دلم تنگ است یامهدی کجاماندی؟

بگوامشب نمازت راکجاخواندی؟

کناربارگاه مرتضی بودی؟

ویاکه زائرموسی الرضا بودی؟

بگودرمکه درحال دعاهستی ؟

ویامهمان شاه کربلا هستی؟

ویاهرنیمه شب دلتنگ وتنهایی..

عزاداربقیع وقبرزهرایی؟

دلم تنگ است یامهدی برای دیدنت هردم

حلالم کن اگریکدم توراآزرده ات کردم

دراین دنیاکه گردیده پراز نیرنگ ونامردی

دعایت میکنم هرشب که فردایش توبرگردی…

اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

دلم گمگشته ای دارد که می جوید شبانگاهان ز هر کوی و ز هر برزن نشان بی نشانش را

دلم گمگشته ای دارد که در شبها به وقت خواب ,ز رنگ پرتو مهتاب می جوید نشانش را
دلم در سینه شد یعقوب در کنعان
ز هجر یوسف زهرا
و می گویم شاید آن کسانی که ندانستند راه از چاه و گم کردند یوسف را…
دگر باره ز مصری دور آوردند ,عطری از گل باغ محمد را
ولی نه!
خوش به حال حضرت یعقوب
که می دانست بوی عطر یوسف را
رسید آدینه ای دیگر چرا پس تو نمی آیی
بگو ای گوهر پنهان که از عالم چه می خواهی
مگر تو عدل می خواهی!؟
مگر تو داد می خواهی!؟
مگر در بین این ظلمت تو قلبی شاد می خواهی!؟

چرا پس تو نمی آیی؟
مگر جانا نمی دانی که دل در انتظار توست!؟
وگر در دهر پاییز است, به امید بهار توست

خدا داند که بعد از او
امید هر مسلمانی
و می دانی که بعد از او
به درد هجر درمانی

چرا ما را رها کردی؟
زخود مارا جدا کردی؟
مگر از ما بدی دیدی
که دیگر بر نمیگردی؟

آه, من را چه می گویم!؟
دلت از دست ما خون است می دانم
خطا و اشتباه ما
زحد افزون و بیرون است می دانم
ولی ما را پناهی نیست, می دانی؟
و در درگاه ایزد جز تو مارا تکیه گاهی نیست, می دانی؟

تمام عالم ما پر شده از ظلم و از کینه
شکسته سنگ های ظلم و نفرت هر چه آیینه
دل ما هم همان آیینه تاریست در سینه
که دارد از تباهی ها به رویش زخم دیرینه

بیا ای مرهم هر درد
کجایی اوج آدینه؟

بیا تا درد دل های مسلمانان دوا گردد
بیا تا ریزش خون های نا مردان روا گردد
بیا تا دشت ایمان با شمیمت با صفا گردد
بیا تا صوت تکبیرت به آه دل نوا گردد
بیا ای گوهر پنهان
بیا ای عشق بی پایان
بیا ای یار دیرینه
بیا ای اوج آدین

ماه شعبان و علي الخصوص نيمه شعبان در اذهان محبّان اهل‌بيت (ع)، به عنوان ميلاد نجات بخش موعود معنا و مفهوم مى يابد. روز ميلاد بزرگ مردى كه انسانيت، ظهور او را به انتظار نشسته و عدالت براى پاى بوس قدمش لحظه شمارى مى كند.

ماه شعبان علاوه بر اينكه ماه خجسته ميلاد امام عصر(عج) است، فرصت معنوي مناسب و ارزشمندي براي راز و نياز با خالق هستي و نزديكي هرچه بهتر و بيشتر به معبود و كسب بركات الهي است و فضيلت‌هاى بسيارى براى عبادت و راز و نياز در شب و روز خجسته نيمه شعبان بر شمرده شده است تا جايي كه هم‌رديف و هم‌پاي شب‌هاي قدر قرار دارد.در حديثي كه در وسايل و بحار الانوار و مصباح المتهجد اشاره شده در خصوص فضيلت ماه شعبان آمده است: خداوند به ذات مقدس خود سوگند خورده است كه هركس را در اين ماه به او پناه برده و از او درخواست كند، از رحمت خود محروم ننمايد.

مهدويت در قرآن:
ريشه اصلي مهدويت ، قرآن است که درچند آيه، نابودي ستم را پيش بيني کرده و پيروزي پارسايان، صالحان ومستضعفان را نويد داده وفرجام کار را از آن پرهيزکاران دانسته و بشارت داده که در پايان جهان، نيکوکاران حاکم خواهند شد. در تفسير اين آيات، روايات فراواني از پيامبر وائمّه (ع) نقل شده است که بنا بر آنها ،حکومت امام مهدي (ع) درآخرالزمان همان حکومت مستضعفان وصالحان است که درقرآن، بشارت به آن داده شده است.خداوند درسيصد وشصت وپنج آيه که در هشتاد سوره آمده است، به صورت کلّي درباره مهدويت سخن گفته است . از باب نمونه، به دو آيه بسنده مي کنيم:
مامي خواهيم برمستضعفان زمين منت نهيم وآنان راپيشوايان ووارثان روي زمين قرار دهيم
(سوره قصص ، آيه 5)
در زبور بعد از ذکر(تورات) نوشتيم : بندگان شايسته ام وارث حکومت زمين خواهند شد.
(سوره انبياء ، آيه 105)

مهدويت در نهج البلاغه :
نهج البلاغه آينه اي ست که سيماي پر فروغ قائم آل محمّد(ع) در آن گرچه اندک، ولي پرجاذبه و نويدبخش تجلّي کرده است چنانکه امام علي(ع) در خطبه هاي 16، 93، 100، 103، 138، 150، 182و 187 و در حکمت هاي 209، 277، 147 به موضوع مهدويت و آخرالزمان اشاره کرده اند. ايشان در حکمت 147مي فرمايند :
بار خدايا چنين است که هرگز زمين ـ به لطف تو ـ از کسيکه با حجت و دليل بامر حق قيام کند و دين الهى را بر پا دارد خالى نخواهد ماند ، خواه ظاهر باشد و آشکار (مثل امامان يازده گانه معصوم) خواه در حال ترس و پنهانى ، تا دلائل الهى و مشعلهاى فروزان او از بين نرود. و آنها چند نفرند و کجايند؟ آنان بخدا سوگند تعدادشان اندک، اما از حيث مقام و منزلت نزد خدا بسى بزرگ و ارجمندند.
ادامه در حکمت 147…

اميدواريم كه خداوند به بركت مولود با عظمت شب نيمه شعبان به همه ما توفيق درك فضيلت هاى اين شب خجسته را عطا فرمايد و همه ما را از زمره ياوران و خدمتگزاران مولود اين شب قرار دهد.

اللهم عجل لوليک الفرج

خشک شد این مزرعه، باران نمی آید چرا؟
جمعه هم آمد،ولی مهمان نمی آید چرا؟
شیخ همراه چراغش منتظر مانده هنوز
منتظر مانده ولی!انسان نمی اید چرا؟
سامری گوساله بازی میکند،موسی کجاست
ای خدا پس لوح ده فرمان،نمی آید چرا؟
یکه تازی میکند قوم ثمود ولوط وعاد
مانده ام من در جهان ،توفان نمی اید چرا؟
سوی چشمم کم شده از گریه های ندبه ام
یوسف گم گشته ی کنعان نمی اید چرا؟
من دعای عهد میخوانم به امید طلوع
آفتاب نیمه شعبان نمی آید چرا؟…….

مولا جان روزها را می گذرانیم بی آنکه ازشما خبری داشته باشیم هفته ها را سپری می کنیم بی آنکه شما را دیدهباشیم شبهای جمعه که می رسد اشتیاق دیدارتان را می کشیم که شاید این شب در سحرگاه صدای نازنین و دلربای شما رابشنویم و جان دوباره بگیریم …

پیشاپیش فرا رسیدم سالروز میلاد امام زمان (عج) را خدمت شما دوستان عزیز تبریک عرض می کنیم.

بریده شد نفسم در میان این زندان

به دامن چمن و لاله زار خواهم رفت

تمام جسم و وجودم فدای دیدارش

چو تشنه ای به دل چشمه سار خواهم رفت

هنيئأً لكم يا صاحب الزمان و يا أميرنا العطشان بولادة شبه رسول الله ، علي الأكبر�

….
باز هم شنبه و ….. باز هم بي صاحبي!!
چهارمين عيد اين ماه باعظمت هم از راه رسيد و…..هنوز دستان تهي تر از خاليِ اهاليِ ديارِ فراق ، در طلب يار مهجور ، به آسمان ، كشيده مانده و در انتظار اجابت است!
امروز قلبم مردّد مانده كف شادي بكوبد يا حلقه ي باب هزارسال، بسته مانده ي نبودن شما را؟؟؟

ارباب عزيز ما و ناخداي كشتي نجات بشر ، سيدنا حسين إبن علي عليهماالسلام ، امروز ، طعم پدر شدن ، مذاقشان را مالامال از عطر نبوي كرده….
آن هم چه فرزندي؟؟؟؟!! قرن هاست كه تمام عقول از توصيف كه هيچ، حتي درك يكي از شئوناتش عاجز مانده اند!!
مولودي كه بعد از آمدنش ، ضربان قلب مهربان پدرش شده بود تا……… سال ها گذشت و همان قلب مهربان به تپش افتاد……تپش وداع با كسي كه تعرض به ساحت مقدسش ، تَجَرّي به مقام پروردگار محسوب مي شد ،،،،،،،
ضربان اين قلب به شماره افتاده بود و علي عزيزش خرامان خرامان به آغوش الهي،رهسپار……
او رفت و دنيا براي قلب مهربان ارباب رئوفمان ، تنگ تر از زندان شده بود!! جان بود كه از كالبد جانش مفارقت كرد!.!

….كجا رفتيم؟!
بگذار برگرديم همين جاي تاريخ كه روزگار درازي ست امتداد غفلت ما بر عمر غيبت وليّ مهربانمان افزون كرده و ما بي خبران ، آسوده تر از هميشه در پي آذين ديوارهاي شهرمانيم براي جشن مولودش…
شرممان باد كه خود را ريزه خور خوان اميركريمي مي دانيم كه همه ساله مراسم ميلادش را بدون وجودش اقامه مي كنيم !!
نبودنش را از هميشه بيشتر حس مي كنيم….اما آن گونه كه بايسته است بودنش را نمي خواهيم!!!
آقاجانم
مهدي آل فاطمه
اي عزيزترين براي قلب هاي شكسته!!
دلهره دارم
اضطراب نيمه ي ماه به تمام جسمم رسوخ كرده … مي ترسم زبانم لال ، امسال هم ….

نه والله
خسته شديم
از خودمان و شِكوه مي بريم به امام مهربان از پدرمان
ببخش اين يتيمان گريزپاي را
دوستت دارند …. اما مبتلا به روزگار نبودنت شده اند
دعاي مان كن اي مستجاب الدعوة ترين !! تا بيش از اين در عرق شرم اين همه عصيان گري ، غرق نشويم
آقاجانم
عزيزتر از عزيزانم
ما نيمه ي شعبان بدون شمارا نمي خواهيم
كوچه پس كوچه هايي كه لياقت فرش راه شما شدن را ندارند،را چه به آذين و….
همان بِه كه سياه پوش غم بزرگ نداشتن شما بمانند!!
.
.
.
يا الله
شايد علي اكبر عليه السلام را به دردانه ي خلقتت حسين عليه السلام بخشيدي تا باب ورود ما بي آبروهاي عالم را گشوده باشي
ما نيز ، اين سبب نوراني را واسطه ي نياز به بارگاهت ميكنيم و تو را به حق اين مولود عزيز -كه جان همه ي عالم فداي خوشحالي پدرش در لحظه ي تولدش باد- قسم مي دهيم كه بيا و دست از تنبيه ما بي خبران بكش و امر ظهور منتقم كربلا را همين الساعة امضاء بفرما
اللهم صل علي محمدوآل محمدوعجل فرجهم والعن وأهلك أعدائهم

تنها ترین امام زمین، مقتدای شهر
تنها، چه میکنی؟تو کجایی؟کجای شهر؟

وقتی کسی برای تو تب هم نمی کند
دیگر نسوز این همه آقا به پای شهر

تو گریه میکنی و صدایت نمی رسد
گم می شود صدای تو در خنده های شهر .
تهمت،ریا و غیبت و رزق حرام و قتل
ای وای من چه می کشی از ماجرای شهر

دلخوش نکن به “ندبه”ی جمعه، خودت بیا
با این همه گناه نگیرد دعای شهر!

اینجا کسی برای تو کاری نمی کند
فهمیده ام که خسته ای از ادعای شهر

گاه از نبودنت مثلا گریه می کنند
شرمنده ام! از این همه کذب و ادای شهر

هر روز دیده می شوی اما کسی تو را
نشناخت ای غریبه ترین آشِنای شهر

جمعه…غروب… گریه ی بی اختیار من…
آقا دلم گرفته شبیه هوای شهر

جان آقام ( عج ) . . .

ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻣﻮﻻﯼ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐــــِـﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐـــِــﯽ؟
ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺩﻡ ﻣﯽﺯﻧﯽ
ﺩﻡ ﺯ ﻣﻬـــــﺪﯼ ( عج ) ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﮐﻢ ﻣﯽﺯنی؟
ﻣﻬـــــــﺪﯼِ ( عج ) ﺯﻫﺮﺍ، ﺣﺴﯿﻨـــــﯽ ﺩﯾﮕﺮﺳﺖ.
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﺴﻞ ﺣﯿﺪﺭ ﺍﺳﺖ
ﻏﯿﺒﺖ ﺍﻭ ﮐﺮﺑﻼﯾـــــﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﺷﯿﻌﻪ ﺍﺑﺘﻼﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻞُّﻋﺮﺽٍﮐﺮﺑـــــﻼ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﯿﻦ
ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺣﺠّﺖ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ ﺯﻣﯿﻦ!
شیعیاﻥ«ﻫﻞﻣﻦﻣﻌﯿﻦ» ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ
ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﺍﯼ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺵ:

ﮐﯿﺴﺖﻣﻬـــــﺪﯼ( عج ) ﺭﺍ ﮐﻨﻮﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؟
ﺍﺯ ﺍﻣـــــﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ؟
ﮐﻮ ﺑُﺮﯾﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺯﻫﯿﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺣﺒﯿﺐ؟
ﺗﺎ ﻧﻤـــــــﺎﻧﺪ ﻣﻬـــــﺪﯼ ِﺯﻫﺮﺍ ﻏﺮﯾﺐ
ﮐﻮ ﺍﺑﻮﻓﺎﺿﻞ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺷﻬﯿـــــﺪ؟
ﺳﯿﺼﺪ و ﺍﻧﺪﯼ ﺻﺤﺎﺑـــــﯽِ ﺭﺷﯿﺪ
ﻋﻮﻥ ﻭ ﺟﻌﻔﺮ، ﺍﻫﻞ ﻭﻻ ﻭ ﺩﺭﺩ، ﮐﯿﺴﺖ؟
ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺩﯼِﻏﺮﺑﺖ، ﻣﺮﺩ ﮐﯿﺴﺖ؟

ﺻﺒﺢ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ، ﺩﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ
ﺑﺮ ﺍﻣـــــﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ، ﯾﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ
ﻣﯽﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﻩ ﻭﻟﯽّ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ
ﻭﺍﺭﺙ ﺣﯿﺪﺭ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ….

الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج