ذات هو گفت علی
حضرت هو گفت علی
نام عالی به خودش داد و به او گفت علی
‌
مبتلا گفت دعا
گرم دعا گفت علی
توبه كرد آدم و هی رو به خدا گفت علی

آب و گل گفت علی
بحر خجل گفت علی
نوح رد شد ز خطر بس كه به دل گفت علی
با يقين گفت علی
سوی زمين گفت علی
اين خليل است كه در آتش كين گفت علی
آن وسط گفت علی
او نه غلط گفت علی
يوسف از بين زنان رفت فقط گفت علی
الَمی گفت علی
غرق غمی گفت علی
يونس اندر شكم حوت همی گفت علی
بحر و بر گفت علی
رمل و حجر گفت علی
كوه با ناقه صالح چقدر گفت علی
در فضا گفت علی
بين هوا گفت علی
خواست الياس كند طی سما گفت علی
هر كسی گفت علی
خوش نفسی گفت علی
صبرِايوب كم آورد و بسی گفت علی
لاله گون گفت علی
ذكر جنون گفت علی
سر يحيای پيمبر پر خون گفت علی
مصطفی گفت علی
غار حرا گفت علی
شب معراج، محمد به خدا گفت علی
ايليا گفت علی
كهف وَری گفت علی
من همانم كه خداوند مرا گفت علی
فاطمه گفت علی
پيش همه گفت علی
نه بترسد، كه بدون واهمه گفت علی
مجتبي گفت علی
سبزْ قبا گفت علی
بين صفين امير الكرما گفت علی
كربلا گفت علی
خون خدا گفت علی
چيست نام پسران تو شها ؟ گفت علی
اكبرش گفت علی
گل پسرش گفت علی
رو و مو، ابرو و چشم و سرش گفت علی
هر نفس گفت علی
مست ز بس گفت علی
قاسم ابن حسن از پشت فرس گفت علی
چه يلی گفت علی
ابن ولی گفت علی
جنگ تا تنگ شد عباس علی گفت علی
آتشين گفت علی
زينب دين گفت علی
بر بلندای فلك صبر يقين گفت علی
شاپرك گفت علی
باغ فدك گفت علی
صدو ده بار نمكدان به نمك گفت علی
كم كَمَك گفت علی
خواست كمك گفت علی
مستجار آه زد و خورد ترك گفت علی
نای و نی گفت علی
ساغر و می گفت علی
مَردْ ،سلمان سپاهانی ِ جی گفت علی
خون فشان گفت علی
نعره كشان گفت علی
ذوالفقار عين تبر سينه دران گفت علی
پر توان گفت علی
تند و دوان گفت علی
دُلْدُلِ شير خدا شيهه كشان گفت علی
روزها گفت علی
صبح و مسا گفت علی
شيعه افتاد زپا ، خواست ز جا گفت علی
گل ما گفت علی
حاصل ما گفت علی
خاكْ گِل،گِلْ گُلُ گلْ دِلْ ، دل ما گفت علی
جسم و تن گفت علی
عقل و بدن گفت علی
روح در موقع ايجاد شدن گفت علی
**به عشقِ
حضرت عشق اسدالله الغالب علی بن ابی طالب

علی امـــــشب چه خوش با ما مدارا می کنی
شد شب قـدر و تو خود دردم مداوا می کنی
درکـنار ذکـر حـقّ و جـــوشن و احیای شب
با نــمازآخرت دل را مــصـفا مـی کـنی
عـدل و احـسان شما حتی ز قاتل کم نگـشت
کاسه شیری هم برای قاتلت مــولامهیامی کنی
امشـب آقا با همین فرق شکسته، روی زرد
یاد آن میخ در و پـهلوی زهـرا(س) می کنی
از شمار فضل تو حدر قلم ها عاجــز است
در رکـوع خود زکــات عشـق اهدا می کنی
مـردم نا اهـل کـوفه با تو بد کردند علـی(ع)
ازخدای خود تو استغفارآنها را تمـنا می کنی

علی امشب میان کوچه ها تنهاتر از ماه است
پریشان تر ز مرغان عزادار شبانگاه است

به روی ارغوانش عطر لبخندی شکوفا شد
علی آیا ز توفیقی که امشب دارد آگاه است؟

شتاب گام هایش بیشتر می گردد از نبض اش
مسیر زندگی در چشم او امشب چه کوتاه است

خزیده در ردای شب تمام ناجوانمردی
و شمشیری که قصدش فرق خورشید سحرگاه است

علی آرام می سوزد علی آرام می جوشد
علی آرام می نوشد از آن جامی که دلخواه است

میان چشم هایش قطره ی اشک شکوفا شد
میان چشم هایی که دلیل هر چه گمراه است

علی آرام می گرید ز داغ کودکانی که
فراق مهربانی ها بر آنها سخت جانکاه است

یتیمان کاسه های شیر را بر خاک اندازید
مجال دلنوازی با علی بسیار کوتاه است

صدایی آشنا می آید از اعماق تاریکی
نوای بغض نخلستان و/ یا غم مویه ی چاه است

هنوز از مسجد کوفه پس از کوچ علی بینی
که ذکر دائم گلدسته هایش : «فزتُ برب الکعبه» برپااست

براى امير المومنين عليه السلام نامه‏ اى از معاويه رسيد حضرت مهر نامه را شكست و قرائت كرد : ” از طرف امير المومنين و خليفة‏ المسلمين ، معاويه بن ابى سفيان براى على :‏
اى‏ على !
در جنگ جمل هر چه خواستى با ام المومنين‏ : عايشه و اصحاب رسول خدا : طلحه و زبير كردى‏ اكنون مهياى جنگ باش “
حضرت جواب نامه را اينگونه نوشت : از طرف عبدالله تو به رياست‏ مى نازى و من به بندگى خداوند من آماده جنگ‏ هستم به همان نشان كه ” انا قاتل جدك و عمك و خالك : من همان قاتل پدربزرگ و عمو و دايى تو هستم ” سپس نامه را مهر و امضاء فرمود و از شاگردانش كه در محضرش بودند ، پرسيد : كيست كه‏ اين نامه را به شام ببرد ؟
كسى جواب نداد
دوباره حضرت سوالش را تكرار فرمود و اين بار طرماح از ميان جمعيت برخاست و عرض كرد : على‏ جان ! من حاضرم‏ حضرت ضمن اينكه او را از متن‏ تند نامه آگاه كرد ، فرمود : طرماح !
به شام كه‏ رفتى مواظب آبروى على باش‏ طرماح گفت : سمعا و طاعة‏ آنگاه نامه را گرفت و بسوى شام حركت كرد معاويه در باغ قصرش بود كه عمرو عاص خبر رسيدن‏ يكى از شاگردان على را به او رساند
معاويه‏ فورا دستور داد كه بساطى رنگين پهن كنند تا شكوه آن طرماح را تحت تاثير قرار بدهد و او را به لكنت بيندازد دستور انجام شد طرماح وقتى‏ وارد شد و آن فرشهاى رنگين و بساط مفصل را ديد ، بى اعتناء با همان كفشهاى خاك آلوده اش قدمها را بر فرشها گذاشت ، خود را به معاويه رساند و همانطور كه او بر مسندش لميده بود ، طرماح نيز لم داد و پاهايش را دراز كرد
اطرافيان معاويه‏ به طرماح اعتراض كردند كه ” پاهايت را جمع كن ” اما او گفت : تا آن مردك ( معاويه ) پاهايش را جمع نكند ، من هم پاهايم را جمع نخواهم كرد عمرو عاص به معاويه در گوشى گفت : اين مردى‏ بيابانيست و كافيست كه تو سر كيسه ات را كمى شل‏ كنى تا او رام بشود و لحنش را هم عوض كند
معاويه ضمن اينكه دستور داد تا سى هزار درهم‏ پيش طرماح بگذارند ، از او پرسيد : از نزد كه‏ به خدمت كه آمده اى ؟
طرماح گفت : از طرف خليفه‏ برحق ، اسدالله ، عين الله ، اذن الله ، وجه‏ الله ، امير المومنين على بن ابيطالب نامه اى‏ دارم براى امير زنازاده فاسق فاجر ظالم خائن ، معاوية بن ابى سفيان‏ معاويه ناراحت از اينكه‏ سى هزار درهم نيز نتوانسته است كه اين شاگرد على عليه السلام را ساكت كند ، گفت : نامه را بده ببينم
، طرماح گفت : روى پاهايت مى ايستى ، دو دستت را دراز ميكنى تا من نامه على عليه‏ السلام را ببوسم و بتو بدهم‏
معاويه گفت : نامه‏ را به عمرو عاص بده‏ طرماح گفت : اميرى كه ظالم‏ است ، وزيرش هم خائن است و من نامه را به خائنى‏ چون او نميدهم‏ معاويه گفت : نامه را به يزيد بده‏ طرماح گفت : ما دل خوشى از شيطان نداريم‏ چه رسد به بچه اش‏ معاويه پرسيد : پس چه كنيم ؟
طرماح گفت : همانكه گفتم‏ بالاخره معاويه نامه‏ را گرفت و خواند بعد هم با ناراحتى تمام كاتبش‏ را احضار كرد تا جواب نامه را اينگونه بنويسد ” على ! عده لشكريان من به عدد ستارگان آسمان‏ است‏ مهياى نبرد باش ” طرماح برخاست و گفت : من خودم جواب نامه ات را مى دهم‏
على عليه‏ السلام خود به تنهايى خورشيديست كه ستارگان تو در برابرش نورى نخواهند داشت‏ سپس خواست برود كه معاويه گفت ” طرماح ! سى هزار درهمت را بردار و سپس برو “
، اما طرماح بى اعتناء به‏ حرف معاويه و بدون خداحافظى راه كوفه را در پيش‏ گرفت‏ معاويه رو به عمرو عاص كرد و گفت : حاضرم‏ تمام ثروتم را بدهم تا يكى از شما به اندازه‏ يكساعتى كه اين مرد از على طرفدارى كرد ، از من‏ طرفدارى كند عمرو عاص گفت : بخدا اگر على به‏ شام بيايد ، من كه عمرو عاصم نمازم را پشت سر او ميخوانم اما غذايم را سر سفره تو ميخورم
‏ ( الأختصاص ص ١٣٨)

110 برتری حضرت ﻋﻠﯽ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) مظهرالعجایب

۱-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪﺵ ﻭﻟﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
2-ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
3-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺨﺮ ﺍﯾﺰﺩ ﻭ ﺧﻠﻘﺶ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
4-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺟﻬﻞ ﺑﺸﺮ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
5-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
6-ﺁﻧﮑﻪ ﺳﮑﺎﻧﺪﺍﺭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺳﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
7-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻋﺸﻖ ﻓﺰﺕ ﻭ ﺭﺏ ﺍﻟﮑﻌﺒﻪ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
8-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻧﺎﻥ ﯾﺘﯿﻤﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
9-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﻠﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
10-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
11- ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻫﻤﻪ ﯾﮑﺘﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ(ﺹ) ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
12-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺛﺎﺭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
13-ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺷﻤﻨﺶ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻣﻮﻻ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
14-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﺸﺪ ﻧﮕﯿﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﮔﺪﺍ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
15-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺶ ﺭﻭﻧﺪ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
16-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﯿﺪ ﻏﺪﯾﺮ ﺷﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻧﺒﯽ ﻣﻮﻻ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
17-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺩﻟﺖ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
18- ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﻬﺪﯼ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
19-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﯽ ﻣﺜﻞ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
20-ﺁﻧﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
21-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻢ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﯽ ﻭ ﻫﻮ ﻣﻮﻻ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
22-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﯾﺪ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
23-ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
24-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﻭ ﺿﺮﯾﺤﺶ ﺑﻮﺳﮕﺎﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﺷﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
25-ﺁﻧﮑﻪ ﻭﺍﮊﻩ ﻭﺍﮊﻩ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺟﺎﺭﯼ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
26-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﻫﺒﺮ ﺧﻄﺎﺑﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
27-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺤﻮﺍﺋﺞ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
28-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
29-ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
30-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﯽ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
31-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺍﻣﺎﺩﯼ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
32-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﺖ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
33-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺯﯾﻨﺐ ﺷﯿﺮ ﺯﻥ ﮐﺮﺑﻼ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
34-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺫﺍﻥ ﺍﺷﻬﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﺮ ﻭﻟﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺵ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
35- ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﺫﮐﺮﺵ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
36-ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻬﺮﺵ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
37-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺯﻭﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
38-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﺩ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
39-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﻡ ﻧﻬﻨﺪ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﻡ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
40-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
41-ﺁﻧﮑﻪ ﺷﯿﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪﺵ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
42-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺨﺮ ﺷﯿﻌﻪ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﯿﺎﺩ ﭘﯿﺮﻭﺍﻧﺶ ﻫﺴﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
43-ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ﮔﺪﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻋﺪﻟﺶ ﯾﮏ ﺗﺮﺍﺯﻧﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
44-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻮﺳﻨﺪ ﺗﺮﺑﺘﺶ ﻫﻢ ﺍﻧﺒﯿﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﻟﯿﺎ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
45-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺻﻔﺶ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
46-ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺧﺼﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺩﻭﺯﺥ ﻭ ﺟﻨﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
47-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻠﺖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
48-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﺁﺏ ﺍﺯ ﮐﻮﺛﺮ ﺩﻫﺪ ﺑﺮ ﺷﯿﻌﯿﺎﻧﺶ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
49-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺮﻡ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺁﺭﺩ ﻗﺎﺗﻠﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
50-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺸﺎﻗﺶ ﺩﻫﻨﺪ ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
51-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻋﻠﺖ ﺑﻮﺩ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﻗﺪﺭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
52-ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
53-ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺒﺎﺋﯿﺶ ﭼﻮﻥ ﭘﺮ ﮐﺎﻫﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
54-ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻈﻠﻮﻣﻢ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
55-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﯿﺪ ﻏﺪﯾﺮ ﯾﮑﺘﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ. ﺍﻧﺒﯿﺎ ﻭ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﺍﮐﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﯾﻨﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
56-ﺁﻧﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
57-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺷﮏ ﻫﺴﺖ ﯾﮏ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
58-ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻠﻖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺵ ﺷﺎﻫﯿﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
59-ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺪﺣﺶ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
60-ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
61-ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻨﺖ ﺑﯽ ﻭﺟﻮﺩﺷﺒﯽ ﺻﻔﺎ ﻭ ﺧﺸﮏ ﺯﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
62-ﺁﻧﮑﻪ ﻭﺻﻔﺶ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
64-ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮﺵ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﺠﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
65-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺁﻭﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﻋﺪ ﺁﺳﺎﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
66-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
67-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻣﮑﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
68-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺧﺪﺍ ﺩﺳﺘﺶ ﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
69-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺴﺖ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
70-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺟﻼﻝ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺩ ﻏﺮﯾﺒﺴﺘﺎﻥ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
71-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﻄﻠﻘﺶ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪ ﻋﻠﯿﺴﺖ (ﻉ)
72-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻧﺒﯽ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
73-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﯾﻨﺶ ﺩﯾﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
74-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻠﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴ
ﺖ(ﻉ)
75-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
76-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﯾﺰﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪﺵ ﺗﺎ ﺷﻮﺩ ﺍﻟﮕﻮ ﻭ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺸﺮ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
77-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
78-ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍﻩ ﺍﻫﺪﻧﺎ ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
79-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺍﻧﺶ ﺷﺎﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
80-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﭼﻮﻥ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
81-ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭﺍﻻﯾﺶ ﻧﺸﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
82- ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻮﺭﺵ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺳﻤﺖ ﺣﻖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
83-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﻔﺖ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
84-ﺁﻧﮑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﮐﺮﺩ ﺣﻘﺶ ﺩﺭ ﺧﻼﻓﺖ ﻏﺼﺐ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
85-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺮ ﺩﯾﻦ ﺣﻖ ﯾﺎﺳﺶ ﮐﺒﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
86-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺻﺒﺮﺵ ﻋﺪﻭ ﺑﺮ ﺯﺍﻧﻮ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺫﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
87-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
88-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺣﻖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
89-ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ.ﺧﯿﺒﺮ ﮔﺸﺎ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
90-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻻﻓﺘﯽ ﺍﻻ ﻋﻠﯽ ﻻ ﺳﯿﻒ ﺍﻻ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺑﻬﺮ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
91-ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ.ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
92-ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪﺵ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺠﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
93-ﺁﻧﮑﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺑﮕﻔﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻢ ﺍﯾﺰﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
94-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
95-ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﻫﻠﺒﯿﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
96-ﺍﻧﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ . ﯾﻞ ﺍﻡ ﺍﻟﺒﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
97-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺮ ﺣﻮﺽ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
98-ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻧﻢ .ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻡ .ﺩﯾﻨﻢ .ﻣﺮﺍﻣﻢ . ﻫﺴﺖ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
99-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﯾﮏ ﺧﺎﺭ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
100-ﺁﻧﮑﻪ ﺷﯿﻌﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
101-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﺁﻗﺎ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺑﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
102-ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﺘﻌﻈﯿﻢ ﻭ ﻋﺸﻘﺶ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
103-ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﺩﺷﺖ ﮐﺮﺑﻼ ﯾﮏ ﻗﺒﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
104-ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﺶ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﺩ ﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
105-ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
106-ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﻟﻘﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
107-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺑﯿﺎﺕ ﺩﺭ ﻭﺻﻔﺶ ﺑﻮﺩ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
108-ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺰﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﮔﯿﺮﺩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺟﺰ ﻭﻻﯾﺶ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
109-ﺁﻧﮑﻪ ﺷﯿﻌﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻏﻼﻣﺶ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)
110- ﺁﻧﮑﻪ ﻟﻌﻦ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺍﯾﺰﺩﯼ ﺑﺮ ﭘﯿﺮﻭﺍﻧﺶ ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﯿﺴﺖ(ﻉ)

“نادعلـــــــــــــــــــــیاً"به هوای نجف
یادحــــــــــــــــــــــرم برده قرارم ز کف
باز هوای نجـــــــــــــــــــــفم آرزوست
مهر عــــــــــــــــــــــلی در دو جهان آبروست
یک نظـــــــــــــــــــــرم گر بکند بوتراب
ذره ناچیز شود آفـــــــــــــــــــــتاب
حیدر کـــــــــــــــــــــرار علیک السلام
عشق فقط حب علــــــــــــــــــــــی والسلام
زیرنشین علمش انبـــــــــــــــــــــیا
سید و سالار همه اوصــــــــــــــــــــــیا
نفس نبی،حبل متین،روح دین
مظهر اسماء خــــــــــــــــــــــدا در زمین
حشر محبان علــــــــــــــــــــــی با علی
درهمه احوال بگو یاعلـــــــــــــــــــــی(ع)

علی در دنیای اسلام و متأسفانه در دنیای شیعه هم ، به درستی شناخته نشده و شخصیت والایش تحریف شده و هنوز هم گرفتار محبان غال و مبغضان قال است و اینهم نمودار شخصیت مظلوم علی است که چهره ی آسمانیش در محاق جهل ها و جور هاست و ما شیعیانش هنوز به درستی نشناخته ایم و تا او را نشناسیم ، نتوانیم از او پیروی کنیم و تا پیرویش نکنیم ، شیعه ی او نیستیم و به سعادت و فلاحی که در انتظار آنیم ، نمی رسیم…

خجسته باد نام خداوند، نیکوترین آفریدگاران
که تو را آفرید
از تو در شگفت هم نمی توانم بود
که دیدن بزرگیت را، چشم کوچک من بسنده نیست
به عقیده ی من ، فرزند ابی طالب اولین عربی بود که ملازمت و مجاورت روح کلی را برگزید و با آن دمساز و هم راز شب گردید. او نخستین عربی بود که دو لبش آهنگ ترانه روح کلی را به گوش مردمی منعکس ساخت که پیش از آن ان نغمه را نشنیده بودند. پس هر کس شیفته و دلداده ی او گشت ، شیفتگی و دلدادگی اش به رشته های فطرت بسه است. هرکس با او دشمنی نمود، از فرزندان جاهلیت است.

آیات فراوان در شأن علی آمده و گفتار کوتاه ما را گنجایش بیان آن نیست.علی جان پیامبر و گوشت و خون و استخوان اوست و نسبت به او به منزله ی هارون نسبت به موسی است و هزاران سخن دیگر از پیامبر که در صدها کتاب تفسیر و حدیث آمده و می توان به تفاسیر مجمع البیان و برهان و المیزان و کتاب های صحاح و احقاق الحق و الغدیر و… مراجعه کرد.

ولی اسف این جاست که هنوز علی در دنیای اسلام ومتأسفانه در دنیای شیعه هم ، به درستی شناخته نشده و شخصیت والایش تحریف شده و هنوز هم گرفتار محبان غال و مبغضان قال است و اینهم نمودار شخصیت مظلوم علی است که هم چهره ی آسمانیش در محاق جهل ها و جور هاست و ما شیعیانش هنوز به درستی نشناخته ایم و تا او را نشناسیم ، نتوانیم از او پیروی کنیم و تا پیرویش نکنیم ، شیعه ی او نیستیم و به سعادت و فلاحی که در انتظار آنیم ، نمی رسیم.

گروهی از مسلمانان بی انصاف ، علی را در ردیف عثمان و سعد وقاص و عبدالرحمن بن عوف و خالدبن ولید و جزء عشره مبشره به حساب می آوردند در صورتی که چه نسبت خاک را با عالم پاک. علی آن مرد بزرگ معنوی کجا و این گروه اشرافی و تجاوزکار و منحرف کجا؟
قرن ها بر منبرها به علی دشنام دادند و ناسزا گفتند و فرزندان و پیروان راستینش را کشتند و به دار آویختند و به زندان افکندند، ولی او پاینده تر و روشن تر و انسان ساز تر و مقدس تر واعجاز گرتر و اعجاب انگیز تر باقی ماند.

گروهی هم برایش شخصیتی اساطیری و ذهنی ساختند و به عنوان دوستی ، داستان ها و شعر ها برایش پرداختند و به آسمانش فرستادند و از رهبری مردم زمین برکنارش داشتند و از دسترس پیروانش بیرون بردند و شیعیانی موهوم ساختند. ذلیل و بیچاره و جاهل که برای علی نه تنها افتخاری نیافریدند ، بلکه درد ها و اندوه ها به بار آوردند.

شاعران از چشم و ابرویش سخن گفتند و از قد و بالایش و سیاهی مویش و سفیدی رخسارش و هزاران تغزل و تشبیب و این شعر ها به دست درویش ها افتاد و وسیله ی تکدی ومفتخواری و دریوزگی وبیکارگی و موجب شرمساری علی.

نقاشان او را در کنار گنبد و بارگاهی زرین نشانیدند ودو تا شیر در کنارش خوابانیدند وشمشیری دو سر روی زانوی او نهادند ، یعنی علی فقط اهل کشتار است و جنگ و بعد مسیحیان هم از آن عکس ها کپیه گرفتند و قیافه ای زشت و بی رحم به او دادند و کلاه خود وزره و شمشیری به او بستند تا بگویند، اسلام دین آدم کشی و قساوت است و این هم امام مسلمانان است.

برخی صوفیان و گروهی عارف نما ، به نام او هو حق علی گفتند و از خدایش بالاتر شمردند و دنبال هزاران فجایع رفتند و ناد علی خواندند و نماز نخواندند و باز همان رسوم مسیحی و برهمائی را زنده کردند و توحید اسلامی را که علی خودش قربانی آن بود، لکه دار کردند و از مسجد به خانقاه رفتند و با اوهام دست به گریبان شدند.

برخی روضه خوان ها ی بی سواد هم روی منبر رفتند و به عوض خواندن آیات قرآن و حدیث پیامبر و خطب نهج البلاغه ، شعر خواندند و قصه گفتند و علی را به عوض رهبری در محیط زندگی فقط دادرس شب اول قبر و سر پل صراط معرفی کردند و هر گونه گناهی را با وجود داشتن ولایت علی ، ناچیز شمردند و شفاعت را وارونه جلوه دادند و مردم بیسواد را به گناهکاری گستاخ کردند و علی را به عنوان ان که بالا ببرند ، از مقامش پائین آوردند و با داستانسراییهای دروغ و بیهوده ، شیعه را گروهی خرافاتی و اوهام پرست ، معرفی کردند و بهانه به دست دشمنان دادند که بگویند ، شیعه ها مشرکند و مهدورالدم و احمد امین ها و موسی جاراله ها و فرید وجدی ها وشهرستانی ها و … تهمت ها به شیعه زدند و جنجالها به راه انداختند که اگر مصلحانی چون سید شرف الدین ها و علامه امینی ها و کاشف الغطاها نبودند، معلوم نبود که چه سرنوشت شومی به سراغ مکتب تشیع می امد.

و ما می گوییم چه بهتر است که علی را از زبان و عمل وسیره و اخلاق و عبادت خودش بشناسیم و بشناسانیم و مکتب والای تشیع را که خونبهای علی و فرزندان والا و شیعیان فداکار و راستین اوست ، احیا کنیم.

الله اکبر
آیا خدا نیز در تو به شگفتی در نمی نگرد؟
فتبــارک الله، تبـــارک الله
تبـــارک الله احسن الخـــالقین
خجسته باد نام خداوند
که نیکـــــوترین آفریدگاران است
و نام تو
که نیکـــوترین آفریدگانی

برگرفته از: کتاب شگفتیهای نهج البلاغه ( جرج جرداق )

بر بلندای فلک ذکر ملائک یا علیست
هر که گوید یا علی ، در روز محشر با علیست

در طواف کعبه گر با دیده ی دل بنگری
هر طرف آئینه ای باشد کزان پیدا علیست

گر خدا خوانم علی را ، کفر باشد کفر محض
به که گویم المثنای حق یکتا علیست

ای یهودی ، ای مسیحی ، ای مسلمان ، ای فلان
رکن کعبه ، چلچراغ مسجد الاقصی علیست

در شب معراج احمد نور از لب نور بود
دید در افلاک ، ماه لیله الاسرا علیست

مردگان دم میگرفتند ز عیسای مسیح
غافل از آنکه مسیحای دو صد عیسی علیست

اوست سر اسم اعظم ، واقف است او بر امور
راز پنهان در عصای پنجه ی موسی علیست

با علی بودن علو و عزت آزادگیست
جبرئیل عرش را استاد بی همتا علیست

خواستگاران فراوان داشت دخت مصطفی
از خدا دستور آمد همسر زهرا علیست

بر فراز آسمان ها هم حکومت حق اوست
حاکم و فرمانروای عالم بالا علیست

قدرت کل دول ، از ناخن او کمتر است
امپراتور بلند آوازه ی دنیا علیست

از غدیر خم چه میدانی ؟، نمیدانی بدان
بعد پیغمبر امام و رهبر و مولا علیست

ای که هی دم میزنی از اولی و دومی
بشنو ای ابله ، ولی مسلمین تنها علیست

اوست باب اله ، باب العشق ، باب المعرفت
شیعیان باب گرام زینب کبری علیست

تا عبد پرونده شیعه بدون خدشه است
قاضی دیوان کیفر، صاحب الامضاء علیست