. در سفر. همراه.

عهد کردند. هر يکى گم شد.
با نشانى ز خود. شود پيدا.

گفت آتش. به هر کجا دود است.
ميتوان يافتن. مرا آنجا.

آب گفتا. نشان من پيداست.
هر کجا باغ هست و سبزه بيا.

آبرو رفت و گوشه اى بگرفت.
گريه سر داد. گريه اى جانکاه.

آتش آن حال ديد و حيران شد.
آب. در لرزه شد. ز سر تا پا.

گفتش آتش. که گريه ى تو ز چيست ؟
آب گفتا. بگو نشانه چو ما

آبرو لحظه اى به خويش آمد
ديدگان پاک کرد و کرد نگاه

گفت. محکم مرا نگه داريد
گر شوم گُم نميشوم پيدا

«رهی معیری»

حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند:
” کَذِّبْ سَمعَکَ و بَصَرَکَ عَن أخیک. فَإنْ شَهِدَ عِندَکَ خَمسونَ قَسامَةً:
“أنّه قال”
و قالَ: “لَم أقُلْ"،
فَصَدِّقْهُ و کَذِّبْهُم
اگر از برادرت چیز بدی دیدی یا شنیدی چشم و گوش خود را تکذیب کن،
اگر پنجاه نفر به تو گفتند:
او چنین گفت
و خودش گفت: من چنین نگفتم، حرفش را قبول کن و حرف آن ها را نپذیر.
وسائل الشیعة، ج٨، ص٦٠

بيداري براي نماز شب

امام صادق عليه السلام فرمود : روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از حارثة بن مالك بن نعمان انصاري پرسيد : چگونه اي اي حارثة بن مالك ؟ حارثه عرض كرد : مؤ مني واقعي ، اي رسول خدا ! حضرت صلي الله عليه و آله و سلم فرمود : هر چيزي را حقيقت و نشانه اي است ؛ حال حقيقت و نشانه قول تو چيست ؟ گفت : اي رسول خدا ! نفس خويش را از دنيا دور ساخته ام و شبم را به بيداري مي گذرانم ، و روزم را به تشنگي سپري مي نمايم . گويي عرش خداي را مي بينم كه محاسبه و حساب مردم بر پا شده است . بهشتيان را مي نگرم كه به زيارت يكديگر مي روند ، و فرياد و ناله دوزخيان را مي شنوم كه در آتش اند . (چون سخن او بدين جا رسيد) پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود : تو بنده اي هستي كه خداوند قلبش را نوراني گردانيده ؛ پس حال كه بصير و بينا گشته اي ، بر آن ، ثابت و استوار باش !

حارثه گفت : اي رسول خدا ! براي من دعا نماييد تا در ركاب شما به شهادت رسم ! پس حضرت نيز چنين كرد و فرمود : خداوندا ! شهادت را روزي اش گردان ! چند روز بعد ، حارثه ، به فرمان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در جنگي شركت جست جنگ شروع شد و او نفر هشتم و يا نهمي بود كه به فيض شهادت نايل آمد .

در روايتي ديگر كه كليني از ابوبصير نقل مي كند ، حارثه دهمين نفري است كه بعد از جعفر بن ابي طالب به شهادت مي رسد . لقا الله،ص 173و174