من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده ام/

تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام/

 نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست/

من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام/

 ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست/

من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده ام/

 قطره ام امّا هزاران رود ِ جاری در من است/

غرق در دلشوره ام انگار دریا خورده ام/

 دائما در حال تغییرم ، بپرس از آینه/

بارها از دیدن تصویر خود جا خورده ام/