بشر بن غالب اسدی نقل می‏کند:

 که روزی خدمت امام حسین علیه ‏السلام رسیدم و آن حضرت درباره ‏ی ارزش و ثواب خواندن قرآن فرمود:

 «کسی که یک آیه از قرآن را ایستاده بخواند، برای هر حرفی صد پاداش نیکو برای او نوشته می‏شود. اگر در غیر نماز بخواند، خداوند به هر حرفی، ده پاداش نیکو به او عطا می‏کند. پس اگر قرآن را بشنود، به هر حرفی یک پاداش نیکو به او عطا می‏کند و اگر کسی تمام قرآن را در شب بخواند، فرشتگان بر او تا صبح درود می‏فرستند و اگر در روز ختم کند، فرشته ‏های نگهبان تا شب بر او درود می‏فرستند و دعای او برآورده است و به اندازه ‏ی آن چه میان آسمان و زمین است، به او پاداش داده می‏شود».

پرسیدم:

  این ثواب خواننده ‏ی قرآن است؛ اما کسی که نمی‏تواند قرآن بخواند چه؟ فرمود:

 «ای برادر بنی ‏اسد! در شگفت مباش؛ زیرا خداوند، بخشنده، ستایش کننده و بزرگوار است. اگر آن چه را از قرآن می‏ داند، بخواند، خدا این اجر را به او می‏ دهد».

 کافی، ج 6، ص 420.