ذات هو گفت علی
حضرت هو گفت علی
نام عالی به خودش داد و به او گفت علی
‌
مبتلا گفت دعا
گرم دعا گفت علی
توبه كرد آدم و هی رو به خدا گفت علی

آب و گل گفت علی
بحر خجل گفت علی
نوح رد شد ز خطر بس كه به دل گفت علی
با يقين گفت علی
سوی زمين گفت علی
اين خليل است كه در آتش كين گفت علی
آن وسط گفت علی
او نه غلط گفت علی
يوسف از بين زنان رفت فقط گفت علی
الَمی گفت علی
غرق غمی گفت علی
يونس اندر شكم حوت همی گفت علی
بحر و بر گفت علی
رمل و حجر گفت علی
كوه با ناقه صالح چقدر گفت علی
در فضا گفت علی
بين هوا گفت علی
خواست الياس كند طی سما گفت علی
هر كسی گفت علی
خوش نفسی گفت علی
صبرِايوب كم آورد و بسی گفت علی
لاله گون گفت علی
ذكر جنون گفت علی
سر يحيای پيمبر پر خون گفت علی
مصطفی گفت علی
غار حرا گفت علی
شب معراج، محمد به خدا گفت علی
ايليا گفت علی
كهف وَری گفت علی
من همانم كه خداوند مرا گفت علی
فاطمه گفت علی
پيش همه گفت علی
نه بترسد، كه بدون واهمه گفت علی
مجتبي گفت علی
سبزْ قبا گفت علی
بين صفين امير الكرما گفت علی
كربلا گفت علی
خون خدا گفت علی
چيست نام پسران تو شها ؟ گفت علی
اكبرش گفت علی
گل پسرش گفت علی
رو و مو، ابرو و چشم و سرش گفت علی
هر نفس گفت علی
مست ز بس گفت علی
قاسم ابن حسن از پشت فرس گفت علی
چه يلی گفت علی
ابن ولی گفت علی
جنگ تا تنگ شد عباس علی گفت علی
آتشين گفت علی
زينب دين گفت علی
بر بلندای فلك صبر يقين گفت علی
شاپرك گفت علی
باغ فدك گفت علی
صدو ده بار نمكدان به نمك گفت علی
كم كَمَك گفت علی
خواست كمك گفت علی
مستجار آه زد و خورد ترك گفت علی
نای و نی گفت علی
ساغر و می گفت علی
مَردْ ،سلمان سپاهانی ِ جی گفت علی
خون فشان گفت علی
نعره كشان گفت علی
ذوالفقار عين تبر سينه دران گفت علی
پر توان گفت علی
تند و دوان گفت علی
دُلْدُلِ شير خدا شيهه كشان گفت علی
روزها گفت علی
صبح و مسا گفت علی
شيعه افتاد زپا ، خواست ز جا گفت علی
گل ما گفت علی
حاصل ما گفت علی
خاكْ گِل،گِلْ گُلُ گلْ دِلْ ، دل ما گفت علی
جسم و تن گفت علی
عقل و بدن گفت علی
روح در موقع ايجاد شدن گفت علی
**به عشقِ
حضرت عشق اسدالله الغالب علی بن ابی طالب